Πραγματικά είχα σκεφτεί να παίξω DA: I μετά το Γουίτσορα τον Τρίτο. Μισή ώρα, δυο ώρες. Δεν άντεξα παραπάνω. Τα παιδάκια είναι μόνο η αρχή Αϊρένικο. Κάτσε να δεις μετά τί γκένεται...όταν τελειώσεις και το Blood and Wine, θα παραμιλάς.
Πραγματικά καταπληκτική σκηνή. Και εγώ είχα σταματήσει και άκουγα το τραγούδι εκθαμβος. Είχα κάνει μάλιστα και load το τελευταία save για να το ακούσω ξανά
Το εντυπωσιακότερο είναι πως προκύπτει εντελώς οργανικά, ενώ δεν το περιμένεις καθόλου. Και στην αρχή σκέφτεσαι 'Έλα μωρέ ιδέα μου, δεν θα το 'χα προσέξει νωρίτερα...' και μετά κολλάει στο μυαλό σου και όχι δεν είναι ιδέα σου. Μεγαλειώδες ντηζάην.
Εν το μεταξύ τόσα νέρντικα χρόνια έχουμε ζήσει εκατοντάδες ιστορίες φαντασίας, ο man of glass είναι χαλαρά από τους καλύτερους "κακούς" έβερ, ανατριχίλα και μόνο που τον σκέφτεσαι κάθε φορά. Είναι και όλο αυτό το ειρωνικό πακέτο αισθητικά (δείχνει ένας αφελής τσαρλατάνος στην όψη)...spooky as hell, συν κάτι τσούρμο συμβολισμούς και σκοτεινές folklore αναφορές σε κάθε διάλογο και ιστοριούλα του. Στιγμές στιγμές θέλω να πάθω αμνησία για να ξαναπαίξω witcher 3 σαν την 1η φορά
Nα πω την αλήθεια μου έκατσε λίγο άκυρο πως τα παιδάκια κάθονται σα να μη τρέχει τίποτα μέσα σε τέτοιο αέρα και βροχή. Θα ήταν απείρως πιο γαμάτο να σηκώνονται πχ να τρέχουν κάπου να καλυφτούν και να συνεχίσουν εκεί το παιχνίδι ή ότι κάνανε.
Α ρε Witcher ποιος να σε φτασει ακομα περιμενουμε ( ισως το Rdr 2 σε ενα βαθμο ). Το ιδιο ειχα παθει και εγω Στεφανε. Θυμαμαι επαιζα Inquisition μεχρι να βγει το 3 εγω καργα witcher fan απο το 2008 περιμενα ευλαβικα για τον Μαϊο και επαιζα Inquisition προσπαθουσα να δω οτι θετικο του ειχε απομεινει απο το επικο Origins , το αφηνω καπου στην μεση αρχιζω το επος Witcher 3 που μετα για κανα 2μηνο ηταν και καλοκαιρι δεν μπορουσα να παιξω και τιποτα αλλο ειχα πεσει σε gaming καταθληψη ( Don't cry because it's over, smile because it's happened ) και εβαλα κατα αυγουστο λιγο Inquisition πρεπει να εφαγε uninstall πανω στο 40λεπτο και δεν το τελειωσα ποτε. Το ιδιο και το fallout μετα φαινοταν τοσο ρηχο μεχρι να βγουν τα επικ expansions να παρουμε την δοση μας.
Jon εχεις και το Blood and Wine να φανταστω γενικα τα expansions δινουν ρεσιταλ σε στορυ μπορω να πω μαρεσε το Hearts of Stone περισσοτερο αλλα το Blood and Wine εκτος απο εξισου καλο Story ειναι και σαν Witcher 3.5 η ΕΑ ανετα το εβγαζε σαν Witcher 4 σε 2 μερη με dlc με αρχικη τιμη 70 ευρω.
<h1 class="quoteText"></h1>
Πραγματικά, η γραφή και ο κόσμος του Witcher III, σε 'καταστρέφουν' ως παίκτη, έχεις φοβερά υψηλές προσδοκίες κατόπιν, δεν μπορείς να γυρίσεις σε τέρμα τζενέρικ 'high fantasy'. Έχεις βιώσει το αληθινό και σου πασάρουν τα υποκατάστατα. Δεν τα θέλει ο οργανισμός σου γαμώτο.
Με την Καγκουρειάδα έπαθα έναν έρωτα, καθώς ο κόσμος της είναι πανέμορφος, αλλά η κωμικοτραγική γραφή, δε σε αφήνει να την πάρεις και ποτέ στα σοβαρά, έτσι να επενδύσεις σκληρά. Το RDR2 το περιμένω με τεράστιο ενδιαφέρον. Αν κάτι πλησιάσει τον Κίραλτ της καρδιάς μας, θα είναι τούτο.
Και από Witcher 1 μη σου πω. Απλά θα αποκτήσεις ένα Απόλυτο μέτρο σύγκρισης για όλα τα παιχνίδια της κατηγορίας κατόπιν, δεν θα ανέχεσαι ούτε καν την συμπαθητική μετριότητα.
Epitaph ξεκίνα από το 1, να δεις ολοκληρωμένη την εξέλιξη τού Γκέραλτ. Είναι κυριολεκτικά ένα ταξίδι. Αν και τα είχα ξαναπαίξει (χωρίς τα expansions του 3), από το Νοεμβρη είμαι σε συνεχόμενο Witcher mood. Βοήθησε και το Thronebreaker.
Για το HoS τώρα. Προσωπικά το ευχαριστήθηκα περισσότερο από το main game, γιατί η δράση του ήταν εντοπισμένη και οι αποστολές είχαν τέλεια ποικιλία. Ξέφευγαν από τον βραχνά της open world επανάληψης και των ερωτηματικών. Ευτυχώς βέβαια τα τζιμάνια της CDPR έχουν μαγική πένα και κάθε φορά νόμιζες ότι είχες να ασχοληθείς με κάτι διαφορετικό και ας ήταν "go there, witcher senses, follow witcher senses, fight (mostly)". Πίσω στο HoS. Ο villain πρέπει να είναι o καλύτερος που έχω δει.
Τέτοια τέλεια αντίθεση εξωτερικής εμφάνισης και του απόλυτου κακού δεν πρέπει να έχει ξανα υπάρξει στο gaming
. Γενικά, δεν το πολυέχω με τα soundtracks, δεν με απασχολούν κιόλας, αλλά εδώ (και γενικότερα σε ολόκληρο το Wild Hunt) ήταν αξιομνημόνευτο.
Και ναι, τα standards πλέον στα open world action-rpgs έχουν ανέβει. Αν καταφέρουν και λύσουν την τρομερή επαναληψιμότητα των filler αποστολών (ναι, τα witcher contracts εννοώ) και των ερωτηματικών, θα έχουν καταφέρει το ακατόρθωτο. Αλλά αν όχι αυτοί, τότε κανένας άλλος δεν μπορεί.
https://www.youtube.com/watch?v=aHP5urdhYtQ
(Παίζει να είναι και spoiler το βιντεάκι. Μην το δείτε αν είστε spoiler sensitive όπως εγώ.
Επιτάφιε ναι, το 1 αξίζει να το έχεις παίξει (και είναι μια χαρά παιχνίδι γενικά, διαφορετικό από το 3 σαν gameplay οπότε δεν θα βαρεθείς) για το στόρυ και για να είσαι ποιο ενημερωμένος/συνδεμένος με αρκετούς χαρακτήρες και καταστάσεις στο 3. Το 2 όμως γνώμη μου είναι πως και skip να το κάνεις δεν χάνεις και τίποτα (ελάχιστη έως καθόλου σύνδεση με το 3 και γενικά με όλο το στόρυ, σαν μια μεγάλη παρένθεση είναι).
Νομίζω είχαμε αναφέρει και οταν πρωτοβγήκε το HoS, οτι υπάρχει μια όχι και τόσο τυχαία αντιστοιχία του villain Gaunter O'Dimm με τον Walter O'Dimm, χαρακτήρα που έχει επινοήσει ο Stephen King και εμφανίζεται -κυρίως- στο έπος The Dark Tower. Eπίσης γνωστός σαν Μan in Black, Randal Flagg κλπ
Βαλάντη αυτό μόνο οι δυο μας πρέπει να το έχουμε πιάσει. Είναι απευθείας απεικόνιση του Flagg και το επώνυμο 'O' Dimm' ουσιαστικά το επισφραγίζει. Το εκπληκτικό είναι πως ταιριάζει γάντι στη μυθολογία του Πύργου, καθώς ο Φλάγκ περπατά σε όλους τους κόσμους, με χίλια πρόσωπα. Ανατριχίλα και μόνο και προφανώς μιλάμε για υπαρκτή ενσάρκωση του Κακού.
ΥΓ Το ξέρεις, όταν έρθει Καπετάν Ταξιδιάρης και τα τελειώσει όλα, παίζει να ανταμώσουμε στο δρόμο για κάποιο ιερό χωράφι της Ηλείας. Το Στάντ είναι προφητεία, όχι βιβλίο.
τα έχουμε ξαναπεί, ο villain του HoS είναι από τότε καλύτερους villains που έχουν γραφτεί. Οι συγγραφείς της cdr έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά.
Οπότε σου μιλάει, he gets under you skin. Χωρίς να σε απειλεί, καταλαβαίνεις ότι ότι είναι πιο επικίνδυνος και από το μεγαλύτερο τέρας που έχεις αντιμετωπίσει. Το τέλος που ανέβηκε μερικά post νωρίτερα, κάνει τις τρίχες σου να σηκώνονται όρθιες
