LAST TRAIN HOME
Το Last Train Home είναι το νέο πόνημα του τσέχικου στούντιο Ashborne Games. Το όνομα μάλλον δε σας λέει πολλά και φυσιολογικά, αφού το παιχνίδι είναι ουσιαστικά το ντεμπούτο τους (η μόνη άλλη τους εμπλοκή στη βιομηχανία φαίνεται να είναι η ανάληψη της ανάπτυξης του Comanche, αφότου αυτό μπήκε σε early access). To Last Train Home τώρα, δεν έχει σχέση με επιθετικά ελικόπτερα. Πρόκειται για ιστορικό Real time strategy και μάλιστα αξιόλογο.
Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η υπόθεση του παιχνιδιού, είναι κεντρικό στο όλο εγχείρημα του στούντιο. Η Τσεχοσλοβακική Λεγεώνα ήταν ένας (κυρίως) εθελοντικός στρατιωτικός σχηματισμός της εποχής του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος σκοπό είχε να ενισχύσει τον εθνικό στόχο των Τσέχων και Σλοβάκων (η αυτοδιάθεση), μέσω της συμμετοχής στο πεδίο των μαχών, φυσικά στο πλευρό της Αντάντ. Βλέπετε, τα εδάφη των Τσέχων και Σλοβάκων βρισκόντουσαν υπό Αυστροουγγρική κυριαρχία και, ως γνωστόν, οι Αυστροούγγροι βρισκόντουσαν στο στρατόπεδο των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Οι σχηματισμοί της Λεγεώνας λοιπόν βρέθηκαν στο δυτικό (πλάι στους Γάλλους εναντίον των Γερμανών), στο Ιταλικό (εναντίον των Αυστροούγγρων), αλλά και στο ανατολικό μέτωπο (στο πλευρό της Τσαρικής Ρωσίας απέναντι σε Γερμανούς και Αυστροούγγρους). Το τελευταίο είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ.
Προς τα τέλη του 1917, με τους Μπολσεβίκους να αποκτούν το πάνω χέρι στο ρωσικό εμφύλιο πόλεμο, η (σοβιετική πια) Ρωσία συνθηκολογεί με τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες. Η κίνηση αυτή (συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ) είχε κατακλυσμιαίες συνέπειες (μέχρι και η Ελλάδα ενεπλάκη στις πολεμικές συγκρούσεις που επακολούθησαν), οι οποίες αντηχούν έως τις μέρες μας (λ.χ. η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία), αλλά αυτό που μας απασχολεί εδώ είναι η τοπική τύχη της Λεγεώνας. Με τον Τσάρο εκτός κάδρου, τη Ρωσία να αποχωρεί από την Αντάντ και το ανατολικό μέτωπο να παύει να υπάρχει, οι Τσεχοσλοβάκοι δεν είχαν πια καμιά δουλειά εκεί και έπρεπε να αποχωρήσουν άμεσα.
Η πρώτη σκέψη ενός ατόμου που δεν έχει ακριβή εικόνα του χάρτη της εποχής, είναι “δυτική Ρωσία-Λευκορωσία με Τσεχία/Σλοβακία”, ένα τσιγάρο δρόμος. Έλα όμως που τη δεδομένη χρονική στιγμή, η χώρα τους ήταν ακόμα υπό κατοχή. Ταυτόχρονα, δεν υπήρχε διάδρομος προς τις άλλες σύμμαχες χώρες, αφού όλα τα εδάφη του λεγόμενου Trimarium (από την Πολωνία έως τις ακτές της Βουλγαρίας) συν την Ανατολική Θράκη, τα στενά, τα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου μέχρι τον Καύκασο, βρισκόντουσαν υπό τον έλεγχο Γερμανών/Αυστροούγγρων/Βουλγάρων/Οθωμανών (των Κεντρικών Αυτοκρατοριών), δηλαδή όλων των εχθρών της Λεγεώνας! Με τις στέπες και τις ερήμους της κεντρικής Ασίας να είναι απροσπέλαστες, υπήρχε μόνο μια λύση: η οδός του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου με πορεία προς το Βλαδιβοστόκ, όπου η Λεγεώνα θα επιβιβαζόταν σε πλοία για τη Δυτική Ευρώπη. Ναι, το γνωστό Βλαδιβοστόκ, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Ρωσικής Απω Ανατολής. Το Βλαδιβοστόκ (“Κυρίαρχος της Ανατολής”) που βρίσκεται ακριβώς βόρεια της Κορέας και βρέχεται από τη θάλασσα της Ιαπωνίας. Μιλάμε για ταξίδι πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων, στου διαόλου το κέρατο, όχι αστεία. Κυριολεκτικά μια σύγχρονη κάθοδος των μυρίων.
Στο παιχνίδι
Αυτή είναι και αφετηρία της ιστορίας μας, που διαδραματίζεται ουσιαστικά από τα μάτια ενός αξιωματικού της Λεγεώνας, ο οποίος στις πρώτες αποστολές, δέχεται εντολές από κάποιον ανώτερο, εν είδει tutorial, και αργότερα αναλαμβάνει τη διοίκηση. Η μορφή του παιχνιδιού έχει ως εξής: βρισκόμαστε επικεφαλής ενός τμήματος της Λεγεώνας, το οποίο την επαύριο της συνθηκολόγησης της Ρωσίας, πρέπει να αποχωρήσει από τις τοποθεσίες του ανατολικού μετώπου προς το Βλαδιβοστόκ, αλλά μέσω Μόσχας. Το μέσο που χρησιμοποιούμε είναι ένα οπλισμένο και μερικώς θωρακισμένο τρένο (όποιος έχει διαβάσει ιστορία της ρωσικής επανάστασης ή απλά έχει παίξει Battlefield 1, κατανοεί τι σημαίνει αυτό) με το τέλος της γραμμής να εντοπίζεται στην Άπω Ανατολή, όπου βρίσκεται και ο προορισμός μας. Ενδιάμεσα όμως (με τους περισσότερους δρώντες να μας βλέπουν με καχυποψία ή ανοιχτή εχθρότητα), θα χρειαστεί να σταματήσουμε ξανά και ξανά είτε για να στείλουμε ομάδες στρατιωτών για προμήθειες, κυνήγι, ψάρεμα και άγρα άλλων πόρων, είτε για να επισκεφτούμε κάποιες από τις βασικές περιοχές όπου διαδραματίζονται οι μάχες και η ιστορία. Θυμηθείτε πως έχουμε να κάνουμε με RTS, αλλά όχι μαζικού χάρτη με εκατοντάδες μονάδες στυλ Age of Empires. Εδώ οι κλίμακες είναι μικρότερες, στο στυλ του Commandos και οι χάρτες μόλις μερικές οθόνες σε μέγεθος. Οι αντικειμενικοί σκοποί ποικίλουν (συνάντηση με το χ άτομο, κατάληψη του ψ στρατηγικού σημείου, μάχη στο ω σημείο, κ.ο.κ.) και γενικά τελειώνουν με την εκκένωση της ομάδας μάχης. Αυτά ως γενική ιδέα, γιατί η πράξη είναι πιο σύνθετη.
Το παιχνίδι είναι δύσκολο. Όχι τόσο το ωμό gameplay του, όσο οι πολλές παράμετροι και το περιορισμένο περιθώριο λάθους. Στη διάθεσή μας έχουμε διάφορες τακτικές (π.χ. ενέδρα, έφοδος με ξιφολόγχη υπό κάλυψη πυρών, χρήση εκρηκτικών, πολυβόλα, πυροβόλα, κ.ο.κ.) και οι μάχες μπορούν να προσεγγιστούν απευθείας ή με κάλυψη/απόκρυψη. Οι χάρτες είναι γεμάτοι παγίδες, ενέδρες, περιπολίες και απαιτούν τη χρήση όλων των εργαλείων που έχουμε στη διάθεσή μας. Η απλή δύναμη των αριθμών δεν θα πάει τον παίκτη μακριά στη μάχη, αφενός γιατί ο εχθρός είναι πολυπληθέστερος, αφετέρου γιατί η κίνηση όλης της δύναμης των μονάδων ταυτόχρονα, κάνει την αποτελεσματική τους διαχείριση τους πολύ δύσκολη, ενώ έτσι αποτελούν ευκολότερο στόχο. Προσωπικά (και έχοντας αρκετά χρόνια να παίξω RTS αυτού του στυλ), αφού αναγκάστηκα να επαναλάβω μερικά επίπεδα από την αρχή, μιας και θεώρησα ότι οι απώλειες που δέχτηκα ήταν υπερβολικά υψηλές, βρήκα εύχρηστο το να οχυρώνω τον κύριο όγκο των δυνάμεων μου πίσω από κάλυψη και πολυβόλα, σε σημεία που τα νώτα μου ήταν καλυμμένα και να πραγματοποιώ προσεκτική ανίχνευση του χάρτη, στα μουλωχτά, με 1-2 μονάδες.
Αλλά και το τμήμα του τρένου δεν είναι λιγότερο σύνθετο, απαιτείται ενδελεχής διαχείριση των πόρων, ανθρωπίνων ή μη (καύσιμα, τρόφιμα, βαγόνια, φάρμακα/ασθενείς ή ακόμα και μετάλλια ανδρείας). Ακόμα και οι απλές λειτουργίες κρύβουν παγίδες (λ.χ. αν δώσετε στο προσωπικό ποτό για ανόρθωση του ηθικού, υπάρχει σοβαρή περίπτωση κάποιοι να γίνουν αλκοολικοί). Η όλη εμπειρία σε αυτό το κομμάτι μου θύμισε το Frostpunk. Κάπου εδώ φαίνεται και το αδύναμο σημείο του τίτλου, το user interface, το οποίο ναι μεν συνηθίζεται, αλλά θα μπορούσε να ήταν πιο ευπαρουσίαστο και επεξηγηματικό. Οι ρυθμίσεις δυσκολίας είναι μεν λεπτομερώς παραμετροποιήσιμες (επιτρέποντας λ.χ. στον παίκτη να εστιάσει στη μάχη ή στην συγκέντρωση των πόρων), αλλά το παιχνίδι δε γίνεται ποτέ εύκολο.
Αν και το όλο πακέτο είναι 100% strategy, παραδόξως το στήσιμο (πορεία με τρένο διοικήσεως και στάσεις σε περιοχές που λαμβάνει χώρα η δράση, όπου διαδραματίζεται το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας) θυμίζει πολύ το Metro Exodus. Όσοι το έχετε παίξει, φανταστείτε το ως RTS αντί για FPS και θα έχετε μια καλή γενική εικόνα της αίσθησης που αφήνει το Last Train Home . Άλλωστε, και τα δύο παιχνίδια, χοντρικά, τις ίδιες τοποθεσίες περιλαμβάνουν (Yπερσιβηρικός γαρ).
Τεχνικός τομέας
Δεν υπάρχουν πολλά αξιοσημείωτα στοιχεία εδώ. Το παιχνίδι είναι χτισμένο με την UE4, συμπαθητικό στο μάτι, ελαφρύ στο hardware και με ατμοσφαιρική καλλιτεχνική διεύθυνση εποχής. Αν σας ενδιαφέρει, θα τρέξει μια χαρά και σε συστήματα πενταετίας. Καλός βαθμός κι εδώ.
Κλείνοντας
To The Last Train Home είναι πρωταρχικά ένα προϊόν αγάπης, μια ειλικρινής κατάθεση ψυχής. Όχι μόνο βασίζεται σε ένα ιστορικό γεγονός, ευρέως άγνωστο, είναι και RTS, μια κατηγορία που έχει φύγει από το εμπορικό προσκήνιο εδώ και δεκαετίες. Και για κερασάκι στην τούρτα, είναι διανθισμένο με ομιλίες και ονόματα σε εντελώς εξωτικές γλώσσες για το μέσο Βορειοαμερικανό ή Ανατολικοασιάτη gamer, όπως τα τσέχικα και τα σλοβάκικα. Οι συντελεστές του Ashborne Games στούντιο δεν είχαν ως προτεραιότητα την εμπορική επιτυχία, τα κίνητρά τους ήταν πιο αγνά. Το αποτέλεσμα, έστω σε επίπεδο ποιότητας, τους δικαιώνει.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%
84%
Thalatta! Thalatta!
Ενα παιχνίδι που αδιαφορεί για τις mainstream νόρμες και παραμένει αμετανόητα ρομαντικό.
4 comments