ειδα το Black 47. ουτε και ξερω πως το διαλεξα, μαλλον με τραβηξε το τρειλε. γενικως, του αρεσει του ελληναρά το ιρλανδος vs αγγλων. μαλλον στο μυαλο του το ταυτιζει με ελληνας vs τουρκους για καποιο λογο.
χαμηλοφωνη, καπως αργη, αλλά καλογυρισμενη ταινια εκδικησης στην επιφανεια, με φοντο τον ζοφο και την μαυριλα της ιρλανδεζικης Μεγαλης Πεινας του 1847. σχεδον ασπρομαυρη, το μονο χρωμα που φαινεται καθαρα στην παλετα του σκηνοθετου ειναι το κοκκινο στο αιμα και τις στολες των αγγλων στρατιωτων και το πρασινο, οπου υπαρχει, στο σταχτί τοπιο της ιρλανδεζικης εξοχης και στο καμμενο γρασιδι.
μ αρεζε ο πρωταγωνιστης, δεν τον ηξερα, στην αρχη μου φανηκε βαρυς κι ασηκωτος, μετα καταλαβα οτι το απαιτουσε το σεναριο κι οτι αρκουσε η δυναμη του βλεμματος του, που την ειχε σε spades, για να στηριξει τον ρολο του. γάμηκε ωστοσο κυριως ο χιουγκο γουηβινγκ, που, ιμχο, σηκωνει ολο το δραματουργικο "βαρος" της ταινιας.
δεν ειναι η υπεργκοτιά, αλλά νομιζω δεν θα βαρεθεις. περναει με αξιοπρεπεια η μιαμιση ωρα σου και κυριως δεν την κλαις μετά. 7,5 στα 10 απο μενα.