Κατά τους προηγούμενους μήνες τελείωσα τα Silence (Whispered World 2) και Crash Bandicoot Trilogy.
Το Silence αν και ψιλοαπογοητευτικό δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημο. Ok adventure δεν το λες, πέρα από δυο-τρία σημεία που υπήρχε μια υποψία puzzle δε θύμιζε σχεδόν σε τίποτα το προηγούμενο παιχνίδι. Η ιστορία του μου άρεσε, είχε μια καλή ανατροπή αλλά αυτή έρχεται νωρίς και συνολικά ακολουθεί το σεναριακο μοτίβο που είχε και το προηγούμενο. Στα αρνητικά και η διάρκεια, πριν καλά το καταλάβεις έχει τελειώσει και οι επιλογές που έχει σε σημεία, στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν impact σοβαρό, που θυμίζει Telltale. Χμμμμμ...
Από τα Crash έβγαλα τα 2 πρώτα (το 3ο λέω να το αφήσω για λίγο αργότερα). Το πρώτο τίμιο, το θυμόμουν καλύτερο λόγω νοσταλγίας. Δε θα το συγκρίνω με Mario 64, Banjo Kazooie κλπ. αλλά με αντίστοιχα 2.5d παιχνίδια όπως τα Pandemonium (που είχα παίξει αρκετά μετά την εποχή τους) τα οποία θεωρώ ανώτερα και ίσως, πιο ιδιαίτερα. Δεν κάνει κάτι στραβά το παιχνίδι, απλά οι πενιχρές κινήσεις, η επανάληψη assets και η αίσθηση ελέγχου (λίγο floaty, καλό όμως ότι δεν έχει καθόλου input delay) υπερίσχυαν, ανά διαστήματα του nostalgia trip.
Αν δηλαδή έβγαζες από μέσα τους αναγνωρίσιμους χαρακτήρες και εχθρούς και τους αντικαθιστούσες με άλλους, εύκολα πέρναγε για κάποιο σύγχρονο indie. Ίσως να ευθύνονται και οι προσδοκίες που είχα από ένα remake. Βέβαια τα μεγαλύτερα αρνητικά ήταν τα περίεργα hit boxes σε spikes, φωτιές κλπ και μερικών εχθρών και φυσικά η προβληματική κάμερα που σε αρκετά επίπεδα, άλματα προς το βάθος της οθόνης γίνονταν guessing game (ok από κάποιο σημείο και μετά έπαιρνε μπρος το muscle memory). Διασκεδαστικό πάντως, ειδικά στα time trial εκτός από το καρκίνωμα το Stormy Ascent.
Το δεύτερο κλάσης ανώτερο παιχνίδι. Το αστείο είναι ότι από το συγκεκριμένο δεν είχα τόσες αναμνήσεις, είχα παίξει ελάχιστα. Μεγαλύτερη ποικιλία σε περιβάλλοντα και set pieces, περισσότερες κινήσεις, death routes κ.α. ανεβάζουν αρκετά την ποιότητα του, κρίμα που η Coco πάντως παραμένει απλά διαφορετικό "skin". Σοφή επιλογή να μειώσουν τη διάρκεια των πιστών με ελάχιστες πλέον να φτάνουν κοντά στα 2.5 λεπτά, πράγμα που τις έκανε ευχάριστες στο time trial.
Η μόνη "πατάτα" που έκαναν ήταν πως ενώ στο πρώτο οι πίστες ήταν σχεδιασμένες να μπορείς να πάρεις και platinum αν έβρισκες τρόπους να κόψεις δευτερόλεπτα, εδώ όσο και να το προσπαθούσες, gold και πανω δεν έβλεπες αν δεν επαιρνες στο τέλος τα running shoes. Πρόκληση ανύπαρκτη από εκεί και πέρα στην πλειοψηφία των trials, λίγο βλακεια που η απόδοση σε αυτά δε στηριζόταν καθαρά στις κινήσεις του Crash αλλά σε easy mode αντικείμενο. Last but not least, κατι μου λεει ότι δεν ήμουν ο μόνος που κόλλησε με ταινία κάτω το RT στο controller όσο κυνηγούσε τα relics...
