Bathory wrote:
Raz, <span class="bbcode_spoiler">συμφωνώ για τις μεταφυσικές μαλακιούλες στο τέλος, αλλά για 'μένα ήταν τόσο απαισιόδοξο το τέλος, τόσο σκατένιο, που πραγματικά αναπληρώνει. Πιο πεσιμιστικό πεθαίνεις. Γιατί η λύτρωση για τον Ραζ ήταν το ίδιο το σκοτάδι, ο θάνατος. Το σκοτάδι θα τον ένωνε με την κόρη του, τον πατέρα του, και θα ένιωθε αγάπη κλπ κλπ. Όμως δεν πέθανε (φως) Και η λύτρωση, το σκοτάδι, θα αργήσει για πολύ ακόμα. Και δυστυχώς, γενικότερα, το φως κερδίζει.</span></blockquote>
Τελείωσα τον πρώτο κύκλο πριν από λίγες μέρες και δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.
<span class="bbcode_spoiler">Το σκοτάδι συμβόλιζε όλη αυτή τη σαπίλα και την κακό που υπάρχει στον κόσμο με τους παιδεραστές, εγκληματίες κτλ. Αν πρόσεξες ο Ραστ στο τέλος λέει στο Μάρτι ότι βλέπει το σκηνικό με τα αστέρια με λάθος οπτική (είχε πει πως το σκοτάδι είναι περισσότερο από το φως άρα το σκοτάδι κερδίζει αυτή τη μάχη). Συγκεκριμένα του λέει πως "από τη στιγμή που υπάρχει φως ενώ παλιότερα δεν υπήρχε καν, θα έλεγα πως το φως κερδίζει".
Άλλο το σκοτάδι που έβλεπε στον ουρανό της Αλάσκα, και άλλο το "υλικό" σκοτάδι μέσα στο οποίο αισθανόταν τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Εγώ είδα έναν χαρακτήρα με ανανεωμένη θέληση.
Δες ξανά τα τελευταία λεπτά αν έχεις αμφιβολία.</span>
Φοβερή σειρά γενικά, τα είπατε όλα. Αφήνει κάποια γεγονότα λίγο φλου <span class="bbcode_spoiler">όπως τον ακριβή ρόλο της οικογένειας Τατλ στην υπόθεση, αν και λογικά κάποιοι από αυτούς σίγουρα θα είχαν κάποια ανάμειξη με βάση τις φωτογραφίες και την κασσέτα που βρήκε ο Ραστ στο σπίτι του παπά</span>.
Σκηνοθεσία, ηθοποιοί, φωτογραφία, σενάριο κτλ. άριστα. Οκ η κεντρική ιδέα της ιστορίας δεν είναι η πιο πρωτότυπη ever αλλά το πως μας σερβίρεται και οι θεματικές απολήξεις είναι άξια θαυμασμού. Αν και κατανοώ ότι ήταν περισσότερο μια δραματική ιστορία, θα ήθελα λίιιιγο παραπάνω δράση. Αυτά. <img src="/smile.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" />