Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[pornostars]

Πριν δυο εβδομάδες περίπου, έπαιξα και τέλειωσα το Amnesia: The Bunker.

Ιδού, η αποψάρα μου:

Για να' μαι ειλικρινής, στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου. Το παιχνίδι είναι κυριολεκτικά αποπνικτικό. Θαρρείς και το πολεμικό οχυρό στο οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή, βρίσκεται σε άλλη διάσταση από την ζωή που εξελίσσεται από πάνω σου, δεδομένου ότι μιλάμε για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκρήξεις, αίμα, περισσότερες εκρήξεις, ένας ανελέητος βόμβος που δεν σε αφήνει να απολαύσεις την κάθοδο στην κόλαση. Σκοτάδι πιο μαύρο κι απ' τον έβενο, οι χώροι μικροί και αφιλόξενοι, τα ποντίκια κάνουν την εμφάνισή τους εκεί που δεν τα περιμένεις, ο ήρωας είναι κυριολεκτικά αβοήθητος, καθώς τα σύνεργα που έχει, μόνο ικανοποιητικά δεν είναι για την εξερεύνηση και την επίλυση των γρίφων στον περιβάλλοντα χώρο. Κάτι δεν μου άρεσε στην όλη ατμόσφαιρα, πολύ περιορισμένα όλα: διαδρομές, υπόγεια, παρα-υπόγεια, δωμάτια, δεξαμενές, αποθήκες. Τις πρώτες δύο ώρες μού φάνηκε κυριολεκτικά κακό προϊόν, θαρρείς και οι developers έφτιαξαν ένα παιχνίδι με τη συνταγή της κλεισούρας και του κυνηγητού σε πρώτο πλάνο, έτσι για να βγει ένα ακόμα επεισόδιο της σειράς. Ουσιαστικά είσαι εσύ και τα βήματά σου. Κινείσαι πάνω-κάτω για να προσανατολιστείς. Άλλη μεγάλη πληγή του παιχνιδιού. Οι χώροι του και το τι κρύβει ο καθένας.

Μετά όμως όλα έστρωσαν: ο τρόμος σε κατακλύζει σιγά-σιγά, η απειλή έρχεται καταπάνω σου από το πουθενά, ασφυκτιάς κυριολεκτικά καθώς σε κάθε σου βήμα έχεις εχθρούς. Από τρωκτικά μέχρι τον κυρίαρχο εχθρό, την αγωνία σε κάθε δευτερόλεπτο να βρεις τι πρέπει να κάνεις, για να αποκτήσεις το επόμενο αντικείμενο που θα συντελέσει στην ανατίναξη της εξόδου και να δραπετεύσεις. Κωδικοί, γράμματα, σκέψεις, αγωνίες, απογοητεύσεις και όνειρα είναι μπροστά σου αλλά δεν είναι τζάμπα.

Ωραίο lore (θα μπορούσε να είναι ακόμα πλουσιότερο), immersion που σε ανταμείβει καθώς η ιστορία εξελίσσεται και βαθαίνει, ουσιαστικά μηδαμινό οπλοστάσιο, ίσα-ίσα για να αποφύγεις τα χειρότερα τα οποία δεν τελειώνουν ποτέ, τα φώτα πρέπει να είναι συνεχώς αναμμένα αλλιώς την έβαψες (αν νομίζετε ότι θα βρείτε εύκολα πετρέλαιο για την δεξαμενή, πηγαίνετε να δείτε αν έρχομαι), έρεβος, περιορισμένος ατμοσφαιρικός αέρας, τα backpacks εξίσου δυσεύρετα, τα γραφικά υπέροχα και η ελπίδα άφαντη.

C' est la vie!

7.5/10

 

[Admiral]

Κατάφερα τελικά να νικήσω το τελικό boss και να τελειώσω το Darkest Dungeon 2. Το party της επιτυχίας ήταν @Hellion , Man at Arms, Jester και Vestal. Ο Jester ήταν ο χαρακτήρας που είχα γενικά υποτιμήσει και στο πρώτο DD και στο 2 αλλά αποδείχθηκε υπερπολύτιμος με την τάση του να εφαρμόζει critical tokens και φυσικά με το skill inspiring tune που στην αναβαθμισμένη του μορφή καταπολεμά ριζικά το stress damage.

Όπως είχα πει και στο review, μπορεί να μην είναι το sequel που περίμενε ο κόσμος αλλά παραμένει εξαιρετικό παιχνίδι. Τώρα μου μένει ο καημός ότι δεν έχω τελειώσει το DD1, πρέπει να επανέλθω στο μέλλον.

 

[lelos kounelos]

Τώρα μου μένει ο καημός ότι δεν έχω τελειώσει το DD1, πρέπει να επανέλθω στο μέλλον.

Ενταξει, νεος εισαι ακομα.

 

[Hellion]

Η Ubisoft κατάφερε να κάνει μέχρι κι ένα γκεημ για ΠΕΙΡΑΤΕΣ να είναι φλώρικο και ξενέρωτο.

 

[bald_killer]

"Play nice, fair and safe"

Τρίζουν κόκαλα...

EDIT: Παίζω Blades of Darkness. Τερμα clunky αλλά τα καταφέρνω. Δε λέει κ πολλά για να είμαι ειλικρινής. Σίγουρα για την εποχή του μπορεί να ήταν αρκετά μπροστά, τουλάχιστον στο σύστημα μάχης, δεν έχει όμως κ τπτ το σπουδαίο.

 

[lucinos]

Ξέρει κανείς τίποτα για την μπάντα ψυχεδελικής ροκ "Mellow Macaron". Πιστεύω ότι είναι πραγματικό Easter egg αλλά φοβάμαι ότι είναι από αυτά που δεν έχουν περαστεί στο ιντερνετ.

 

[lelos kounelos]

Σαν φτωχος συγγενης, εβαλα (προχθες) να παιξω στο ΜΑΜΕ το New Zealand Story. Παρα το εντελως παιδικο του υφος, imo, ειναι ενα απο τα καλυτερα παιχνιδια του ειδους. Πιστευω οτι δεν υπαρχει αντιπαλος, το παιγνιο ειναι μοναδικο.

Τεραστιες πιστες, μεγαλη ελευθερια κινησεων, μυστικες πυλες που θελουν ΠΟΛΥ ψαξιμο γιατι σε οδηγουν σε πιστες μπροστα, πιστες πισω για το loop αλλα και σε μυστικα δωματια με καλουδια. Υπαρχει πιθανοτητα, οταν χασεις την τελευταια ζωουλα σου, να βρεθεις στον παραδεισο απο οπου μπορεις να αποδρασεις και να συνεχισεις να παιζεις.

Τα boss δεν ειναι καθολου δυσκολα γιατι η ολη εμπειρια ειναι οι ιδιες οι πιστες και ο αγωνας για να φτασεις στο boss.

H TAITO ειχε φτιαξει gaming κοσμημα και πολυ σοφα το εστειλαν σε amiga, PC, Xbox, Playstation, Wii, Nintento Switch κ.α αν και επρεπε να ξεκινησουν κατευθειαν απο PC, αυτο το παιχνιδι δεν ειναι για καμπινα.
Ενταξει, απο προχθες ριχνω μπαναγιες και γροθιες αλλα αξιζει τον κοπο.

 

[captain kal]

Ενταξει, απο προχθες ριχνω μπαναγιες και γροθιες αλλα αξιζει τον κοπο.

Γνωρίζοντας το παιχνίδι, από την έκδοση της Αmiga και πιο πρόσφατα την arcade έκδοση μέσω Taito Egret II, θα σου πρότεινα να επενδύσεις σε τρία - τέσσερα κουτιά Λεξοτανίλ!! Πάνε αγκαλιά με το παιχνίδι και θα νιώσεις και καλύτερα μετά!!!

 

[Hank]

Ξεκάθαρα η επαφή μου με το παιχνίδι σε ηλικία 9 ετών, είναι η αιτία για ένα σκασμό anger management issues που έχω σήμερα.

 

[Adhan]

Taito Regret διάβασα. Λετζίτ θα έλεγα.

 

[Tony Corvus]

Τι έγινε ρε παιδιά; Θα κανονίσουμε ομαδική εκδρομή στο Ταΰγετο;

 

[captain kal]

Και ναι, ολοκλήρωσα την Campaign του Ace Combat II, σε DuckStation!!!

3D Shooter στην ουσία, αλλά το καταευχαριστήθηκα!! Έφτασα στο bonus ending, με μια δύσκολη αλλά επική αποστολή, κάτι σαν το trench run στο Star Wars!!!

Στο μεταξύ έπαιζα με Joystick το παιχνίδι, κάνοντας remap τα κουμπιά μέσω του DuckStation (Turtle Beach Flystick One, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα!! Να δω πότε θα κάτσω να γράψω κανα μινι review γι' αυτό!!)

 

[Stamatimenos]

Τέλος το Cyberpunk. Έκανα το ending που πεθαίνει η Rogue και ο Johny μένει στο Μάτριξ και ο V παίρνει τη θέση της Rogue στο Afterlife. Ωραίο παιχνίδι, Αλλά πολλά pop-ups σε models, textures και σκιες ακόμα και με τα γραφικά στο Ultra (μόνο Ray Tracing δεν είχα).
Στο Pandaria βγάλαμε σήμερα τα πρώτα μας heroic bosses.

 

[lelos kounelos]

Νομιζω οτι το ονομα New Zealand story εβγαλε στην επιφανεια πολλα παιδικα τραυματα τα οποια δεν τα βλεπουμε συχνα.
Αυτο το παιχνιδι, δεν ξερω ποσες φορες το εχω κοπανησει απο αγανακτηση. Ακομα και στο MAME.
Το maximum που εχω φτασει ειναι το lvl 5-4, οπως αποψε που εσπασα και ενα ποτηρι μπυρας. Δεν το πεταξα, μου επεσε.
Ειδικα το καραβι, μπορει να σου προκαλεσει PSTD και εστιντι, απο το συφιλιασμα αλλα ειναι παιχνιδαρα, τι να κανουμε;
Ειναι σαν την χαζη, ξινη, κομπλεξικη γκομενα που δεν βαζει γλωσσα μεσα αλλα σε κανει να τα ξεχνας ολα.

 

[nitro912gr]

Παρόλο που έχω όλο και λιγότερο χρόνο τελευταία, έχω βάλει στις 1-2 ώρες που μπορεί να προλάβω να ασχοληθώ αρκετά πράγματα αυτές τις μέρες.

Καταρχάς WoW Turtle, είναι vanilla wow με κάποιες προσθήκες εδώ και εκεί (αρκετές) που δεν αλλοιώνουν την νοσταλγική νότα και την orignal αίσθηση, αλλά σε κάνουν κιόλας να μην βαριέσαι αν είσαι παλιός παίχτης που το έχεις φάει το wow στην μάπα για χρόνια με τους δεκάδες alts σου. Από τότε που έκοψα την πρέζα, εεεε το wow, έχω κάνει πολλές προσπάθειες να παίξω σε πριβέ servers, άλλοι άδειοι, άλλοι οκ αλλά μου τελείωνε η νοσταλγία στα πρώτα 20-30 levels, τώρα υπάρχουν αρκετές προσθήκες για να με τραβάει να ξαναπαίξω και να το ανακαλύψω.

Έπειτα Nomad Survivors, αν θέλετε και άλλο Vampire survivors, αλλά πήξατε με το vampire survivors, είναι ίδια φάση αλλά πιο ρετροπιξελούμπα (αν είναι δυνατόν δηλαδή κάτι τέτοιο) και αρκετά διαφορετικό για να πάρετε την δόση σας χωρίς άλλο vampire survivors.

Και τέλος, γιατί είμαι χρυσόψαρο και δεν μπορώ να επικεντρωθώ σε ένα παιχνίδι, σκάει προχθές διαφήμιση στο κινητό για ένα παιχνίδι που είναι σαν το frostpunk σε mobile, το βάζω, ενδιαφέρον, με έψησε και θα με κρατήσει για καμιά βδομάδα μέχρι να βαρεθώ λογικά, αλλά κυρίως με έκανε να νιώσω μια ανάγκη να ξαναπιάσω το Frostpunk το κανονικό.

Ως συνήθως όλα αυτά θα τα έχω παρατήσει μέχρι την άλλη εβδομάδα και θα πιάσω άλλα 5 διαφορετικά χωρίς να τελειώσω τίποτα

 

[Bathory]

Και τέλος, γιατί είμαι χρυσόψαρο και δεν μπορώ να επικεντρωθώ σε ένα παιχνίδι, σκάει προχθές διαφήμιση στο κινητό για ένα παιχνίδι που είναι σαν το frostpunk σε mobile, το βάζω, ενδιαφέρον, με έψησε και θα με κρατήσει για καμιά βδομάδα μέχρι να βαρεθώ λογικά, αλλά κυρίως με έκανε να νιώσω μια ανάγκη να ξαναπιάσω το Frostpunk το κανονικό.

Ως συνήθως όλα αυτά θα τα έχω παρατήσει μέχρι την άλλη εβδομάδα και θα πιάσω άλλα 5 διαφορετικά χωρίς να τελειώσω τίποτα

Πρωτη φορα ξανασυμβαινει

 

[Stamatimenos]

Το πρώτο PC που είχα, είχε προεγκατεστημένο ΜΑΜΕ32 με New Zealand story 2. Το έπαιξα τόσο πολύ που μέχρι ένα σημείο έφτανα αποκλειστικά με muscle memory. Και ειδικά τη πρώτη πίστα, στην οποία απλά παίρνω "πάπια" και πετάω ίσα στο portal ακόμα την βγάζω με κλειστά μάτια. Πολύ όμορφο παιχνίδι και με ωραία μουσική.

 

[shredder]

Τερματισα το Forspoken! Παρα πολυ καλο. Δεν καταλαβαινω γιατι πηρε τοσο χαμηλες βαθμολογιες. Εχει γραφικαρες και πολυ δραση. Σκοτωσα ολα τα τερατα και τα ζομπι! Γενικα δεν ειναι σε καμια περιπτωση ετσι οπως λενε. Μαλλον επειδη η square enix δεν πληρωσε για να του βαλουν 10/10 και 9/10.

 

[Sephir]

Μαλλον επειδη η square enix δεν πληρωσε για να του βαλουν 10/10 και 9/10.

Ε ναι, ούτε εμάς μας πληρώσανε, γι' αυτό δεν του κάναμε review.

 

[nitro912gr]

γραφικάρες ναι, για 10 χρόνια πριν.