Αν θυμάμαι σωστά, δεν είναι και κάτι φοβερό ρε συ. Σου δίνει 5-6 φορές συνεχόμενες, 3 σύντομες διακλαδώσεις και αν επιλέξεις τη λάθος, αυτό το segment λουπάρει ξανά, σωστά; Συνήθως (αν όχι πάντα) είναι η δυσκολότερη διαδρομή κάθε φορά και ένας χαρακτηριστικός ήχος σε ειδοποιεί αν επέλεξες σωστά ή λάθος.
Ανακάλυψα ότι έχει Steam achievements to Blade of Darkness, οπότε γυρίσαμε για λίγο εκεί. Έβγαλα τα αρχικά levels όλων των χαρακτήρων και αποφάσισα να συνεχίσω με το νάνο για τα υπόλοιπα, μιας και μικρός δεν τον πολυέπαιζα. Ξέρετε τι, το παίζαμε με παρέα και ο καθένας μας είχε "τον αγαπημένο" του, π.χ. ο Γκαβός τον Ιππότη, εγώ τον Κόναν (Βάρβαρο) και ο Λάκης το Γαλάτη (Νάνο). Μάλιστα ο Λάκης έπαιζε τόσο πολύ που το game το λέγαμε Blade of Lakis. Τώρα ο Lakis πάει για 2ο παιδί και εγώ παίρνω achievements με τον "Γαλάτη" του.
Πέρα από το Αrmored Core VI που είχα αναφέρει τις προάλλες έχω πιάσει το Castlevania Symphony of the Night από το Requiem Collection στο PS5. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει βγει ούτε στο PC ούτε στο Switch αυτό ακόμα αλλά παίζε μπάλα....
Παραδόξως αυτό το παιχνίδι το είχα σνομπάρει την περίοδο που μεσουρανούσε το ps1 γιατί είχα τη λανθασμένη νοοτροπία τι 2D και μλκς. Εδώ έχουμε 3D. Δεν είχα και ιδιαίτερη επαφή με τα παιχνίδια αυτά πέρα από το Castlevania: The Adventure που δανειζόμουν συχνά από φίλους αλλά μου φαινόταν πανδύσκολο και δεν πήγαινα μακριά ενώ μου άρεσε. SNES και NES δεν είχα, φίλοι δεν είχαν castlevania σε αυτές, ούτε zelda ούτε metroid οπότε αυτά τα ιστορικά franchises έφαγαν μεγάλο skip και τώρα θα προσπαθήσω να καλύψω το χαμένο έδαφος σε 3ds/switch/ps5/pc. Πήρα day one το Castlevania Curse of Darkness στο ps2 όταν είχε βγει και το άλλο Castlevania που βγήκε στο ps2 σε κάποιο παζάρι αλλά δεν ασχολήθηκα αναίτια. Ειδικά στο πρώτο είχα λατρέψει το demo. Τι να πεις.... Είχα δοκιμάσει το Symphony μερικά χρόνια πριν στο psp και μου άρεσε πολύ, είδα κάτι το διαφορετικό. Εβγαζε dark souls before dark souls feelings. Θα προσπαθήσω να το τερματίσω επιτέλους, μπας και κάνω και σεφτέ εκτός από το franchise στα metroidvania. To playthrough θα ανέβει ολόκληρο σιγά σιγά εδώ
Παίζω παράλληλα Crash Bandicoot από το Ν. Sane Trilogy στο switch. Παλιότερα είχα παίξει όλη τη τριλογία στο psp αλλά δεν είχα τερματίσει κανένα. Ωρα να διορθωθεί και αυτό το λάθος!
Πέρα από το Αrmored Core VI που είχα αναφέρει τις προάλλες έχω πιάσει το Castlevania Symphony of the Night από το Requiem Collection στο PS5. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει βγει ούτε στο PC ούτε στο Switch αυτό ακόμα αλλά παίζε μπάλα....
Παραδόξως αυτό το παιχνίδι το είχα σνομπάρει την περίοδο που μεσουρανούσε το ps1 γιατί είχα τη λανθασμένη νοοτροπία τι 2D και μλκς. Εδώ έχουμε 3D. Δεν είχα και ιδιαίτερη επαφή με τα παιχνίδια αυτά πέρα από το Castlevania: The Adventure που δανειζόμουν συχνά από φίλους αλλά μου φαινόταν πανδύσκολο και δεν πήγαινα μακριά ενώ μου άρεσε. SNES και NES δεν είχα, φίλοι δεν είχαν castlevania σε αυτές, ούτε zelda ούτε metroid οπότε αυτά τα ιστορικά franchises έφαγαν μεγάλο skip και τώρα θα προσπαθήσω να καλύψω το χαμένο έδαφος σε 3ds/switch/ps5/pc. Πήρα day one το Castlevania Curse of Darkness στο ps2 όταν είχε βγει και το άλλο Castlevania που βγήκε στο ps2 σε κάποιο παζάρι αλλά δεν ασχολήθηκα αναίτια. Ειδικά στο πρώτο είχα λατρέψει το demo. Τι να πεις.... Είχα δοκιμάσει το Symphony μερικά χρόνια πριν στο psp και μου άρεσε πολύ, είδα κάτι το διαφορετικό. Εβγαζε dark souls before dark souls feelings. Θα προσπαθήσω να το τερματίσω επιτέλους, μπας και κάνω και σεφτέ εκτός από το franchise στα metroidvania. To playthrough θα ανέβει ολόκληρο σιγά σιγά εδώ
Παίζω παράλληλα Crash Bandicoot από το Ν. Sane Trilogy στο switch. Παλιότερα είχα παίξει όλη τη τριλογία στο psp αλλά δεν είχα τερματίσει κανένα. Ωρα να διορθωθεί και αυτό το λάθος!
To Symphony of the Night είναι ο λόγος που άρχισα να σκαλίζω τα προηγούμενα Castlevania, χάζευα roms στο R36S και το έβαλα έτσι να δω τι έλεγαν τα 2D του PSX μιας και είχα κατά κύριο λόγο ασχοληθεί με 3D όταν το είχα και ωωωω τι ωραίος συνδυασμός 2D-3D! Γενικά έπαιξα τον πρόλογο και σταμάτησα να πιάσω τα παλιότερα πρώτα.
Βγήκε επιτέλους το DS2 Sholar of the first Sin μετά από 88 ώρες και άπειρα deaths. Μαζί έπαιξα και τα DLCs. Το final boss tou main game ότι πιο μεχ έχω αντιμετωπίσει. Βγήκε με τη 2η προσπάθεια στα 165lvl με STR 50, DEX 28, ADP 18.
Η αλήθεια είναι πως Dex & ADP ξεκίνησα να ανεβάζω όταν έφαγα σκάλωμα στο Fume night boss. Ελεγε κάπου πως αν τα αυξήσεις ανεβαίνει η ταχύτητα του healing κ βελτιώνει το roll κάπως. Οντως ένιωσα μια διαφορά όταν το έκανα.
Main weapon είχα το Mastodon Halberd κ εναλάξ έπαιζα κ με Zweihander (Electric) καθώς επίσης κ το Smelter Ultra Great Sword.
To main game το βρήκα κάπως meh η αλήθεια είναι, τα bosses δεν είχαν κάτι το αξιομνημόνευτο. Περισσότερο πόνος στον πρωκτό ήταν το πηγενέλα όταν ψόφαγες που οκ, γνωστό design της From (ναι είναι σπαστικό ακόμη και όταν έχεις βρει κάποιο shortcut). Σίγουρα το lvl design των DLCs κατά πολύ ανώτερο, ένιωσα σαν ξαφνικά να πήρε μπρος το game όταν τα άρχισα.
Τον ivory king τον έβγαλα με PvE, νάναι καλά το παλικάρι που βρέθηκε και με βοήθησε. Ηταν ο προτελευταίος και απλά είχα βαρεθεί και ας είχα απελευθερώσει όλους τους NPC Knights που μπαινουν στη μάχη μαζί σου
Θα του βάλω ένα χαλαρό 7,5 μείον 1 εξαιτίας του γαμημένου Iron Passage κ το Blue Smelter Demon, οπότε 6,5.
Πρόσφατα ολοκλήρωσα το Evil West, και τα reviews είχαν δίκιο - κάπου μετά τη μέση γίνεται λίγο αγγαρεία η φάση. Ίδιοι εχθροί (με διαφορετικούς συνδυασμούς σε κάθε μάχη/αρένα), αυξημένη δυσκολία που απαιτεί διαρκές rotation των όπλων/cooldowns αλά DOOM Eternal, κι εντελώς προβλέψιμο σενάριο. Πέρα από αυτά, νομίζω το μεγαλύτερο κρίμα είναι το γενικότερο ύφος του παιχνιδιού. Υπερβολικά cheesy για να βγάλει την επικούρα ενός Gears ή God of War, και παράλληλα υπερβολικά σοβαροφανές για να δώσει το vibe των τερατο-b-movies που τόσο πασχίζει. Χαρακτήρες χάρτινοι, διάλογοι επιπέδου Στίβεν Σιγκάλ, voice-acting από τα Lidl (σε ορισμένους χαρακτήρες, π.χ. Felicity). Θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο cult classic επιπέδου Nocturne αλλά φευ. Γενικά ήθελε μπόλικη δουλίτσα ή/και budget. 6/10
Χθες ξεκίνησα το Loco Motive, που ως τώρα δείχνει υπέροχα παλιομοδίτικο, με τρομερό pixel art (ιδίως τα animations που βγάζουν έντονα vibes Day of the Tentacle) και ποιοτικό voice-acting. Σλουρπ, γιαμ.
Είμαι στο τελευταίο chapter του Chicken Police πριν την ανάκριση του Wessler αλλά για κάποιο λόγο δε μπορώ στον χάρτη να πάω στο μέρος όπου βρίσκεται. Εχω εξαντλήσει κάθε διάλογο με τον Martyn και τους υπόλοιπους neutral χαρακτήρες της ιστορίας ξεκλειδώνοντας τα Achievements Shadows from the past 1+2 αλλά έχω φάει σκάλωμα στο σημείο κ δεν μπορώ να προχωρήσω.
Είμαι στο τελευταίο chapter του Chicken Police πριν την ανάκριση του Wessler αλλά για κάποιο λόγο δε μπορώ στον χάρτη να πάω στο μέρος όπου βρίσκεται. Εχω εξαντλήσει κάθε διάλογο με τον Martyn και τους υπόλοιπους neutral χαρακτήρες της ιστορίας ξεκλειδώνοντας τα Achievements Shadows from the past 1+2 αλλά έχω φάει σκάλωμα στο σημείο κ δεν μπορώ να προχωρήσω.
Είμαι στο τελευταίο chapter του Chicken Police πριν την ανάκριση του Wessler αλλά για κάποιο λόγο δε μπορώ στον χάρτη να πάω στο μέρος όπου βρίσκεται. Εχω εξαντλήσει κάθε διάλογο με τον Martyn και τους υπόλοιπους neutral χαρακτήρες της ιστορίας ξεκλειδώνοντας τα Achievements Shadows from the past 1+2 αλλά έχω φάει σκάλωμα στο σημείο κ δεν μπορώ να προχωρήσω.
Είσαι εκεί στο δρόμο έξω από το ξενοδοχείο δηλαδή? Δοκίμασες και να ανοίξεις και να επεξεργαστείς το πορτ μπαγαζ στο αμάξι? Κανονικά αυτό είναι το τελευταίο τρίγκερ για να προχωρήσει η ιστορία.
Είσαι εκεί στο δρόμο έξω από το ξενοδοχείο δηλαδή? Δοκίμασες και να ανοίξεις και να επεξεργαστείς το πορτ μπαγαζ στο αμάξι? Κανονικά αυτό είναι το τελευταίο τρίγκερ για να προχωρήσει η ιστορία.
Thanks mate. Στο Atlas Hotel έπρεπε απλά να πατήσω δεξί κλικ ώστε να βγω έξω και να κάνω interact με το αμάξι. Μόλις βγήκε και το game με true detective rating στο τελευταίο interrogation.
ειναι γενικα γνωστο οτι ο ματ ειναι ο καλυτερος σαιντκικ εβερ σε αρπιγκι, γι αυτο δεν διευκρινησα. βεβαια ειναι ολοκληρο μινι γκειμ η εκπαιδευση του, οπότε απλα θα τον εχω λευτερο να τρεχει στα λιβαδια και ποτε ποτε θα του ριχνω κανενα κοψιδι..
ωραιο το κεημ, δεν εχω λερωσει και βρακουλινι παντως, να τα λεμε ολα. μ αρεζει το στορι ομως και οι προσωπικοτητες των ηρωων πολυ, οπότε συνεχιζω παρα τα χριστοπαναγιδια που ριχνω βλεποντας καποιες επιλογες των ντεβς. σκεφτομουν και για ανινστω καποια στιγμη, αλλά εκει που γυριζει ο χενρης
στο λεηλατημενο καμενο χωριο του, βρισκει τους γονεις του, και μιλαει στον πατερα του, συγκινηθηκα πολυ
και ειπα οτι θα το παω μεχρι τελος...
βεβαια παιζω το δικο μου kc:d (κι οχι αυτο που οραματιστηκε και παρεδωσε ο βάβρας), φορτωνοντας το με καμποσα μοντς. και προφανως καποιος πιουριστας που θα τα εβλεπε, θα εκλαιγε σε φέταλ ποζίσο με λυγμους στην ντουζιερα του και θα μου εκοβε την καλημερα, στην καθαρα υποθετικη περιπτωση που δεν μου την ειχε ηδη κομμενη.
ωστοσο ναι, ελρικ, ειδικα εσυ που ξερω οτι γουσταρεις τοσο πολυ τα γκόθικς για την δομη τους και το ξυλο που τρως απο παντου στην αρχη μεχρι να γινεις τζαγκερνωτ στο τελος, εδω θα βρεις κατι πολυ παρομοιο. και αν δεν αντεχεις τις υπερβολες του κειμ, το nexus mods ειναι κολληταρι μας. επένδυσε, πιθανον να σε μαγεψει.
ειμαι στην πολυ αρχη ακομα. θα δουμε αν το αντεξω και ποια θα ειναι η τελικη μου αποψη αν/οταν το ολοκληρωσω.
ασχετο: ξεκινησα ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ οπως υποθετω το 95% των παικτων, το a woman's lot, λεω ασε το κοριτσι να τα πει να ξελαφρωσει, προφανως ενα κατσήν μεγαλο θα ειναι, και μετα απο μια ωρα ΑΠΥΘΜΕΝΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ των ντεβς, εκαμα μεγαλοπρεπες λοουντ σε προηγουμενο σειβ. ασε κοπελιά, μου τα λες καποια αλλη στιγμη που θα μπορω. τωρα εχω να βαλω πλυντηριο και κανω νυχια.
ρε οξω, λέμεεεεεεεεεεε, λεβητες. που θα κατσω να ταιζω τις κοτες, να ξυπναω την οικογενεια εναν εναν και να ξεβοτανιαζω τον κηπο και να τρεχω σ ολο τον χαρτη για μαλακιες. παω πισω στον χενρη μπας και καταφερω να βρω κανενα κοματι πανοπλιας και να μην κυκλοφορω ξεκωλος στ αγγουρια.
ασχετο 2: ΓΑΜΆΤΟ το λοκπικινγκ. ειχα τρομαξει μ αυτα που διαβαζα στο νετ. ποσο παραλυτοι οι σημερινοι κειμερς.... βεβαια ΚΛΑΣΙΚΑ, παιζω k+m. απ οτι φαινεται στα κοντρόλε ειναι πολυ πιο δυσκολη η διαδικασια.... μουχαχαχαχαααα. ΕΤΣΙ πρεπει.
Τερματισα το AVATAR FRONTIERS OF PANDORA! Το ευχαριστθηκα πολυ . Μοιαζει σαν τα destroy all humans αφου και στα δυο οι ανθρωποι ειναι οι κακκοι και ετσι ειναι κατι το διαφορετικο απο ολα τα αλλα παιχνιδια και ταινιες που οι εξωγηινοι ειναι κακκοι. Τους διελυσα ολους ! Τα γραφικα του παρα πολυ καλα σε ultra 1440p 60 fps με FSR.
Beyond: Two Souls - Χρόνια είχα να ασχοληθώ με τέτοιο είδος παιχνιδιού. Θυμάμαι, το είχα αγοράσει γιατί είδα στο τρέιλερ τον Willem Dafoe και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Παιχνίδι που περισσότερο μοιάζει με διαδραστική ταινία, ξεκινώντας λοιπόν να παίζω και να ξεδιπλώνεται σιγά σιγά η ιστορία της ηρωίδας μας, δεν μπόρεσα να αποφύγω την σύγκριση με τον χαρακτήρα της Eleven από το Stranger Things. Σίγουρα οι δημιουργοί της σειράς έχουν επηρεαστεί από το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Μεγάλο αρνητικό του παιχνιδιού είναι η κάμερα και ο χειρισμός του. Με πληκτρολόγιο/ποντίκι είναι σχεδόν αδύνατο να παίξεις, αλλά επίσης βρήκα πως δεν υπάρχει συνοχή και στο τι πλήκτρο/κουμπί πρέπει να πατήσεις κάθε φορά που το παιχνίδι σου ζητάει. Εννοώ πως για να κάνεις κάτι μπορεί την μια να σου ζητήσει πχ να πατήσεις το Α και μετά από λίγο για να δράσεις σε μια παρόμοια περίπτωση να σου ζητήσει να πατήσεις το Χ.
Ναι αγόρασα controller
Όσον αφορά την ιστορία ενώ έχει ενδιαφέρον και αρχικά σε κρατάει, στο τέλος δεν καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες που το ίδιο το παιχνίδι έχτισε. Κάποια chapters του παιχνιδιού τα βρήκα βαρετά και ανούσια χωρίς να προσφέρουν κάτι στην ιστορία, κάποιες καταστάσεις που βιώνει η ηρωίδα μας δεν βγάζουν και πολύ νόημα και δεν δικαιολογούν επαρκώς μετέπειτες συμπεριφορές της. Ενώ και η συμπεριφορά άλλων κεντρικών χαρακτήρων προς το τέλος κάνει στροφή 180 μοιρών δίχως να τεκμηριώνεται επαρκώς από τα γεγονότα. Όπως και να 'χει σε γενικές γραμμές πέρασα ευχάριστα παίζοντας το. Ένα 6/10 από μένα. Νομίζω πως είναι καλά.
Συνεχίζω με το Loco Motive, που είναι τιμιότατο homage στα αριστουργήματα της Lucas Arts αλλά έχει και τα θεματάκια του. Αρχικά, όπως αναφέρθηκε και στο review, χρειάζεται μερικά πατσάκια για να στρώσει. Ήδη δύο φορές κόλλησε χωρίς προφανή λόγο αλλά ευτυχώς το autosave με γλίτωσε από εγκεφαλικό. Για τα υπόλοιπα θα γράψω όταν με το καλό το ολοκληρώσω.
Παράλληλα ξεκίνησα το Still Wakes The Deep της αμφιλεγόμενης Chinese Room (μεταξύ άλλων ετοιμάζουν και το Bloodlines 2). Οπτικά δείχνει περίπου τρία σκαλιά πάνω από το B2, δεν ξέρω τι παίχτηκε με τη μηχανή γραφικών, το budget των δύο games κτλ. αλλά για το είδος του (horror walking simulator με ολίγον stealth) είναι πραγματικά εντυπωσιακό... αν και όχι τόσο εντυπωσιακό όσο το voice acting! Απολαυστική, αυθεντική σκωτσεζίλα απευθείας από τα μαύρα σπλάχνα της Γλασκώβης (έχω ζήσει εκεί δύο χρόνια και ακούγοντας τους χαρακτήρες ήταν σαν να επέστρεψα), τρομερές χροιές, δυνατά κείμενα, και ωραία ατμόσφαιρα τρόμου και απομόνωσης με backdrop εργατιάς vs αδίστακτων αφεντικών. Πραγματικά το γουστάρω τόσο πολύ ως τώρα (καμιά ωρίτσα έπαιξα, απ'όσο διαβάζω διαρκεί 4-5?) που έχει αναπτερώσει κάαααπως τις ελπίδες μου για το Bloodlines 2. Αν και ό,τι έχουν δείξει μοιάζει σα να φτιάχτηκε από εντελώς διαφορετικό στούντιο, οπότε κρατάω ακόμα σφιχτά το μικρό καλάθι μου.
Τα trailer του νέου DOOM με παρακίνησαν να παίξω επιτέλους τα δύο DLC του Eternal (The Ancient Gods). Νομίζω πήραν όλους τους απωθητικούς μηχανισμούς του Eternal (platforming, αντίπαλοι που σκοτώνονται μόνο με το κατάλληλο όπλο/ability) και τους τερμάτισαν. Έχω ρίξει τη δυσκολία στο easy και παρόλα αυτά ιδροκοπάω σχεδόν σε κάθε αρένα (χώρια τις bonus, είμαι και completionist πανάθεμά με). To Eternal το τερμάτισα στο Normal, για όποιον αναρωτιέται. Τέλος πάντων, οπτικά εννοείται δείχνει ακόμα υπέροχο και το gameplay έχει τις στιγμές του αλλά ελπίζω το Dark Ages να ακολουθήσει ΠΟΛΥ διαφορετική προσέγγιση, αλλιώς δεν νομίζω να ασχοληθώ. Ήδη σκέφτομαι αν αντέχω να πάω στο Ancient Gods Pt.2...
Ξεκίνησα το Asterigos, που παρά την γκρίνια στο steam το βρίσκω αρκετά διασκεδαστικό souls-like. Είναι πολύ πιο απλό και εύκολο από τις ναυαρχίδες του είδους και μάλιστα σου δίνει και quests. Έτσι ξέρεις που πρέπει να πας, αλλά σου αφήνει και την ελευθερία να εξερευνήσεις όσο θες. Θα έχω ολοκληρωμένη άποψη όταν με το καλό το τελεi;vσω.
και ένας χαρακτηριστικός ήχος σε ειδοποιεί αν επέλεξες σωστά ή λάθος.
Φασαίος Larianός
Approval of the Admiral
Fighting stocism with stoicism
Order of Alucard
