Κάνοντας ένα μικρό διάλειμα από το Baldurs gate γιατί η μάχη που είμαι θέλει λίγη σκέψη παραπάνω και στη φάση που βρίσκομαι χρειάζομαι λίγο πιο ανεγκέφαλο ξύλο, και έχοντας τελειώσει με το story mode του one piece pirate warrior 3 ( το οποίο παραμένει εγκατεστημένο γιατί πάω και για achievements) , είπα να παίξω το dead space 3 , για να δω και κατά πόσο ισχύουν οι κατηγορίες ότι το παιχνίδι άλλαξε genre και από horror πήγε στο καθαρό action. <br><br>Η ιστορία ξεκινάει με πιστολίδι . Με το καλημέρα σχεδόν είμαστε οπλισμένοι με ένα πολυβόλο και γαζώνουμε τους εχθρούς μας, μόνο που αυτή τη φορά γίνεται κάτι πρωτόγνωρο στη σειρά. Δεχόμαστε πυρά πίσω , αφού μία ολόκληρη παραθρησκευτική οργάνωση είναι στο κατόπι μας και έχει βαλθεί να μας εξοντώσει. Όντως η εισαγωγή είναι full action. Μέχρι και κουμπί για να κάνουμε crouch πίσω από εμπόδια έχει προστεθεί. <br><br>Ομως πολύ συντομα ο δρόμος μας οδηγεί στον παγωμένο πλανήτη Tau Volantis , η καλύτερα σε ένα κατεστραμένο σμήνος διαστημοπλοίων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Tau Volantis, όπου αντικρίζουμε ξανά τους γνώριμους σκουριασμένους και αιματοβαμένους διαδρόμους που έχουμε συνηθίσει στη σειρά , με τα φρικιαστικά Necromorph να καραδοκούν σε κάθε γωνία να μας κάνουν κομμάτια. Έτσι, παρά την σύντομαι εισαγωγή του Ράμπο , τελικά το αίσθημα που κυριαρχεί είναι η μοναξιά και η απειλή του τί παραφαλάει στην γωνία. Όπως ακριβώς και στα προηγούμενα παιχνίδια , με τη διαφορά ότι στο 3 το immersion σε αρκετά σημεία χτυπάει κόκκινο . Η στιγμή που αιωρούμε στο διάστημα ανάμεσα από τα συντρίμια για να πάω στον δορυφόρο , με τον<br>Tau Volantis να δεσπόζει από κάτω μου θα μου μείνει αξέχαστη. <br><br>Το μόνο που μου μένει είναι να ολοκληρώσω το παιχνίδι ώστε να δούμε αν θα συνεχίσει έτσι μέχρι το τέλος. Ψιλιάζομαι προσεδάφιση στον πλανήτη και εκεί σίγουρα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ολόκληρη την κολαση. Είδομεν...