Το συγκεκριμενο κομματι μου αρεσει πολυ. Συνηθως, το ποσταρω οταν εχει συμβει κατι. Μια μικρη και καφρικη ιστοριουλα τρεχει απο πισω. Για να μην απλωνω παλι σεντονια. Στο WhatsApp, μιλαω με το, ας τον πω αφεντικο.
Του λεω, αντε αμησου και πριν προλαβει να πει κατι, για να τον διακοψω, του λεω κλεινω και εκλεισα.
Αυτο, για να μην προλαβει να γινει εκρηξη προς το μερος μου, να την καταπιει ολοκληρη, για να τρανταχτουν τα κυτταρα του.
ο υμνος του εργατη.