REVIEWS

EARLY ACCESS: DEATH TRASH

ΚΡΕΑΣ. Το κρέας είναι παντού. Στην προσπάθεια να εντοπιστεί ένα κυρίαρχο στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να περιγράψει τελείως συνοπτικά το Death Trash σε κάποιον που επιθυμεί να μάθει περισσότερες πληροφορίες για δαύτο, αυτή η φράση ίσως να είναι η πιο εύστοχη: “το Death Trash είναι ένα παιχνίδι σχετικά με ΠΙΞΕΛΙΑΣΜΕΝΟ, ΩΜΟ ΚΡΕΑΣ. Τραβάει την προσοχή, αν μη τι άλλο.

Αφήνοντας προς το παρόν το κρέας στην άκρη (με βαριά καρδιά, σίγουρα) και πιάνοντας το πράμα από την αρχή, το Death Trash είναι ένα indie RPG που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες σε καθεστώς Early Access στα Steam, GoG, itch.io και Epic Store. Όντας υπό κατασκευή εδώ και τουλάχιστον μια εξαετία, υπέπεσε αρχικά στην αντίληψή μου μέσω μιας sponsored διαφήμισης στο Facebook πριν από αρκετά χρόνια, γεγονός που αποδεικνύει πως το σύστημα ενίοτε λειτουργεί στ’ αλήθεια. Παρακολουθούσα με τρομερό ενδιαφέρον την ανάπτυξή του μέσα από τα μικρά αποσπάσματα που έδιναν στην κυκλοφορία οι δημιουργοί του όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι που ευτυχήσαμε εν τέλει να γευθούμε ένα μικρό, πρώτο σφηνάκι από αυτό στο πρόσφατο Steam Next Fest, και ένα δεύτερο, ελαφρώς μεγαλύτερο σφηνάκι σε αυτήν την πρώιμη ΕΑ κυκλοφορία του.

Death Trash Fleischkraken
Ένα απλό, καθημερινό, τυπικό Κράκεν φτιαγμένο από ΚΡΕΑΣ.

Είναι αρκετά δύσκολο το να περιγράψει κάποιος επακριβώς την ατμόσφαιρα και το σεναριακό υπόβαθρο του Death Trash. Στο εισαγωγικό cutscene του game λαμβάνουμε κάποιες υποτυπώδεις πληροφορίες σχετικά με την ανθρωπότητα που ζει στον πλανήτη Nexus, πάνω στα ερείπια πολιτισμών που αφανίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας ασαφούς καταστροφής γνωστής ως The Bleeding. Η ανθρωπότητα φαίνεται να βρίσκεται υπό την άμεση ή έμμεση κηδεμονία/εξουσία νοημόνων Μηχανών, και χωρισμένη ανάμεσα σε αυτούς που κατοικούν στις πόλεις και στους Outcasts που έχουν εξοριστεί και περιφέρονται στον κόσμο.

Ένας τέτοιος Outcast είναι και ο χαρακτήρας που δημιουργούμε. Ή, για την ακρίβεια, στα πρώτα δευτερόλεπτα του παιχνιδιού βιώνουμε την απαρχή της εξορίας του, καθώς μια ομάδα από Μηχανές μάς ενημερώνει ότι είμαστε φορέας “μιας ασθένειας” (η οποία ασθένεια εμφανίζεται στην αρχή με πρώτο σύμπτωμα τον εμετό – ξέχασα να αναφέρω την ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ παράμετρο του εμετού, που χαρακτηρίζει δευτερευόντως το game μετά το ΚΡΕΑΣ) και πως δεν μπορούμε να ξαναμπούμε ποτέ σε κάποια πόλη. Και με αυτές τις ολίγες πληροφορίες ξεκινάμε το ταξίδι μας στο Death Trash, επισκεπτόμενοι τις τοποθεσίες του ημι-ανοιχτού κόσμου του με σκοπό την αναζήτηση πληροφοριών πρωτίστως για την ασθένειά μας… αλλά και δευτερευόντως για τη φύση του μυστηριώδους ΩΜΟΥ ΚΡΕΑΤΟΣ που φυτρώνει παντού απευθείας μέσα από το έδαφος.

Death Trash Meat Dialogue
Θα μπορούσε μήπως η ασθένειά μας να συνδέεται απευθείας με το ΚΡΕΑΣ;

Πέρα από την επεξήγηση του Lore του, είναι αρκετά δύσκολο και το να επισημανθεί κάποιο άλλο game που να μοιάζει στο Death Trash ως gameplay ή ως ευρύτερη αισθητική. Σίγουρα υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο εμφανείς επιρροές που θα μπορούσαν να εντοπιστούν, με κυρίαρχη ανάμεσα σε αυτές το πρώτο Fallout. Η επιρροή αυτή αφορά κυρίως την “Cavalier Oblique” ισομετρική απεικόνιση, τον μετα-αποκαλυπτικής αισθητικής κόσμο (και την περιήγηση σε αυτόν μέσω εξερεύνησης του world map και του εντοπισμού τοποθεσιών σε αυτόν), το σύστημα δημιουργίας χαρακτήρα/skills, που θυμίζει μια αρκετά απλοποιημένη εκδοχή του SPECIAL συστήματος, αλλά και το αρκετά σκοτεινό χιούμορ που κάνει την εμφάνισή του περιστασιακά. Ως Falloutική επιρροή θα μπορούσε να επισημανθεί βέβαια και το γεγονός ότι ξεκινάμε το παιχνίδι ως “εξόριστοι” που πετιούνται στον άγνωστο κόσμο και καλούνται να τα “βγάλουν πέρα”.

Ακόμα και αυτή η επιρροή είναι “στο περίπου” όμως, δεδομένου ότι το Death Trash διαφοροποιείται από το Fallout σε αρκετά καίριους τομείς. Πρώτος εξ αυτών είναι οι μάχες, οι οποίες, σε αντίθεση με το Fallout, είναι πλήρως Real-Time και έχουν αρκετά Action-y φιλοσοφία και αισθητική. Άλλος (και σημαντικότερος ίσως) τέτοιος τομέας είναι ο συγγραφικός, καθώς, στην Early Access φάση του έστω, το Death Trash φαίνεται να διαθέτει αρκετά “απλούς” διαλόγους, τόσο όσον αφορά το “βάθος” και την έκτασή τους, όσο και από πλευράς του ίδιου του συστήματος διαλόγων. Εξίσου απούσα φαίνεται να είναι και οποιαδήποτε ηθική ή φιλοσοφική αμφισημία στη σχεδίαση του κόσμου, των τοποθεσιών ή των Quests. Παράλληλα, μπορεί μεν να υπάρχει η επιλογή για Melee, Ranged ή Stealth προσέγγιση στις μάχες, και μερικά από τα Skills να προσφέρουν κάποιο έξτρα μονοπάτι κατά την περιήγηση σε μία τοποθεσία, όμως φαίνεται να απουσιάζει αυτή χαρακτηριστικά Falloutική πληθώρα επιλογών ως προς την επίλυση των Quests, τα οποία συνήθως έχουν μία και μοναδική δυνατή τελική έκβαση.

Ως μικρή διαφοροποίηση θα μπορούσε επίσης να επισημανθεί και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με το σκληροπυρηνικά single-player Fallout, το Death Trash μπορεί να παιχθεί και ως multiplayer, μέσω της προσφερόμενης επιλογής για split screen co-op!

Death Trash Combat
Πληγώθηκα ελαφρώς στη διάρκεια της μάχης. Για να γιατρευτώ, μπορώ να φάω λίγο από το ΚΡΕΑΣ που έχω συλλέξει.

Η παράμετρος “στην Εarly Αccess φάση του έστω” ίσως και να αποδειχθεί αρκετά καθοριστική, βέβαια, καθώς είναι γεγονός πως η αρχική EA κυκλοφορία του Death Trash είναι, αναμενόμενα, αρκετά λειψή. Σίγουρα το προσβάσιμο μέρος του World Map είναι κατά πολύ μεγαλύτερο σε σχέση πχ με το Demo που ήταν διαθέσιμο στο πρόσφατο Steam Fest, οι επισκέψιμες τοποθεσίες αντιστοίχως πολύ περισσότερες, μπορούμε να προχωρήσουμε το Main Quest κατά 3-4 αποστολές περισσότερο, και, ομοίως, να συναντήσουμε περισσότερους NPCs και να αναλάβουμε αρκετά έξτρα Quests. Το περιεχόμενό του όμως αντιστοιχεί προς το παρόν σε διάρκεια 4-5 ωρών από τις τελικές 20+ ώρες που έχουν εξαγγελθεί, ενώ είναι αρκετά χτυπητές και ορισμένες ελλείψεις όπως στο διαθέσιμο gear και loot (οι περισσότεροι εχθροί στον κόσμο φαίνονται να χρησιμοποιούν τα ίδια 3-4 όπλα) αλλά και σε ορισμένα Skills που βρίσκουν περιορισμένη έως μηδαμινή εφαρμογή στον κόσμο του game αυτή τη στιγμή. Με δεδομένο ότι πρόκειται σαφώς για ένα “Work-in-Progress” (και μάλιστα σε τόσο πρώιμη μορφή που τα saves στην τρέχουσα έκδοση της ΕΑ δεν θα είναι συμβατά με τις επόμενες, όπως λέει και το Disclaimer κατά την εκκίνηση του game) και πως οι παραπάνω τομείς νομοτελειακά θα εμπλουτιστούν, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει και ένας αντίστοιχος εμπλουτισμός στις προσφερόμενες επιλογές ακόμα και στα ήδη υφιστάμενα quests.

Death Trash World Map
Δείγμα του World Map. Ο κύκλος στο κέντρο είναι η τρέχουσα τοποθεσία του χαρακτήρα μας, η κουκίδα στα νοτιοανατολικά ένα περιπλανώμενο φιλικό ή εχθρικό Encounter… και οι διάσπαρτες κόκκινες αποχρώσεις είναι συγκεντρώσεις από ΚΡΕΑΣ.

Όσο “Early” και να είναι η τρέχουσα Access στο Death Trash πάντως, και όσο κι αν πρόκειται να εμπλουτιστεί μελλοντικά από πλευράς περιεχομένου, η ατμόσφαιρά του ήδη καταφέρνει να εντυπωσιάζει. Αυτό οφείλεται κυρίως στην γκροτέσκα αισθητική που δημιουργεί η τόσο έντονη συγκέντρωση από αίμα, εμετό και ΚΡΕΑΣ, η οποία χτυπάει απευθείας στην ΨΧ και… “ενοχλεί” τριγκάροντας ιδιαίτερες horror νότες. Σίγουρα συμβάλλει και το αρκετά παράξενο και μυστηριώδες backstory που αφορά κάποιους παράξενους Τιτάνες ΚΡΕΑΤΟΣ και Μηχανές που εποπτεύουν την ανθρωπότητα, παράλληλα βέβαια με το ίδιο το main quest, το οποίο τράβηξε το ενδιαφέρον μου ακόμα και στην πρώιμη φάση του. Μπορεί το Death Trash να χρήζει πολύπλευρου εμπλουτισμού πριν μπορέσουμε να φτάσουμε σε τελικά συμπεράσματα ως προς την ποιότητά του, όμως ακόμα και έτσι νιώθω μια ανεξήγητη έλξη να εξερευνήσω περαιτέρω αυτόν τον μετα-αποκαλυπτικό κόσμο γεμάτο Μηχανές και ΚΡΕΑΣ. Το Cyberpunk και το Steampunk είναι πλέον ντεμοντέ – έχουμε εισέλθει υπερήφανα στην εποχή του MEATPUNK. Σπουδαίες ημέρες για να είναι κάποιος ζωντανός, αγαπητέ αναγνώστη.

Το Death Trash αναμένεται να μείνει σε καθεστώς Early Access για τουλάχιστον ένα έτος, ή “ακόμα περισσότερο αν χρειαστεί” σύμφωνα με το ολιγομελές development team του. Η τιμή του αναμένεται να διαφοροποιηθεί μετά την πλήρη κυκλοφορία του, αλλά προς το παρόν διατίθεται σε έκπτωση 10% σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

4 Comments

  1. Κατά πρώτον, μου άνοιξες την όρεξη. Ανάβω κάρβουνα.

    Κατά δεύτερον, εύσημα για την αναφορά στην ‘Cavalier Oblique’ τεχνική. Μικρή απογοήτευση η χαμένη ευκαιρία για αναφορά σε σφηνάκι ζελατίνης, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή.

    Αν και εντυπωσιάζει πολύ σε πρώτη επαφή, το demo τουλάχιστον με στεναχώρεσε, καθώς έδειχνε πως είναι όπως είναι για να σοκάρει, όχι για να προσφέρει κάποιο κρυφό βάθος. Δηλαδή σίγουρα, είναι ένα καλοκουρδισμένο και απλό arcade παιχνίδι με ξερατά και κρέατα. Εύγε, κλάπ-κλάπ. Για είκοσι λεπτά και τσάμπα (Τυχαίο τάγκ [USER=102592]@Northlander[/USER] ) μια χαρά ήταν. Κάτι περισσότερο δίχως ουσιώδες στόρι, διαλόγους και επιλογές, λυπούμεθα, η Αγία Έδρα δεν θα το ευλογήσει με την Σεπτή Αγκλίτσα της.

  2. Μα την Αγία Χοληστερίνη, πρώτη φορά (θαρρώ) που συμφωνώ καθολικά με τον εμβολιασμένο μετα-Borracho. Μια τέτοια αίσθηση ρηχότητας μου έβγαλε κι εμένα το demo, μια επίκληση στο ταπεινά, μπιμουβάδικα ένστικτά μας και μια έλλειψη καθαρής σκέψης και πλάνου. Δείχνει ωραίο, σοκαριστικό, σουρεαλιστικό; Χώστο στο game, το τι και το πώς θα τα βρούμε αργότερα… ίσως.
    Εξάλλου κι ο δημιουργός δεν κρύβεται, το ‘μολογεί ότι πρώτα γέννησε το μυαλό του την αισθητική, το vibe και μετά βάλθηκε να ψάχνει το παραπέρα. Μπορείτε να τα διαβάσετε κι εδώ (ίσως τα έχει πει κι αλλού, δεν ξέρω): [URL=’https://www.gog.com/news/interview_stephan_hovelbrinks_tells_us_more_about_death_trash’]Interview: Stephan Hövelbrinks tells us more about Death Trash[/URL]

    Μακάρι να έρθει να δέσει όλο αυτό πάνω σε έναν υγιή αφηγηματικό ιστό (χεχ) μετά από ένα χρόνο που θα το έχουν στο φούρνο. Αλλά φοβούμαι κι εγώ ότι δεν είναι η απόλυτη προτεραιότητά τους και πιθανότατα θα μείνουν στο αφηρημένο, σουρεάλ, do-it-yourself lore που άλλωστε τόσο αγαπάει ο σύγχρονος gamer, χωρίς να πολυσκοτίζονται για βάθος χαρακτήρων και κόσμου. Μακάρι να διαψευστούμε και να γίνει το απρόσμενο indie χιτάκι του ’22.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL