Είμαι στα τελειώματα του 4ου επεισοδίου Life Is Strange και δηλώνω εντυπωσιασμένος από την ευκολία με την οποία η DontNod ξεβρακώνει τη Telltale μέσα στο ίδιο της το σπίτι. <br><br>Όλα τα γνώριμα συστατικά του σωστού interactive drama είναι εδώ: τηλεοπτική δομή, σασπένς, (ενίοτε)ψυχοπλακωτικό δράμα, προοδευτικοί προβληματισμοί (γύρω από inclusion, bullying, rape culture, κάρμα κτλ.), η απαραίτητη δόση του υπερφυσικού, καλογραμμένοι χαρακτήρες, ελαφρώς άνισοι διάλογοι, κ.ο.κ.<br>Το gameplay, όμως, είναι κάπου δέκα φορές πιο ενδιαφέρον από οτιδήποτε έχει φτιάξει η Telltale την τελευταία πενταετία. Να πούμε για διάρκεια; Κάθε επεισόδιο μού παίρνει 3-4 ώρες να το ολοκληρώσω. Ελευθερία στην εξερεύνηση; Όλες οι τοποθεσίες έχουν ανθρώπους να μιλήσεις κι ένα σωρό πράγματα να χαζέψεις με το πάσο σου. Επιλογές στην αφήγηση; Οκ, είμαι βέβαιος ότι κάποιες είναι να'χαμε να λέγαμε, αλλά στα κρίσιμα σημεία νιώθω να τραβάω μεγαλύτερο ζόρι απ' ότι όταν μου ζητούσε η Telltale να σκοτώσω τον τάδε ή τον δείνα, ξέροντας από εμπειρία ότι τον επιζώντα θα τον φαει το μαύρο σκοτάδι είκοσι λεπτά αργότερα. Και φυσικά, τελευταίο και σημαντικότατο: ΟΥΤΕ ΕΝΑ $&@#ΜΕΝΟ QTE.<br><br>Για μένα αν η Telltale είχε τσίπα ή της είχε απομείνει κάποιο ίχνος φιλοδοξίας, θα έπρεπε να χτυπιέται που η DontNod πρόλαβε και έφτιαξε το πολυπόθητο κράμα interactive drama και adventure που εκείνοι έπρεπε να έχουν τολμήσει πρώτοι (εξάλλου έχουν εκτενή εμπειρία σε αμφότερα τα είδη).<br>Σκοπίμως δεν εκφέρω γνώμη επί της ιστορίας γιατί δεν ξέρω ακόμα πώς τελειώνει. Ανεξαρτήτως της κατάληξης, όμως, είμαι ΠΟΛΥ χαρούμενος που το game αυτό υπάρχει και δείχνει στους τεμπέληδες πώς παίζεται η σωστή interactive drama μπαλίτσα.<br><br>Α, στα ενδιάμεσα των επεισοδίων τερμάτισα και το Shank 2 για αγνή, κτηνώδη αποσυμπίεση. Καθόλου άσχημο.