Έχω φτάσει επεισόδιο 10 στο Aquarius (πρώτος κύκλος, υπάρχει και δεύτερος) και μπορώ πλέον να πω με σιγουριά πως μου αρέσει αρκετά, σε βαθμό να το προτείνω. Ο λόγος που ξεκίνησα να το βλέπω είναι κυρίως το severe man crush με Duchovny ή μάλλον με τους ρόλους του σε X-Files και Californication (αν και αμφότερα εκφυλίστηκαν σταδιακά - άλλη κουβέντα αυτή). Επίσης γουστάρω άσχημα οτιδήποτε έχει σκοτεινό crime drama με φόνους και αρρωστημένες καταστάσεις (όχι τρομοκρατία και τέτοια ψόφια).<br><br>Το λοιπόν ο Aquarius έχει ωραία πράματς μέσα: έχει ψήγματα από τη ζοφερή νουάρ γοητεία των βιβλίων του Ellroy (καθότι διαδραματίζεται στο σάπιο Los Angeles του 1967), έχει σαρδόνιο χιούμορ, έχει καλές ερμηνείες, ωραίο soundtrack με hit-άκια της εποχής, και ενδιαφέροντα κοινωνικά ζητήματα που περιπλέκουν τις καταστάσεις (κίνημα των χίπις, πόλεμος του Βιετνάμ, φυλετικός ρατσισμός, σεξιστικές συμπεριφορές κτλ). <br>Αυτό που δεν έχει είναι έναν ενδιαφέροντα/γοητευτικό "κακό", γιατί ο Manson παρουσιάζεται ως εντελώς αχώνευτος ψυχάκιας χωρίς συνοχή στη συμπεριφορά και τα πιστεύω του, κάτι που υπονομεύει και την πειστικότητα της κοινότητας που έχει χτίσει γύρω του. Επίσης δεν έχει έναν δυνατό αφηγηματικό πυρήνα για να σε αναγκάζει να βλέπεις το ένα επεισόδιο πίσω απ' τ' άλλο. Έστω κι έτσι, όμως, είναι ένα solid αστυνομικό σήριαλ εποχής, καλογυρισμένο και με έξυπνο γράψιμο.<br><br>Όσο για τον Ντουκόβνι, ισορροπεί ανάμεσα σε Mulder και Moody - δεν πιάνει το 100% των δυνατοτήτων του όπως στο Californication αλλά δεν απογοητεύει ενώ και το υπόλοιπο καστ τον σιγοντάρει επάξια. <br><br>Αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.