Red Dead Redemption II
Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει, ίσως το καλύτερο. Έχω τερματίσει το Story Mode (δε έχω ασχοληθεί με το Online) εδώ και κάποιους μήνες και περίμενα να καταλαγιάσει λίγο μέσα μου προτού έρθω να γράψω εντυπώσεις. Θα ξεκινήσω λέγοντας πως το έπαιξα καθαρά λόγω των πολύ καλών κριτικών που πήρε και γενικότερα τα εξαιρετικά λόγια που είχα ακούσει από φίλους. Το setting του δεν με έψηνε καθόλου, πόσο αφελής ήμουν τότε που τα σκεφτόμουν αυτά. Το RDR 2 κατά τη γνώμη μου είναι ένα κορυφαίο παιχνίδι και θα το πρότεινα σε όλους ανεξαρτήτως setting, genre, δυσκολίας, προτιμήσεων. Αποτελεί template για το πως θα πρέπει να φτιάχνονται τα open-world παιχνίδια από εδώ και μπρος. H Rockstar είχε στο μυαλό της να φτιάξει ένα πολύ συγκεκριμένο παιχνίδι, το δημιούργησε και το παρέδωσε άρτια σε όλους τους τομείς.
Η κεντρική ιστορία είναι μεστή, καθηλωτική, υπερ του δέοντος κινηματογραφική, σε κάνει να νοιάζεσαι για τους χαρακτήρες της να στεναχωριέσαι με τις αναποδιές τους και να αγωνιάς για το τι θα γίνει παρακάτω. Κι ενώ τα υπόλοιπα κινηματογραφικά παιχνίδια συνήθως είναι on the rails και κρατούν 15-20 ώρες, το RDR 2 εξελύσσεσαι σε έναν αχανή χάρτη τοποθετημένο στην (φανταστική) Αμερική του 1899 με την main του να ξεπερνά 50 ώρες και με τις δευτερεύουσες δραστηριότητες να πιάνει στο ρελαντί τριφήφιους αριθμούς. Είναι πολύ μεγάλο το περιεχόμενό του και η ποιότητά του χωρίς να έχει filler μέσα ή να κρεμάει κάπου. Έπειτα από 130+ ώρες συνέχισα να βλέπω unique animations και σκηνικά, δίχως ούτε ένα bug/glitch. Ο επίλογος είναι το τέλειο love letter προς όσους έχουν παίξει RDR 1.
Προσωπικά ενώ το ξεκίνησα αρκετά απαθής μέχρι να τελειώσει ο πρόλογος είχα χαθεί εντελώς μέσα του. Χαρ/κα είχα ταυτισθεί τόσο με τον πρωταγωνιστή που όταν συνέβη κάτι άσχημο βάση της ιστορίας στεναχωρήθηκα τόσο και σταμάτησα να κάνω αποστολές για δυο μέρες (για να μην προχωρήσω την ιστορία). Δεν θυμάμαι να μου έχει συμβεί αυτό σε άλλο παιχνίδι. Οι διάλογοι που έχουν οι χαρ/ρες μεταξύ τους πηγαίνοντας σε αποστολή ή περνώντας χαραλές στιγμές στο camp είναι τόσο φυσικοί και συμπληρώνουν ιδανικά την κεντρική αφήγηση. Φοβερή δραματική γραφή από μια εταιρία που μας έχει συνηθίσει σε over the top καφρίλες.
Το animation είναι πολύ πάνω από το μ.ο. των καλύτερων παιχνιδιών εκεί έξω. Αυτό συνέβη διότι η Rockstar χρησιμοποίησε performance capture τόσο στο κεντρικό καστ όσο και στα ζώα! Δεν υπάρχει lipsync ούτε voice acting, αυτό που βλέπουμε είναι ηθοποιούς ντυμένους με ειδικές στολές να ερμηνεύουν και πραγματικά ζώα (άλογα, σκυλιά κ.α.) γυρίζουν όλα τα cinematics. Το αποτέλεσμα μεγαλειώδες. Περισσότερες λεπτομέριες για όποιον ενδιαφέρεται για το behind the scenes (χοντρά story spoilers)
εδώ . Η μουσική κι αυτή είναι αναμενόμενα σε υψηλά επίπεδα. Υπάρχουν 3-4 τραγούδια που ξεχωρίζουν κυρίως διότι δένουν και συμπληρώνουν υποδειγματικά τα όσα γίνονται επί της οθόνης.
Άφησα για το τέλος σκοπίμως το gameplay. Μέρος του gameplay αποτελούν τα controls (m/k) για τα οποία θα συμφωνήσω πως είναι αχρείαστα πολύπλοκα όμως εμένα δεν μου δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα τα συνήθισα γρήγορα σχετικά. Είναι μόνιμα πάνω στην οθόνη, το παιχνίδι μου έδειξε 3 φορές tutorial για το πως να χρησιμοποιήσω τα κυάλια. Το παιχνίδι είναι αργό οπότε έχουμε όσο χρόνο θέλουμε να πατήσουμε τα κουμπιά που θέλει και όταν σε κάποιες περιπτώσεις θέλει ταχύτητα (Draw) έχει επιλογή να κάνεις repeat/skip checkpoint. Γενικώς είναι εύκολο παιχνίδι με ένα σωρό προαιρετικούς μηχανισμούς. Για παράδειγμα τα όπλα χαλούν (μειώνονται τα στατιστικά τους) με τη χρήση και θέλουν καθάρισμα. Αν δεν ασχοληθείς και δεν τα καθαρίσεις ποτέ οι εχθροί πάλι με 2-3 σφαίρες πεθαίνουν. Έχει μπόλικα όπλα να αγοράσεις και να αναβαθμίσεις, αν δεν ασχοληθείς και μείνεις με τα αρχικά ή απλώς μαζεύεις από κάτω οι εχθροί πάλι με 2-3 σφαίρες πεθαίνουν. Το ίδιο ισχύει για τις δραστηριότητες δεν θα σταματήσει ποτέ η ιστορία να σου πει αν δεν μου φέρεις 50 κουφάρια ζώου μέσω κυνηγιού δεν προχωράω. Το gameplay του RDR 2 προσφέρει ένα σωρό πράγματα από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθενός το πόσο θα ασχοληθεί με αυτά. Το μόνο που με χάλασε κάπως είναι πως σε παίρνει αρκετά από το χέρι και θέλει να το παίξεις όπως θέλει αυτό στην κεντρική ιστορία. Από την άλλη όμως σκέφτομαι πως η οποιαδήποτε ελευθερία θα χαλούσε τον ρυθμό που είναι επιτηδευμένα αργός και φυσικά την όλη παρουσίαση.
Αυτά πάνω κάτω, όλο και κάτι θα έχω ξεχάσει. Χαίρομαι πάρα πολύ που το έπαιξα και ανέβασε σίγουρα τις απαιτήσεις μου για το τι θεωρώ πλέον εξαιρετικό και πλήρες παιχνίδι. Πραγματικό αριστούργημα από το οποίο οι υπόλοιπες μεγάλες εταιρίες μπορούν να μάθουν πολλά. Μοναδική εμπειρία.
ΥΓ.
@Bathory Το έγραψα το σεντόνι μου σειρά σου τώρα