REVIEWS

ESCAPE DEAD ISLAND

Ολοκληρώνοντας την οκτάωρη ενασχόλησή μου με το συμπαθέστατο, c-movie ζομποσφηνάκι Escape Dead Island, αποφάσισα να ρίξω ένα βλέφαρο στα γραφόμενα των συναδέλφων σχετικά με το παιχνίδι. Διάβασα εντυπώσεις τόσο αλγεινές που πραγματικά αναρωτιόμουν αν είχαμε ασχοληθεί με το ίδιο παιχνίδι. Ναι, η press έκδοση μαστιζόταν από αρκετά bugs (χειρότερο όλων, εκείνο που διέγραφε αυτόματα το save μας κάθε φορά που πραγματοποιούσαμε έξοδο από το παιχνίδι) οπότε και για να διαφυλάξω τους λιγοστούς εναπομείναντες τριχοθύλακές και τα άμοιρα, γκεημοτσαταλιασμένα νεύρα μου, επέλεξα σοφά να παίξω την release έκδοση, η οποία και τελικά είναι αυτή στην οποία ενδεχομένως κάποιος θα επενδύσει τα χρήματά του. Και μπορώ να πω ανερυθρίαστα πως διασκέδασα την ενασχόλησή μου με το παιχνίδι, πολύ περισσότερο από τις ψυχοβγαλτικές ώρες που πέρασα στον εφιάλτη του The Evil Within. Εδώ χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή όμως : το Escape Dead Island είναι ένας αμιγώς budget τίτλος, ο οποίος , για μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστους λόγους κυκλοφορεί ως full price, “κανονικό” παιχνίδι. Κρατώντας αυτό τον διαχωρισμό φόρα κέντρο στο μυαλό μας, πάμε να εξετάσουμε τον τίτλο ως προς αυτά που αντικειμενικά προσφέρει, προτού περάσουμε στην πονεμένη αναλογία τιμή προς προσφερόμενη ποιότητα.

EDI1Ο Κάγκουρας Κλίφ μπαίνει με δυναμικό σέλφι στο παιχνίδι

Πρόκειται λοιπόν για ένα καθαρά budget third person stealth action παιχνίδι, με σενάριο και παρουσίαση βγαλμένη κατευθείαν από κολεγιακά σπλάτερ φίλμ τέταρτης κατηγορίας. Η ΑΑΑ τιμή στην οποία διατίθεται κρίνεται επιεικώς αυτοκτονική και θα σχολιασθεί ενδελεχώς στο τέλος του άρθρου.  Η σατιρική διάθεση των developers της FatShark είναι έκδηλη και υλοποιείται εξαιρετικά επιτυχημένα. Ο υπερκάγκουρας, Ντάγκαρος* πρωταγωνιστής, η έξυπνη νερντοκοπέλα που αν αφήσει κάτω το μαλλί και βγάλει τα γυαλιά μεταμορφώνεται σε Σκαρλετάκι και ο απαραίτητος Μαύρος Που Μπήκε Για Να Πεθάνει Φρικτά Όποτε Μας Βολεύει. To cast συμπληρώνεται με guest εμφανίσεις χαρακτήρων από το σύμπαν του Dead Island και κάποιες νεφελώδεις απαντήσεις σχετικά με την αρχή του όλου νταβαντουριού με τα ζόμπια. Φυσικά το Dead Island δεν φημίζεται για το σεναριακό του βάθος, ούτε πιστεύω περιμένει κανένας παίκτης, τίποτε φοβερές αποκαλύψεις σε αυτό τον τομέα.

EDI5Συγνώμη, αλλά το κορίτσι συνοδεύεται.

Και εδώ είναι που κάνει εξαιρετική ντρίμπλα το Escape Dead Island. Ενώ έχεις πραγματικά μηδενικές προσδοκίες από το σενάριό του, τελικά αυτό είναι που αποδεικνύεται η μεγαλύτερη δύναμη του τίτλου. Προσωπικά το θεωρώ σαφώς ανώτερο από εκείνο του The Evil Within. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγεται σταδιακά και ο τρόπος με τον οποίο αποδίδονται οι ραγδαίες εξελίξεις όσο πλησιάζουμε το φινάλε της περιπέτειας, είναι επαγγελματικότατος και βάζει άνετα τα γυαλιά σε θεωρητικά “ΑΑΑ” παραγωγές. Επαναλαμβάνω, μπορεί να μην είναι το πιο πρωτότυπο σενάριο του κόσμου, αλλά όπως έγραψε και ο Δάσκαλος Χάνκ “Το να κάνεις κάτι τετριμμένο με στυλ, είναι σπουδαιότερο από το να κάνεις κάτι σπουδαίο, ατσούμπαλα.”

Η δράση του παιχνιδιού εκτυλίσσεται στην νήσο Narapela, απ’ όπου και ξεκίνησε η εξάπλωση του φοβερού ιού, υπαίτιου για τα γεγονότα της νήσου Banoi. Στην αρχή του παιχνιδιού, ο Cliff “Ντάγκαρος” Calo, μαύρο πρόβατο οικογένειας μεγιστάνα, καταφθάνει στο νησί παρέα με τους συγκατοίκους του από το κολλέγιο, πανέτοιμος να ξεσκεπάσει τα μυστικά του νησιού, βγάζοντας ταυτόχρονα το ρεπορτάζ εκείνο που θα τον εξιλεώσει στα μάτια του μονίμως απογοητευμένου κροίσου πατέρα του. Όπως περιμένουμε, τα πράγματα αρχίζουν να στραβώνουν από νωρίς. Γρήγορα θα αποκοπούμε εντελώς από τους φίλους μας και θα χρειαστεί να διασχίσουμε επικίνδυνο έδαφος, στηριζόμενοι εξ’ ολοκλήρου στις stealth δυνατότητές μας. Το stealth κομμάτι του παιχνιδιού παρεμπιπτόντως,  είναι απόλυτα λειτουργικό και “χαζά” υπέρ του παίκτη. Τα ζόμπια που θα συναντήσουμε (εμφανίζεται αξιόλογη ποικιλία για budget πάντοτε, τίτλο), δεν φημίζονται για την ευστροφία τους και είναι πολύ εύκολο, με προσεκτικούς χειρισμούς εκ μέρους μας, να τα ξεπαστρέψουμε χωρίς πολλά ζόρια. Ιδανικό δηλαδή για τον εσωτερικό μου γιωτά που δεν τα μπορεί αυτά τα “Έπεσε μισή καρφίτσα και μας την πέσαν ούλοι” τα τσιτωμένα. Αντίθετα, εάν επιλέξουμε να ορμήσουμε ωσάν το Γιαννάκη το Ράμπο, το πρώτο melee χτύπημα που θα ρίξουμε (η melee μάχη είναι ιδιαίτερη ικανοποιητική παρεμπιπτόντως και θα σας θυμίσει τα παλιά beat ’em ‘ups της CAPCOM, ειδικά με τις comic πινελιές, όπου τα ηχητικά εφέ ζωγραφίζονται επί της οθόνης ως Bam, Thwak, Crash και τα σχετικά) θα φέρει καλπάζοντας ό,τι ζόμπι κυκλοφορεί σε ακτίνα ναυτικού μιλίου.

EDI7Bam Thwok!

Τα controls είναι ιδιαίτερα απλοϊκά και για άλλη μια φορά, ικανοποιητικά. Έχουμε ελαφρύ χτύπημα στο αριστερό πλήκτρο του mouse, δυνατό στο δεξί και μπορούμε να αλλάζουμε την κατεύθυνση προς την οποία χτυπάμε, στρίβοντας τον χαρακτήρα μας ενώ εκτελεί επίθεση. Με το spacebar έχουμε το πατροπαράδοτο dodge/roll, ενώ αν τρέχουμε προς τον αντίπαλο με αρκετή φόρα, μπορούμε να τον κλωτσήσουμε με το πλήκτρο F και κατόπιν να τον εκτελέσουμε θεαματικά. Δεν ξέρω αν εγώ είμαι πλέον εντελώς απολιθωμένος και ικανοποιούμαι με αυτά τα βασικά και παραδοσιακά, αλλά το μοντέλο της μάχης του παιχνιδιού με ικανοποίησε πλήρως και η μοναδική στιγμή κατά την οποία με προβλημάτισε, ήταν στην τελική boss fight όπου πραγματικά γινόταν ο κακός χαμός. Οποιοσδήποτε άλλος θάνατος στο παιχνίδι οφειλόταν καθαρά σε δικό μου κακό χειρισμό.

H υπόλοιπη δομή του παιχνιδιού, ακολουθεί την φιλοσοφία ενός open world (φυσικά περιορισμένου στα πλαίσια ενός budget παιχνιδιού), με κάποιες Metroidvania-light πινελιές να μπλοκάρουν ή να επιτρέπουν την πρόσβασή μας σε διαφορετικές περιοχές. Φερ’ ειπείν, κάποιες περιοχές είναι εντελώς απροσπέλαστες μέχρι να βρούμε τον φακό ή την αντιασφυξιογόνο μάσκα. Μην φανταστείτε τώρα βέβαια τίποτε καταστάσεις τύπου Dust, αλλά το λίγο backtracking, όπου προσφέρεται, μας ανταμείβει με περισσότερα collectibles. Τα συγκεκριμένα είναι ιδιαίτερα πλούσια και δίνουν μια πολύ καλή εικόνα του backstory πίσω από το Dead Island, σε περίπτωση που υπάρχει έστω και ένας άρρωστος άνθρωπος εκεί έξω που ενδιαφέρεται πραγματικά. 

EDI8Τα καρτουνιστικά panels που λειτουργούν ως cutscenes μπορεί να είναι φτηνά, αλλά είναι σίγουρα καλοσχεδιασμένα.

Στην πορεία θα βρούμε τρια διαφορετικά melee όπλα και τις απαραίτητες αναβαθμισμένες εκδοχές τους, όπως και ένα πιστόλι και μια επαναληπτική καραμπίνα, πάντα με τις απαραίτητες κρυφές αναβαθμίσεις. Για να σπάει η μονοτονία, έχουμε και την κάμερα του Ντάγκαρου Κλίφ διαθέσιμη, η οποία λειτουργεί ως έξυπνα καμουφλαρισμένος μηχανισμός collectibles. Υπάρχουν 89 φωτογραφίες από “ενδιαφέροντα σημεία” που μπορούμε να τραβήξουμε στην διάρκεια της περιπέτειάς μας και η αναζήτησή τους αποδεικνύεται πιο ενδιαφέρουσα απ’ όσο μπορεί αρχικά να υποπτεύεστε. Το όλο σύνολο, φέρνει πολύ σε παλιομοδίτικο arcade adventure. Περιορισμένα αντικείμενα, λίγοι και κατανοητοί μηχανισμοί gameplay και άπειρα collectibles, όλα στα πλαίσια μια ιστορίας η οποία παραδόξως όσο προχωράμε γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα.

EDI11Ο Καγκουμπραντάγκαρος Κλίφ έτοιμος για όλα!

Οι όποιες ελλείψεις του εικαστικού τομέα καμουφλάρονται έξυπνα πίσω από τα cel shaded γραφικά που έχουν χρησιμοποιηθεί, ενώ τα voice overs και το soundtrack είναι απευθείας τραβηγμένα από outtakes τροπικού απάλευτου σπλάτερ. Μόνη ουσιώδης ένστασή μου στο πακέτο είναι η υπερβολικά υψηλή τιμή του. Με 40 ευρώ αγοράζει κανείς έναν πλήρη ΑΑΑ τίτλο. Το Escape Dead Island, αν αποκτηθεί γύρω στα 10Ε, αποτελεί μια εξαιρετική επένδυση για ένα φίλο των horror games, ο οποίος θέλει να σπάσει λίγο την ρουτίνα των ψυχιατρείων/ασύλων/μπουντρουμιών και λοιπού ζόφου, που ταλαιπωρεί το είδος εδώ και χρόνια. Είναι αδιανόητο ένας τέτοιος τίτλος να διατίθεται ως ΑΑΑ, full price κυκλοφορία. Από την στιγμή που ξεκαθαρίζουμε λοιπόν το εύρος του παιχνιδιού και το χρηματικό ποσό που θα διαθέσουμε προκειμένου να το προμηθευτούμε, μπορούμε να το δούμε και πολύ πιο αντικειμενικά. Με σωστό βαθμό πρόκλησης και απροσδόκητη γοητεία, ο τίτλος προβλέπω πως θα αναδειχθεί σε cult διαμαντάκι προσεχών Στημικών εκπτώσεων, ικανοποιώντας πλήρως την ανάγκη για “κάτι διαφορετικό”, χωρίς απαραίτητα να πέσουμε σε 8bit γραφικά και gameplay αδιέξοδα 25ετίας.

Ντάγκαρος*= Η updated εκδοχή του Μπρούκλη, ο “Ντάγκαρος” είναι η universal μορφή του Καγκουbro για τον 21ο αιώνα. Παίζει σπόρ, δεν αγχώνεται ιδιαίτερα, προσπαθεί συνειδητά να είναι αχώνευτος κόπανος και θεωρεί πως το Beverly Hills 9120 είναι μια συγκινητική απεικόνιση της αληθινής ζωής. 

Τον review κώδικα για την παρουσίαση του παιχνιδιού μας τον παρείχε η Enarxis Dynamic Media την οποία και ευχαριστούμε θερμά.

Pros

  • Ελαφριά c-movie ατμόσφαιρα η οποία κρύβει απλούς, αλλά εθιστικούς μηχανισμούς gameplay
  • Καλογραμμένο και με σωστή δομή και κορύφωση σενάριο, παρά την “αστεία” κατηγορία του παιχνιδιού
  • H cel shaded αισθητική των γραφικών “δείχνει” όμορφα, παρά τα πολύ φτωχά textures
  • Πληθώρα collectibles

Cons

  • Εν τέλει απλοϊκό και επαναλαμβανόμενο gameplay που ενδεχομένως να κουράσει όσους περιμένουν κάτι περισσότερο
  • Φτωχή A.I. των αντιπάλων
  • Υψηλότατη τιμή, αντίστοιχη ενός ΑΑΑ τίτλου, ενώ στην ουσία πρόκειται για budget κυκλοφορία, μιλάμε για στραβοτιμονιά στα όρια της εξαπάτησης του καταναλωτή. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 74%

74%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

3 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL