Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part III

[vlad]

Καινούριος σιζοναλ στο D4, μαγισσούλα.

 

[Northlander]

Έχω διαβάσει τα χειρότερα για τη νέα σαιζόν. Βλέπω και τα patch notes και φαίνεται ότι ακόμη ψάχνονται για το τι λειτουργεί και τι όχι. Προς το παρόν έχω αποφασίσει να την προσπεράσω.

 

[Sugamoto Panagia]

εριξα install ξανα για να δω το crossover με berserk. αλλα η αληθεια ειναι οτι ψιλοβαριεμαι να ασχοληθω.

 

[nitro912gr]

Εξακολουθώ να αξιοποιώ τον ελάχιστο χρόνο μου στο Against the Storm, ακόμα και τις ακόμα λιγότερες φορές που θα κάτσω στο pc ένα ragequit στο patfinder με έχει σπάσει και δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ μαζί του, το έχω αφήσει μέχρι να ξεπεράσω την ψυχρολουσιά με την λάμια...

Το Against the storm λοιπόν, παρά τον παραλληλισμό με το frostpunk ως rainpunk που προσπαθεί να κάνει, νομίζω είναι 10 φορές ανώτερο παιχνίδι, με πολύ μεγαλύτερο βάθος και μεγάλο replayability, ενώ σε βάζει αρκετά σταδιακά στο gameplay του (ίσως πλατιάζει ώρες ώρες αλλά εγώ είμαι οκ) η δε πολυπλοκότητα των μηχανισμών και το micromanagement του είναι σε άλλο επίπεδο .

Δεν ξέρω που είμαι σαν progress αλλά έχω γράψει 40 ώρες μέχρι τώρα και συνεχίζω.

 

[Hellion]

Με αυτά και με αυτά υπάρχουν αυτές τις μέρες στο rotation:

Division 2 για το Manhunt και εν όψει του dlc,

Kingdom Come 2 hardcore mode, με το πρώτο του dlc να έρχεται κι αυτό σε κάνα 2βδόμαδο,

Crusader Kings 3 το Elder Kings mod όπου έχει προκύψει ένα πολύ ενδιαφέρον σέσσιον,

TIE Fighter για να θυμηθώ τα νιάτα, ένεκα της 4ης Μάη και επειδή το Andor πάει καλά,

The Precinct για review,

Vampire Survivors στο κινητό στη δουλειά για να περνάει η ώρα.

Αναμένεται και το Tainted Grail στα κοντά.

Χίλια κομμάτια να γίνω.

 

[Admiral]

Εγώ παίζω Yakuza 5 και κάποια στιγμή έχει ένα mission που παλεύεις με RQδα. 10/10.

 

[Borracho]

Γκουνελιόν δώσε ντήτς για το Πρέσινκτ. Ζει το Πολίς Κουέστ όνειρο ή άνθρακες ο θησαυρός;

 

[Hellion]

Καλό είναι, λίγο μετά τις tutorial αποστολές που είδαμε και στο demo ανοίγει σχεδόν open-world gameplay όπου μαζεύεις ΧΡ ανάλογα με το πόσο καλά πολεμάς το έγκλημα, και με το ΧΡ ανεβάζεις λεβελς και ξεκλειδώνεις όπλα, αμάξια, power-ups κτλ. Με χαλάνε και κάποια πράγματα βέβαια, τα οποία θα αναλύσω στο review. 13 του μήνα λήγει το εμπάργκο.

 

[Adhan]

μέχρι να ξεπεράσω την ψυχρολουσιά με την λαμια.

Δοκίμασες κι εσύ βρώμικο έξω από το γήπεδο της λαμίας;

Alan Wake 2 - βρίσκομαι στο 4ο chapter. Καταπληκτικό απλά. Ατμόσφαιρα θέλεις, παρουσίαση, γραφή; Αγωνιώδεις σεκάνς; Τα έχει όλα. Η Remedy παίζει σε άλλο επίπεδο. Είναι σπάνιο πράγμα να βγάζεις μια συνέχεια μετά από τόσα χρόνια, και όχι μόνο να μην αλλοιώνεις το πνεύμα του πρωτότυπου αλλά να χτίζεις πάνω σε αυτό και να το εξελίσσεις. Ειδικά τα λεγόμενα του Sam Lake ότι πρόκειται για ατόφιο horror τίτλο, ισχύουν 100%.
Δε θα επεκταθώ ώσπου να το τελείωσω, αλλά ένα σημαντικό αρνητικό που εντόπισα είναι η απόδοση (να ξηγιόμαστε το game οπτικά είναι επίπεδο πάνω από τη συντριπτική πλειοψηφιά των AAA εκεί έξω), όχι τόσο ότι είναι "βαρύ" αλλά το ότι οι ρυθμίσεις εκτός της rendering resolution/FSR και του RT, έχουν σχεδόν ανύπαρκτο impact, δηλαδή είτε βάλεις πχ global reflections στο high είτε στο low, δεν φαίνεται να επηρεάζει τα frames, και δυστυχώς δε φαίνεται να υπάρχει workaround για αυτό. Αλλά ναι, Unreal 5 REEEEEEEE.

Enter the Gungeon - Χωρίς να το καταλάβω ιδιαίτερα έφτασα τις 45 ώρες. Η αλήθεια είναι πως το πρώτο δεκάωρο είναι ψιλοβάναυσο και ομολογουμένως, βαρετό σχετικά από τις απανωτές ήττες. Με είχε χαλάσει πολύ το ότι δεν έχει μόνιμα upgrades και είχα γίνει σαν παντζάρι από την οργή. Μετά βέβαια θυμήθηκα ότι ούτε το BoI είχε και επανήλθα στην πραγματικότητα. Δεν ξέρω, ίσως έχω καλομάθει από παιχνίδια τύπου Rogue Legacy 2 (τι παιχνιδάρα ρε γμτ), ή I'm too old for this shit, αλλά όπως και να 'χει, μόλις αρχίζουν και ξεκλειδώνουν περισσότερα όπλα, passive και active items, γίνεται τζάτζαλο.
Μεγάλη γκάμα όπλων, καλό synergy μεταξύ αντικειμένων (συνήθως αυτά που κολλάνε "θεματικά" πχ eldritch horror, cyperpunk κλπ), αν και όχι τόσο γαμάτο όσο στο Risk of Rain, πολλά μυστικά, modifiers μέσω npcs που σώζεις και επιστρέφουν στο hub και πολλά ακόμα. Είναι σαφώς επηρεασμένο από BoI, θα το πρότεινα σε όσους έχουν υπομονή και δεν απογοητευθούν από τα άδοξα runs (μα υπάρχει κάτι πέρα από το 2ο πάτωμα;;; ) των πρώτων 8-10 ωρών.

 

[mits@kos]

Νομίζω έπαθα υπερέκθεση σε Ubisoft και προς το παρόν αφήνω στην άκρη το AC Odyssey για να κάνω ένα σωστό playthrough το, απείρως πιο fun, Zelda Echoes of Wisdom. Το είχα ξεκινήσει on release, αλλά για λόγο που μου διαφεύγει, σταμάτησα πολύ νωρίς, οπότε ξεκίνησα fresh. Είναι συμπιεσμένος ο χρόνος δυστυχώς.

 

[captain kal]

TIE Fighter για να θυμηθώ τα νιάτα, ένεκα της 4ης Μάη και επειδή το Andor πάει καλά,

Ποιά έκδοση? Μήπως το total conversion του X-Wing Alliance?

 

[Hellion]

Μπα, το παλιό κι ορθόδοξο Collector's CD ROM. Ξέρω για τα total conversion, ξέρω και πως η έκδοση Remastered του 98 έχει καλύτερα γραφικά ελαφρώς, αλλά επιζητώ την αρχέγονη εμπειρία με την sound blaster μουσικάρα και το Secret Order of the Emperor. Βρήκα έναν τρόπο να μπορεί να παιχθεί με mouse αντί να απαιτεί joystick, και δε γύρισα πίσω.

 

[Tony Corvus]

Expedition 33
Βρίσκομαι προς το τέλος του παιχνιδιού (έχω κάνει σκιπ αρκετό side content) και τολμώ να πω πως είναι από τα πιο καλογραμμένα αρπιτζι των τελευταίων ετών.
9,5/10

Ίσως γράψω περισσότερα, όταν το τελειώσω...

 

[lucinos]

Έχει κανείς κάποιο χιντ για το πού/πώς θα βρω το κλειδί;

 

[Stamatimenos]

Αφού πήραμε και το γρήγορο mount στο Wow (δε χρειάστηκε grinding, απλά έκανα quests σε West+East Plaguelands και συμπλήρωσα το ποσό), ξεκίνησα με τα endgame dungeons και μου έπεσαν 2 set items (cadaverous) στο πρώτο Scholomance run.
Δεν έχω παίξει τπτ άλλο και ήδη είμαστε στα μισά της χρονιάς, νομίζω θα φύγει πάλι κουβά το new year's pledge.

 

[lucinos]

Έχει κανείς κάποιο χιντ για το πού/πώς θα βρω το κλειδί;

Τελικά ήταν στον τάφο. (γούγλαρα) Αν πρόσεχα καλύτερα τα ονόματα τών αρχηγών θα ήταν εύκολο. Θα έπρεπε να μπορείς να βλέπεις τα ονόματα και μετά. Το πανάρχαιο Jet Set Willy II είχε ονόμα για την κάθε οθόνη. Είναι κάτι που θα έπρεπε να μιμούνται όλα τα "Metroidvania".

εκτός από το Jet Set Willy θυμήκα και το vvvvvv

 

[Robin Hood]

Τέλος το Rosewater το οποίο ήταν καλό αλλά και πάρα πολύ εύκολο. Ίσως και να το περίμενα καλύτερο.

Ξεκίνησα το Old Skies αλλά είμαι στην αρχή ακόμα οπότε εντυπώσεις αργότερα.

 

[j_lynx]

Εγώ τέλειωσα το Asterigos. Πολύ ωραίο χαλαρό souls like game. Και γιατί χαλαρό; Επειδή έχει την νοοτροπία των souls like, χωρίς να μπαίνει το git gud μέσα. Οι μάχες δεν είναι δύσκολες, τα levels τα παίρνεις με xp χωρίς να έχεις να φοβάσαι ότι θα χάσεις τα souls σου αν πεθάνεις και το παιχνίδι σε καθοδηγεί που θα πας με quests. Από την αρχή έχεις όλα τα όπλα καθώς και μαγεία και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις σε πιο tree όπλων θα βάλεις τα skills σου για να τα δυναμώσεις. Αν και πολύ πιο εύκολο από τα κλασικά souls like, εγώ το απόλαυσα μιας και δεν είμουν σε φάση για κάτι δύσκολο αυτή την εποχή. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να ξανακάνω ένα playthrough για το δεύτερο τέλος.

Τώρα άρχισα το Doom 3 BFG edition, το οποίο δεν το είχα παίξει όταν είχε βγει και είναι απολαυστικότατο ακόμα. Απλώς έχουν κάνει τρελή κοτσάνα και στο F12 έχουν βάλει το κουμπί το οποίο ανοίγει την κονσόλα απενεργοποιώντας αυτομάτως τα achievements, χωρίς να χρησιμοποιήσεις την κονσόλα καν.

 

[vlad]

Zelda Echoes of Wisdom. Το είχα ξεκινήσει on release, αλλά για λόγο που μου διαφεύγει, σταμάτησα πολύ νωρίς, οπότε ξεκίνησα fresh.

Θα ήθελα μόλις με το καλό το τελειώσεις να μας πεις τις εντυπώσεις σου και πόσο καλά στέκεται σαν Ζελντα γκέιμ. Το θεωρείς main ή spin off γιατί και εκεί οι απόψεις είναι αντικρουόμενες. Και εγώ ήμουν στο ίδιο μουντ, το ξεκίνησα μέχρι που βγήκα από το κάστρο στην αρχή και δε συνέχισα έκτοτε.

 

[manofsorrows]

Toν τελευταίο μήνα τελείωσα το Phantom Liberty (πολύ καλό) και συνεχίζω το 2ο playthrough μου στο Cyberpunk 2077, ασχολούμαι λίγο με το περίεργο Pacific Drive που μου βγάζει vibes Control σε ανοικτό χώρο χωρίς το πιστολίδι κι είμαι ένα -σχεδόν ακατόρθωτο βήμα- πριν τελειώσω το Shogun Showdown μετά από 150 ώρες και με τους 5 χαρακτήρες έτοιμους για το final boss κι έχοντας κάνει όλα τα άλλα quests. Φυσικά μπήκα κι εγώ στο trip του magnifique Clair Obscure: Expedition 33. Μαγικό από κάθε άποψη! Θα επανέλθω όταν το τελειώσω.

Menace From The Deep: Roguelike deckbuilding card battler στα πρότυπα του Slay The Spire. Ναι ένα ακόμα, όμως με πολλά ωραία μικρά στοιχεία που κάνουν την διαφορά. Πρώτα απ'όλα οι αντίπαλοι είναι ο Cthulhu και το συνάφι του. Δεύτερον υπάρχει μια ιστορία που εξελίσσεται ανάλογα με την πρόοδο μας. Τρίτον, δεν έχουμε χάρτη / ladder αλλά 3 decks με κάρτες που καθορίζουν το επόμενο μας βήμα. Βλέπουμε σε κάθε stack μόνο τις 2 πανω κάρτες, αλλά με το navigation skill αργότερα μπορούμε να βλέπουμε περισσότερες και να προγραμματίζουμε την πορεία μας. Κάθε κάρτα έχει ένα κόστος κίνησης 0-2 που καταναλώνει fuel κι έτσι αν δεν φροντίσουμε για ανεφοδιασμό υπάρχει ο κίνδυνος να τελειώσει το run απλά επειδή ξεμείναμε από καύσιμα! Κι αφού παίζουμε Mythos, δεν χάνουμε μόνο αν μας τελειώσoυν τα HP, αλλά κι αν μηδενίσει το sanity μας. Φυσικά έχουμε κι εδώ τα γνωστά relics, consumables και εξοπλισμό που μας βοηθάνε. Ωραία μαγκιά ότι τα relics ανήκουν σε sets ανά τριάδες που αν τα συμπληρώσουμε εντός του run, κερδίζουμε αμέσως ένα 4ο κλειδωμένο relic που είναι πανίσχυρο και δίνει και achievement. Μ'αρέσει να το παίζω relic hunter και να προσπαθώ να ξεκλειδώσω τα κρυφά relics. Υπάρχουν 3 χαρακτήρες τώρα (Professor / Detective / Cultist) κι ετοιμάζεται κι ενας τέταρτος. ο Abomination. Σε κάθε χαρακτήρα υπάρχουν κάμποσα starter decks / αρχέτυπα να διαλέξουμε, αλλά μπορούμε να παίξουμε και με δικό μας, ντραφτάροντας 15 κάρτες από πακετάκια των 3 που μας εμφανίζει το παιχνίδι. Στην διάρκεια των runs μαζεύουμε και υλικά που χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε και αναβαθμίσουμε κτήρια που θα μας κάνουν πιο εύκολη τη ζωή. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα πολύ μερακλίδικο παιχνίδι που πήρε όλα τα καλά στοιχεία από τις πολλές κυκλοφορίες του είδους και με προσοχή στην λεπτομέρεια ο δημιουργός του μας σέρβιρε ένα εξαιρετικό παιχνίδι που δεν πρέπει να χάσει κανείς φαν των roguelike. 9.5 / 10

Dragonsweeper: Πανέξυπνη παραλλαγή του Ναρκαλιευτή σε φάση dungeon crawler. Αποκτήστε αρκετή εμπειρία ώστε να είστε έτοιμοι να σκοτώσετε τον δράκο. Το παιχνίδι παίζει σε browser. Τσεκάρετε το εδώ! 8/10

Beneath A Steel Sky: Έπαιξα 2η φορά το παιχνίδι για να το θυμηθώ, επειδή ήθελα να ξεκινήσω το Beyond A Steel Sky (το οποίο στις 3 πρώτες ώρες που έχω ασχοληθεί μ' έχει εκπλήξει πολύ ευχάριστα). Κλασικό point & click adventure από τους Cecil (Broken Sword) και Gibbons. Φαίνεται ότι είναι από τα παιχνίδια που έσπρωξαν το είδος στα όρια του εν έτει 1994. Δυστοπική φουτουριστική μουντίλα, αλλά και βρετανικό χιούμορ να κρατάει τις ισορροπίες. Αντέχει ακόμα στον χρόνο θεωρώ (κάποια θέματα που καταπιάνεται είναι ίσως πιο επίκαιρα τώρα) και μπορείτε να το δείτε δωρεάν στο GOG.
7.8 / 10

Dark Sky: Deckbuilding RPG -και καλά- επειδή παίρνουμε XP στις μάχες και αναβαθμίζουμε τις κάρτες μας και το μέγεθος του deck κάθε χαρακτήρα από τους 6 που μπορούμε να έχουμε. Προχωράμε, συναντάμε εχθρούς, πολεμάμε turn based μαχες με κάρτες σε grid 4Χ4 κι έχουμε και μια ιστορία ως background που δεν μου είπε και πολλά. Τίποτα αξιομνημόνευτο, απλά συμπαθητικό. 6.5 / 10