Είδα πρόσφατα δύο ταινίες εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους: το The Vast of Night και το περιβόητο Snyder Cut του Justice League.
Το The Vast of Night θα το χαρακτήριζα μάλλον ως demo παρά ως "κανονική" ταινία. Είναι φτιαγμένο σαν μεγάλο επεισόδιο σειράς τύπου Twilight Zone και νομίζω γυρίστηκε περισσότερο ώστε ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος να δείξει ότι μπορεί να κάνει genre film με μικροσκοπικό budget, μπας και του αναθέσουν το reboot ενός μεγάλου sci-fi/horror franchise στο μέλλον. Αυτό το λεω επειδή η ταινία δεν μου έδωσε ποτέ την εντύπωση ότι είναι μια ιστορία που "πρέπει να ειπωθεί", αντιθέτως νιώθεις λες και την έχεις ξαναδεί ελαφρώς παραλλαγμένη σε τόσες και τόσες σειρές/ταινίες του παρελθόντος. Διαθέτει κάποιες ενδιαφέρουσες (αλλά όχι πάντα πετυχημένες) τεχνικές κινηματογράφησης, καλές ερμηνείες, ένα υπερβολικά φλύαρο κι εν τέλει περιττό πρώτο δεκαπεντάλεπτο, και φουλ προβλέψιμη πλοκή. Συνολικά δεν είναι κακή ταινία αλλά και να μην υπήρχε δεν πιστεύω πως θα έλειπε σε κανέναν.
6.5/10
Και περνάμε στον τετράωρο ελέφαντα στο δωμάτιο, το Justice League του αιώνιου εφήβου Snyder. Σίγουρα η ταινία είναι καλύτερη από τον αχταρμά κολλημένο με σιλοτέιπ που μας παρέδωσε ο Whedon. Έχει αρχή-μέση-τέλος, οι ήρωες και η δράση διαθέτουν έναν ειρμό, και γενικά είναι επιτέλους ένα κανονικό υπερηρωικό υπερθέαμα. Επική μουσική, επικές μάχες, επικές πόζες, επικό διακύβευμα. Ωστόσο, οι εμμονές του Snyder το κρατάνε στη μετριότητα. Slow motion που παραγγέλνεις πίτσα στην αρχή του καρέ κι έχει έρθει ώσπου να περάσουμε στο επόμενο, τα τέρμα γραφικά vocals που σκάνε ΚΑΘΕ φορά που η Wonder Woman μπαίνει στη δράση, σαχλά κριντζοαστεία του Flash (όχι τα ίδια με του Whedon αλλά εξίσουν κακά), και το πιο self-indulgent τελευταίο δεκάλεπτο στην ιστορία του σινεμά (ιδίως από τη στιγμή που το σύμπαν αυτό δεν θα συνεχιστεί, όπως όλα δείχνουν). Πραγματικά ένιωσα λες και μας τρολάρει άγαρμπα. Το χειρότερο είναι ότι ο Joker του Leto έχει διαφοροποιηθεί στυλιστικά από το Suicide Squad αλλά είναι εξίσου απάλευτος χαρακτηρολογικά ΣΥΝ ότι ο Snyder επέλεξε να τον τραβήξει εδώ με μια περίεργη out-of-focus τεχνική που κουράζει απίστευτα και κάνει τον ανούσιο διάλογό του με τον Batman ακόμα πιο βαρετό.
Γενικώς ο Snyder είναι κάτι σαν τον νέο Lucas, χρειάζεται δηλαδή κάποιους δίπλα του να τραβούν το χαλινάρι όταν οι αυτοκαταστροφικές εφηβικές ορμόνες του παίρνουν τον έλεγχο και οργιάζουν ανεξέλεγκτες.
6/10