Witcher 3 : The Wild Hunt

[Northlander]

<span class="bbcode_spoiler">Και σε εμένα έζησε. Ήταν πολύ καλοδουλεμένο το δέσιμο του πνεύματος στο δέντρο, με το όλο quest.</span>

 

[kuivamaa]

Borracho wrote:
Είμαι τελικά ο μόνος που του επέζησε ο Βαρώνος;

Ζηλεύω γαμώτο, ζεις το Έπος πρώτη φορά. Μέχρι το Blood & Wine ένας Θεός ξέρει πόσο Fallout 4 θα πρέπει να παίξω για να ξεχαστώ <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /></blockquote>

Kαι μένα ζωντανός.

 

[alucard]

Γιατί μπορεί να πεθάνει κιόλας;;;;;

 

[Great0ldOne]

Alucard wrote:
Γιατί μπορεί να πεθάνει κιόλας;;;;;</blockquote>

Valar morghulis.

 

[nvk1980]

<span class="bbcode_spoiler">Πρώτη φορά ακούω ότι ΔΕΝ πεθαίνει ο Baron :blush: Νόμιζα ότι στάνταρ πεθαίνει, ανεξαρτήτως επιλογών. Υποθέτω ότι η όλη φάση εξαρτάται από τις επιλογές αναφορικά με την γυναίκα του στο Crookbag και τις μάγισσες (μιας και μόνο εκεί τον είδα να τον λυγίζουν οι τύψεις με τις επιλογές μου). Και με την Dea (το αγέννητο μωρό), αποφάσισα την καλή "οδό" (να την κάνω guardian spirit της οικίας) αλλά και πάλι κρεμάστηκε ο Baron. Εκεί πίστεψα ότι πεθαίνει ασχετως επιλογών <img src="/smile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />

Πάντως το όλο quest του Baron - όπως είχε πει ο Στέφανος νομίζω- άνετα θα μπορούσε να ήταν παιχνίδι μόνο του... Ειδικά το κλείσιμο με την Dea ήταν από τις πολύ λίγες φορές που κόντεψαν να με πάρουν τα κλάματα σε game... </span>

 

[Northlander]

Σχετικά με τον Baron
<span class="bbcode_spoiler">Πρακτικά το turning point είναι η επιλογή του τι θα κάνει κάποιος με το πνεύμα στο δέντρο. Έτσι και σώσεις τα ορφανά, ο Baron πεθαίνει.
Μόνο για όσους έχουν τελειώσει το παιχνίδι, το παρακάτω
<span class="bbcode_spoiler">Και έχεις και ζόρι να φτάσεις στον Imlerith, γιατί δεν υπάρχει γιορτή που να εξυμνεί την προστασία των όμορφων δεσποσύνων</span>
Διαφορετικά, ο Βαρώνος ζει και παίρνει τη γυναίκα του στα βουνά, μήπως και καταφέρει να τη σώσει. Το πώς γίνεται η αποκάλυψη πάντως είναι μεγάλο mindfuck, και υποδειγματικό storytelling.</span>

 

[Raz]

Μόλις το τελείωσα επιτέλους κι εγώ.Δεν έχω πολλά να πω,και μόνο το ότι το παιχνίδι με κράτησε σχεδόν 6 μήνες (με διαλείμματα βέβαια) μαζί με το ομολογουμένως εξαιρετικό expansion του (ειδικά το προτελευταίο quest είναι όλα τα λεφτά),τα λέει όλα.Δε θα το εκθειάσω λοιπόν,αν και πολλά στοιχεία του σίγουρα το αξίζουν (π.χ. βρήκα το character system με τα 12 slots πολύ ενδιαφέρον).Το περίεργο είναι πως ενώ περίμενα ότι το ζουμί του game θα είναι το open world και τα άπειρα πράγματα που είχες να κάνεις και να εξερευνήσεις σε έναν ελκυστικότατο,ζωντανότατο και εξαιρετικά δοσμένο κόσμο (μεγάλο μέρος του credit εδώ πρέπει να πάει και στο Sapkowski,άλλωστε ορισμένα συμβάντα της τριλογίας είναι παρμένα σχεδόν αυτούσια από τα βιβλία),εξεπλάγην ευχάριστα όταν καταπιάστηκα με το main story.Μπορεί να μην ήταν κάτι το ξεχωριστό γενικά,αλλά ήταν πολύ όμορφα και κινηματογραφικά δοσμένο και με απορρόφησε στον απόλυτο βαθμό (ίσως έπαιξε ρόλο και το δέσιμο με τους χαρακτήρες από τα βιβλία ακόμα).Μικρές απογοητεύσεις η αστεία τελική μάχη (καλά,έχοντας παίξει και το expansion πιο πριν ήμουν level 37,αλλά και πάλι,δε φάνηκε να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο ο Eredin) και το κάπως ανολοκλήρωτο finale (π.χ. τι απέγιναν οι υπόλοιπες sorceresses.Από εκεί και πέρα,τα υπόλοιπα ήταν πταίσματα μπροστά στη λεπτομέρεια και στην προσοχή που έχει δοθεί στο game.Οι δημιουργοί κατάφεραν να συνδυάσουν τα περισσότερα θετικά και των δύο προηγούμενων τίτλων βρίσκοντας μία "μέση οδό" και παραδίδοντας ένα σχεδόν άρτιο αποτέλεσμα.

Κλείνοντας,θα αναφέρω μερικές από τις επιλογές στο κυρίως game και στο expansion.

<span class="bbcode_spoiler">Hearts of Stone: -Πήγα με τον Ewald από την αρχή μέχρι το τέλος.Όχι ότι το συμπάθησα,αλλά ο Horst ήταν τόσο μα τόσο μεγάλο καθίκι.
- Υποστήριξα τον Olgierd.Όχι ότι το συμπάθησα (το αντίθετο,μάλλον θα έπρεπε να τον αφήσω στη μοίρα του,για να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του),αλλά δεν μπορούσα να αφήσω το Master Mirror να κυκλοφορεί ελεύθερος στην Continent.Συν τοις άλλοις,ο Vlodimir ήταν πολύ ωραίος τύπος και κάποιος έπρεπε να τιμωρηθεί για την τύχη του.

Main game: - Σκότωσα το πνεύμα στο δέντρο.Δεν ξέρω αν έκανα καλά,αλλά το έκανα πριν καν συναντήσω τις Crones και το πνεύμα μου φαινόταν επίσης πολύ ύποπτο.
- Ο Baron έζησε από ότι κατάλαβα και γύρναγε τον κόσμο ψάχνοντας να βρει θεραπεία για τη γυναίκα του.Η Tamara δεν ακολούθησε.
- Σκότωσα το Whoreson Junior.Τη θέση του πήρε αργότερα ο Dudu.
- Στήριξα τη Cerys για το θρόνο των Skellige Isles.Δεν το μετανιώνω.
- Ο Radovid πέθανε από το χέρι της Philippa.Δεν ένιωθα ότι έπρεπε να ανακατευτώ στο συγκεκριμένο ζήτημα,αλλά χρωστούσα πολλά στο Roche.Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν άφησα και τον Dijkstra ζωντανό,παρόλο που του είχα μια παράξενη συμπάθεια.Btw,ο Thaler δε θα έπρεπε να είναι καν ζωντανός στο δικό μου game.Επίσης,το χρωστούσα και στις sorceresses.
- Στο δίλημμα Triss ή Yen,διάλεξα τη δεύτερη,επηρεασμένος πιθανώς και από τα βιβλία.Αλλά και πάλι,μάλλον την ίδια επιλογή θα έκανα.
- Η Ciri αποφάσισε να πολεμήσει το White Frost.Στη συνέχει ο Geralt (χωρίς να παρέμβω) είπε στον Emhyr πως ήταν νεκρή και αυτός φάνηκε να το δέχεται.Στη συνέχεια η Ciri αποφάσισε να γίνει witchress.Δεν ξέρω πως επηρέασα εγώ τα πράγματα.Συνήθως την άφηνα ελεύθερη να αποφασίζει.Το μόνο που σκέφτομαι ότι μπορεί να επηρέασε σχετικά,ήταν ότι της είπα πως πιθανότατα ο Emhyr είχε σχέδια για αυτήν,λίγο πριν πάμε να βρούμε τον Imlerith,κι έτσι αποφάσισε να μην πάει να το δει.
- Σε αποτέλεσμα των παραπάνω,ο Emhyr βγήκε νικητής,κατέλαβε το Βορρά,έδωσε αυτονομία στην Temeria και κατέπνιξε την επανάσταση.</span>

 

[Borracho]

<span class="bbcode_spoiler">Σχεδόν ίδια ακριβώς πορεία είχαμε Raz, με μόνη διαφορά στο φινάλε, όπου η Ciri μου έγινε αυτοκράτειρα του Nilfgaard και διαδέχτηκε τον Emhyr. Εντελώς σπαρακτικά τα τελικά quests αποχαιρετισμού με το Geralt. Ο Thaler ήταν φυσιολογικά ζωντανός στο δικό μου παιχνίδι επίσης. Τίποτα, για μένα η τριλογία Witcher υψώνεται κάτι χιλιόμετρα πάνω από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι/σειρά έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια. </span>

 

[Raz]

<span class="bbcode_spoiler">Μάλλον για τη δική σου πορεία αρκούσε απλά να πας να δεις τον Emhyr πριν τον Imlerith.O Thaler μου είχε πεθάνει σε ένα quest στο Witcher 1,όταν του είχαν στήσει ενέδρα κάτι Salamanders.Στο πρώτο playthrough είχα προλάβει να το σώσω,αλλά στο συγκεκριμένο save που πέρασε από το 1 στο 2 και τέλος στο 3,δεν είχα καταφέρει να το σώσω.Είχε γραφτεί και στο journal ότι είχε πεθάνει.</span>

 

[Borracho]

<span class="bbcode_spoiler">Διάβαζα στα γουίκιζ πως υπάρχουν συγκεκριμένα κομβικά σημεία όπου μαζεύεις πόντους για το "τέλειο" φινάλε της Σίρι, το οποίο θεωρητικά είναι αυτά που γίνεται Γουιτσερίνα. Αν τα σκατώσεις εντελώς, δεν γυρίζει ποτέ από το White Frost. Η ντεμί εκδοχή είναι να γίνει Αυτοκράτειρα (όντως πήγαμε στον Emhyr πριν το φινάλε) και το ζούπερ ντούπερ αν έχεις ξηγηθεί σούγκαρ ντάντι σωστός, είναι να γίνει Γουίτσερ. Αριστούργημα γαμώτο, τα θυμάμαι και πάλι δεν θα μπορώ να παίξω τίποτε για εβδομάδες!

Μόνη παραφωνία πάντως το πως δεν εξηγείται καθόλου τι γίνεται με το White Frost. OK, προφανώς θεωρούν πως "δεν είναι σημαντικό", αλλά μετά την σπαρακτική σκηνή αποχαιρετισμού, όπου πραγματικά πίστευα πως δεν ξαναέβλεπα την Σίρι ποτέ, εμφανίζεται μυστηριωδώς ξανά στο White Orchard και όλα καλά, σε φάση, το πάλεψα, το νίκησα. </span>

 

[Savatar]

<span class="bbcode_spoiler">
Θα διαφωνήσω πως το "καλύτερο" σενάριο είναι να γίνει η Σίρι γουιτσερίνα. Ok, εγωιστικά αν το δούμε, σαν Γκέραλντ, ναι αυτό θα θέλαμε. Σε επίπεδο σεναρίου όμως το να αναλάβει η Σίρι τον ρόλο της Αυτοκρατόρισσας το βρίσκω το ιδανικό τέλος, μπωρεί να είναι σε φάση "δεν θέλω ευθύνες, αφήστε με ήσυχη να υπάρχω" αλλά από όσα είδαμε τουλάχιστον θα είναι 1000 φορές καλύτερη από τον ψυχάκια πατέρα της, κάτι το οποίο θα είναι (θεωρητικά πάντα) καλό για όλους στον κόσμο (δεν έχω διαβάσει τα βιβλία αλλά φαίνεται πως η Αυτοκρατορία του Emhyr κάνει κουμάντο). Σε ένα κόσμο γεμάτο σκατοψυχιά και αδικία θα με παρηγορούσε να ξέρω πως η Σίρι αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο. Από την άλλη οι χαρακτήρες μας όλοι (Γκέρλαντ, Σίρι κτλ.) είναι σε φάση περισσότερο "let us be, και μην μας μπλέκεται άλλο στα πολιτικά, θέλουμε να αράξουμε επιτέλους λέμε", οπότε κατανοητή η ευτυχία του "γίναμε μια παρεούλα γουιτσεράδων και ζούμε λεύτεροι σαν τα πουλάκια", αλλά στην μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει τίποτα από την μαυρίλα του κόσμου (με εξαίρεση την συντέλεια του από το White Frost <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> ). Σκόρπιες σκέψεις φυσικά, χωρίς να έχω καμιά επαφή με τα βιβλία, απλά από την τριλογία παιχνιδιών ότι έχω δει.

Και ναι, σεναριακά και σε επίπεδο χαρακτήρων είναι από τα top cRPG ever (ίσως και το top), αλλά θα επιμείνω πως το τέλος με το White Frost ήταν πολύ άγαρμπο και πρόχειρο, θα μπορούσε να παρουσιαστεί και αναλυθεί πολύ καλύτερα, συγκριτικά φυσικά με το συνολικό επίπεδο ιστορίας που μας συνήθισε η σειρά, αλλιώς για άλλα παιχνίδια μια χαρά θα ήταν <img src="/wink.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />


</span>

 

[Raz]

@Borracho
Ισχύει.Από περιέργεια κοίταξα κι εγώ ύστερα και για μία επιλογή δεν είδα το κακό φινάλε.Όσο για αυτό που λες ότι δεν εξηγείται,ε δεν είναι και τόσο σημαντικό σε σχέση με άλλα κενά που αφήνονται (sorceresses?,Priscilla?).

@Savatar
<span class="bbcode_spoiler">Ο Emhyr είναι πολύ μεγάλος ηγέτης.Εκτός από γάτα που δεν του ξεφεύγει τίποτα,και εξαιρετικός commander,οδήγησε την αυτοκρατορία σε πολύ μεγάλη άνθηση της οικονομίας,του πολιτισμού και των γραμμάτων.Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως είναι ψυχούλα.Είναι υπερβολικά σκληρός και η δίψα του για εξουσία και δύναμη είναι τεράστια,αν και αυτό εξηγείται από το background του.Οι ικανότητές του είναι ωστόσο αδιαμφισβήτητες.Πάντως είναι λάθος να αντιλαμβανόμαστε τη Nilfgaard ως villain.Ειδικά όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση με το Radovid να είναι 3 φορές πιο ψυχάκιας από τον Emhyr.Το finale όπου η Ciri γίνεται empress δεν το είδα,αλλά αν γίνεται μόνο αυτό μάλλον είναι όντως το καλύτερο.Και θα σημαίνει ότι ο πατέρας της έχει μαλακώσει πάαααρα πολύ,γιατί παλιότερα είχε,εχμ,κάπως διαφορετικά σχέδια.</span>

 

[Borracho]

<span class="bbcode_spoiler">Και για εμένα, το φινάλε με Αυτοκράτειρα την Σίρι, είναι το μόνο σωστό, το πιο "αληθινό" που μπορώ να δω. Ο Ράντοβιντ πράγματι ήταν άγρια σχιζοφρενής και του άξιζε το φρικτό τέλος στα χέρια της Φίλιπα. Εντάξει, κάποια πράγματα στο φινάλε σίγουρα θα μπορούσαν να δοθούν πιο αναλυτικά, αλλά πραγματικά μιλάμε για σταγόνες σε έναν αριστουργηματικό ωκεανό. Ποιος αντέχει τώρα ως το Blood & Wine...πόσο Fallout 4 να σηκώσει η ανθρώπινη ψυχή;</span>

 

[nikoladim]

<img src="http://images.tapatalk-cdn.com/15/11/05/708425a5560a3c70ebcbcf0395236dbb.jpg" alt="708425a5560a3c70ebcbcf0395236dbb.jpg" class="bbcode_img" />

 

[Borracho]

ΣΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΝΑΓΙΑ; Νταφάκ, πού είναι το δικό μου; Από το 'Μιούρικα το εστείλαν 26/10. Θα παραπονεθώ <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />

 

[Bathory]

Ετοιμάζεται ταινία; wtf is this; Και χωρίς καθόλου ανάμειξη της CDPR; Πάμε για μεγάλη μπούρδα.
http://www.eurogamer.net/articles/2015-11-05-witcher-feature-film-planned-for-2017-will-begin-a-series

 

[Borracho]

Ναι κι εγώ κρατάω ΠΑΡΑ πολύ μικρό καλάθι. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει σωστά.

 

[Tony Corvus]

O uwe boll επρεπε να την κανει.

 

[Northlander]

Μου ήρθε και εμένα το Gwent Set, πριν 3 μέρες. Όμορφα πράγματα έχω δύο τώρα. <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />

 

[castledoque]

Βρε παιδιά τι μεγαλειώδης καταστροφή είναι αυτό το παιχνίδι... Τέλεψα το quest του Bloody Baron (έπος!) και έφτασε αισίως η ώρα να επισκεφτώ την Triss στο Novigrad. Πάω λοιπόν στον κουρέα που έσωσα από κάτι λωποδύτες που μου είχε υποσχεθεί δωρεάν κούρεμα και ξύρισμα και παρ'όλο που ο άτιμος δεν κρατάει την υπόσχεσή του και με χρεώνει κοτζάμ σωτήρα και γουίτσορα κανονικά, ξυρίζω κόντρα τα μούσια για να θυμίζω τον παλιό μου εαυτό και να συναντήσω ξανά την προδομένη και πληγωμένη μου αγάπη που μπήκε σε δεύτερη μοίρα τώρα που ξαναβρήκα την μνήμη μου και την Yennefer και ξεκινάω για την μακρινή πολιτεία. Αμ δε... Αυτά τα άτιμα τα ερωτηματικά όλο και με κάνουν να λοξοδρομώ. Καθαρίζω ένα, βλέπω έναν οικισμό παρακάτω, ε δεν πετάγομαι να τον επισκεφθώ; λέω κ.ο.κ. Μέχρι να φτάσω στο Novigrad με βλέπω μουσάτο ξανά...

Ατελειώτο κάψιμο λέμε...