REVIEWS

ZACK ZERO

Είναι κοινό μυστικό ότι τα platform games δεν είναι ένα είδος που κάνει θραύση στο χώρο των PC’s. Από τους «μεγάλους» publishers, ο μοναδικός που έχει να προσφέρει μια αξιοπρεπή πρόταση είναι η Ubisoft με το καταπληκτικό Rayman Origins και στη συνέχεια…το χάος (άντε και η Sega με κανένα Sonic). Αντίθετα, πολλοί indie developers, προφανώς ενθυμούμενοι τα παιδικά τους χρόνια που έλιωναν με τις ώρες σε παρόμοια παιχνίδια στην Amiga, έχουν δημιουργήσει το δικό τους platform, με αποτέλεσμα πλέον να υπάρχει μια πληθώρα τίτλων για να επιλέξει κανείς και μάλιστα σε αρκετά χαμηλές τιμές. Μια ματιά μόνο να ρίξει κάποιος στο Steam και θα καταλάβει. Μέσα σε αυτούς τους τίτλους λοιπόν, προστίθεται και το Zack Zero της Ισπανικής Crocodile Entertainment, το οποίο αποτελεί προσπάθεια δύο μόλις ανθρώπων και, μεταξύ άλλων, αποτείνει φόρο τιμής στα αξέχαστα «κινούμενα σχέδια» των 80’s!

Γεγονός που είναι ηλίου φαεινότερο από την εισαγωγή του παιχνιδιού, καθώς και από τον τρόπο εξιστόρησης της «πλοκής», που είναι τόσο κοινότυπα και “cheesy” που θα μπορούσαν άνετα να προέρχονται από ένα επεισόδιο κάποιας ξεχασμένης Αμερικανικής παιδικής σειράς δράσης. Πρωταγωνιστής της περιπέτειας είναι ο Zack Zero, ένας εντελώς generic διαγαλαξιακός ήρωας με άγνωστο παρελθόν, ο οποίος προσπαθεί να σώσει την αγαπημένη του από το κακό, μπασμένο, αλιγατόμορφο Zulrog που την έχει απαγάγει προσπαθώντας να τον παγιδέψει. Αν το καταφέρει αυτό, κανείς δεν θα μπορεί να τον σταματήσει στην απόπειρά του να κατακτήσει το γαλαξία. Συγκλονιστικό το σενάριο, δεν βρίσκετε; Που να δείτε και τους διαλόγους…

Zack Zero Shot1Η “80-ίλα” σε όλο της το μεγαλείο!

Η «καρδιά» του Zack Zero όμως είναι το platforming, συνεπώς αγνοούμε το σενάριο-παρωδία και στρέφουμε το βλέμμα μας προς τα εκεί. Κινείστε σε ένα ψευδοτρισδιάτατο περιβάλλον (δηλαδή 2D με μια σταγόνα από 3D) από τη μία άκρη της οθόνης στην άλλη, αποφεύγοντας παράλληλα τα εμπόδια και τις παγίδες που φράζουν το δρόμο σας προς την επόμενη πίστα. Εκτός από τις παγίδες, στο ενδιάμεσο θα χρειαστεί να αντιμετωπίσετε διάφορους, συνήθως cannon fodder, εχθρούς, οι οποίοι γίνονται λιώμα εν ριπή οφθαλμού από το ακατανίκητο…φρίσμπι του Zack. Φυσικά, για να είναι ολοκληρωμένη η συνταγή, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ευμεγέθη bosses, όπου δεν τους «κόβει» και πάρα πολύ και χρησιμοποιούν συνεχώς τα ίδια, αργοκίνητα μοτίβα επιθέσεων.

Το “selling point” όμως του τίτλου είναι το εξής: με το πάτημα ενός κουμπιού ο Zack έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε ένα elemental (fire, ice ή stone) όπου του παρέχει καινούριες δυνατότητες, για όσο διαρκεί η σχετική μπάρα ενέργειας. Για παράδειγμα ως stone elemental μπορεί να μετακινήσει ή να σπάσει τεράστιους βράχους (αλλά δεν μπορεί να εκτελέσει άλματα), ενώ ως fire κάνει μακρύτερα άλματα και ως ice καθυστερεί το χρόνο. Οι δυνάμεις του Zack βελτιώνονται όσο προχωράτε στο παιχνίδι, αρκεί να έχετε το νου σας να συλλέγετε τα πράσινα gems που αιωρούνται στο περιβάλλον – σε κάθε πίστα είναι περισσότερα από 200. Φυσικά δεν βρίσκονται όλα τα gems σε κοινή θέα και αν νιώσετε στο πετσί σας μια έντονη επιθυμία να τα μαζέψετε όλα, θα χρειαστεί να ψάξετε λιγουλάκι παραπάνω, καθώς οι πίστες μπορεί να είναι μεν γραμμικές, αλλά διαθέτουν αρκετά μυστικά για τους λεγόμενους «ψυχαναγκαστικούς» παίκτες.     

Με λίγα λόγια το Zack Zero τηρεί όλα τα «κλισέ» των platform παιχνιδιών και το ερώτημα είναι κατά πόσο καλά τα υλοποιεί. Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι το παιχνίδι είναι άνισο. Κυρίως στη πρώτη σας επαφή με τον τίτλο, το platforming είναι κουραστικό και αδιάφορο, σε στιγμές ακόμα και ανέμπνευστο. Ευτυχώς αργότερα τα πράγματα βελτιώνονται αρκετά, ιδίως όταν οι περιστάσεις απαιτούν το συνδυασμό των elemental powers του Zack και με την προσθήκη ορισμένων «γρίφων», το παιχνίδι δείχνει κάτι από τα…δόντια του – χωρίς όμως ποτέ να φτάνει σε πολύ υψηλά επίπεδα ποιότητας. Θα μπορούσε να είχε γίνει λίγο πιο «έξυπνη» διαχείριση των δυνάμεων του Zack και όχι να αναλώνεται σε τόσο προφανείς λύσεις για τους περιβαλλοντικούς γρίφους, όπως ως επί το πλείστον εφαρμόζονται στο παιχνίδι.

Zack Zero Shot2The floor, the floor, the floor is on fire…

Επίσης, θα έλεγα ότι το κομμάτι της μάχης έχει σχεδιαστεί μάλλον άτσαλα. Στην αρχή του παιχνιδιού, όπου ο ήρωας είναι ακόμα αδύναμος, ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος για την επιβίωση είναι να χοροπηδάτε συνεχώς σαν το κατσίκι και να πατάτε μανιωδώς το πλήκτρο επίθεσης μπας και χτυπήσετε κανέναν, χωρίς να χάσετε μεγάλες ποσότητες από health. Από τη μέση περίπου και μετά του παιχνιδιού, η επικράτησή σας είναι θέμα δευτερολέπτων, καθώς αρκούν δύο-τρεις καλοζυγισμένες «φρισμπιές» και οι περισσότεροι κακοί είναι παρελθόν. Οσον αφορά τα bosses, με εξαίρεση το τελευταίο, κανένα δεν με προβλημάτισε για παραπάνω από πέντε λεπτά, λόγω των υπερβολικά προβλέψιμων επιθέσεων τους. Γενικότερα, το Zack Zero είναι αρκετά εύκολο, κυρίως εξαιτίας των γενναιόδωρων checkpoints και των άπειρων ζωών του ήρωα, γεγονός που έχει ως συνέπεια, αν δεν είστε από αυτούς που ξεψαχνίζουν κάθε πίστα, να φτάσετε στο τερματισμό ύστερα από τέσσερις ώρες χαλαρού παιχνιδιού.

Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα πίσω από το παιχνίδι: το Zack Zero προτείνεται μόνο σε όσους αγαπούν τα platform games και διατίθονται να περάσουν μερικές ώρες «χαλαρού» gaming. Δεν διαθέτει κάτι εντυπωσιακό στον τεχνικό τομέα (τα γραφικά και ο ήχος είναι απλά άνω του μετρίου), ο χειρισμός του δεν παρουσιάζει προβλήματα (σε κάθε περίπτωση όμως, προτιμήστε ένα gamepad) και γενικά σαν παιχνίδι δεν θα σας ενθουσιάσει αλλά ούτε και θα σας απογοητεύσει. Αλλωστε, ο τερματισμός του αφήνει σαφείς υπόνοιες για sequel, όπου εκεί οι δημιουργοί του, αν προσέξουν περισσότερο το «παιδί» τους, θα μπορέσουν να προσφέρουν μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία.

Pros

  • Συμπαθητικοί platform μηχανισμοί, χωρίς προβλήματα
  • Οι elemental δυνάμεις του Zack και ο συνδυασμός τους με καταστάσεις του περιβάλλοντος…

Cons

  • …ο οποίος δεν είναι αρκετά εμπνευσμένος και αναλώνεται σε απλοϊκούς γρίφους
  • Διεκπεραιωτικές μάχες, ακόμα και με τα bosses
  • Μικρή διάρκεια

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 65%

65%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL