.... Το κουβαλας μαζι σου οταν πας για προπονηση; πες ναι και θα σε θαυμαζω μεχρι την τελευταια μου αναπνοη.
καπου εδω ωφελει, και ειναι και σκοπιμο ακομα ακομα, να υπενθυμισω την πρωτη μου εκ του συνεγγυς επαφη με το φαινομενο "χρονομανσης".
το εχω ξαναγραψει, αλλά μ αρεζει τοσο η ιστορια...
βλεπω εναν αθρωπο να περιμενει στο προκαθορισμενο σημειο. νορμαλ φαινοταν. μ ενα μακρυ επικο καμπαρτινοπαλτό, και διαολε, οσο πλησιαζα ειδα ολη την εικονα. στην πλατη ειχε περασμενο, ευτυχως στη θηκη του, εναν σπάθο, με την λαβη να φαινεται ξεκαθαρα. σα να ξεπηδησε απ το γκεμ οφ θρωνς, καπως κεινος ο ομπερυν περασε απ το μυαλο μου.
υπηρξε στιγμιαια η σκεψη να προσπερασω και να επικαλεστω εκτακτη αναγκη σε ευγενικο sms και να συνεχισω αρτιμελης την ζωη μου.
την εδιωξα οπως ηρθε. δε θα χω πολλες φορες ευκαιρια στο περσμα μου απ τον πλανητη να γνωρισω swordsman, σκεφτηκα.
πλησιασα θαρρετα.
- εισαι ο χρονό?
- ναι. εσυ?
- εγω οχι. (καπου, σε καποιο μικροαστικο καναπε στα νοτια προαστια ο σεφερλης νιωθει δικαιωμενος). ωστοσο ειμαι ο μπραδερ.
τα υπολοιπα ειναι ιστορια, οπως θα λεγανε σε φτηνιαρικο τηλεοπτικο ντοκιμαντέ.
εντιτ: σε άλλα νέα, ωραίο 1000στό ποστ εκατσε στον χειρομαλαχτη.

