REVIEWS

ODDWORLD NEW ’N’ TASTY

Ένδοξη και αθώα εποχή των 90s, δεκαετία κατά την οποία οι κονσόλες ήταν πράγματι καθαρές παιχνιδομηχανές και όχι κακέκτυπα PC. Δύο εταιρείες με τεράστιο ανταγωνισμό στο μερίδιο της διασκέδασης του σαλονιού (Nintedo και SEGA) έχουν τις επίσημες mascot τους στα ηλεκτρονικά πρόσωπα του Mario και του Sonic the Hedgehog αντίστοιχα. Στα μέσα αυτής της δεκαετίας σκάει η κονσόλα που αλλάζει για τα καλά τις ισορροπίες και η οποία απενοχοποιεί σε μεγάλο βαθμό αυτό το είδος της διασκέδασης. Μιλάμε φυσικά για το Playstation, το οποίο όφειλε με τη σειρά του να έχει κάποιες mascot που θα προωθούσαν/ταυτίζονταν με τη νεόφερτη κονσόλα. Αρκετές φιγούρες διεκδίκησαν αυτόν τον τίτλο με τους πιο δυναμικούς διεκδικητές να είναι ο Crash Bandicoot, Parappa the Rapper και Spyro the Dragon. Κάπου το 1997, έκανε τη δειλή εμφάνισή του ένα περίεργο γαλαζοπράσινο πλάσμα με ράμματα στο στόμα. Το όνομά του Abe!

New n Tasty 1Μα δεν είναι αξιαγάπητος?

Οι τακτικοί αναγνώστες θα έχουν ήδη ετοιμάσει τα δίκρανα για να με ρίξουν στην πυρά για την αρκετά αιρετική εισαγωγή. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την περίοδο οι κυκλοφορίες ήταν ιδιαίτερα διακριτές μεταξύ των διαφορετικών πλατφόρμων και δύσκολα είχαμε τη δυνατότητα να γευτούμε ιδιαίτερα χορταστικούς τίτλους. Εξαίρεση στον κανόνα των αποκλειστικοτήτων ήταν το Oddworld: Abe’s Oddysee, ένα μη συμβατικό platformer, με αποτέλεσμα οι PC gamers να το χαρούν από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του. Παρά την ιδιαίτερη φύση της, η σειρά Oddworld κατάφερε να κερδίσει κοινό και κριτικούς οδηγώντας σε κάμποσες συνέχειες. Fast forward δεκαοχτώ (18!) ολόκληρα χρόνια το Abe’s Oddysee δεν ξέφυγε από τη μόδα των remastered τίτλων και ήρθε η σειρά του να κριθεί!

NEW…

Στην πρόσφατη αρθρογραφία μας, οδηγούμενοι από τις επανακυκλοφορίες, έχουμε ασχοληθεί εκτενώς με απόπειρες ρετουσαρίσματος παλαιών τίτλων με το Grim Fandango και Resident Evil να αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα. Όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μάνος Καρκαλέμης σε άρθρα του, τέτοια παιχνίδια κρίνονται όχι μόνο ως τίτλοι, αλλά ως remaster/remakes αυτών που ζητούν τον οβολό μας. Το Oddworld: New’n’Tasty αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση προσπάθειας εκμοντερνισμού τίτλου (κατ’ ουσίαν remake), κάτι που θα προσπαθήσω να περιγράψω σε λεπτομέρεια παρακάτω.

Κάθε σωστό platformer οφείλει να έχει έναν πρωταγωνιστή που θα σηκώσει τον τίτλο στους ώμους του και θα δικαιολογήσει την ιστορία του. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο αρκετά αφελής και ιδιαίτερα συμπαθής Abe, ένας Mudokon ο οποίος «εργάζεται» (σκλάβος) στη RaptureFarms. Κατά τη διάρκεια μίας «βάρδιας» του ανακαλύπτει ότι οι πωλήσεις των προϊόντων διατροφής, τα οποία απαρτίζονται κυρίως από την τοπική νοήμονα  πανίδα του Oddworld, έχουν πέσει κατακόρυφα. Το σχέδιο του επικεφαλής της εταιρείας Glukkon the Mullok είναι απλό: καινούργιο πιάτο με τους Mudokons ως κύριο συστατικό! Από εκεί ξεκινάει και η… οδύσσεια του Abe, που δεν είναι άλλη να ξεφύγει από τη RaptureFarms και να βρει το πεπρωμένο του και να υλοποιήσει την προφητεία του Shrykull! Το σενάριο του Oddworld δεν ήταν η επιτομή της πρωτοτυπίας. Παρόλα αυτά ξεχώρισε και ξεχωρίζει για την ιδιαίτερα καυστική του σάτιρα και παραλληλισμούς με το δικό μας κόσμο. Κάθε τοποθεσία έχει διακριτή αισθητική προσέγγιση η οποία προδιαθέτει τον παίκτη. Το εργοστάσιο της RaptureFarms έχει ξεκάθαρη εικόνα από βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος (και βιομηχανοποιημένες συνθήκες σκλαβιάς) ενώ οι τοποθεσίες του ναού των Mudokons περιέχουν το μυστικιστικό- σαμανιστικό στοιχείο της φύσης.

New n Tasty 3Shrykull = havoc! Me likey!

Όπως ήδη έχει αναφερθεί, το Oddworld ήταν (και είναι) ένα ιδιαίτερο platformer. Σε αντίθεση με τα platform games της εποχής του, όπου είχαμε συνηθίσει να πηδάμε πάνω από το εκάστοτε creep ώστε να το σκοτώσουμε και να μαζέψουμε tokens υπό οποιαδήποτε μορφή (νομίσματα, αγριολούλουδα, προμοσακούλες με τριχοθύλακες κ.ό.κ.), το gameplay του υιοθετούσε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Ο Abe είναι ιδιαίτερα ευάλωτος και αδύναμος σε κάθε τι. Αυτό περιλαμβάνει τις σφαίρες με τα στοματοπλοκαμοειδή ημι-cyborg Sligs, καθώς και τα αρχέγονα πλάσματα Paramites και Scrabs. Προσθέστε στη συνταγή κάθε λογής νάρκη, βόμβα και κρεατομηχανή και έχετε ένα ιδιαιτέρως αφιλόξενο περιβάλλον για τον πρωταγωνιστή μας, ο οποίος πεθαίνει με το παραμικρό (με εξαίρεση στο easy επίπεδο). Τα μέσα που έχουμε για να καταφέρουμε να μείνουμε ζωντανοί είναι απλοί μηχανισμοί τύπου sneak, roll και εκμεταλλευόμενοι σκιές του περιβάλλοντος. Φυσικά υπήρχε και το ιδιαίτερα ευφυές Gamespeak (που περιέχει μέχρι και ψίθυρους… κοιλιάς) με το οποίο μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε με τους υπόλοιπους Mudokons ώστε να τους βοηθήσουμε να αποδράσουν (σημειωτέων ότι η πολλή σκλαβιά τους έχει μετατρέψει σε lemmings) ή να καταλάβουμε (ελληνιστί possess) Sligs μέσω του chant για να καθαρίσουμε άλλα Sligs ή απλώς να τα οδηγήσουμε στο κενό. Στην πραγματικότητα για να τερματίσει κάποιος το Oddworld, οφείλει να έχει καλό συνδυασμό αντανακλαστικών και συγχρονισμού κινήσεων, σε αντίθεση με το καθιερωμένα side-scrolling platformers που επιτρέπουν περιθώρια λάθους και δίνουν σχετική ελευθερία κινήσεων.

New n Tasty 4To sneak σώζει ζωή. Τη δική μας.

Το παλιό Abe’s Oddysee παρουσιαζόταν με τη μορφή των 2D flip screens, κάθε οθόνη δηλαδή ήταν ένας ξεχωριστός γρίφος/εμπόδιο το οποίο καλούμασταν να ξεπεράσουμε. Δεν υπήρχε επιλογή δυσκολίας, πράγμα που καθιστούσε το παιχνίδι ιδιαιτέρως hardcore με σποραδικά checkpoints να σώζουν την πρόοδο μας στο παιχνίδι. Ίσως αυτός να είναι και ο κυριότερος λόγος που δεν έλαβε ευρύτερης αποδοχής (από όση πραγματικά άξιζε) όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Στο New’n’Tasty αυτά αλλάζουν άρδην και ο λόγος είναι απλός. Η υπεύθυνη εταιρεία για αυτό το remake, Just Add Water σε συνεργασία με την Oddworld Inhabitants (αρχική δημιουργό) απέκτησε όλα τα assets γύρω από το παιχνίδι μαζί με το πράσινο φως να πειράξει τα πάντα, ώστε να παραδώσει ένα αξιοπρεπές remake. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν διαφοροποιηθεί ελάχιστα οι γρίφοι (ειδικά στο «true» hard επίπεδο δυσκολίας) αλλά να έχουμε στα χέρια μας ένα πρακτικά ολοκαίνουργιο οπτικά παιχνίδι. Ο λόγος για την πραγματική οπτική αλλαγή, σε αντίθεση με τα ψευτόHD textures πρόσφατων κυκλοφοριών, είναι ότι ο τίτλος πλέον τρέχει πλήρως στην Unity Engine.

… BUT HOW MUCH TASTY?

Εν τέλει το καυτό ερώτημα που ταλανίζει τέτοιες κυκλοφορίες είναι το παραπάνω. Όπως φαίνεται και από τις εικόνες του άρθρου οι τύποι της Just Add Water εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την ελευθερία κινήσεων και ξεκίνησαν από το μηδέν με όλο το art αλλά και το πρώτο παιχνίδι ως παρακαταθήκη ώστε να (επανα)δημιουργήσουν έναν λεπτομερέστατο τίτλο. Η βελτίωση στον τομέα των γραφικών δεν ισχύει μόνο για το αμιγώς gameplay, αλλά και για τα cinematic videos. Επιπλέον προσθήκες είναι ο εμπλουτισμός των γρίφων που έχουμε να επιλύσουμε. Στο αρχικό Abe’s Oddysee ο αριθμός των Mudokons που μπορούσαμε να σώσουμε ήταν 99, ενώ πλέον στο New’n’Tasty η αποστολή μας είναι να σώσουμε (ή να σκοτώσουμε… αναλόγως τα κέφια) 299 Mudokons! Όλα αυτά στο πνεύμα του αρχικού παιχνιδιού, με αρκετά έξυπνο σχεδιασμό των secret levels, τα οποία φαίνονται ότι ήταν μέρος του από την αρχή και όχι απλές προσθήκες.

New n Tasty 2Ευτυχώς για εμάς τα Scrabs βρίσκονται σε κλουβί. Στη ράμπα για Scrab cakes!

Ακόμη και ο ήχος του τίτλου βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο δίχως όμως να εντυπωσιάζει. Το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού έχει εξομαλυνθεί αισθητά με την ύπαρξη του quicksave και quickload ανεξαρτήτως των checkpoints, τα οποία έχουν αυξηθεί. Στην πραγματικότητα αν κάποιος θέλει να γευτεί την παλιά, καλή δυσκολία του Oddworld, οφείλει να βυθιστεί απευθείας στο hard και φυσικά να μείνει μακριά από το save-scamming. Φυσικά το πιο σημαντικό στοιχείο και άρρηκτα συνδεδεμένο με το gameplay ενός platformer είναι ο χειρισμός. Το Oddworld N’n’T υποστηρίζει τόσο gamepad όσο και πληκτρολόγιο. Ο χειρισμός είναι ομαλότατος, ενώ άμεσες ενημερώσεις στο παιχνίδι επανάφεραν κάποιες «old-school» επιλογές γύρω από το χειρισμό (για αποφυγή σπασίματος νεύρων συνιστούμε την ενεργοποίηση του «sideways hop»). Παρότι οι εντολές και τα κουμπιά που τις ελέγχουν φαίνονται περισσότερες (κάθε keybind έχει τον αποκλειστικό του σκοπό σε αντίθεση με την πρώτη έκδοση) ο χειρισμός μαθαίνεται με μεγάλη φυσικότητα. Στα θετικά στοιχεία συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι όλα τα κουμπιά είναι πλήρως παραμετροποιήσιμα.

New n Tasty 5Run, Elum! Run! (ατάκα από το παιχνίδι)

Στην απορία των φίλτατων που δεν έχουν πειστεί από τα screens και ακόμη σκέφτονται για το αν πρέπει να το αγοράσουν η απάντηση είναι «ΝΑΙ»! Ακόμη και οι έμπειροι παίκτες που έχουν ζεστές αναμνήσεις από το Abe’s Oddysee θα βρουν καινούργια πράγματα και θα δυσκολευτούν σε σημεία (ειδικά στον εντοπισμό μερικών τοποθεσιών των secret levels). Για αυτούς τους έμπειρους παίκτες, τo πρώτο playthrough στο επίπεδο δυσκολίας “hard” θα πάρει περίπου 7 ώρες με τους achievement hunters να στοχεύουν ρεαλιστικά στο διπλάσιο χρόνο.Το Oddworld New’n’Tasty αποτελεί ένα εξαιρετικό remake, οι δημιουργοί του οποίου χρησιμοποίησαν μόνο σεβασμό και αγάπη για έναν ιδιαίτερο τίτλο. Το γεγονός ότι οι μηχανισμοί του παιχνιδιού (δηλαδή η καρδιά του) έχουν αλλάξει ελάχιστα συνιστά ότι είναι αειθαλείς και στέκονται άνετα στο χρόνο ως κλασσικοί. Εν ολίγοις, έχουμε να κάνουμε άνετα με το καλύτερο remake τίτλου που δικαιολογεί την τιμή για την αγορά του, αλλά και τους κόπους των δημιουργών του. Τέτοιες προσπάθειες οφείλουν να ανταμείβονται από την αρχή. Το μόνο που έχουμε να συμπληρώσουμε είναι ότι πλέον προσμένουμε αντίστοιχη προσπάθεια και για το Abe’s Exoddus. Insta-buy!

Pros

  • Πρακτικά το καλύτερο remake ενός ιδιαίτερου platformer.
  • Οπτικά πανέμορφο, με την Unity Engine να δίνει ρέστα.
  • Εξαιρετικά ελαφρύ
  • Επιλογή επιπέδων δυσκολίας, ώστε να μην αποθαρρύνει τους παίκτες με την old-school hardcorίλα του πρωτότυπου.
  • Άνετος χειρισμός με υποστήριξη τόσο gamepad, όσο και πληκτρολόγιο/ποντίκι.
  • Όλες οι επιλογές του Gamespeak δίνουν το παρόν. ΌΛΕΣ.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 96%

96%

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

12 Comments

  1. Προμοσακούλες με τριχοθύλακες, λυσσασμένη βαθμολογία…ΓΕΡΑΝΙΟ ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ, ΜΠΟΥΧΟΥΧΟΥΧΟΥΥΥΥΥ 🙂

    ΥΓ Είχα περάσει ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο πίσω στα πέτρινα χρόνα της εφηβείας, με δανεικό Playstation φίλου και το πρωτότυπο Abe’s Odyssey. Είχα γουστάρει κάργα αλλά ένα Σ/Κ με τον εχθρό ήταν αρκετό. Γύρισα στην Adventure/RPG Ορθοδοξία λίγες ημέρες μετά, οπότε το remake είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας νομίζω να ολοκληρώσω τις αναμνήσεις μου 🙂

  2. Αγαπάμε Abe! Πιτσιρικάς έπαιζα την PC έκδοση, σαδιστικά δύσκολο, είναι ένα απωθημένο μου που πλέον έχω την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω 😉 Thx για το review, δείχνει ότι έχει κρατήσει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του και το μαύρο (αλλά με νόημα) χιούμορ του!

  3. Εξαιρετικό review, ρε συ Παύλο, είναι όντως τόσο καλό; Έχοντας παλέψει με την αρχική PC έκδοση για μερόνυχτα ολόκληρα, και μιλώντας για ένα από τα κορυφαία και πιο ιδιαίτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ, έχω τρελές απαιτήσεις για το συγκεκριμένο.

  4. Το πρώτο το είχα τερματίσει 2-3 φορές αν θυμάμαι καλά (με τον ένα Mudokon να μου ξεφεύγει πάντα). Αυτό αξίζει με κλειστά τα μάτια. Δεν είναι κάθε μέρα που βάζουμε τόσο υψηλή βαθμολογία σε μη-cinematic τίτλο. 😛

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL