Πριν μια βδομαδα τελειωσα και εγω το 2ο witcher και το θεωρω ( αν και πολυ διαφορετικο απο το 1ο ) ενα εξαιρετικο παιχνιδι για διαφορους λογους.
Ο κυριοτερος ειναι πολυ προσωπικος, δηλαδη οτι δινει σαρκα και οστα σε μια παιδικη φαντασιωση. Θυμαμαι τον εαυτο μου 10 χρονων να τρεχω μεσ' στο σπιτι και να κανω τον ιπποτη και περνωντας τα χρονια εχοντας δει και παιξει διαφορες ταινιες και παιχνιδια τιποτα δεν ηταν οπως ακριβως το ειχα φανταστει εγω. Θα πεις τι μου λες τωρα, τελος παντων αυτη την αναγκη μου την εχουν ικανοποιησει μονο τα game of thrones και assassins creed 2, ουτε καν το 1ο witcher. Eχει οτι θα επρεπε να εχει καθε μεσαιωνικο "ρεαλιστικο" setting που σεβεται τον εαυτο του απο διεφθαρμενους κυβερνητες σε παραμεθωριες περιοχες μεχρι κυνηγι διαδοχων σε λεηλατημενο καστρο, βασιλικα συμβουλια, αυλοκολακες και ολα αυτα τα ωραια.
Και για να περασει το witcher αυτη την αισθηση δεν ευθυνεται μοναχα η ιστορια, αλλα πρωτον οι τοποθεσιες και τα σκηνικα. Δηλαδη το παιχνιδι σε μεγαλο βαθμο εκτυλισσεται ( τουλαχιστον στο μονοπατι που επελεξα εγω ) σε κατι σκηνικα μεσα στην λασπη, την βροχη, την βρωμια και γενικοτερα την ακαθαρσια. Ειδικα οταν τετοιες εικονες συνοδευονται απο απιθανους διαλογους γεματους απο εκφρασεις, βρισιες, τραγουδια κλπ που σε κανουν να νομιζεις οτι αν γυρισεις το κεφαλι σου απο το pc θα δεις εναν σιδηρουργο να φτιαχνει πανοπλιες δινουν ενα αποτελεσμα αξιο σεβασμου. Να πω, επισης, για του διαλογους οτι μου αρεσε η πειλογη των δημιουργων να σου συμπεριφερονται οι npcs λες και ξερεις καποια πραγματα και εσυ να προσπαθεις να καταλαβεις απο τα συμφραζομενα και απο την πορεια της κουβεντας. Το αποκορυφωμα ομως νομιζω ειναι ο ηχητικος τομεας. Και δεν μιλαω για το soundtrack, το οποιο για αλλη μια φορα απλα σπερνει και ταιριαζει απολυτα με τα τεκτενομενα επι της οθονης. Αλλα απλα μου σηκωνεται η τριχα οταν ακουω σιδεφραχτους και δυσκινητους ιπποτες να τρεχουν στις επαλξεις του καστρου φωναζοντας συνθηματα τυπου "Plough the Lilies!" με τα σπαθια να κλαγγιζουν. Τετοια εμονη στην λεπτομερεια εγω δεν βλεπω καθε μερα στο gaming.
Για να σπασει η οποια μονοτονια μπορει να προκαλεσει σε καποιους η μεσαιωνικη μουντιλα οι δημιουργοι εχουν ενταξει σε εναν πολυ ενηλικο και ρεαλιστικο κοσμο το μαγικο στοιχειο που δινει χρωμα και ζωντανια. Οποτε το παιχνιδι δεν πασχει σε καμια περιπτωση απο θεμα ποικιλιας.
Το δευτερο σημαντικοτερο ( για μενα ) που κανει το witcher μεγαλο παιχνιδι, ειναι οτι εχει μαι μοναδικη προσεγγιση στο ειδος. Εχει την κινηματογραφικοτητα που λεμε πολλες φορες, με την καλη εννοια παντα. Εχει γρηγορη και ομαλη ροη η ιστορια, σε κανενα σημειο δεν κουραζει στο ελαχιστο. Και αυτο επιτυγχανεται με την επιλογη των περιοχων, με το ποσο χρονο επενδυεις σε καθε περιοχη και με την ποικιλια στα quests. Βεβαια αυτη η προσεγγιση επιφερει μαι σοβαρη ζημεια , κανει το παιχνιδι λιγοτερο rpg, δηλαδη λιγοτερο ξυλο, λιγοτερο ψαξιμο και μικροτερες περιοχες. Και νομιζω οτι μετα απο χρονια αυτη η γλυκια ταλαιπωρια που αφηνει το 1 και λειπει απο το 2 θα κανει την διαφορα αναμεσα στα 2 παιχνιδια
Οσον αφορα το σεναριο του, ειναι ενα μεστο παιχνιδι , χωρις υπερβολες και ανεξελεγκτα ανοιγματα ( τυπου bioshock infinite που το εχω και προσφατο ), με αρχη μεση και τελος. Με λιγα λογια ειναι πληρως προσανατολισμενο και λογω της πολυ δουλεμενης δομης του υπολοιπου παιχνιδιου το τελειωμα του μου φανηκε λιγο αποτομο και γρηγορο. Επισης αν και γινομαι λιγο υπερβολικος εδω περιμενα κατι παραπανω απο την προσωπικη αναζητηση του πρωταγωνιστη μεσα σε ολο το πολιτικο χαος της περιοδου, το 1ο μιλουσε για ευαισθητα θεματα με εμμεσο και εξυπνο τροπο οπως ο ρατσιμος, η ματαιοτητα του πολεμου και το πως ( αρκετα ευκολα ) καποιοι ιδεολογοι επαναστατες μπορουν να χασουν το δικιο τους.
Στα του gameplay τελειως διαφορετικη προσεγγιση απο το 1ο. Σαφεστατα action oriented ( αντε και console ), αλλα πολυ πιο ιδιατερη απο του 1ου. Καλα περασα και στα 2 παιχνιδια, αλλα το 2 σε θελει εκει, δεν σου δινει ποτε την δυνατοτητα να αραξεις στην καρεκλα σου ( ασχετα με το αν βασιζεται στο αν ακολουθησεις σωστη τακτικη η αν θα προλαβεις να κανεις dodge, που και τα 2 θελει απλα δινει εμφαση στο δευτερο ) γιατι ετσι νομοτελιακα θα φας ξυλο και απο τους nekkers. Να την πω και την αμαρτια μου δεν με πειραξαν ορισμενες απλοποιησεις ( περαν απο αυτη του leveling συστηματος ) και πολλα πραγματα στο παιχνιδι εγιναν αμεσα προσβασιμα και απλα δοσμενα, χωρις το συνολο να γινει τελειως casual. Ακομα, αν και δεν του φαινεται το gameplay εχει ποικιλια, το τελειωσα και δεν χρησιμοποιησα καθολου βομβες, παγιδες, την adrenaline bar και αν θυμαμαι καλα τα μισα spells.
Tελος αν και ενα playthrough συμφωνα με το steam ειναι 11 ωρες μικροτερο απο ενα playthrough του 1ου νομιζω οτι η δουλεια που εχει πεσει στις πολλαπλες δυνατοτητες εξελιξης του σεναριου ( και το γεγονος οτι με τα level points που δινοτναι δεν αναπτυσσεις επαρκως ολα τα paths ) κανουν ενα 2ο πιθανο playthrough πολλα υποσχομενο. Εχω την εντυπωση οτι αν κανων τις εντελως αντιθετες επιλογες θα παιξω αλλο παιχνιδι.
Σιγουρα εχουμε να κανουμε με ενα απλοποιημενο rpg με κονσολιστικη μαχη κλπ, αλλα σε μια εποχη της προχειροτητας και της ελλειψης ιδεων απο τους devs παιχνιδια με επιρροες, που ειναι εξυπνα, τιμια και γενικοτερα φτιαγμενα με τοσο μερακι αξιζουν και με το παραπανω.