captain kal
Death Knight
- Joined
- Dec 2, 2012
- Messages
- 3,726
Άντε να δούμε την συνέχεια!!
Τηλεοπτικές σειρές της προκοπής
- Thread starter Admiral
- Start date
Άντε να δούμε την συνέχεια!!
- Joined
- Oct 8, 2013
- Messages
- 10,758
Blood of Zeus
Αν και μυθολογικός αχταρμας, φοβερό. Απίστευτη σχεδίαση των πάντων, ταιριαστές παλέτες και voice acting και φυσικά βγάζει πλήρως το επικό σύνθημα μιας τέτοιας περιπέτειας στην Αρχαία Ελλάδα
Αν και μυθολογικός αχταρμας, φοβερό. Απίστευτη σχεδίαση των πάντων, ταιριαστές παλέτες και voice acting και φυσικά βγάζει πλήρως το επικό σύνθημα μιας τέτοιας περιπέτειας στην Αρχαία Ελλάδα
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 16,071
Γιατί σου αρέσει μωρή κουφαλίτσα, γιατί it boldy goes εκεί που δεν έχει πάει άλλο Startrek. Γιατί το πικάρντ ήταν βαρετό, γιατί lockdown 
- Joined
- Oct 8, 2013
- Messages
- 10,758
Πώς και είδα καμία αναφορά για την συμμετοχή του Τουφεξή στο Blood of Zeus?
Γενικά θα έλεγα ότι είναι κατά μεγάλο ποσοστό ελληνικού αέρα σειρά, ασχέτως αν είναι η μητρική τους γλώσσα είναι η αγγλική. Ίσως και γι'αυτό να είναι τόσο πετυχημένη η προβολή των μυθικών πλασμάτων
Γενικά θα έλεγα ότι είναι κατά μεγάλο ποσοστό ελληνικού αέρα σειρά, ασχέτως αν είναι η μητρική τους γλώσσα είναι η αγγλική. Ίσως και γι'αυτό να είναι τόσο πετυχημένη η προβολή των μυθικών πλασμάτων
captain kal
Death Knight
- Joined
- Dec 2, 2012
- Messages
- 3,726
Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας!!!
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 5,452
μια που ξεκινησε καραντινα και το θεμα "σειρουλες" θα παιξει παλι δυνατα, να πω γνωμουλα - ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ για 2 σειρες που ειδα τελευταια.
το "Boardwalk empire" που μαλιστα οφειλω στο ρεηκουι την παρακολουθηση του. ο σταματημενος ρωτησε κι ο τιναπεις απαντησε, κι ενω συνηθως περναω ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΟΥ τις προτασεις σας, κατι με τραβηξε, ειδα το τρεηλερ και κολλησα. ποτοαπαγορευση, 20s, οι αρχες σχηματισμου της μαφιας στην αμερικη και βεβαια το σετινγκ του νιου τζερσυ, οπου συμβαινουν ολ αυτα, (και που το γνωριζω σαν την γειτονια του κολωνου οπου μεγαλωσα, λογω του παλιοφιλου μπρους) ειναι δυσκολο να τα προσπερασεις. εχει οτι χρειαζεται για να θεωρησεις αξιολογη μια σειρα πολλων κυκλων (5 εδω): υψηλα προντάκσο βαλιους, γρηγορο, σφιχτο σεναριο, αφθονες σκηνες "δρασης", αρκετους αξιομνημονευτους δευτερους ρολους και αξιοπρεπες ως πολυ καλο καστινγκ και ηθοποιια. και βεβαια κερασακι στην τουρτα ο στηβ μπουσέμι. ενταξει, λογω του κωμικου του φιζίκ, τον ηξερα απλα ως καλο ηθοποιο δευτερορολίστα. αλλά προφανως για να ειναι καποιος μούσος των κοέν και του ταραντινου, εχει ουσια μεσα του. κι ο στηβης αρπαει την ευκαιρια απ τα μαλλια και το αποδεικνυει. ολη η σειρα ειναι χτισμενη γυρω του και δειχνει το ταλεντο του σ ολη την γκαμα συναισθηματων. ηθοποιαρα. δειτε το.
επειδη η προτιμηση μου (οπως και στα γκειμς) ειναι σειρες εποχης (αρχαιοτητας, ιστορικες, φανταζυ κλπ) νομοτελειακα καποια στιγμη επεσε μπροστα μου το deadwood. 3 σεζον, με θεμα το πως απ το πουθενα στηνεται μια "πολη" σε καποια γωνια της αμερικης, οπου υπαρχει μια μικρη φλεβα χρυσου. δεν ειναι σποιλερ, ειναι γεγονος που πρεπει να ειπωθει για να μην με καταριεστε μετα: δεν εχει ουτε μια σκηνη πιστολιδι στις 3 σεζον (μαλλον ψεμματα, εχει μια αν θυμαμαι καλα). εχει βεβαια ξυλο, φονους, μαχαιρωματα κλπ, αλλα κλασικο shootout και μονομαχια στο ελ πασο, θα περιμενεις αδικα να δεις. ολη η πλοκη συμβαινει στον λασπωμενο κεντρικο δρομο της παραγκουπολης και σε 3-4 σταθερα σημεια (τα 2 μπαρ - μπροδελς, το χοτελ και κανα δυο σπιτια). η σειρα εχει και κοινωνιολογικο ενδιαφερον γιατι δειχνει πως στηθηκαν οι περισοτερες αμερικανικες πολεις, οτι οι κατοικοι δεν ειχαν καμια "εθνικη" υποσταση και συνειδηση, ουτε ιδιαιτερη αγαπη για τον τοπο διαμονης τους. στις απειλες εναντιον της πολης απο τον "κακο" μεγαλοκαρχαρια της ιστοριας ηταν εκκωφαντικα αποντες και τις μαχες τις εδιναν οι "παραγοντες" της πολης (οι 2 νταβαδες, ο σεριφης, ο δημοσιογραφος, κι αυτοι προφανως για να κρατησουν τα συμφεροντα τους και την οχι και τοσο αθωα πιτα που τους αναλογουσε). εχει και μερικα αρνητικα αυτη η σειρα, οπως καποιοι χαρακτηρες καρικατουρα (η καλαμιτυ τζειν μου ρχεται στο μυαλο, που επιπλεον ηταν και κουραστικα overplayed απο την ηθοποιο που ειχε τον ρολο) και καποιες καπως ακυρες subplots που μπαινανε ξαφνικα κι ορμητικα, κραταγανε 2-3 επεισοδια κι εξαφανιζονταν οπως ηρθαν, να τα λεμε κι αυτα.
οποτε μαλλον θα μου πεις, οκ και γιατι να το δω τοτενες?
εχει 2 στοιχεια ΜΟΝΑΔΙΚΑ, συμφορουμιτη.
1. οπως και το Β.Ε. πιο πανω, εναν πρωταγωνιστη μαγνητη που το κραταει μονος του. τον ειχα δει και τον ηξερα ως καλο καρατεριστα (που λεγανε παλια τους δευτερους ρολους σε ταινιες και σειρες) αλλά εδω λαμπει. Ian McShane. βεβαια εκτος απ το υποκριτικο του ταλεντο, εχει γραφτει πανω του ενας φανταστικος ρολος, πληθωρικος και λαρτζερ δαν λαιφ, που σχεδον εξαφανιζει οποιονδηποτε βρισκεται μαζι του στο καθε πλανο. πραγμα που μας φερνει στο δευτερο στοιχειο.
2. ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.
ω θεοι τι απολαυση ηταν αυτη. δεν ξερω ποιανου εμπνευση ηταν και δεν ξερω αν εχει ξαναγινει σε τετοιο βαθμο (κατι παρομοιο συνεβαινε κατα τη γνωμουλα μου στον "σπαρτακο", πρεπει να το χα γραψει εδω, αλλα φαινοταν πιο "λογικο" λογω του αρχαιορωμαικου σετινγκ), αλλά ΟΛΟΙ οι διαλογοι της σειρας ειναι σαιξπηρικου στυλ, βριθουν ευγενείας και επιπέδου, και το λεξιλογιο ειναι περιπλοκο, δαντελενιο και ΕΝΤΕΛΩΣ παραταιρο με το σετινγκ. δηλαδη βλεπεις τον κλασικο χιλιμπιλη αμερικανο ορεσειβιο, ενω σκυβει και φτυνει με τον κλασικο σιχαμερο τροπο το ταμπακο του, να σηκωνει το κεφαλι και να σε λουζει με μια φραση που αν εχεις απλως λοουερ κι εχεις ακουσει τις αλλες σειρες και ταινιες του συρμου, κανεις πωζ και γκουγκλαρεις γελωντας. δεν ξερω, το βρισκω ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΟ, και σ αυτο το επιπεδο, μπορεις να το θεωρησεις και κωμωδια, σπανια περναγε ωρα χωρις να γελασω και δεν γελαω κι ευκολα, πρεπει να σου πω. βεβαια, ευτυχως γρηγορα συνηθιζεις, ξερεις τι να περιμενεις και στο τελος σου φαινεται πολυ νορμαλ και ταιριαστο ολο αυτο.
μ αυτα και μ εκεινα το deadwood δεν εχει μονο "σηλ οφ μπραδερχειρομαλαχτης απρουβαλ", αλλά ειναι σιγουρα μεσα στις τοπ 5 σειρες που εχω δει εβερ.
αγαπημενη ατακα: σε φαση τρομερης εντασης, σε σκηνη που ο "κακος" λογοφερνει με τον σεριφη και εισαι ετοιμος ψυχολογικα και μασωντας τα νυχακια σου για την βεβαιη συγκρουση, του λεει το εξης:
" When I say “fuck yourself sheriff”, will you put that down to drunkenness, or a high estimate of your athleticism? "
ενταξει, πρεπει να μου φυγανε λιγα τσισακια ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ να ξυπνησα ολο το τετραγωνο απ το γαργαρο γελιο. κι ηταν και 3 τα ξημερωματα...
ιτ νταζντ γκετ ενι μπετερ δαν δις, ιν μαι καρντς, φολκς! επενδυστε αφοβα τον πολυτιμο χρονο σας.
αχρηστη γνωση: εφυγα τωρα για "μεδικους" και καποια στιγμη θα πρεπει να δω και το σοπρανος μου φαινεται, που εχει και μπολικες μπρουσοαναφορες.
το "Boardwalk empire" που μαλιστα οφειλω στο ρεηκουι την παρακολουθηση του. ο σταματημενος ρωτησε κι ο τιναπεις απαντησε, κι ενω συνηθως περναω ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΟΥ
τις προτασεις σας, κατι με τραβηξε, ειδα το τρεηλερ και κολλησα. ποτοαπαγορευση, 20s, οι αρχες σχηματισμου της μαφιας στην αμερικη και βεβαια το σετινγκ του νιου τζερσυ, οπου συμβαινουν ολ αυτα, (και που το γνωριζω σαν την γειτονια του κολωνου οπου μεγαλωσα, λογω του παλιοφιλου μπρους) ειναι δυσκολο να τα προσπερασεις. εχει οτι χρειαζεται για να θεωρησεις αξιολογη μια σειρα πολλων κυκλων (5 εδω): υψηλα προντάκσο βαλιους, γρηγορο, σφιχτο σεναριο, αφθονες σκηνες "δρασης", αρκετους αξιομνημονευτους δευτερους ρολους και αξιοπρεπες ως πολυ καλο καστινγκ και ηθοποιια. και βεβαια κερασακι στην τουρτα ο στηβ μπουσέμι. ενταξει, λογω του κωμικου του φιζίκ, τον ηξερα απλα ως καλο ηθοποιο δευτερορολίστα. αλλά προφανως για να ειναι καποιος μούσος των κοέν και του ταραντινου, εχει ουσια μεσα του. κι ο στηβης αρπαει την ευκαιρια απ τα μαλλια και το αποδεικνυει. ολη η σειρα ειναι χτισμενη γυρω του και δειχνει το ταλεντο του σ ολη την γκαμα συναισθηματων. ηθοποιαρα. δειτε το.επειδη η προτιμηση μου (οπως και στα γκειμς) ειναι σειρες εποχης (αρχαιοτητας, ιστορικες, φανταζυ κλπ) νομοτελειακα καποια στιγμη επεσε μπροστα μου το deadwood. 3 σεζον, με θεμα το πως απ το πουθενα στηνεται μια "πολη" σε καποια γωνια της αμερικης, οπου υπαρχει μια μικρη φλεβα χρυσου. δεν ειναι σποιλερ, ειναι γεγονος που πρεπει να ειπωθει για να μην με καταριεστε μετα: δεν εχει ουτε μια σκηνη πιστολιδι στις 3 σεζον (μαλλον ψεμματα, εχει μια αν θυμαμαι καλα). εχει βεβαια ξυλο, φονους, μαχαιρωματα κλπ, αλλα κλασικο shootout και μονομαχια στο ελ πασο, θα περιμενεις αδικα να δεις. ολη η πλοκη συμβαινει στον λασπωμενο κεντρικο δρομο της παραγκουπολης και σε 3-4 σταθερα σημεια (τα 2 μπαρ - μπροδελς, το χοτελ και κανα δυο σπιτια). η σειρα εχει και κοινωνιολογικο ενδιαφερον γιατι δειχνει πως στηθηκαν οι περισοτερες αμερικανικες πολεις, οτι οι κατοικοι δεν ειχαν καμια "εθνικη" υποσταση και συνειδηση, ουτε ιδιαιτερη αγαπη για τον τοπο διαμονης τους. στις απειλες εναντιον της πολης απο τον "κακο" μεγαλοκαρχαρια της ιστοριας ηταν εκκωφαντικα αποντες και τις μαχες τις εδιναν οι "παραγοντες" της πολης (οι 2 νταβαδες, ο σεριφης, ο δημοσιογραφος, κι αυτοι προφανως για να κρατησουν τα συμφεροντα τους και την οχι και τοσο αθωα πιτα που τους αναλογουσε). εχει και μερικα αρνητικα αυτη η σειρα, οπως καποιοι χαρακτηρες καρικατουρα (η καλαμιτυ τζειν μου ρχεται στο μυαλο, που επιπλεον ηταν και κουραστικα overplayed απο την ηθοποιο που ειχε τον ρολο) και καποιες καπως ακυρες subplots που μπαινανε ξαφνικα κι ορμητικα, κραταγανε 2-3 επεισοδια κι εξαφανιζονταν οπως ηρθαν, να τα λεμε κι αυτα.
οποτε μαλλον θα μου πεις, οκ και γιατι να το δω τοτενες?
εχει 2 στοιχεια ΜΟΝΑΔΙΚΑ, συμφορουμιτη.
1. οπως και το Β.Ε. πιο πανω, εναν πρωταγωνιστη μαγνητη που το κραταει μονος του. τον ειχα δει και τον ηξερα ως καλο καρατεριστα (που λεγανε παλια τους δευτερους ρολους σε ταινιες και σειρες) αλλά εδω λαμπει. Ian McShane. βεβαια εκτος απ το υποκριτικο του ταλεντο, εχει γραφτει πανω του ενας φανταστικος ρολος, πληθωρικος και λαρτζερ δαν λαιφ, που σχεδον εξαφανιζει οποιονδηποτε βρισκεται μαζι του στο καθε πλανο. πραγμα που μας φερνει στο δευτερο στοιχειο.
2. ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.
ω θεοι τι απολαυση ηταν αυτη. δεν ξερω ποιανου εμπνευση ηταν και δεν ξερω αν εχει ξαναγινει σε τετοιο βαθμο (κατι παρομοιο συνεβαινε κατα τη γνωμουλα μου στον "σπαρτακο", πρεπει να το χα γραψει εδω, αλλα φαινοταν πιο "λογικο" λογω του αρχαιορωμαικου σετινγκ), αλλά ΟΛΟΙ οι διαλογοι της σειρας ειναι σαιξπηρικου στυλ, βριθουν ευγενείας και επιπέδου, και το λεξιλογιο ειναι περιπλοκο, δαντελενιο και ΕΝΤΕΛΩΣ παραταιρο με το σετινγκ. δηλαδη βλεπεις τον κλασικο χιλιμπιλη αμερικανο ορεσειβιο, ενω σκυβει και φτυνει με τον κλασικο σιχαμερο τροπο το ταμπακο του, να σηκωνει το κεφαλι και να σε λουζει με μια φραση που αν εχεις απλως λοουερ κι εχεις ακουσει τις αλλες σειρες και ταινιες του συρμου, κανεις πωζ και γκουγκλαρεις γελωντας. δεν ξερω, το βρισκω ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΟ, και σ αυτο το επιπεδο, μπορεις να το θεωρησεις και κωμωδια, σπανια περναγε ωρα χωρις να γελασω και δεν γελαω κι ευκολα, πρεπει να σου πω. βεβαια, ευτυχως γρηγορα συνηθιζεις, ξερεις τι να περιμενεις και στο τελος σου φαινεται πολυ νορμαλ και ταιριαστο ολο αυτο.
μ αυτα και μ εκεινα το deadwood δεν εχει μονο "σηλ οφ μπραδερχειρομαλαχτης απρουβαλ", αλλά ειναι σιγουρα μεσα στις τοπ 5 σειρες που εχω δει εβερ.
αγαπημενη ατακα: σε φαση τρομερης εντασης, σε σκηνη που ο "κακος" λογοφερνει με τον σεριφη και εισαι ετοιμος ψυχολογικα και μασωντας τα νυχακια σου για την βεβαιη συγκρουση, του λεει το εξης:
" When I say “fuck yourself sheriff”, will you put that down to drunkenness, or a high estimate of your athleticism? "
ενταξει, πρεπει να μου φυγανε λιγα τσισακια ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ να ξυπνησα ολο το τετραγωνο απ το γαργαρο γελιο. κι ηταν και 3 τα ξημερωματα...
ιτ νταζντ γκετ ενι μπετερ δαν δις, ιν μαι καρντς, φολκς! επενδυστε αφοβα τον πολυτιμο χρονο σας.
αχρηστη γνωση: εφυγα τωρα για "μεδικους" και καποια στιγμη θα πρεπει να δω και το σοπρανος μου φαινεται, που εχει και μπολικες μπρουσοαναφορες.
Last edited:
lelos kounelos
Tarrasque
- Joined
- Dec 9, 2012
- Messages
- 15,680
O μοναδικος καρατεριστας που ωφειλει τον σεβασμο ολων μας ειναι ο μπρους λι και συνεχιζω
- Joined
- Oct 8, 2013
- Messages
- 10,758
Το Deadwood ήταν από τις πρώτες σειρές είδα, οπότε ο πήχης ξεκίνησε πολύ ψηλά!
Παραμένει μέσα στο top 3 και δεν ξέρω αν μπορεί να κουνηθεί εύκολα από κει.
Πραδερ, αν σου άρεσε ο χαρακτήρας του Timothy Olyphant δες και το Justified. Συνεχίζει κυριολεκτικά από εκεί που σταμάτησε ως σερίφης. Σίγουρα δεν είναι Deadwood αλλά είναι πολύ δυνατό με αέρα Western.
Ιστορικού ενδιαφέροντος Western, αν και με κοιλιά είναι το Hell on Wheels. Έχει μία κλασσική ανδρική πορεία μέσα από τις φλόγες της κολάσεως και από πίσω παίζεται ολόκληρο το παιχνίδι της επέκτασης της σιδηροδρομικής γραμμής της Αμερικής.
Παραμένει μέσα στο top 3 και δεν ξέρω αν μπορεί να κουνηθεί εύκολα από κει.
Πραδερ, αν σου άρεσε ο χαρακτήρας του Timothy Olyphant δες και το Justified. Συνεχίζει κυριολεκτικά από εκεί που σταμάτησε ως σερίφης. Σίγουρα δεν είναι Deadwood αλλά είναι πολύ δυνατό με αέρα Western.
Ιστορικού ενδιαφέροντος Western, αν και με κοιλιά είναι το Hell on Wheels. Έχει μία κλασσική ανδρική πορεία μέσα από τις φλόγες της κολάσεως και από πίσω παίζεται ολόκληρο το παιχνίδι της επέκτασης της σιδηροδρομικής γραμμής της Αμερικής.
Great0ldOne
Kraken
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 7,556
μια που ξεκινησε καραντινα και το θεμα "σειρουλες" θα παιξει παλι δυνατα, να πω γνωμουλα - ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ για 2 σειρες που ειδα τελευταια.
το "Boardwalk empire" που μαλιστα οφειλω στο ρεηκουι την παρακολουθηση του. ο σταματημενος ρωτησε κι ο τιναπεις απαντησε, κι ενω συνηθως περναω ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΟΥ
επειδη η προτιμηση μου (οπως και στα γκειμς) ειναι σειρες εποχης (αρχαιοτητας, ιστορικες, φανταζυ κλπ) νομοτελειακα καποια στιγμη επεσε μπροστα μου το deadwood. 3 σεζον, με θεμα το πως απ το πουθενα στηνεται μια "πολη" σε καποια γωνια της αμερικης, οπου υπαρχει μια μικρη φλεβα χρυσου. δεν ειναι σποιλερ, ειναι γεγονος που πρεπει να ειπωθει για να μην με καταριεστε μετα: δεν εχει ουτε μια σκηνη πιστολιδι στις 3 σεζον (μαλλον ψεμματα, εχει μια αν θυμαμαι καλα). εχει βεβαια ξυλο, φονους, μαχαιρωματα κλπ, αλλα κλασικο shootout και μονομαχια στο ελ πασο, θα περιμενεις αδικα να δεις. ολη η πλοκη συμβαινει στον λασπωμενο κεντρικο δρομο της παραγκουπολης και σε 3-4 σταθερα σημεια (τα 2 μπαρ - μπροδελς, το χοτελ και κανα δυο σπιτια). η σειρα εχει και κοινωνιολογικο ενδιαφερον γιατι δειχνει πως στηθηκαν οι περισοτερες αμερικανικες πολεις, οτι οι κατοικοι δεν ειχαν καμια "εθνικη" υποσταση και συνειδηση, ουτε ιδιαιτερη αγαπη για τον τοπο διαμονης τους. στις απειλες εναντιον της πολης απο τον "κακο" μεγαλοκαρχαρια της ιστοριας ηταν εκκωφαντικα αποντες και τις μαχες τις εδιναν οι "παραγοντες" της πολης (οι 2 νταβαδες, ο σεριφης, ο δημοσιογραφος, κι αυτοι προφανως για να κρατησουν τα συμφεροντα τους και την οχι και τοσο αθωα πιτα που τους αναλογουσε). εχει και μερικα αρνητικα αυτη η σειρα, οπως καποιοι χαρακτηρες καρικατουρα (η καλαμιτυ τζειν μου ρχεται στο μυαλο, που επιπλεον ηταν και κουραστικα overplayed απο την ηθοποιο που ειχε τον ρολο) και καποιες καπως ακυρες subplots που μπαινανε ξαφνικα κι ορμητικα, κραταγανε 2-3 επεισοδια κι εξαφανιζονταν οπως ηρθαν, να τα λεμε κι αυτα.
οποτε μαλλον θα μου πεις, οκ και γιατι να το δω τοτενες?
εχει 2 στοιχεια ΜΟΝΑΔΙΚΑ, συμφορουμιτη.
1. οπως και το Β.Ε. πιο πανω, εναν πρωταγωνιστη μαγνητη που το κραταει μονος του. τον ειχα δει και τον ηξερα ως καλο καρατεριστα (που λεγανε παλια τους δευτερους ρολους σε ταινιες και σειρες) αλλά εδω λαμπει. Ian McShane. βεβαια εκτος απ το υποκριτικο του ταλεντο, εχει γραφτει πανω του ενας φανταστικος ρολος, πληθωρικος και λαρτζερ δαν λαιφ, που σχεδον εξαφανιζει οποιονδηποτε βρισκεται μαζι του στο καθε πλανο. πραγμα που μας φερνει στο δευτερο στοιχειο.
2. ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.
ω θεοι τι απολαυση ηταν αυτη. δεν ξερω ποιανου εμπνευση ηταν και δεν ξερω αν εχει ξαναγινει σε τετοιο βαθμο (κατι παρομοιο συνεβαινε κατα τη γνωμουλα μου στον "σπαρτακο", πρεπει να το χα γραψει εδω, αλλα φαινοταν πιο "λογικο" λογω του αρχαιορωμαικου σετινγκ), αλλά ΟΛΟΙ οι διαλογοι της σειρας ειναι σαιξπηρικου στυλ, βριθουν ευγενείας και επιπέδου, και το λεξιλογιο ειναι περιπλοκο, δαντελενιο και ΕΝΤΕΛΩΣ παραταιρο με το σετινγκ. δηλαδη βλεπεις τον κλασικο χιλιμπιλη αμερικανο ορεσειβιο, ενω σκυβει και φτυνει με τον κλασικο σιχαμερο τροπο το ταμπακο του, να σηκωνει το κεφαλι και να σε λουζει με μια φραση που αν εχεις απλως λοουερ κι εχεις ακουσει τις αλλες σειρες και ταινιες του συρμου, κανεις πωζ και γκουγκλαρεις γελωντας. δεν ξερω, το βρισκω ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΟ, και σ αυτο το επιπεδο, μπορεις να το θεωρησεις και κωμωδια, σπανια περναγε ωρα χωρις να γελασω και δεν γελαω κι ευκολα, πρεπει να σου πω. βεβαια, ευτυχως γρηγορα συνηθιζεις, ξερεις τι να περιμενεις και στο τελος σου φαινεται πολυ νορμαλ και ταιριαστο ολο αυτο.
μ αυτα και μ εκεινα το deadwood δεν εχει μονο "σηλ οφ μπραδερχειρομαλαχτης απρουβαλ", αλλά ειναι σιγουρα μεσα στις τοπ 5 σειρες που εχω δει εβερ.
αγαπημενη ατακα: σε φαση τρομερης εντασης, σε σκηνη που ο "κακος" λογοφερνει με τον σεριφη και εισαι ετοιμος ψυχολογικα και μασωντας τα νυχακια σου για την βεβαιη συγκρουση, του λεει το εξης:
" When I say “fuck yourself sheriff”, will you put that down to drunkenness, or a high estimate of your athleticism? "
ενταξει, πρεπει να μου φυγανε λιγα τσισακια ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ να ξυπνησα ολο το τετραγωνο απ το γαργαρο γελιο. κι ηταν και 3 τα ξημερωματα...
ιτ νταζντ γκετ ενι μπετερ δαν δις, ιν μαι καρντς, φολκς! επενδυστε αφοβα τον πολυτιμο χρονο σας.
αχρηστη γνωση: εφυγα τωρα για "μεδικους" και καποια στιγμη θα πρεπει να δω και το σοπρανος μου φαινεται, που εχει και μπολικες μπρουσοαναφορες.
Τηλεφώνησε το 2005, θέλει τις σειρές του πίσω
.Μην παραλείψεις να δεις την τηλεταινία που βγήκε πέρυσι και κλείνει την ιστορία του Deadwood. Massive spoiler alert, την λένε Deadwood. Μην μπεις με τρελές προσδοκίες, αλλά συμμαζεύει το απότομο τέλος που έμεινε από το cancellation της σειράς.
Τον Timothy Olyphant τον απολαύσαμε ξανά πριν μια βδομάδα, σε μια σειρά σχετική με το Star Wars, παραπάνω δεν λέω. A, και ήταν και αρκετά τίμιος ως Agent 67.
- Joined
- Nov 24, 2019
- Messages
- 4,246
θα σας στεναχωρησω συντροφοι, αλλά (ξεχασα να το γραψω η δεν ηθελα να γραψω κατι αρνητικο, ποιος ξερει), ο τιμοθης μου φανηκε φλατ, ανευρος και αδυναμος κρικος. αλλά εμπιστευομαι χρονό, οποτε θα τσεκαρω τις σειρες.
επισης γκου, θα σου πω, αν κι επρεπε να σου κρατω μουτρα που αλλαξες αβαταρ, οτι ξεχασα ν αναφερω οτι κατεβασα και την ταινια αλλά ενθουσιασμενος εγραψα αμεσως εδω μολις τελειωσα τη σειρα. και δεν υπαρχει η καλυτερη προιστορια σε σειρες που εγιναν φιλμ ή και το αντιστροφο. αν και σκοπευω αποψε κιολας να την τσεκαρω.
ποιο 2005 τωρα? αυτα ειναι κλασικα πραγματα, αιωνια. εχω δει και πιο προσφατες. αν παρακολουθουσες το θρεντ, τα γραφω κατα καιρους. αν οχι, δε σου φταιω εγω. καναγια.
επισης γκου, θα σου πω, αν κι επρεπε να σου κρατω μουτρα που αλλαξες αβαταρ, οτι ξεχασα ν αναφερω οτι κατεβασα και την ταινια αλλά ενθουσιασμενος εγραψα αμεσως εδω μολις τελειωσα τη σειρα. και δεν υπαρχει η καλυτερη προιστορια σε σειρες που εγιναν φιλμ ή και το αντιστροφο. αν και σκοπευω αποψε κιολας να την τσεκαρω.
ποιο 2005 τωρα? αυτα ειναι κλασικα πραγματα, αιωνια. εχω δει και πιο προσφατες. αν παρακολουθουσες το θρεντ, τα γραφω κατα καιρους. αν οχι, δε σου φταιω εγω. καναγια.
- Joined
- Oct 8, 2013
- Messages
- 10,758
Εγώ είμαι με τον Πράδερ.
Ακόμη βλέπω το Father Ted και το Fawlty Towers. Κι ας ξέρω τα αστεία απόξω
Ακόμη βλέπω το Father Ted και το Fawlty Towers. Κι ας ξέρω τα αστεία απόξω
Myrmidonas
Mind-flayer
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 2,111
Πολύ καλό το deadwood αλλά με χάλασε το απότομο τελείωμα. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί την κόψανε....
Great0ldOne
Kraken
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 7,556
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 16,071
- Joined
- Nov 27, 2012
- Messages
- 13,626
@Admiral Discovery ακολουθείς; Πως το βλέπεις μέχρι τώρα; Νομίζω ότι τα περί "το έκαναν starwars είναι τουλάχιστον άτοπα και το ένιωσα πραγματικά startrek το ep4. Αν δεν σου άρεσε βέβαια έχω μια θεωρία γιατί μου άρεσε εμένα
Είδα τα πρώτα δύο επεισόδια μέχρι τώρα, θα δω και τα άλλα δύο σύντομα! Γράψε τη θεωρία σου σε spoiler να την έχω πρόχειρη!
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 16,071
Προσωπικά από παιδί είχα αρκετά επιφανειακή επαφή με τα StarTrek, όταν άρχισα να τα βλέπω δεν ήμουν σε ηλικία να τα καταλάβω και όταν άρχισα να τα καταλαβαίνω δεν είχα αρκετή πρόσβαση ώστε να μπορώ να τα δω όλα με την σειρά τους και να εντρυφήσω στο φιλοσοφικό κομμάτι τους, τουλάχιστον όχι σε βαθμό που υποστηρίζουν όλοι αυτοί που μισούν ότι και να βγει σε startrek (είμαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί αν είχαν γεννηθεί νωρίτερα ώστε να προλάβουν στα νιάτα του το TOS θα έκραζαν εξίσου το TNG και ότι ακολούθησε μετά... τεσπά). Τα νεότερα προσπάθησα να δω το Enterprise αλλά δεν μου έκανε κλικ, το DS9 το χαντακώνει η έλλειψη remaster και δεν κατάφερα να δω παρά 2-3 πρώτα επεισόδια) και το Voyanger το έχω στο πρόγραμμα αλλά φοβάμαι θα πάθω ότι έπαθα με το DS9. Θα προσπαθήσω να τα δω στο tablet με χαμηλή ανάλυση που ίσως μπορώ να τα παλέψω οπτικά.
Τώρα που έχω πρόσβαση σε όλα, τα TOS είναι ανυπόφορα λόγο παλαιότητας με remaster ή χωρίς, οπότε όποιος δεν τα έχει προλάβει στην εποχή να έχει το nostalgia factor δύσκολα θα κάτσει να τα δει. Τα TNG ακόμα στέκονται αλλά και πάλι τα είδα αποσπασματικά (βοηθάει και η per episode πλοκή) και είχα την ευκαιρία να ξεδιαλέγω τι αξίζει να δω και τι όχι, σίγουρα είχε τρελό ενδιαφέρον η φιλοσοφική προσέγγιση των επεισοδίων με τον Q, αλλά όλα τα υπόλοιπα δεν ήταν και τόσο διαφορετικά από ότι βλέπω με το Discovery, ούτε πιο ¨βαθιά". Μάλιστα όσα προσπέρασα θα τα έλεγα και εντελώς αδιάφορα.
Η μεγαλύτερη διαφορά που βλέπω είναι το ότι το per episode arc έδινε την δυνατότητα για τέτοια φιλοσοφικά επεισόδια. Σε ένα arc σαν του Discovery θα ήταν κάπως ξεκάρφωτο έως filler κάτι τέτοιο. Οπότε αν είναι να περάσει κάτι φιλοσοφικό πρέπει να το απλώσει και από ότι παρατηρώ το απλώνει αρκετά ώστε ή να το ξεχνάει ο θεατής ή απλά μέχρι να κλείσει έχει σταματήσει να νοιάζεται.
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι όταν απλώνεις το plot σε τόσο μεγάλες αποστάσεις επεισοδίων είναι δύσκολο να μην βαρεθεί ο θεατής και ειδικά ο θεατής που είναι είτε νέος στον κόσμο του StarTrek, είτε απλά δεν κάθεται να αναλύει το κάθε τι σε βάθος και αρκείται στο "μου άρεσε/δε μου άρεσε" και για αυτό έχει γίνει πιο action, που όπως είδαμε στο Πικάρντ που επέλεξε πιο αργούς ρυθμούς αλλά season wide plot κουράζει, και δεν κρατάει τον θεατή σε εγρήγορση.
Καταλήγω ότι τα πρώτα StarTrek είχαν μια προσέγγιση που έθιγε θέματα απευθείας και το βλέπαμε και εμείς απευθείας.
Στο Discovery είδα να θίγει πολλά θέματα επίσης αλλά όχι τόσο άμεσα και για να τα πιάσει κάποιος πρέπει κάτσει να τα δει μονορούφι και να τα σκεφτεί συνδυαστικά. Κάτι που δεν κάνουν οι παλιότεροι φίλοι του StarTrek γιατί προσεγγίζουν ότι βγει πλέον με το σκεπτικό "αυτό το επεισόδιο είχε μόνο μπαμ μπουμ και δεν μου άφησε κάτι" και όχι το σκεπτικό ότι αυτό το επεισόδιο μας έδωσε ένα μόνο κομμάτι του παζλ που θα συμπληρωθεί στο τέλος της σεζόν. Περιμένουν να πάρουν κάτι συνολικό από το κάθε επεισόδιο και αν δεν το πάρουν τέλος, τα απορρίπτουν όλα και "μουλαρώνουν".
Ως εκ τούτου απορρίπτουν το ένα μετά το άλλο σαν μπούρδες πίουπίου και δεν κρατάνε τα κομμάτια αυτού του παζλ για να το κατανοήσουν στο τέλος της σεζόν. Όσοι βέβαια τους επισημάνουν κάτι τέτοιο αρχίζουν να σηκώνουν ασπίδες και να κλείνουν τα αυτιά τους ως "δεν τα κάνουν όπως τότε" και κλείνουν την κουβέντα.
Προσωπικά θεωρώ ότι το Discovery από την αρχή έφερε στο προσκήνιο κάποιους ενδιαφέρον προβληματισμούς σχετικά με τους κανόνες της κοινωνίας που ζει ο καθένας, την ιεραρχία και τις ευθύνες που οφείλει να φέρει ο καθένας, τα όρια που υπάρχουν και που σπάνε ή λυγίζουν, θέματα ηθικής, θέματα αφοσίωσης και σχέσεων μεταξύ ανθρώπων τόσο προσωπικών όσο και επαγγελματικών (αφού ναι οκ crew ξε crew παραμένουν υπάλληλοι με συγκεκριμένα καθήκοντα σε μια εταιρία αν το απλοποιήσουμε) και ειδικά τώρα
spoiler για ότι δεν είδες se 3 kai 4
Τώρα που έχω πρόσβαση σε όλα, τα TOS είναι ανυπόφορα λόγο παλαιότητας με remaster ή χωρίς, οπότε όποιος δεν τα έχει προλάβει στην εποχή να έχει το nostalgia factor δύσκολα θα κάτσει να τα δει. Τα TNG ακόμα στέκονται αλλά και πάλι τα είδα αποσπασματικά (βοηθάει και η per episode πλοκή) και είχα την ευκαιρία να ξεδιαλέγω τι αξίζει να δω και τι όχι, σίγουρα είχε τρελό ενδιαφέρον η φιλοσοφική προσέγγιση των επεισοδίων με τον Q, αλλά όλα τα υπόλοιπα δεν ήταν και τόσο διαφορετικά από ότι βλέπω με το Discovery, ούτε πιο ¨βαθιά". Μάλιστα όσα προσπέρασα θα τα έλεγα και εντελώς αδιάφορα.
Η μεγαλύτερη διαφορά που βλέπω είναι το ότι το per episode arc έδινε την δυνατότητα για τέτοια φιλοσοφικά επεισόδια. Σε ένα arc σαν του Discovery θα ήταν κάπως ξεκάρφωτο έως filler κάτι τέτοιο. Οπότε αν είναι να περάσει κάτι φιλοσοφικό πρέπει να το απλώσει και από ότι παρατηρώ το απλώνει αρκετά ώστε ή να το ξεχνάει ο θεατής ή απλά μέχρι να κλείσει έχει σταματήσει να νοιάζεται.
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι όταν απλώνεις το plot σε τόσο μεγάλες αποστάσεις επεισοδίων είναι δύσκολο να μην βαρεθεί ο θεατής και ειδικά ο θεατής που είναι είτε νέος στον κόσμο του StarTrek, είτε απλά δεν κάθεται να αναλύει το κάθε τι σε βάθος και αρκείται στο "μου άρεσε/δε μου άρεσε" και για αυτό έχει γίνει πιο action, που όπως είδαμε στο Πικάρντ που επέλεξε πιο αργούς ρυθμούς αλλά season wide plot κουράζει, και δεν κρατάει τον θεατή σε εγρήγορση.
Καταλήγω ότι τα πρώτα StarTrek είχαν μια προσέγγιση που έθιγε θέματα απευθείας και το βλέπαμε και εμείς απευθείας.
Στο Discovery είδα να θίγει πολλά θέματα επίσης αλλά όχι τόσο άμεσα και για να τα πιάσει κάποιος πρέπει κάτσει να τα δει μονορούφι και να τα σκεφτεί συνδυαστικά. Κάτι που δεν κάνουν οι παλιότεροι φίλοι του StarTrek γιατί προσεγγίζουν ότι βγει πλέον με το σκεπτικό "αυτό το επεισόδιο είχε μόνο μπαμ μπουμ και δεν μου άφησε κάτι" και όχι το σκεπτικό ότι αυτό το επεισόδιο μας έδωσε ένα μόνο κομμάτι του παζλ που θα συμπληρωθεί στο τέλος της σεζόν. Περιμένουν να πάρουν κάτι συνολικό από το κάθε επεισόδιο και αν δεν το πάρουν τέλος, τα απορρίπτουν όλα και "μουλαρώνουν".
Ως εκ τούτου απορρίπτουν το ένα μετά το άλλο σαν μπούρδες πίουπίου και δεν κρατάνε τα κομμάτια αυτού του παζλ για να το κατανοήσουν στο τέλος της σεζόν. Όσοι βέβαια τους επισημάνουν κάτι τέτοιο αρχίζουν να σηκώνουν ασπίδες και να κλείνουν τα αυτιά τους ως "δεν τα κάνουν όπως τότε" και κλείνουν την κουβέντα.
Προσωπικά θεωρώ ότι το Discovery από την αρχή έφερε στο προσκήνιο κάποιους ενδιαφέρον προβληματισμούς σχετικά με τους κανόνες της κοινωνίας που ζει ο καθένας, την ιεραρχία και τις ευθύνες που οφείλει να φέρει ο καθένας, τα όρια που υπάρχουν και που σπάνε ή λυγίζουν, θέματα ηθικής, θέματα αφοσίωσης και σχέσεων μεταξύ ανθρώπων τόσο προσωπικών όσο και επαγγελματικών (αφού ναι οκ crew ξε crew παραμένουν υπάλληλοι με συγκεκριμένα καθήκοντα σε μια εταιρία αν το απλοποιήσουμε) και ειδικά τώρα
spoiler για ότι δεν είδες se 3 kai 4
...παρατηρούμε μια αμφισβήτηση στο ίδιο το σύστημα που πίστεψαν πριν καιρό οι άνθρωποι αυτού του πληρώματος, βλέπουμε την Μπέρναμ που μετράει ένα χρόνο παραπάνω στο μέλλον να έχει αρχίσει να προσαρμόζεται σε ένα μέλλον διαφορετικό, επικίνδυνο, να κρατάει στο πίσω μέρος του μυαλού της τα ιδεώδη της αλλά να μην έχει ψευδαισθήσεις ότι κάποιοι κανόνες είναι υπερβολικά άκαμπτοι και όποιος δεν προσαρμόζεται, χάνεται. Ναι ακόμα κλαίει σαν την Μάρθα Βούρτση, αλλά μόνο στο κλειστό ασφαλή bubble της όταν επιστρέψει στο Discovery (και στην αρχή που πρωτοήρθε στο μέλλον).
Επίσης βλέπουμε ανθρώπους πίσω από το πλήρωμα, ανθρώπους που έχουν φρικάρει πραγματικά και όχι ρομποτάκια έτοιμα να αντιμετωπίσουν ότι και να συμβεί. Έχουν έρθει 1000 χρόνια στο μέλλον, τίποτα δεν είναι πλέον γνωστό τους και όλα είναι εχθρικά, ότι είχαν να τους στηρίζει ψυχολογικά στις δύσκολες αποστολές τους ως πλήρωμα της Ομοσπονδίας έχει περάσει στη λήθη πλέον. Δεν έχουν κάποιον φίλο, κάποια μάνα να στείλουν ένα μήνυμα να πουν τον πόνο τους. Δεν έχουν ένα σπίτι να γυρίσουν, ακόμα και όταν δεν γύριζαν για χρόνια από τις αποστολές είχαν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι κάπου υπάρχει ένα μέρος που μπορούν να αποκαλέσουν σπίτι, γιατί όσο και να δεθούν με το σκάφος τους ΔΕΝ είναι το ασφαλές αγκυροβόλι που θα επιστρέψουν όταν όλα χαθούν.
Το πλήρωμα είναι χαμένο και βλέπουμε η Detmer να καταρρέει και να ξεχέζει τους πάντες ότι ρε μλκς εγώ πιλοτάρω αυτό το τεράστιο πράγμα και εσύ Στάμερ μας λες τι καλά που μας έσωσες για μια ακόμα φορά ξεχνώντας ότι είναι ομαδική δουλειά και ότι ναι δεν πατάω 2 κουμπάκια για να κάνεις εσύ άλματα;
Εγώ χάρηκα που είδα ανθρώπους που ένιωσα την ένταση που περνάνε, ένιωσα "μλκ είμαστε χαμένοι, ξεκινάμε από το μηδέν σχεδόν στη μέση του πουθενά". Οι άνθρωποι είναι χρονικοί μετανάστες στο άγνωστο με μια βαλίτσα delithium και αυτό έχει επιρροή σε όλα και το βγάζει προς τα έξω το σενάριο. Πραγματικά το θεωρώ απίστευτο τι όμορφα καταφέρνει να μου περάσει αυτή την μιζέρια, την απόγνωση και κάπου στο βάθος μια μικρή ελπίδα ότι κάτι θα κάνουμε, κάπως θα τα φέρουμε βόλτα και ποιος ξέρει, ίσως να μην έχουν χαθεί τα πάντα.
Γενικά μπορώ να το αναλύσω και άλλο, αλλά θα το αφήσω για όταν σφίξει η καραντίνα περισσότερο και έχω χρόνο
Επίσης βλέπουμε ανθρώπους πίσω από το πλήρωμα, ανθρώπους που έχουν φρικάρει πραγματικά και όχι ρομποτάκια έτοιμα να αντιμετωπίσουν ότι και να συμβεί. Έχουν έρθει 1000 χρόνια στο μέλλον, τίποτα δεν είναι πλέον γνωστό τους και όλα είναι εχθρικά, ότι είχαν να τους στηρίζει ψυχολογικά στις δύσκολες αποστολές τους ως πλήρωμα της Ομοσπονδίας έχει περάσει στη λήθη πλέον. Δεν έχουν κάποιον φίλο, κάποια μάνα να στείλουν ένα μήνυμα να πουν τον πόνο τους. Δεν έχουν ένα σπίτι να γυρίσουν, ακόμα και όταν δεν γύριζαν για χρόνια από τις αποστολές είχαν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι κάπου υπάρχει ένα μέρος που μπορούν να αποκαλέσουν σπίτι, γιατί όσο και να δεθούν με το σκάφος τους ΔΕΝ είναι το ασφαλές αγκυροβόλι που θα επιστρέψουν όταν όλα χαθούν.
Το πλήρωμα είναι χαμένο και βλέπουμε η Detmer να καταρρέει και να ξεχέζει τους πάντες ότι ρε μλκς εγώ πιλοτάρω αυτό το τεράστιο πράγμα και εσύ Στάμερ μας λες τι καλά που μας έσωσες για μια ακόμα φορά ξεχνώντας ότι είναι ομαδική δουλειά και ότι ναι δεν πατάω 2 κουμπάκια για να κάνεις εσύ άλματα;
Εγώ χάρηκα που είδα ανθρώπους που ένιωσα την ένταση που περνάνε, ένιωσα "μλκ είμαστε χαμένοι, ξεκινάμε από το μηδέν σχεδόν στη μέση του πουθενά". Οι άνθρωποι είναι χρονικοί μετανάστες στο άγνωστο με μια βαλίτσα delithium και αυτό έχει επιρροή σε όλα και το βγάζει προς τα έξω το σενάριο. Πραγματικά το θεωρώ απίστευτο τι όμορφα καταφέρνει να μου περάσει αυτή την μιζέρια, την απόγνωση και κάπου στο βάθος μια μικρή ελπίδα ότι κάτι θα κάνουμε, κάπως θα τα φέρουμε βόλτα και ποιος ξέρει, ίσως να μην έχουν χαθεί τα πάντα.
Γενικά μπορώ να το αναλύσω και άλλο, αλλά θα το αφήσω για όταν σφίξει η καραντίνα περισσότερο και έχω χρόνο
maladroid
Mind-flayer
- Joined
- Nov 27, 2012
- Messages
- 2,170
The Deuce
Ολοκλήρωσα επιτέλους τη σειρά και ήδη μου λείπει. Η τρίτη σεζόν δεν έπιασε τα μεθυστικά μεγαλεία της 2ης αλλά έκλεισε με μια υπέροχη σεκάνς γλυκιάς νοσταλγίας που θα αργήσει να ξεχαστεί. Τώρα ζαχαρώνω το έτερο magnum opus του David Simon, το περιβόητο The Wire, που για μυστήριους λόγους αναβάλλω συνεχώς. Από βδομάδα μάλλον το ξεκινάω.
8/10 συνολικά για τη σειρά
The Boys Season 2
Εντάξει, έχει ξεθωριάσει κάπως το shock factor της πρώτης καταιγιστικής σεζόν, αλλά προσωπικά την ευχαριστήθηκα. Από τη μία τα νέα δεδομένα και οι χαρακτήρες ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Από την άλλη το side story του Deep και του Α-Τrain μοιάζουν ξεκάρφωτα και περιττά. Ευτυχώς οι Homelander και Butcher δίνουν ρέστα για άλλη μια φορά, ενώ ο Esposito κλασικά "γεμίζει" την οθόνη με την παρουσία του. Λίγο αδύναμο, πάντως, το φινάλε, όσον αφορά το τι μέλλει γενέσθαι. Ειδικά αν το συγκρίνεις με το cliffhanger της 1ης σεζόν.
8/10
The Queen's Gambit
Μια που κάποτε ασχολιόμουν αρκετά σοβαρά με το σκάκι (προτού ανακαλύψω το ίντερνετ...), δεν θα μπορούσα να προσπεράσω το φθινοπωρινό hit του Netflix. Καλογυρισμένο, με μια πρωταγωνίστρια που σε μαγνητίζει, και ίσες δόσεις δράματος και σκακιστικής ορολογίας ώστε να μην κουράζει τους αμύητους. Πάντως, του λείπει αυτό το κάτι που να σε κρατάει δέσμιο της πλοκής και να θέλεις να το bing-άρεις ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ενώ είναι και αρκετά προβλέψιμο. Γενικά αξιοπρεπέστατο αλλά όχι όσο συγκλονιστικό το παρουσιάζουν κάποιοι.
7.2/10
Ολοκλήρωσα επιτέλους τη σειρά και ήδη μου λείπει. Η τρίτη σεζόν δεν έπιασε τα μεθυστικά μεγαλεία της 2ης αλλά έκλεισε με μια υπέροχη σεκάνς γλυκιάς νοσταλγίας που θα αργήσει να ξεχαστεί. Τώρα ζαχαρώνω το έτερο magnum opus του David Simon, το περιβόητο The Wire, που για μυστήριους λόγους αναβάλλω συνεχώς. Από βδομάδα μάλλον το ξεκινάω.
8/10 συνολικά για τη σειρά
The Boys Season 2
Εντάξει, έχει ξεθωριάσει κάπως το shock factor της πρώτης καταιγιστικής σεζόν, αλλά προσωπικά την ευχαριστήθηκα. Από τη μία τα νέα δεδομένα και οι χαρακτήρες ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Από την άλλη το side story του Deep και του Α-Τrain μοιάζουν ξεκάρφωτα και περιττά. Ευτυχώς οι Homelander και Butcher δίνουν ρέστα για άλλη μια φορά, ενώ ο Esposito κλασικά "γεμίζει" την οθόνη με την παρουσία του. Λίγο αδύναμο, πάντως, το φινάλε, όσον αφορά το τι μέλλει γενέσθαι. Ειδικά αν το συγκρίνεις με το cliffhanger της 1ης σεζόν.
8/10
The Queen's Gambit
Μια που κάποτε ασχολιόμουν αρκετά σοβαρά με το σκάκι (προτού ανακαλύψω το ίντερνετ...), δεν θα μπορούσα να προσπεράσω το φθινοπωρινό hit του Netflix. Καλογυρισμένο, με μια πρωταγωνίστρια που σε μαγνητίζει, και ίσες δόσεις δράματος και σκακιστικής ορολογίας ώστε να μην κουράζει τους αμύητους. Πάντως, του λείπει αυτό το κάτι που να σε κρατάει δέσμιο της πλοκής και να θέλεις να το bing-άρεις ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ενώ είναι και αρκετά προβλέψιμο. Γενικά αξιοπρεπέστατο αλλά όχι όσο συγκλονιστικό το παρουσιάζουν κάποιοι.
7.2/10
Last edited:
