@mruseyourbrain
Προσωπικά θεωρώ ότι το The Last Jedi σαν ταινία έχει σημαντικά προβλήματα, πέρα από το γεγονός ότι δεν κολλάει με την τριλογία. Ωστόσο, πιστεύω στις ικανότητες του Johnson και θεωρώ ότι αν έκανε μια standalone ταινία Star Wars επικεντρωμένη στις θεματικές που τον απασχολούν και απαλλαγμένη από τα βαρίδια της Skywalker saga θα βλέπαμε κάτι ενδιαφέρον.
Σε άλλα νέα, τέλος το
Boba Fett. Έφυγε νεράκι.
Τελικά πέρασα πολύ καλά, παρά τις όποιες παραφωνίες. Εύκολα ένα
7.5/10.
Πρώτα τα αρνητικά:
- Ολίγον τι μαλθακός Boba Fett που αφήνει άλλους να πάρουν τις σημαντικές αποφάσεις και να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Εξιλεώθηκε κάπως στο τέλος
καβαλώντας το rancor και στην μονομαχία με τον
Cad Bane.
- Η συμμορία με τις βέσπες. Αχρείαστη, κακοφτιαγμένη και cringe, βγαλμένη από τους πιο campy cyberpunk εφιάλτες μας,
- Ελαφρώς αδιάφορη κεντρική ιστορία με την προσπάθεια του Boba να γίνει το "καλό" crime boss που χρειάζεται η περιοχή.
- Τον επισκιάζουν ο
Mando, ο baby Yoda και η Fennec Shand στην ίδια του τη σειρά.
Τα θετικά:
- Ξέρω ότι κάποιοι (όπως ο Κούνελος) το βρίσκουν πολύ γούτσου-γούτσου γλυκανάλατο αλλά προσωπικά λατρεύω το δίδυμο
Mando-baby Yoda και χάρηκα πολύ που τους είδα. That said, θα ήθελα να δω περισσότερες solo περιπέτειες του
Mando, όπως στο πέμπτο επεισόδιο της σειράς.
- Το ύφος της σειράς (όπως και του Mandalorian) ήταν αγνό Star Wars από τα παλιά. Ενίοτε απλοϊκό αλλά αποτελεσματικό γράψιμο, cool heroics, ΑΠΕΙΡΑ οπτικά gags με χαζοπλασματάκια/ρομποτάκια, γουέστερν και ανατολίτικες επιρροές, χιούμορ και σοβαρότητα σε πλήρη ισορροπία. This is the way.
- Η πλοκή μπορεί να μην ήταν τίποτα το τρομερό αλλά είχε αρχή-μέση-τέλος. Τα ενδιάμεσα quests έβγαζαν νόημα, η δράση και οι αποφάσεις των χαρακτήρων έπειθαν, το lore είχε ενδιαφέρον – βασικά πράγματα που το Obi-Wan έχει ξεχάσει.
- Προσεγμένη παραγωγή. Οι τύποι δεν είχαν ούτε το budget ούτε τη φιλοδοξία να φτιάξουν SW κινηματογραφικού επιπέδου. Είχαν όμως μεράκι, ταλέντο, διάθεση να υπερβούν τους εαυτούς τους. Κάθισα στο καπάκι κι είδα το making-of και η αγάπη τους για το τελικό προϊόν ήταν έκδηλη σε κάθε ατάκα. Λατρεύω που χρησιμοποίησαν τόσα animatronics καθώς και τα διάσπαρτα Easter eggs από ταινίες/games/animated series. Favreau-Filoni πάρτε τα κλειδιά του franchise ΧΘΕΣ.
Βλέποντας το Boba Fett κατάλαβα πού αλλού αποτυγχάνει το Obi-Wan: πλήρης ασυνέπεια ύφους.
Από τη μία έχεις έναν παραιτημένο Obi-Wan με το βάρος του κόσμου στις πλάτες του κι ένα μάτσο μοχθηρούς κι αδίστακτους κακούς που κυνηγάνε να τον σκοτώσουν. Κομμένες οι χαριτωμενιές, ξεχάστε τα πλασματάκια/ρομποτάκια (πέρα από το pet της Leia) και τις εξωγήινες μουτσούνες, εδώ το 90% είναι άνθρωποι και το γέλιο μακρινή ανάμνηση. Οκ σαν ιδέα το δέχομαι, λειτούργησε μια χαρά και στο Rogue One, αν κι εδώ οι άψυχες ερμηνείες και τα φτηνιάρικα σκηνικά δεν το πουλάνε πολύ καλά.
Έλα όμως που μετά μου το γυρνάς σε Scooby-Doo με τη Leia να κρύβεται στο παλτό του Obi, το κυνηγητό στο δάσος, ή τη σκηνή με το cover shooting στις ταράτσες που ανέλυσε κι ο Κούνελος πιο πάνω. Ούτε στην Ντόρα την Εξερευνήτρια δεν τα βλέπεις αυτά.
Τέλος, για να απαντήσω εμμέσως σε κάποια σχόλια που έγιναν παραπάνω: όντως, τα SW ποτέ δεν ήταν "σοβαρές" ταινίες, ούτε είχαν τρομερούς διαλόγους ή ερμηνείες. Αλλά είχαν μια δική τους σαχλοεπική γοητεία που σε γέμιζε ενδορφίνες. Είχαν μια εσωτερική λογική που έστεκε (οκ όχι πάντα), ωραίους χαρακτήρες κι εθιστικό lore που σε έκαναν μέρος του κόσμου κι ήθελες να εξερευνήσεις παραπέρα.
Η Disney, όταν δεν δίνει το τιμόνι στους Favrau-Filoni, δεν έχει ιδέα πώς να το διαχειριστεί όλο αυτό. Άλλοτε θέλει να το εκμοντερνίσει με κάθε κόστος, άλλοτε να το ανατρέψει, άλλοτε να το αναμασήσει με στείρο fan-service. Τελικά το φτηναίνει και το καταστρέφει κομματάκι-κομματάκι και μετά κατηγορεί τους fans ότι δεν ευχαριστιούνται με τίποτα ή ότι είναι οπισθοδρομικοί και ρατσιστές.
And that is why they fail.