Εχω σπάσει το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιά ταινία ήταν η παρακάτω. Νομίζω ότι την είχα δει κάπου μεταξυ δεκαετία 80κάτι - αρχές δεκαετίας 90.
Θυμάμαι πολύ γενικά τα παρακάτω.
Θα έλεγα ότι μάλλον ήταν επιστημονικής φαντασίας, λογικά στην Αγγλία, όλοι είχαν βρετανική προφορά. Δυστοπική κοινωνία με προβλήματα
συμπεριφοράς, πολλά οπλα, ληστείες, κλπ όπου έπρεπε να περνάς από κάτι σαν ψυχολόγο. Ο πρωταγωνιστής ζει με τη μάνα του και δεν την παλεύουν και πολύ μεταξύ τους, μαλώνουν, βρίζονται, αλληλοαπειλούνται κλπ.
Τον δείχνει να παίζει ένα coin op arcade στο οποίο εχεις ένα τύπου joystick/όπλο και σε δείχνει σαν FPS να περπατάς στη γειτονιά σου και να πετάγονται διάφοροι πολίτες και να σου λένε διάφορα. Ο σκοπός ειναι να μην τους σκοτώσεις αλλά να απαντήσεις με ευγενικό και "σωστό" τρόπο. Πρέπει να έχει και ζωές σε φάση 2-3 και όποτε σκοτώνεις κάποιον περαστικό, χάνεις από μια.
Δεν θυμάμαι τι γινεται κατά τη διάρκεια αλλά θυμάμαι τι γινεται στο τέλος. Ο πρωταγωνιστής τα πηγαίνει καλά με τις συνεδρίες με αποτέλεσμα να πηγαίνει όλο και καλύτερα/πιο μακρυά στο arcade. Με τα πολλά καταφέρνει να το τελειώσει, χαρά μεγάλη, και του βγάζει την κλασική (για εμάς τους 40άρηδες) οθόνη όπου πρέπει να γράψει το όνομά του (αρχικά του) για να γραφτει το high score list και παράλληλα υπάρχει η γνωστή αντίστροφη μέτρηση. Ο τύπος αρχίζει να γράφει αλλά στο τέλος δεν παίρνει το "ΟΚ" το arcade με αποτέλεσμα να τελειώσει ο χρόνος, να μην καταχωρηθεί ο score και να πάρει στράφι όλη η προσπάθεια.
Ο τυπάς χτυπάει κόφτες, είναι έτοιμος να σπάσει το παιχνίδι αλλά τελευταία στιγμή λεει κάτι του στυλ "δεν πειράζει, θα παίξω ξανά άλλη φορά" και τότε ξεκλειδώνει το πραγματικό τέλος του παιχνιδιού, βεγγαλικά, χαρές, high score κλπ. Τρελαμένος από τη χαρά του επιστρέφει σπίτι, χαιρετάει όλο τον κόσμο στο δρόμο, φτάνει σπίτι, αρχίζει να μιλάει ευγενικά/γλυκά στη μάνα του η οποία παραξενεύεται στην αρχή. Αυτός συνεχίζει, προσπαθεί νομίζω να την αγκαλιάσει ή κάτι τέτοιο, η μάνα τα παίρνει κρανίο, αρπάζει μια καραμπίνα και του λεει "τι μαλακίες τρέλες ειναι αυτές, πίσω ή στην άναψα".
Ο τύπος τότε πετάει την ατάκα "But mom, I love you", η μάνα βγάζει μια κραυγή και τον πιστολιάζει.
Όποτε κάνω προσπάθεια να θυμηθώ φυσιογνωμικά τον πρωταγωνιστή, μού έρχεται στο μυαλό ο Spud από το Trainspotting αλλά δεν ειναι αυτός.