Soft reboot/sequel, όπως επιτάσσουν οι τελευταίες μόδες. Τυράκι στους παλιούς για να κάνουν μπούγιο και ουσιαστικά απόπειρα remake της βασικής ιδέας για τους νεολαίους.
Και αφού είπαμε αυτό το ανώδυνο, τί χάλι ήταν ρε παιδιά τούτο το πράγμα;! Σαν straight-to-video ταινία επιστημονικής φαντασίας τρίτης διαλογής φαινόταν. Ένας Κιανού που δεν ήξερε πού πατούσε, Τρίνιτι που άφησε στη μέση τη μπουγάδα της για να παίξει τη συγκαταβατική μεσήλικη γκοθού και δεν σχολιάζω καν το 'Μορφέα'. Κενό ουσίας και περιεχομένου, η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν πάτησα το 'play' γεμάτος βλακώδεις προσδοκίες.
Το γράφω ως ένας από τους λίγους ανθρώπους που γούσταρε και τα τρία αρχικά Matrix και παραδόξως, βρήκε και το φινάλε συγκινητικό.