Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part III

[vlad]

Ξεκίνησα το Syberia

Spoiler: Τέλεια επιλογή

 

[Borracho]

Ισχύει, τα Syberia (1, 2, 4) είναι όλα τους κλασσικά adventures και τεράστιο εξελικτικό βήμα σε σχέση με το Αμερζόν, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης.

Μ'έχετε ψήσει απίστευτα με το Φεγγαράκι Μου Λαμπρό-Κλαιρ Ντε Λουν και θα παιχθεί αν επιστρέψω ζωντανός από τις διακοπές με τα παιδιά. Κρίμα που δεν έχει ντέμο, αλλά θα το κάνω το κασκαντεριλίκι.

 

[nitro912gr]

Το Syberia το έπαιξα ετεροχρονισμένα σχετικά με το πότε βγήκε, αν και ήταν βαριά η εικόνα με τα υπέροχα prerendered, αλλά πιξελοτά πλέον γραφικά του, η όλη εμπειρία ήταν φανταστική, σίγουρα στην εποχή του έσπρωχνε γραφικάρες, αλλά είναι ένα παιχνίδι που δεν έχει ανάγκη μόνο τα γραφικά για να σταθεί.

Θέλω να πιάσω και το 2 κάποια στιγμή, αλλά περιμένω όντως μια CRT και θέλω να το βάλω εκεί να το δω σωστά.

 

[Northlander]

To Syberia για τους PCMasterάκιδες έχει μείνει ως ένα από τα πιο προσωπικά κείμενα του ΑΠΤ (και για τα memes για όσους γνωρίζουν λίγο περισσότερα) που όμως είναι από τις λίγες φορές που ο βαθμός ταίριαζε στο παιχνίδι. Είχα φιφάκιδες φίλους στο σχολείο που δεν άντεχαν adventures, όσο η δυάδα που τα λιώναμε, αλλά παραμιλούσαν με την ατμόσφαιρα και την ιστορία του Syberia.

 

[vlad]

Όπως επίσης να προσθέσω πως το Syberia είναι το μοναδικό παιχνίδι που είδε φίλη μου τότε και μου ζήτησε να της το αντιγράψω για να το παίξει και αυτή. Ναι τι θέτε τώρα, έφτιαχνα και οντιο σιντι τοτες και στο εξώφυλλο εκτός των τίτλων των τραγουδιών σχεδίαζα και τη μουντζα "η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική".

 

[Borracho]

Και να τώρα με την κουβέντα, είδα πως η Microids κυκλοφορεί Syberia Remastered σύντομα. Χάζευα το τρέηλερ και ήμουν σε φάση 'Μα ρε παιδιά, έτσι το θυμόμουν...'

Πάλι συγκινήσεις θα 'χωμεν.

 

[mits@kos]

Από το review Απατσού για το πρώτο Syberia, μου έχουν μείνει ακόμα και μερικές λεζάντες φωτογραφιών. Ο άνθρωπος είχε ερωτευτεί παιχνίδι και πρωταγωνίστρια (πλατωνικά, το ταξίδι της στην ελευθερία κατά βάση).

 

[Northlander]

Kate Walker δείχνεις το δρόμο μακρυά από το corpo dream.

Απλό writing prompt ντυμένο με παραμυθένιες εικόνες για να ξανασυναντήσεις το εσωτερικό σου μικρό παιδί στο ταξίδι της αυτοπραγμάτωσης. Sokal κέντησες.

 

[Sephir]

 

[vlad]

Από το review Απατσού για το πρώτο Syberia, μου έχουν μείνει ακόμα και μερικές λεζάντες φωτογραφιών. Ο άνθρωπος είχε ερωτευτεί παιχνίδι και πρωταγωνίστρια (πλατωνικά, το ταξίδι της στην ελευθερία κατά βάση).

Διαβάζοντάς το ξανά είναι μισό ριβιού, μισό βγάζω τα σώψυχά μου αλλά ΑΠΤ αφού

Spoiler

 

[nitro912gr]

ε κάτσε full realtime 3d? Αυτό είναι remake τότε, ε αυτό μάλιστα!

 

[j_lynx]

Όπως επίσης να προσθέσω πως το Syberia είναι το μοναδικό παιχνίδι που είδε φίλη μου τότε και μου ζήτησε να της το αντιγράψω για να το παίξει και αυτή. Ναι τι θέτε τώρα, έφτιαχνα και οντιο σιντι τοτες και στο εξώφυλλο εκτός των τίτλων των τραγουδιών σχεδίαζα και τη μουντζα "η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική".

Δεν νομίζω ότι υπήρχε άνθρωπος που δεν είχε cd recorder και αργότερα dvd recorder.

Παίζει να είμαι από τους λίγους που μου την δίνει η Kate Walker. Τα παιχνίδια παραμένουν ωραία όμως.

 

[Pain]

Μετά το Battle Brothers, είπα να βάλω (PS5, σταυρώστε με) το Hogwarts Legacy για χαλάρωση κάνοντας φιτσιου φιτσιου με το wand μου. Στην πορεία τα καλαμάρια τόλμισαν να επιτεθούν στην super earth μας, οπότε βγήκαμε ξανά από την κατάψυξη για να δώσουμε τις ζωές μας για τη managed democracy της καρδιάς μας.

Επόμενο (μετά το Hogwarts και αφού σκοτώσω μερικά παραπάνω εκατομμύρια εχθρούς της Δημοκρατίας) λογικά θα είναι το Tempest Rising.

 

[j_lynx]

Και εγώ το Hogwarts παίζω τώρα!
Τέλειωσα με το Doom 3 και τα 2 DLC του, συγνώμη expansion και το έχω ρίξει στην μαγεία πριν πάω στο επόμενο DOOM.

 

[Borracho]

Η γυναίκα μου είχε ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ με το HGL όταν είχε βγει, πρέπει να έριξε 200+ ώρες, το τερμάτισε δυό φορές και μετά ήθελε και τρίτο πλέηθρου, τάχα ότι θα έπαιζε παρέα με την κόρη μας. ΕΥΤΥΧΩΣ βγήκε το Ινζόι και σταμάτησε, ΕΥΤΥΧΩΣ.

Αν και λόγω προχωρημένης ηλικίας ήμουν στη βαρκούλα των LOTR μιναραίων και κοίταζα αφ'υψηλού τα Χάρι Πότερ, οφείλω να παραδεχτώ πως το Legacy είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ open world action παιχνίδι στο Wizarding World και δίκαια πούλησε όσα πούλησε. Εκπληρώνει στο μέγιστο τη φαντασίωση πως είσαι Χαριποτεράκος στα Χόγκουορτς και τα Χόγκσμηντς και τα τέτοια.

 

[Borracho]

Σχεδόν τελείωσα και το πολλά υποσχόμενο South of Midnight.

Φοβερός εικαστικός τομέας και το soundtrack με τα voice overs για πολλά βραβεία. Σε πολλά σημεία μάλιστα, τα gospel/blues τραγούδια του γίνονται καθαρά αφηγηματικά και οργανικό μέρος του στόρι, θυμίζοντας rock opera του αείμνηστου Paul O' Neill. Γενικά βγάζει αέρα παιχνιδιού που για μυστήριους λόγους αφήσαν λάσκα τον καλλιτεχνικό διευθυντή και μουρλάθηκε να τα πει ΟΛΑ κύριε Μυλωνά μου, ΟΛΑ.

Δεν κατορθώνει να κάνει τη διαφορά και να μνημονευτεί ως πραγματικά σπουδαίο παιχνίδι γιατί του λείπει η αφηγηματική συνοχή. Παρουσιάζει ενδιαφέροντες χαρακτήρες που τελικά λειτουργούν μονάχα στο κεφάλαιο της αφήγησης που εξυπηρετούν, μια που σκάνε και λες 'Ωπ, τί έχουμε εδώ' και δύο που δεν τους ξανακούς ποτέ κι έτσι δεν συνδέεσαι ούτε μ'εκείνους, ούτε με την Hazel.

Ωραίος τίτλος, μηχανικά απλός αλλά λειτουργικός, σε τραβάει να το ολοκληρώσεις, αλλά περισσότερο νομίζω θα μου μείνει ως χαμένη ευκαιρία παρά η μεγαλειώδης συνάντηση Beasts of the Southern Wild και Big Fish που θα μπορούσε να ήταν.