Τελείωσα το εξαιρετικό Dishonored: Death of the Outsider. Άφθονο lore, ποιοτικότατη εμπειρία, οι φίλοι των δυο Dishonored οφείλουν στον εαυτό τους να το δουν.<br><br>Ολοκλήρωσα επίσης και το The Journey Down Chapter Three, το υπέροχο soundtrack και το εκρηκτικό φινάλε του οποίου, αποζημιώνουν και με το παραπάνω για την σύντομη διάρκειά του. Τα tributes σε Monkey Island και Full Throttle που αποτείνει, έστω και σε συσκευασία τσέπης, με έκαναν να χαμογελάσω πολύ πλατιά. Δεν κατορθώνουν να το καθιερώσουν ως "κλασσικό" adventure game, αλλά παραμένει μια τιμιότατη πρόταση για τους απανταχού fans του είδους. <br><br>Πλέον συνεχίζω το Doom του 2016, όντας κοντά στον τερματισμό. Απολαυστικά ανεγκέφαλο, κάνει τα Wolfenstein της Bethesda να φαντάζουν Κισλοφσκικά αριστουργήματα από πλευράς σεναρίου (ναι ναι, ακόμη και το Old Blood) αλλά σε 45λεπτα σφηνάκια ανηλεούς μέταλ σφαγής, είναι ό,τι πρέπει.<br><br>Rise of the Tomb Raider και Alien: Isolation τα μόνα που έχουν μείνει στο VIP Backlog αν και με βλέπω να "παγώνω" το καθάρισμα backlog προς χάριν του Evil Within 2 που μας σκάει προσεχώς.