Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part III

[maladroid]

@manofsorrows Με έπεισες πανάθεμά σε, μπήκε wishlist το Menace from the Deep, Εμπρός καλό μου backlog.

 

[Admiral]

Menace From The Deep: Roguelike deckbuilding card battler στα πρότυπα του Slay The Spire.

Μπήκε κατευθείαν στο wishlist!

 

[captain kal]

Beneath A Steel Sky: Έπαιξα 2η φορά το παιχνίδι για να το θυμηθώ, επειδή ήθελα να ξεκινήσω το Beyond A Steel Sky (το οποίο στις 3 πρώτες ώρες που έχω ασχοληθεί μ' έχει εκπλήξει πολύ ευχάριστα). Κλασικό point & click adventure από τους Cecil (Broken Sword) και Gibbons. Φαίνεται ότι είναι από τα παιχνίδια που έσπρωξαν το είδος στα όρια του εν έτει 1994. Δυστοπική φουτουριστική μουντίλα, αλλά και βρετανικό χιούμορ να κρατάει τις ισορροπίες. Αντέχει ακόμα στον χρόνο θεωρώ (κάποια θέματα που καταπιάνεται είναι ίσως πιο επίκαιρα τώρα) και μπορείτε να το δείτε δωρεάν στο GOG.
7.8 / 10

Μόνο 15 δισκετούλες στην Amiga!! Με δύο drives χωρίς hard disk!!!!

 

[j_lynx]

Τι ναρκωτικό είναι το Dragonsweeper;;;;;

 

[shredder]

Τερματισα το The lAST OF US 2! Οπως και το πρωτο ετσι και αυτο δεν μου αρεσε γιατι εχει πολυ περπατημα και λιγη δραση. Το συζητουσα αυτες τις μερες με εναν κονσολα συναδελφο στο γραφειο ο οποιος εχει και παιξαι και τα 2 στο playstation και βλεπει τωρα και αυτος την σειρα οπως εγω. Μου ειπεοτι αν και δεν ειναι σαν τα αλλα παιχνιδια δρασης οτι εχει καλη ιστορια και σε τραβαει να το παιξεις. Προσπαθησα μετα να τον πεισω να παρατησει το playstation και να παιζει στο pc αλλα δεν θελει να αναβαθμιζει για αυτο ειναι κονσολας. Γιατι προτιμαει να παιζει με χαλια γραφικα και 30 fps με 500 ευρω αντι να δινει 1000+ για να αναβαθμιζει το pc.

 

[Miden Agan]

Μόλις ολοκλήρωσα το Clair Obscur: Expedition 33.

Η προσωπική μου άποψη χωρίς να κάνω spoilerz:

Pros:
Απο καλλιτεχνικής προσέγγισης και ματιάς, παίδες, το παιχνίδι είναι ένα αριστούργημα.

- Πρωτο απο όλα θα βάλω το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Soundtack το οποίο δένει απόλυτα με το "συναίσθημα" που θέλει να προσδώσει. Προσωπικά μου "μίλησε". Λίγα νομίζω games το έχουν καταφέρει αυτό.
- Οι κόσμοι του και τα λεβελ εχουν το καθένα κάτι ξεχωριστό, σε artistic επίπεδο, πολλές φορές έμεινα να χαζεύω τριγύρω παρόλο που έπαιζα με ολα τα setting Low (η καρτουλα ανέβαζε 95αρια).
- Οι διάλογοι ενώ μπορεί να μοιάζουν διάχυτοι απο overdrama και, ελπίζω να το εκφράζω σωστά, έντονα μελαγχολικοί και "βαρύγδουποι", εξυπηρετούν πληρως αυτό που θέλει να πεί ο δημιουργός, ειδικά στο τέλος where it all comes together.
- Υπάρχουν παντού νότες ποίησης.
- Οι μάχες και τα διάφορα συστήματα λειτουργούν απόλυτα αρμονικά, ο κάθε χαρακτήρας προσωπικά μελετημένος, αν και τα Boss fights είναι αγγούρι! Στη μέση περίπου του παιχνιδιού εβαλα το difficulty Story mode, αν και για κάποιον που έχει χρόνο να ασχοληθεί πιο βαθιά και προσεκτικά στην προσέγγιση μιας μάχης θα βρεί απλετο challenge.
- Η ιστορία του και η πλοκή. Ξεκινήσαμε ωραία ολα κατανοητά, περάσαμε στο WHAT THE F*CK IS HAPPENING ώσπου στο τέλος έδεσαν όλα αριστουργηματικά!
- Το Turn-based σύστημα

Cons:
Για μένα, overall, τίποτα. Δε θέλω να ψάξω να βρώ κατι στραβό.

Αλλα ίσως καποιοι να βρούν:
- Το σύστημα μάχης με τα parry/dodge (συνηθίζεται πολύ εύκολα να πω)
- Το "βαριά" συναισθηματικό χαρακτήρα του παιχνιδιού

 

[Bathory]

Μόλις ολοκλήρωσα το Clair Obscur: Expedition 33.

Η προσωπική μου άποψη χωρίς να κάνω spoilerz:

Pros:
Απο καλλιτεχνικής προσέγγισης και ματιάς, παίδες, το παιχνίδι είναι ένα αριστούργημα.

- Πρωτο απο όλα θα βάλω το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Soundtack το οποίο δένει απόλυτα με το "συναίσθημα" που θέλει να προσδώσει. Προσωπικά μου "μίλησε". Λίγα νομίζω games το έχουν καταφέρει αυτό.
- Οι κόσμοι του και τα λεβελ εχουν το καθένα κάτι ξεχωριστό, σε artistic επίπεδο, πολλές φορές έμεινα να χαζεύω τριγύρω παρόλο που έπαιζα με ολα τα setting Low (η καρτουλα ανέβαζε 95αρια).
- Οι διάλογοι ενώ μπορεί να μοιάζουν διάχυτοι απο overdrama και, ελπίζω να το εκφράζω σωστά, έντονα μελαγχολικοί και "βαρύγδουποι", εξυπηρετούν πληρως αυτό που θέλει να πεί ο δημιουργός, ειδικά στο τέλος where it all comes together.
- Υπάρχουν παντού νότες ποίησης.
- Οι μάχες και τα διάφορα συστήματα λειτουργούν απόλυτα αρμονικά, ο κάθε χαρακτήρας προσωπικά μελετημένος, αν και τα Boss fights είναι αγγούρι! Στη μέση περίπου του παιχνιδιού εβαλα το difficulty Story mode, αν και για κάποιον που έχει χρόνο να ασχοληθεί πιο βαθιά και προσεκτικά στην προσέγγιση μιας μάχης θα βρεί απλετο challenge.
- Η ιστορία του και η πλοκή. Ξεκινήσαμε ωραία ολα κατανοητά, περάσαμε στο WHAT THE F*CK IS HAPPENING ώσπου στο τέλος έδεσαν όλα αριστουργηματικά!
- Το Turn-based σύστημα

Cons:
Για μένα, overall, τίποτα. Δε θέλω να ψάξω να βρώ κατι στραβό.

Αλλα ίσως καποιοι να βρούν:
- Το σύστημα μάχης με τα parry/dodge (συνηθίζεται πολύ εύκολα να πω)
- Το "βαριά" συναισθηματικό χαρακτήρα του παιχνιδιού

Παιχνίδαρος, συμφωνώ στα περισσότερα.
Ε, ας πούμε και ένα αρνητικό, το lip sync ξέρω γω. Πέρα από αυτό, τίποτα, όλα άψογα

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΠΟΙΛΕΡΣ, ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ

Spoiler

Τι τέλος είχες, και πώς σου φάνηκε; Είδες και τα δύο;
Επίσης, αν και είπες το γύρισες σε στόρυ mode, έστω, τι πάρτυ είχες κυρίως και σου άρεσε;

 

[Miden Agan]

Παιχνίδαρος, συμφωνώ στα περισσότερα.
Ε, ας πούμε και ένα αρνητικό, το lip sync ξέρω γω. Πέρα από αυτό, τίποτα, όλα άψογα

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΠΟΙΛΕΡΣ, ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ

Spoiler

Τι τέλος είχες, και πώς σου φάνηκε; Είδες και τα δύο;
Επίσης, αν και είπες το γύρισες σε στόρυ mode, έστω, τι πάρτυ είχες κυρίως και σου άρεσε;

Spoiler: Ending Spoilerz!

Επέλεξα Verso ending, μετά από μεγάλο διλλημα λόγω υπέρμετρης συμπάθειας με Maelle, αλλά νομίζω έκανα το σωστό, ότι χρειαζόταν ένα closure στον όλο κύκλο.
Δεν κρατιομουν και μπήκα γιουτιουμπ να δω και το ending της Maelle, οκ νομίζω πολύ πιο λυπηρό.

Στα της σύνθεσης της ομάδας, στο μεγαλύτερο μέρος είχα σταθερά Maelle, και Lune/Sciel, Gustave/Verso ενω στο τελευταίο τρίτο του game πήγα με φουλ Girl power, Maelle, Lune και Sciel, που ήταν και ο πιο versatile χαρακτήρας για μενα. Δεν είδα και πολύ Monoco όπως καταλαβαίνεις.

 

[Bathory]

Spoiler: Ending Spoilerz!

Επέλεξα Verso ending, μετά από μεγάλο διλλημα λόγω υπέρμετρης συμπάθειας με Maelle, αλλά νομίζω έκανα το σωστό, ότι χρειαζόταν ένα closure στον όλο κύκλο.
Δεν κρατιομουν και μπήκα γιουτιουμπ να δω και το ending της Maelle, οκ νομίζω πολύ πιο λυπηρό.

Στα της σύνθεσης της ομάδας, στο μεγαλύτερο μέρος είχα σταθερά Maelle, και Lune/Sciel, Gustave/Verso ενω στο τελευταίο τρίτο του game πήγα με φουλ Girl power, Maelle, Lune και Sciel, που ήταν και ο πιο versatile χαρακτήρας για μενα. Δεν είδα και πολύ Monoco όπως καταλαβαίνεις.

Spoiler: ENDING SPOILERS

Μια χαρά, εγώ κάθε νέος που έσκαγε τον έβαζα να τον δοκιμάσω και δεν έβγαινε ποτέ για κάποιο λόγο, οπότε όταν ολοκληρώθηκε το πάρτυ έβγαλα όλο το παιχνίδι με Sciel, Verso και Monoko. Στη δυσκολία που το παίζω (άσε μην ρωτάς, με έπιασε ο μαζοχισμός μου για κάποιο λόγο) ήθελε συνεχή αναπροσαρμογή των builds (κυρίως luminas) για μεγάλο χρονικό διάστημα για να βγαίνει η φάση, τώρα εδώ και 5-10 λέβελς (πλησιάζω 90) έχει μπει το νερό στο αυλάκι και έχω καταλήξει σε ένα καλό και fun to play cycle. Όπως έχεις υποθέσει φαντάζομαι, μετά το τέλος έχει χίλια δύο πράματς να κάνεις τριγύρω, και με αρκετές εκπλήξεις.

Για το τέλος τώρα, έκανα και τα δύο, συμφωνώ ότι, αν και "γλυκόπικρα" και τα δύο, προτιμώ κι εγώ του Verso. Γενικά, σηκώνει πολύ συζήτηση και ανάλυση η φάση, αλλά πρέπει να συνέλθουμε πρώτα

All in all, τι να πω, εγώ το είχα σταμπάρει απ' τα πρώτα τρέιλερς ρε μλκ, αλλά σίγουρα δεν περίμενα τέτοια "τελειότητα"
Φρέσκο, πρωτότυπο, ανατροπές, wtf σε κάθε στροφή, πανέμορφο, ωραία ανάπτυξη χαρακτήρων και στόρυτέλλινγ, σάουντρακ, voice acting κλπ κλπ όλα στο κόκκινο. Και σε είχε συνέχεια στην τσίτα ρε πούστη μου, πραγματικά δεν ήξερες τι θα ακολουθήσει, σε είχε keep on guessing σχεδόν όλη την ώρα. Για πρώτη δουλειά ενός νεοσύστατου στούντιο 30 ατόμων, πραγματικά είναι αξιέπαινη προσπάθεια. Σίγουρα ανυπομονώ για κανά dlc/expansion και κανά νέο πόνημα.

 

[manofsorrows]

- Οι μάχες και τα διάφορα συστήματα λειτουργούν απόλυτα αρμονικά, ο κάθε χαρακτήρας προσωπικά μελετημένος, αν και τα Boss fights είναι αγγούρι! Στη μέση περίπου του παιχνιδιού εβαλα το difficulty Story mode, αν και για κάποιον που έχει χρόνο να ασχοληθεί πιο βαθιά και προσεκτικά στην προσέγγιση μιας μάχης θα βρεί απλετο challenge.

Κι εγώ στο

Spoiler: location

Old Lumiere

έκανα μια - δυο υποχρεωτικές μάχες που βγήκα οριακά ζωντανός και όλες τις άλλες έτρεχα σαν παλαβός να τις αποφύγω, ενώ φτάνοντας να αντιμετωπίσω τον

Spoiler: Boss

Renoir

αφού αναφώνησα ουκ ολίγες φορές "πλάκα μου κάνεις!", άλλαξα για πρώτη φορά δυσκολία σε Easy κι εκεί θα μείνω. Ακόμα και στο easy challenging είναι για μένα. Δεν έχω τίποτα χειρότερο σε μηχανισμούς από dodge / parry και επίσης μου την σπάνε τα υπερβολικά σε εμφάνιση τέρατα που θυμίζουν τζαπανίλες. Ακόμα κι έτσι, κι έχοντας γνώση ότι παίζω παιχνίδι φόρο τιμής στα JRPG, το παιχνίδι είναι πολύ καλό. Για την ώρα οριακά κάτω από 9 αλλά περιμένω να δω και τις άλλες εκπλήξεις που κρύβει για τελική ετυμηγορία.

 

[Hellion]

Έπινα μπύρες με ένα φίλο προψές ο οποίος έπαιξε το Κλαιροσκούρο και ισχυρίστηκε πως είναι "κακό ως RPG, υπερτιμημένο, γραμμικό, με απειροελάχιστη εξερεύνηση, και αποθεώνεται αποκλειστικά και μόνο επειδή όλοι θέλουν να την πουν στη Ubisoft"

 

[Bathory]

Ναι, αλλα δεν ειναι woke, δεν προωθει αντζετες, δεν εχει optional gay romances σαν κατι προσφατες "παιχνιδαρες" που κυκλοφορησαν, και εχει και την asmogold of approval.
Οποτε 10/10

 

[manofsorrows]

Προσωπικά κάπου έχω μπουχτίσει με τα open world. Καλό είναι να υπάρχουν και κάποια πιο γραμμικά. Εξερεύνηση έχει λιγότερη κι από ένα Tomb Raider πχ, αλλά δεν έχεις χάρτη και δεν έχεις objective log για side quests, οπότε στις λίγες διακλαδώσεις που υπάρχουν κρατάω σημειώσεις και χρειάζεται γενικά να έχεις λίγο το νου σου που πας. Έχεις λίγο παραπάνω εξερεύνηση στον γενικό χάρτη που εκεί σου δίνει και χάρτη με τοποθεσίες το παιχνίδι. Νομίζω έχει καλή ισορροπία. Λίιιιγο υπερτιμημένο θα συμφωνήσω μάλλον, αν και ο μόνος λόγος που μπορώ να αφήσω το παιχνίδι και να δω κάτι άλλο τώρα είναι ότι με το γαμώdodge μ' έχει πιάσει το χέρι μου με το gamepad και πρέπει να το ξεκουράζω. Στην Ubisoft, αν με ρωτάτε, αξίζει φουλ κράξιμο για το φασόν καλούπι που έχει στα παιχνίδια της, αλλά αφού ο κόσμος αγοράζει φουλ, δεν θα αλλάξει εύκολα αυτό.

 

[Adhan]

Μήπως ο φίλος σου έπαιξε το Κιαρόσκουρο (hue hue);
Αυτό που λέει πάντως δεν στέκει. Το νέο/συνέντευξη με τους devs ότι "είναι πρώην μέλη της Ubi με μικρή εμπειρία, και φτιάξανε το παιχνίδι επειδή βαρέθηκαν στη Ubi lol" πρέπει να δημοσιεύθηκε καμιά 10ριά μέρες μετά το embargo όπου στο μεταξύ το παιχνίδι είχε ευρέως αποθεωθεί.
Οπότε αμφιβάλλω ότι πάνω από 5% (και ίσως λέω πολύ) του ειδικού τύπου και ειδικά των παικτών γνώριζε προκαταβολικά background για αυτή τη νεοσύστατη ομάδα και είπαν "ντάξει ας του βάλουμε κάνα 90άρι για να είμαστε αντιδραστικοί"...

 

[vlad]

Ξεκίνησα το Evil West και το καταχάρηκα, τόσο που έβγαλα τις 6 πρώτες πίστες μονοκοπανιά. Είναι τόσο απολαυστικά γραμμικό, σχεδόν πατάς μονίμως μπροστά και σε πάει το παιχνίδι μόνο του, ότι πρέπει για να ξεφύγει κανείς από την υπερβολική πληροφορία των open world. Στο gameplay, ενώ δείχνει να έχει έναν βαρύ, δυσκίνητο και ασήκωτο πρωταγωνιστή όταν μάθεις τις κινήσεις, τα κομπος και τα αμπιλιτις τότε πετάει ανάμεσα στους οχτρούς. Εντάξει δε γίνεται ούτε Νταντε ούτε Σερέζα αλλά γιου γκοτ δε ποιντ. Α ναι και αίμα. Πολύ αίμα, σφάξιμο και βία. Γνήσιο Σρεδερικό παίγνιο.

 

[Sephir]

Έπινα μπύρες με ένα φίλο προψές ο οποίος έπαιξε το Κλαιροσκούρο και ισχυρίστηκε πως είναι "κακό ως RPG, υπερτιμημένο, γραμμικό, με απειροελάχιστη εξερεύνηση, και αποθεώνεται αποκλειστικά και μόνο επειδή όλοι θέλουν να την πουν στη Ubisoft"

Πάντα θα υπάρχει ένας τέτοιος σε κάποιο παιχνίδι που έχει universal acclaim.

 

[manofsorrows]

Πάντα θα υπάρχει ένας τέτοιος σε κάποιο παιχνίδι που έχει universal acclaim.

Εγώ που δεν καταλαβαίνω την παράκρουση με τα GTA

 

[nitro912gr]

Εγώ που δεν καταλαβαίνω την παράκρουση με τα GTA

Ναι είναι να απορεί κανείς, όχι γιατί δεν είναι καλό παιχνίδι, απλά οκ δεν είναι και BG3 (που δεν έχω παίξει ακόμα)