Σαφώς και είναι.
Είναι η έννοια που ονομάζουμε, σε άψογα ελληνικά, "Context". Μια μεγάλη και βαριά πέτρα από μόνη της πχ, μπορεί να είναι απλά μια πέτρα. Αν αυτή η πέτρα ανακαλυφθεί 3 μέτρα κάτω από το χώμα, κατά την ανασκαφή στην κορυφή ενός λόφου, με ίχνη καύσης ακριβώς από πάνω της, με θραύσματα οστράκων τριγύρω της, με ένα ανθρώπινο οστό ακουμπισμένο δίπλα της, και στο ίδιο στρώμα με συνευρήματα που χρονολογούν ολόκληρο το στρώμα στα τέλη του 3ου αιώνα πΧ, αυτομάτως το Context της πέτρας και όλου του στρώματος αποκτάει άλλη διάσταση και επιστημονική σημασία. Η "μεγάλη πέτρα" είναι μέρος ενός πολύ συγκεκριμένου στρώματος, το οποίο πρέπει να μελετηθεί ενιαίο για να μας δώσει όσο περισσότερες πληροφορίες γίνεται για το τι συνέβη σε αυτό το σημείο.
Αν τώρα αυτήν την πέτρα την αφαιρέσεις και την πας στο μουσείο ή οπουδήποτε αλλού, τότε... λίγο-πολύ μετατρέπεται όντως απλά σε μια μεγάλη πέτρα. Ακόμα κι αν επιλέξεις να πας πάλι στην ανασκαφή στην κορυφή του λόφου και να τοποθετήσεις την πέτρα στο ίδιο ακριβώς σημείο που τη βρήκες, έχεις διαταράξει ανεπανόρθωτα το αρχαίο στρώμα στο οποίο βρέθηκε, και έχεις αλλοιώσει το Context της.
Πόσω μάλλον αν μιλάμε για ένα αρχιτεκτονικό δημιούργημα όπως ο παραπάνω βωμός, ο οποίος αποτελούσε μέρος του Context του ευρύτερου αρχαιολογικού στρώματος της τοποθεσίας όπου αρχικά κατασκευάστηκε. Σίγουρα, ακόμα και στη Γερμανία όπου βρίσκεται είναι ένα άκρως εντυπωσιακό έκθεμα από αισθητικής πλευράς, αλλά καθαρά επιστημονικά, οι πληροφορίες που θα μας έδινε για τη ζωή στην αρχαία Πέργαμο την εποχή της κατασκευής του θα ήταν ριζικά περισσότερες αν είχε διατηρηθεί και μελετηθεί in situ.
Φανταστείτε πχ να ξηλώναμε τον Παρθενώνα από την Ακρόπολη, και να τον ξαναστήναμε ακριβώς στην ίδια κατάσταση, αλλά σε μια έκταση στα Άνω Λιόσια. Από αισθητικής πλευράς θα ήταν το ίδιο πράγμα αν τον βλέπει κάποιος στη νέα του τοποθεσία, Ουσιαστικά όμως με τη μεταφορά αναιρείται σχεδόν ολόκληρη η ιστορία του - από τη στιγμή της σύλληψής του ως σχέδιο στο μυαλό των αρχιτεκτόνων, ως μέρος του συνόλου των κατασκευών στον ιερό βράχο, από πλευράς του κόπου των εργατών και των τεχνιτών που εργάστηκαν πάνω σε αυτόν στην αρχαιότητα, ως προς τις τελετουργίες που διεξήχθησαν μέσα του ανά τους αιώνες, προς το δέος που αισθανόταν οι αρχαίοι περιηγητές και προσκυνητές που τον αντίκριζαν, αλλά και με βάση το τι περιπέτειες τράβηξε ανά τους αιώνες (μετατροπή του σε χριστιανικό ναό, σε τζαμί, βομβαρδισμός του από τον Μοροζίνι, πεδίο μάχης στην επανάσταση του 1821, τα πάντα).