Μάγκα, άλλα λες τώρα, άλλα πριν, άλλα εννοείς. Οπότε τα λόγια για να αγαπιόμαστε είναι όντως "άλλα". Ο Πελετίδης δεν έκανε μόνος του την πορεία. Είχε κόσμο που εκινείτω μαζί του (κίνημα) και τον στηρίζει. Κοίτα να δεις πράγματα, οι λέξεις τελικά έχουν σημασία...<br><br>Το μόνο που ενοχλεί είναι ότι δηλώνεις ως απόλυτα φακτ, πράγματα για τα οποία στην καλύτερη περίπτωση να έχεις εντελώς επιφανειακή γνώση, και αυτό φαίνεται από τα γραπτά σου. Ως παράδειγμα, τα περί συνεχόμενων-συστηματικών απεργιών τα ακούω βερεσέ από τους "αγωνιστούληδες", αλλά όταν έρχεται η ώρα και βαράνε τα κανόνια, την κάνουν με ελαφρά βηματάκια (και όσοι έζησαν την πρόσφατη μεγάλη απεργία των χαλυβουργών, και δεν αναπαράγουν τις "τσιχλόφουσκες", γνωρίζουν πολύ καλά περί τίνος αναφέρομαι). Απεργία για την απεργία δεν κάνεις, γιατί είναι καταδικασμένη. Θέλει δουλειά να στήσεις τέτοιο πράγμα. Δεν είναι τύπου ΓΣΕΕ "ανακοινώνουμε απεργία και όποιος θέλει πάει, αλλά δεν ξεσκιστούμε να την πετύχουμε κιόλας". Και αδυνατώ να καταλάβω πώς εγώ, που είμαι κάτι χιλιάδες km μακρυά, γνωρίζω καλύτερα ποιος δουλεύει πραγματικά στα συνδικάτα και πιέζει τελικά τη ΓΣΕΕ να αποφασίζει για τις 48ώρες (ώστε να είναι οι εργάσιμοι έστω και τυπικά καλυμμένοι, από το ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία) και να μην γνωρίζεις εσύ που είσαι ψημένος στην ελληνική κοινωνία. Εκτός και αν ο μικρόκοσμος που ζεις εσύ (ειδικό) αναιρεί τι συμβαίνει κεντρικά σε όλην την Ελλάδα (γενικό). <br><br><blockquote><br>Ή απεργείς μέχρι να πέσει το σύστημα ή σκάσε και κολύμπα.<br></blockquote><br><br>Αυτό προϋποθέτει ότι ο κόσμος θέλει να αλλάξει το σύστημα. Από ότι φαίνεται ούτε εσύ ο ίδιος που το διακυρρήτεις δεν είσαι σίγουρος. Πόσο μάλλον ο λαουτζίκος που ακόμη πιστεύει ότι "ας φάμε σκατό, να σωθεί η χώρα".