FROSTPUNK 2

Έχοντας μόλις ολοκληρώσει επιτυχώς ένα playthrough (ανάμεσα στα πρώτα 2-3 αποτυχημένα playthroughs) της κυρίως ιστορίας του Frostpunk 2, η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο νου ως περιγραφή της κατάστασής μου είναι… εξάντληση. Αν ο ιδιαίτερα τονισμένος survival χαρακτήρας του πρώτου Frostpunk καθιστούσε τον τίτλο ένα πρωτότυπο και αρκετά αντισυμβατικό city builder game, τότε το Frostpunk 2 παίρνει αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τα ανεβάζει στο 11.

Πραγματικά, ανάμεσα στην παγωνιά, τη συλλογή resources, την εξερεύνηση αλλά και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής του λαού που αναζητεί τη σωτηρία γύρω από τον Generator, υπάρχουν σε φάσεις η αίσθηση πως οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Αυτό όμως είναι μέρος της μαγείας του Frostpunk, η οποία μαγεία μεταλαμπαδεύεται αυτούσια και στο 2.

Ως προς την κυρίως ιστορία του Frostpunk 2, το σενάριο διαδραματίζεται καμιά 30αριά χρόνια μετά τα όσα συνέβησαν στο πρώτο game της σειράς. Το Ψύχος εξακολουθεί να υφίσταται και η New London, ίσως η τελευταία πόλη στον κόσμο, εξακολουθεί να στέκεται σε πείσμα των συνθηκών. Όχι όμως και χωρίς απώλειες, καθώς ο Captain της πόλης (ο player character του πρώτου game ουσιαστικά) έχει επισήμως ανατραπεί από τη θέση εξουσίας του, και έχει αντικατασταθεί από τον Steward (ο νέος player character) ο οποίος καλείται να οδηγήσει την New London προς το μέλλον.

Οι συνθήκες προς αυτό το μέλλον είναι οι αναμενόμενες: το απόθεμα από κάρβουνο που τάιζε τον Generator λιγοστεύει, το Ψύχος συνεχίζει να εντείνεται, και οι κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον πληθυσμό της πόλης βρίσκονται σε αναβρασμό. Ως Steward καλούμαστε λοιπόν να βρούμε τις απαραίτητες πρώτες ύλες για θερμότητα και εν γένει επιβίωση, να εξερευνήσουμε τον λευκό κόσμο γύρω μας, αλλά και να ισορροπήσουμε ανάμεσα στα θέλω των factions της New London.

Τα 5+1 (μαζί με τον πρόλογο) chapters της κυρίως ιστορίας παίζουν τρόπον τινά το ρόλο του tutorial για τις βασικές λειτουργίες του game. Κύρια διαφοροποίηση στο gameplay σε σχέση με το πρώτο Frostpunk είναι πως στο 2 κατασκευάζουμε και διαχειριζόμαστε ολόκληρες districts με τη μία αντί για μεμονωμένα κτίρια. Κάτι που βγάζει και νόημα, υποθέτω, δεδομένου πως η κλίμακα της New London στο 2 είναι δέκα φορές μεγαλύτερη καθώς ο πληθυσμός μετριέται πλέον όχι στους εκατοντάδες αλλά στους δεκάδες χιλιάδες.

Έτσι πχ αντί να κατασκευάζουμε δρόμους και να τοποθετούμε γύρω από αυτούς σπίτια όπως στο 1, στο 2 ορίζουμε μια περιοχή ως Housing District και επιλέγουμε τα 6 εξάγωνα που θα καταλαμβάνει αυτή στο χάρτη (αφού πρώτα σπάσουμε τους πάγους εκεί μέσω ξεχωριστής λειτουργίας έναντι resources), και μόλις ολοκληρωθεί η κατασκευή της τότε τα σπίτια και οι δρόμοι και οι σωληνώσεις κτλ εμφανίζονται αυτομάτως με τη μία. Οι Districts με τη σειρά τους μπορούν να επεκταθούν περαιτέρω για να βελτιωθεί η παραγωγικότητά τους, και να τοποθετηθούν σε αυτές έξτρα ειδικά κτίρια που ξεκλειδώνονται μέσω της έρευνας και προσφέρουν διαφόρων ειδών bonuses.

Δεδομένου πως το πρώτο Frostpunk ήταν ήδη μάλλον οριακά city builder game λόγω των ιδιαιτεροτήτων του gameplay του, η αλήθεια είναι πως με την παραπάνω αλλαγή το Frostpunk 2 ίσως ξεφεύγει ακόμα περισσότερο από αυτά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως η αλλαγή αυτή δε λειτουργεί στο context του παιχνιδιού, ούτε πως δεν εξυπηρετεί το gameplay.

Η άλλη μεγάλη αλλαγή σε σχέση με το πρώτο game είναι ο καθοριστικός ρόλος των factions στις εξελίξεις. Στο πλαίσιο της ιστορίας οι πολίτες της New London χωρίζονται σε τουλάχιστον 4 διαφορετικές factions, με την καθεμιά να έχει τις δικές της πεποιηθήσεις ως προς τον τρόπο που πρέπει να κυβερνηθεί η New London, αλλά και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει γενικά η πόλη προς τη σωτηρία της. Αξίζει να σημειωθεί επίσης πως παίζοντας σε sandbox mode εκτός ιστορίας, οι factions που θα εμφανιστούν είναι διαφορετικές (ή και τελείως randomized) σε σχέση με αυτές της πλοκής.

Η ισορροπία ανάμεσα στις factions είναι καθοριστικής σημασίας για να μακροημερεύσουμε ως Steward. Αυτές, παράλληλα με τις ίδιες τις συνθήκες στην πόλη μας, δηλαδή η επάρκεια αγαθών, η μόλυνση, η εγκληματικότητα κτλ, επηρεάζουν τους μετρητές Tension και Trust (τα Discontent και Hope από το πρώτο game ουσιαστικά). Καθίσταται σαφές πως το να βρίσκονται αυτοί οι μετρητές στις βέλτιστες τιμές τους είναι μια αρκετά καλή ένδειξη για το πόσο καλά τα πάμε ως κυβερνήτες.

Πέραν τούτου, το ποια από τις δύο κύριες παρατάξεις θα επιλέξουμε να στηρίξουμε στο πλαίσιο της ιστορίας, είτε ψηφίζοντας νόμους και ερευνώντας τεχνολογίες που προωθούν τις αξίες τους είτε ακολουθώντας τις δικές τους ιδέες για το πώς θα σωθεί η ανθρωπότητα, παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής και αλλάζει πολλά από τα objectives που θα πρέπει να εκπληρώσουμε στα ύστερα chapters. Το φινάλε της ιστορίας ουσιαστικά διακλαδώνεται ανάμεσα στο αν θα επιδιώξουμε την ισορροπία ανάμεσα στις factions, αν θα στραφούμε σαφώς υπέρ της μίας ή άλλης, ή αν θα εκτελέσουμε την… Order 66 και θα επιβάλουμε την τάξη με τη βία ως νέος Captain.

Οι κυριότεροι κίνδυνοι σε ένα sequel είναι πάντα δύο: είτε να είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ όμοιο με το game που προηγείται χωρίς να προσφέρει κάτι νέο, είτε να είναι ραγδαία διαφορετικό σε σημείο που να μην εντοπίζονται καν σε αυτό τα στοιχεία που χαρακτήριζαν το πρώτο game. Υπό αυτό το πρίσμα, θα έλεγα πως το Frostpunk 2 είναι ίσως το ιδανικό sequel που θα μπορούσε να κυκλοφορήσει.

Η ατμόσφαιρα ζοφερού ψύχους είναι εδώ. Ο αγώνας για επιβίωση γύρω από τον Generator επίσης. Το ίδιο και οι επιλογές πάνω στα ήθη και τα πιστεύω του κόσμου (όλες τους με ξεχωριστές καλές ή κακές επιπτώσεις), η εξερεύνηση του παγωμένου κόσμου, η εκμετάλλευση των resources. Η διαχείριση κτιρίων… είναι ελαφρώς έως πολύ διαφορετική μεν σε κάποιες πτυχές έστω, αλλά πιστή στο πνεύμα του πρώτου game ακόμα και έτσι.

Αυτούσιος εδώ είναι και ο απελπισμένος χαρακτήρας που λαμβάνει αρκετές φορές η προσπάθειά μας για επιβίωση, οδηγώντας ουκ ολίγες φορές σε αποτυχημένα playthroughs. Ειδικά από το 2ο (από τα 4 συνολικά) επίπεδο δυσκολίας και πάνω, τα περιθώρια λάθος στενεύουν τόσο πολύ που πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για την αποτυχία ακόμα και στον θεωρητικά βατό πρόλογο, κάτι που δηλώνουν στα tooltips και οι ίδιοι οι δημιουργοί του game. Αλλά αυτό είναι αναμφίβολα μέρος της μαγείας του game, και το να βλέπεις την πόλη σου να επιβιώνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ακόμα και κάνοντας εκπτώσεις στην ηθική ακεραιότητά μας, είναι πάντα ένα επίτευγμα που προκαλεί αισθήματα ανείπωτης ικανοποίησης.

Δεδομένου πως δεν συνάντησα άξια λόγου bugs στη διάρκεια της ενασχόλησής μου με το game, και με δεδομένη την περαιτέρω απομάκρυνση του game από το είδος των City Builders όπως προαναφέρθηκε, τα κυριότερα ψεγάδια που θα μπορούσα να επισημάνω στο Frostpunk 2 σχετίζονται μάλλον με το βάθος των μηχανισμών του και το πόσο καταλήγει να πελαγώνει κάποιος όταν πρέπει να διαχειριστεί τόσους μετρητές και πληροφορίες και λειτουργίες και resources προκειμένου να επιβιώσει. Ενδεχομένως να απαιτούνταν και κάποιου είδους πιο επεξηγηματικό tutorial, παρά τις φιλότιμες η αλήθεια είναι προσπάθειες των δημιουργών να παρουσιάσουν με απλό τρόπο τα επιμέρους στοιχεία του gameplay.

Παράλληλα βέβαια αυτός ο αδυσώπητος χαρακτήρας είναι μέρος της εμπειρίας, και οποιαδήποτε απόπειρα να “νερωθεί” η πληροφορία μέσω της υπερεξήγησης σίγουρα θα αφαιρούσε από αυτήν. Και, όπως προείπα, η εμπειρία του Frostpunk 2 είναι η ίδια και ισχυρότερη σε σχέση με τα όσα βιώσαμε στο πρώτο game. Και αυτό είναι, σε τελική ανάλυση, το κυριότερο που αποζητούμε σε ένα sequel.

Go to discussion...