STARCRAFT II: LEGACY OF THE VOID
Τίτλοι τέλους. Αυτό που περίμενε ο χνουδογενειοφόρος έφηβος στρατιώτης Πάβελ πριν από 16 χρόνια έφτασε στο τέλος του. Ένας κόμπος έχει κολλήσει στο λαιμό και δεν μπορεί να φύγει. Όχι, η ιστορία δεν ήταν τόσο καλή. Αυτό το παιδαρέλι πενθεί διότι η πάλαι ποτέ υπερδύναμη στο story delivery, Blizzard, απέδειξε περίτρανα στο μελλοντικό εαυτό του ότι πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ξαναγράψει σενάριο που να προσφέρει μία δυνατή εμπειρία. Και κάπου εκεί αρχίζει και βλέπει μπροστά τα μάτια του να εξελίσσεται ένα περίεργο χωροχρονικό συνεχές:
1996 – Γίνεται η πρώτη παρουσίαση του StarCraft στην Ε3, όπου καυτηριάζεται έντονα ως “Warcraft ΙΙ with aliens”. Back to the drawing board (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
1998 – Κυκλοφορεί το StarCraft με ανανεωμένη μηχανή και διχάζει τους RTS fans, στους ιεραποστόλους της Blizzard, η οποία μοιράζει φως και awesomeness, και τους ορθόδοξους πιστούς της μητέρας WestWood (Dune, Command and Conquer). O Chris Metzen θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους σεναριογράφους της βιομηχανίας του gaming.
1998 (λίγο πιο μετά στο χωροχρονικό συνεχές) – Κυκλοφορεί το StarCraft: BroodWar και η Blizzard καταθέτει ψυχή. Ιστορία γεμάτη ίντριγκα, προδοσίες και αυτοθυσία στην υπέρτατη μορφή της. Ο μονόλογος στο τέλος της campaign, εκτινάσει την Sarah Kerrigan σε μία εκ των top-10 video game villains. Πραγματικό σκοτάδι στην ψυχή της. Ίσως το καλύτερο γλυκόπικρο τέλος videogame στα έως τότε χρονικά. Ο Chris Metzen κεντάει μία ιστορία που τολμάει να συγκρουστεί με κολοσσούς του science fiction.
1998-2007 – Απόλυτη σιγή. Φήμες και πάλι φήμες. Προσμονή. Ελπίδες. Θέλουμε να δούμε μία από τις καλύτερες ιστορίες, που είχαμε μέχρι τότε την τύχη να ΖΗΣΟΥΜΕ στις οθόνες μας, να συνεχίζεται. O Chris Metzen το παίζει τρέλα, και ασχολείται με το World of Warcraft.
19 Μαΐου 2007 (Σεούλ, Ν. Κορέα) – Στη χώρα που έπειτα από 9 χρόνια έχει ανακηρύξει το StarCraft σε εθνικό σπορ, η Blizzard ανοίγει με ένα βίντεο στο World Wide Invitational. Η διαδικασία παραγωγής ενός marine. Κραυγές, άναρθρες ιαχές και οκτάβες που κάθε ρουβίτσα θα ζήλευε να πιάσει βγαίνουν από χιλιάδες στόματα ανά τον πλανήτη. Το StarCraft 2 είναι γεγονός. Ήταν και ο Chris Metzen εκεί.
Ιούνιος 2008 (Παρίσι, Γαλλία) – Ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση της κυκλοφορίας, ο Rob Pardo ανακοινώνει ότι το SC2 θα κυκλοφορήσει σε τρία ξεχωριστά μέρη (ένα για κάθε φυλή), με την ιστορία του πρώτου να είναι ήδη έτοιμη. Ο κόσμος είναι μουδιασμένος με αυτήν την απόφαση. Οι ιεραπόστολοι όμως έχουν ακόμη πίστη, ότι όντως θα πουν καλύτερη ιστορία με τρία ξεχωριστά expansion. In Chris Metzen, we trust!
27 Ιουλίου 2010 – StarCraft 2: Wings of Liberty. Έπειτα από 12 χρόνια είναι επιτέλους μπροστά μας! Ναι! Παίζουμε! Η ιστορία είναι ό,τι πρέπ…. ώπα, κάτσε. Ο Jim Raynor αλκοολικός ρέμπελος; Αφού τον είχαμε αφήσει ως το μοναδικό συνδετικό κρίκο μεταξύ των τριών φυλών στο BroodWar, έναν Bodhisattva σε marine space suit… Κάτι θα θέλει να μας πει ο Chris Metzen. Ας δούμε τι παίζει και στα επόμενα. Το multiplayer είναι καλό όμως!
12 Μαρτίου 2013 – Κάτι δεν πήγε καλά στην ιστορία του WoL. Αλλά ο ποιητής μας (Chris Metzen) θα μας κάνει κατάθεση ψυχής εδώ, στο Heart of the Swarm. Εντάξει, ακύρωσε όλη την ιστορία του WoL, πλην ορισμένων στοιχείων. Γιατί, Chris; Γιατί; Το multiplayer εξακολουθεί να είναι καλό, αν και έχει ζητήματα balancing.
10 Νοεμβρίου 2015 – Μικρό καλάθι. Πολύ μικρό καλάθι. Και πάλι δεν γέμισε. Πότε σε χάσαμε, ρε Χρηστάκη αγόρι μου;
Ο χνουδογενειοφόρος έφηβος στρατιώτης Πάβελ τηλεμεταφέρεται σε ένα σώμα 16 χρόνια γηραιότερό του. Πλέον το χνούδι έχει δώσει τόπο σε σταδιακά ασπρίζουσα βοϊδότριχα. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι πλέον (άλλη μία) εφηβική του αγάπη το έριξε στο φαΐ και τη φλυαρία. Τη βλέπει και ευχαριστιέται το χρόνο μαζί της, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Είναι ώρα να γράψει την κριτική επισκόπηση για ένα από τα παιχνίδια που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό αυτό που είναι τώρα, και πρέπει να το κάνει χωρίς φόβο και πάθος. Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η γνώμη του για το standalone expansion του StarCraft 2 με την κωδική επωνυμία Legacy of the Void (LotV).
FOR AIUR!
Disclaimer: Εάν δεν έχετε παίξει τα δύο πρώτα της σειράς και θέλετε να το κάνετε προτού πιάσετε το LotV, σας συνιστούμε να πάτε κατευθείαν στην υποενότητα που ξεκινάει με το “End of spoilers”.
Η ιστορία του SC2 εξελίχθηκε πάρα πολύ περίεργα ακόμη και αν λάβουμε υπόψιν ότι έπρεπε να σπάσει σε τρία κομμάτια, οπότε αναγκαστικά θα είχαμε αρκετά κενά και cliffhangers μεταξύ των επεισοδίων. Αφού καταφέραμε να επαναφέρουμε την Kerrigan σε μία αρκετά ανθρώπινη κατάσταση, αποφάσισε η ίδια ότι το καλύτερο που είχε να κάνει είναι να… γίνει πάλι Queen of Blades. Φτάσαμε στο τέλος του Heart of the Swarm και μπορούμε να πούμε ότι η εξιστόρηση ήταν… λίγη μπροστά σε αυτήν του SC και SC: BroodWar. Παρόλα αυτά ήταν σχετικά χορταστική και αν μη τι άλλο μας άφησε ένα αίσθημα δικαιοσύνης στο τέλος της, με το θάνατο του Emperor Mengsk. Αν ήταν να συγκρίνουμε τις δύο ιστορίες (WoL και HotS), θα μπορούσαμε να πούμε ότι το HotS ήταν πιο δεμένο και συμπαγές, αλλά το WoL είχε πολύ περισσότερες συγκινήσεις χωρίς αυτές να είναι εκβιασμένες.
End of spoilers: Και φτάνουμε τελικώς στο σημείο που ξεκινάει το Legacy of the Void. Ο Artanis μετά από χίλια-δύο εμπόδια έχει καταφέρει να συσπειρώσει όλους τους Protoss και είναι έτοιμος να διεκδικήσει πίσω τον Aiur, πλανήτη όπου κατοικούσαν οι High Templar μέχρι την εισβολή του από τους Zerg του Overmind.
{youtube}uQnmfEka3vw{/youtube}
Αμέσως μετά το παραπάνω βίντεο, εξελίσσεται το opening cinematic του LotV, και έπειτα μπαίνουμε στην campaign. Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι υπάρχουν 3 αποστολές προλόγου που είναι ήδη διαθέσιμες για όλους τους κατόχους του SC2, στις οποίες βλέπουμε τα τελευταίες κινήσεις του Zeratul (Prelate των Dark Templar) πριν την εισβολή στην Aiur. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της εισβολής ο Zeratul καταφθάνει για να προειδοποιήσει τον Artanis ότι πρέπει να στοχεύσουν αλλού, αλλά φυσικά ως μελλοντική Κασσάνδρα ακούνε τις συμβουλές του, αλλά τον παραβλέπουν έπειτα από την αίσθηση τιμής και καθήκοντος. Τα πράγματα (όπως είναι φυσικό) δεν εξελίσσονται ιδανικά, και καλούμαστε να δούμε το ταξίδι ανασυγκρότησης αλλά και επαναπροσδιορισμού των Protoss, μέχρι την τελική σύγκρουση με τον υπέρτατο κακό του Koprulu Sector (και εν δυνάμει του σύμπαντος), τον fallen Xel’Naga, Amon. Μαζί μας θα έχουμε πιστό πλήρωμα πάνω στο μεγάλο μας διαστημικό καΐκι (Spear of Adun), καθώς και το αινιγματικό Xel’Naga relic που είχαμε μαζέψει κατά τη διάρκεια του WoL.
Κάπου εδώ μπορούμε να σταματήσουμε χωρίς να αποκαλύψουμε περισσότερα για το σενάριο. Περνώντας όμως στο σχολιασμό έχουμε πολλά πράγματα να πούμε. Καταρχάς, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το σενάριο είναι πέρα για πέρα προβλέψιμο ως προς την εξέλιξή του. Όλο το ξεδίπλωμα της δράσης είναι καρμπόν με την παρουσίαση του HotS. Προσπαθώντας να συνδυάσουν τα θετικά του WoL και του HotS, αυτό που κατάφεραν να κάνουν είναι ένα περίεργο υβρίδιο. Ένα στοιχείο είναι ότι η campaign είναι αρκετά κουραστική και φλύαρη, ιδιαίτερα στους διαλόγους του Artanis (ο πρωταγωνιστής του expansion) με το πλήρωμα του Spear of Adun (το σκάφος μας κατ’ αντιστοιχία του Hyperion στο WoL και του Leviathan στο HotS). Αν καταμετρούσαμε τις φορές που είχαμε ακούσει τη λέξη Khala, σίγουρα θα φτάναμε σε τριψήφια νούμερα. Γενικώς οι διάλογοι (εκτός από μερικά σημεία) φάνηκαν ιδιαίτερα ανέμπνευστοι, με πιθανό target group εφήβους που ακόμη δεν έχουν πάρει καλή γεύση storytelling.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι όλη η εξέλιξη της πλοκής μοιάζει να είναι εκβιασμένη και τραβηγμένη από τα μαλλιά, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει την εκμάθησή μας με τις μονάδες των Protoss. Ένας φιλόσοφος θα έλεγε με πολύ περισπούδαστο ύφος ότι δεν έχουμε υπαγωγή της μορφής στο περιεχόμενο, αλλά του περιεχομένου στη μορφή. Με απλά λόγια, για να μεταφράσουμε και το φιλόσοφο, «ξέραμε τι πίστες/tutorial θέλαμε να φτιάξουμε για να παρουσιάσουμε τις μονάδες μας και μετά φτιάξαμε ένα σενάριο για να το τεντώσουμε στα μέτρα τους». Αυτό είναι μέγιστο σχεδιαστικό λάθος (design flaw) το οποίο είναι και πασιφανές. Σε αντίθεση με το SC: BW όπου οι καταστάσεις φαίνονταν ότι οδηγούσαν της εξελίξεις και λίγο έως πολύ ήμαστε σε θέση απλώς να τις ακολουθούμε και να τα βγάλουμε πέρα, στο SC2 η campaign σε μεγάλο βαθμό φάνηκε ότι είναι streamlined και ότι ήταν έτσι επειδή έτσι έπρεπε να είναι για να μας πει αυτό που θέλει. Ειδικότερα, ορισμένες σκηνές είναι σαν να ήθελαν να εκβιάσουν συναίσθημα, χωρίς να δικαιολογούν στο ελάχιστο αυτή την πράξη (όσοι έχουν ήδη παίξει τις αρχές της campaign πιθανώς να γνωρίζουν που αναφερόμαστε).
Τρίτο στοιχείο της campaign είναι ότι οι πίστες είναι καλοδουλεμένες και ιδιαίτερα διασκεδαστικές. Ναι, το σενάριο είναι κακό με τον τρόπο που παρουσιάζεται, όπως και οι cheesy ατάκες των ηρώων, αλλά οι πίστες αυτές καθαυτές παίζονται ιδιαίτερα ευχάριστα. Κάτι που είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο είναι ότι ακόμη και οι εύκολες πίστες είχαν αρκετά καλό βαθμό πρόκλησης (παίζοντας σε Hard δυσκολία). Μάλιστα σε αρκετές από αυτές δεν καταφέραμε να πετύχουμε το achievement που είναι συνδεδεμένο με την πίστα ακριβώς διότι γίνονταν πάρα πολλά πράγματα στο χάρτη, και δεν καταφέραμε αν κάνουμε το κάτι παραπάνω (την επόμενη φορά στο replay θα του δείξουμε). Εάν ήταν να κατατάξουμε σε βαθμό δυσκολίας και τις τρεις campaign του SC2 θα λέγαμε ότι έχουμε να κάνουμε με σειρά: LotV > WoL > HotS. Επιπρόσθετα όλοι οι overpowered συνδυασμοί μονάδων (νέων αλλά και των κλασσικών όπως τα dragoons, reavers, arbiters) ξεκλειδώνονται κατά τη διάρκεια της campaign και μπορούμε να τους δοκιμάσουμε.
Τέταρτο στοιχείο – καταπέλτης για όλο το single player κομμάτι του SC2: οι τελευταίες τρεις πίστες που εντάσσονται επίσημα στον επίλογο προωθούν την ιστορία τόσο γρήγορα και γεμάτα όσο δεν το έκανε κάθε expansion ξεχωριστά. Δεν σημαίνει ότι φτάνουν το γράψιμο του BroodWar, αλλά οι δημιουργοί προσπάθησαν μέσα σε τρεις πίστες να συγκλίνουν όλα τα ανοιχτά μονοπάτια και να καλύψουν όλα τα κενά. Το πέτυχαν με εξαιρετικό τρόπο, αλλά εκεί είναι που φτάνουμε στο πέμπτο και τελευταίο στοιχείο του υβριδίου. Μετά το πέρας όλης της ιστορίας, το μόνο σημάδι που θα μας αφήσει αυτή η ιστορία είναι οι ουλές στο κεφάλι μας από τα απανωτά χτυπήματα στον τοίχο. Δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε περισσότερα στοιχεία και να θέλαμε, αλλά το βασικό σημείο είναι ότι στο τέλος οι περισσότεροι παλιοί παίκτες θα μείνουν με την απορία «τόσα χρόνια για αυτό;». Και προτού οι τακτικοί, και μη, αναγνώστες μας μάς χαρακτηρίσουν ως ελιτιστές σεναρίων (αφού ήδη εκφέραμε παρόμοια άποψη για το δεν-είναι-Fallout 4), οφείλουμε να τονίσουμε ότι έχουμε συγκεκριμένες απαιτήσεις από συγκεκριμένα ονόματα. Και μπορεί στο είπαμε-δεν-είναι-Fallout 4 το franchise να έχει αλλάξει χέρια, αλλά εδώ δεν έχουμε τέτοια περίπτωση, καθώς η μαμά Blizzard μας καλοέμαθε πριν κάμποσα χρόνια να περιμένουμε πολλά. For shame. For shame.
Συνοψίζοντας θα πούμε ότι όσοι περιμένουν βελτίωση στην ιστορία του SC2, μέσω του LotV θα απογοητευτούν. Όσοι περιμένουν μία-από-τα-ίδια θα πέσουν μέσα, και όσοι θέλουν απλώς να ολοκληρώσουν την «επική saga του SC2» για να δουν τι γίνεται, θα το ευχαριστηθούν χωρίς να αναριγήσουν από θαυμασμό. Η Blizzard τελειώνει αυτόν τον κύκλο, ενώ για να διατηρήσει το franchise ζωντανό και το χρήμα ρέον, έχει ήδη ανακοινώσει την έκδοση του Nova Covert Ops pack, που πιθανώς θα προσθέτει ξεχωριστές μικρές αποστολές μετά το πέρας των γεγονότων της κεντρικής ιστορίας.
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ MODES ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ CO-OP
Προτού ασχοληθούμε με τα καινούργια modes είναι απαραίτητο να περιγράψουμε μερικές βασικές αλλαγές που έχουν έρθει στο παιχνίδι στο skirmish κομμάτι του. Αρχικώς το λεξιλόγιο του αρχάριου RTS player:
Macromanagement (εν συντομία macro): Η διαχείριση της βάσης μας, της οικονομίας και της παραγωγής νέων μονάδων (στρατού και εργατών).
Micromanagement (micro): Η διαχείριση της κίνησης, των ιδιοτήτων και τον εντολών μεμονομένων μονάδων ή ομάδων μονάδων (χαρακτηριστικά παιχνίδια micromanagement είναι τα ΜΟΒΑ).
Build Orders (BO): Η αλληλουχία εντολών βάση της οποίας ένας παίκτης χτίζει κτίρια και μονάδες στην αρχή του παιχνιδιού, ώστε να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητά του
Expansion: Η οποιαδήποτε μεταγενέστερη βάση κοντά σε οικονομικούς πόρους (minerals, vespene gas) πέραν της πρώτης, με την οποία ξεκινάμε.
Στα πλαίσια του επαναπροσδιορισμού της ροής του παιχνιδιού στα skirmish games η Blizzard προέβη σε ορισμένες αλλαγές. Αρχικώς αύξησε τους αρχικούς εργάτες με τους οποίους ξεκινάει ένας παίκτης στους 12 (από τους έξι που ήταν αρχικά). Αυτό έχει αλλάξει άρδην την αντιμετώπιση το ΒΟ στην αρχή του παιχνιδιού, δίνοντας τη δυνατότητα στους παίκτες σε πολύ πιο επιθετικές στρατηγικές. Παράλληλα έχουν μειωθεί σημαντικά οι πόροι που εντοπίζονται σε κάθε πιθανό expansion, με αποτέλεσμα οι παίκτες να ωθούνται για την κατάληψη καινούργιων expansions όσο το δυνατόν νωρίτερα και γρηγορότερα από ότι στο HotS. Αυτές οι δύο αλλαγές παρότι είναι απλές στη σύλληψη, αλλάζουν κατά πολύ την αντιμετώπιση του παιχνιδιού. Κύριος γνώμονας της Blizzard είναι να οδηγήσει σε πιο θεαματικά παιχνίδια (ειδικά στα multiplayer παιχνίδια της) από πολύ νωρίς, χωρίς να χρειάζεται να βλέπουν οι θεατές την κατασκευή πυλώνων, depots (ή Overlords) για ανέβασμα του supply cap.
Αυτές οι αλλαγές έχουν ενσωματωθεί τόσο στο co-op, όσο και στο Archon mode. Το co-op mode είναι το κομμάτι που πριν την κυκλοφορία του η Blizzard ονόμαζε Allied Commanders. Στα πλαίσια του να είναι πιο κατανοητό, ειδικά στους νέους παίκτες, απλοποίησε την ονομασία στην ουσία της. Σε αυτό το mode δύο συμπαίκτες έχουν μία βάση με ένα expansion ο καθένας. Στόχος είναι να εκπληρώσουν ένα objective (που συνήθως έχει διττή φύση τύπου «τέλειωσε αυτό, χωρίς να χάσεις το άλλο») καθώς και μερικά secondary objectives. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με απλές single player αποστολές όπου δύο παίκτες παίζουν ταυτόχρονα. Η έννοια των commanders εισέρχεται στην επιλογή των χαρακτήρων που διαλέγουμε. Όσοι έχουν το expansion έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν μεταξύ των Raynor, Kerrigan, Artanis, Swann, Zagara, Vorazun (με τους παίκτες των παλαιότερων εκδόσεων να έχουν διαθέσιμους μόνο τους τρεις πρώτους). Αναλόγως τον διοικητή/στρατηλάτη έχουμε διαφορετικούς στρατούς και μονάδες στη διάθεσή μας, ενώ προσαρμόζεται και το gameplay. Για παράδειγμα αν διαλέξουμε την Kerrigan, μπορούμε στο χάρτη να την ελέγξουμε μαζί με όλες τις special abilities που έχει μαζί με ένα στρατό από Zerg, ενώ αν διαλέξουμε την Zagara το gameplay αλλάζει και τείνει περισσότερο στην παραγωγή μονάδων Zerg. Σας παραπέμπουμε στο τέλος του άρθρου όπου υπάρχει βίντεο-playthrough αυτού του mode.
Στο Archon mode τα πράγματα είναι πιο απλουστευμένα στη σύλληψη αλλά πολύ δυσκολότερα στην πράξη. Και πάλι έχουμε μία ομάδα 2 ατόμων η οποία είναι αντιμέτωπη με άλλη δυάδα (ανθρώπινων αντιπάλων). Η διαφορά είναι ότι κάθε δυάδα ελέγχει έναν και μόνο στρατό, με τον κάθε παίχτη να έχει πλήρη έλεγχο σε κάθε κτίριο και μονάδα. Είναι εμφανές ότι οι δύο παίκτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα συντονισμένοι σε αυτό που θέλουν να κάνουν, με την Blizzard να έχει εκφράσει την ελπίδα ότι το συγκεκριμένο mode θα οδηγήσει σε ενδιαφέροντα builds και στιγμιότυπα, που δεν θα βλέπαμε σε άλλη περίπτωση. Κατά την άποψή μας, τα δύο καινούργια co-op modes προσφέρουν κάτι διαφορετικό από το μέχρι τώρα SC2, και δίνουν βάση σε μία μερίδα κόσμου που του άρεσε πολύ να παίζει συνεργατικά, χωρίς να τρώει τα νύχια του από το άγχος κάθε φορά που θέλει να παίζει solo ladder στο multiplayer (με τους νοτιοκορεάτες να περιμένουν με χαρά). Όπως είναι φυσικό η κάθε ομάδα μπορεί να επιλέξει μία από τις τρεις φυλές που έχουν τροποποιηθεί σε σημεία και έχουν (ξαν)ανανεωθεί με καινούργιες μονάδες. Στα πλαίσια των δοκιμών μας, τα αποτελέσματα ήταν τραγελαφικά καθώς δεν υπήρχε ακουστική συνεννόηση μεταξύ των παιχτών (random online). Παρόλα αυτά το παιχνίδι φαίνεται ότι έχει μεγάλη δυναμική.
NEW UNITS… NEW TACTICS
Με την έλευση του LotV, η Blizzard επαναπροσδιόρισε ορισμένες από τις μονάδες που ήταν διαθέσιμες στα δύο προηγούμενα επεισόδια της σειράς. Οι αλλαγές είναι αρκετές ώστε να καλυφθούν μία προς μία στο (ήδη εκτενές) παρόν review. Επιγραμματικά, αυτό που μπορούμε να πούμε ότι ο τρόπος χειρισμού μερικών μονάδων (πχ. Swarm Hosts) είναι διαφορετικός από αυτόν στο HotS, ενώ αλλαγές υπάρχουν και σε μερικά core mechanics της κάθε φυλής (πχ. το chronoboost μένει ανά κτίριο επ’ άπειρον ή μέχρι να το αλλάξουμε εμείς). Πέραν αυτών των αλλαγών έχουμε και 2 καινούργιες μονάδες ανά φυλή.
Ξεκινώντας από τους Terran, η Blizzard αποφάσισε να δώσει λίγο περισσότερη έμφαση στα mech(anised) builds, τα οποία ναι μεν ήταν δυνατά αλλά έπασχαν από δυσκινησία. Το Cyclone, το όποιο παράγεται από το Factory, είναι μία ιδιαίτερα ταχεία μονάδα με κύριο επίκεντρο την επίθεση έναντι μεγάλων units, όπως οι Ultralisks και τα Thors. Μέχρι στιγμής από διάφορα παιχνίδια σε τουρνουά κατά τη διάρκεια της beta, φαίνεται ότι το Cyclone χρησιμοποιείται πάρα πολύ αποτελεσματικά στο να περιορίσει τον αντίπαλο ακόμη και στην αρχή του παιχνιδιού. Το meta (δηλαδή η θεωρία) του παιχνιδιού δεν έχει εξελιχθεί ακόμη αρκετά για να αντιμετωπιστούν τέτοιες τακτικές, αλλά λογικά θα υπάρξει ισορροπία. Στον πεδίο της μάχης ρίχνεται και το Liberator (Starport Unit) που έρχεται ως απάντηση σε light flying units, όπως οι mutalisks και τα phoenixes.
Έπειτα από 6 χρόνια συνεχών αιτήσεων η Blizzard έδωσε επιτέλους το πολυπόθητο Lurker στους Zerg, ως εξέλιξη της Hydralisk, μονάδα που έρχεται από το παρελθόν και το BroodWar. Αποτελεσματικότατο έναντι ελαφρών μονάδων πεζικού (marines, zealots, zerglings) και στατικής άμυνας, το αδύναμό του σημείο είναι ότι πρέπει να είναι burrowed για να επιτεθεί. Η δεύτερη (καινούργια αυτήν τη φορά) μονάδα των Zerg, είναι τα Ravagers, που βγαίνουν ως εξέλιξη των Roaches. Ranged unit, μπορούν να ρίχνουν οβίδες η οποίες προσγειώνονται μετά από μικρή χρονική καθυστέρηση εκεί που έχουμε ορίσει, σπέρνοντας τον όλεθρο σε πυκνές ομάδες εχθρικού στρατού.
Τέλος, οι Protoss έχουν απαντήσεις στο early game με τη μορφή των Adepts (Gateway unit), light-ranged units που είναι απάντηση ενάντια σε άλλα light. Επιπρόσθετη ικανότητά τους είναι να παράγουν μία κινούμενη σκιά που δεν μπορεί να δεχτεί damage, στην οποία τηλεμεταφέρονται μετά από ένα χρονικό διάστημα. Τέλος ο Disruptor (Robotics Facility) είναι άλλο ένα είδος counter-light unit, το οποίο απελευθερώνει μπάλα ενέργειας την οποία μπορούμε να χειριστούμε για να κάνει ζημιά σε μεγάλες ομάδες από light units του αντιπάλου (εξαιρετικό όπλο για harassment στην οικονομία του αντιπάλου). Κατά τη διάρκεια του χειρισμού της μπάλας ενέργειας ο Disruptor παραμένει ακίνητος.
Ένα ευρετήριο όλων των units με τις ικανότητες του καθενός και ανά expansion μπορεί να βρεθεί στη σελίδα του επίσημου οδηγού του παιχνιδιού. Είναι εμφανές ότι όλες οι μονάδες έχουν ένα βαθμό δυσκολίας στο να ελεγχθούν, δεν είναι δηλαδή μονάδες move-and-attack. Αυτό περιγράφει και όλη τη φιλοσοφία της Blizzard, γύρω από το multiplayer καθώς έχει δώσει ειδικό βάρος στο micromanagement. Όπως ήδη αναφέραμε στόχος της είναι να οδηγήσει σε πιο επιθετικά και θεαματικά παιχνίδια και στόχος της είναι οι μικρές συμπλοκές και μάχες στο ανώτατο επίπεδο των παικτών (οι οποίοι έχουν ούτως ή άλλως εξαιρετικό macro). Η δική μας εκτίμηση είναι ότι με την ταχύτητά του παιχνιδιού και λόγω της στρατηγικής του, ένα τέτοιο στοιχείο ίσως αποβεί κόκκινο πανί για τους νέους φίλους που ήθελαν να αρχίσουν τώρα να παίζουν SC2 στο online κομμάτι του. Κατά κάποιο τρόπο όλο αυτό το αλλαγμένο οπλοστάσιο ίσως του προξενήσει το αίσθημα του ότι τους «κλέβουν».
Απάντηση σε αυτό έρχεται να δώσει το καινούργιο matchmaking ranking system που υποσχέθηκε η Blizzard. Το καινούργιο MMR θα λειτουργεί ξεχωριστά για κάθε φυλή που μπορεί να χειριστεί ο παίκτης. Έτσι, ενώ κάποιος Terran παίκτης δυναμικότητας platinum αποφασίσει να παίξει για πρώτη φορά Zerg, δεν θα μειωθεί η κατάταξή του ως Terran, αλλά θα μπει σε καινούργιο group δυναμικότητας αναλόγως την απόδοσή του ως Zerg. Μένει να δούμε στην πράξη αυτή την κίνηση, διότι παρά τις καλές της προθέσεις, η Blizzard στο παρελθόν τα έχει κάνει θάλασσα σχετικά με το MMR της (τόσο στο HotS όσο και στο… HotS – Heroes of the Storm). Πέραν όλων των παραπάνω στοιχείων, ίσως η μεγαλύτερη καινοτομία της Blizzard είναι η δυνατότητα συμμετοχής σε pre-generated 1v1 tournaments εντός του παιχνιδιού. Ο παίκτης δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο από το να εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής και να είναι παρόν στην ώρα έναρξης του τουρνουά, με τους νικητές να βραβεύονται με εικονικά trophies. Πρόθεση της Blizzard είναι να βρει ταλαντούχους παίκτες που τυχαίνει να μην ασχολούνται επαγγελματικά με το gaming, ενώ παράλληλα δίνει ένα κίνητρο στους παίκτες να ασχοληθούν περισσότερο με την ανταγωνιστική πτυχή του τίτλου.
PRODUCTION VALUES HIT THE ROOF
Για άλλη μία φορά η σταθερά που ακούει στο όνομα της παρουσίασης και του στυλαρίσματος είναι αξιέπαινη. Όταν την ίδια ακριβώς ημέρα κυκλοφορεί παιχνίδι μη-συνεχιστής ιστορικότατης σειράς RPG γεμάτο bugs και με πλήρως απαρχαιωμένη μηχανή γραφικών, μεγάλη μερίδα του τύπου προσπαθεί να πείσει εαυτόν και κοινό του ότι τα bugs είναι μέρος του gameplay και της… εμπειρίας. Κανένας όμως δεν αναφέρεται στην Blizzard και στο γεγονός ότι κατάφερε να βγάλει έναν τίτλο που πρακτικά έχει ελάχιστα τεχνικά ελαττώματα. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη αφού και η μία και η άλλη εταιρεία έβγαλαν τουλάχιστον 2 παιχνίδια με την ίδια ακριβώς μηχανή γραφικών. Στη μία περίπτωση η μία την σκαπούλαρε, στη δεύτερη αποφάσισε να κάνει αυτό που είναι πρέπον απέναντι στους καταναλωτές της. Ρετουσαρίσματα υπάρχουν και σε άλλες πτυχές του τίτλου, όπως το αναβαθμισμένο για άλλη μία φορά UI και το καινούργιο in-game chat. Για άλλη μία φορά η Blizzard κάνει μικρές αλλαγές σε λεπτομέρειες και κερδίζει εντυπώσεις σε έναν ήδη αρκετά στιλαρισμένο τίτλο.
Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ
Είναι δύσκολο να βάλεις βαθμολογία, όταν έχεις να βγάλεις μία κοινή συνισταμένη για τόσο διαφορετικές και άνισες πτυχές ενός παιχνιδιού. Ο χνουδογενειοφόρος στρατιώτης Πάβελ θα ήταν πλήρως απογοητευμένος από το τελικό αποτέλεσμα της campaign, αλλά δεν θα μπορούσε να εκφέρει άποψη για το multiplayer, μιας και οι τότε συνδέσεις ήταν απαγορευτικές. Παρόλα αυτά θα κάνουμε μία αποτίμηση. Για άλλη μία φορά οφείλουμε να τονίσουμε ότι το LotV είναι standalone τίτλος, δεν χρειάζεται δηλαδή να έχετε στην κατοχή σας κάποιο από τα Wings of Liberty ή Heart of the Swarm. Κρίνοντας το single player κομμάτι του LotV, το βρίσκουμε να κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με τους προκατόχους του. Αυξημένη δυσκολία, διασκεδαστικές πίστες, περνάει κάποιος ευχάριστα την ώρα του αλλά δεν προσφέρει κάτι το συνταρακτικό. Αντιθέτως για τους «παλαίουρες ελιτιστές» που είχαν την τύχη να παίξουν το πρώτο StarCraft και το StarCraft: BroodWar (και τώρα τρίβουν τα μουστάκια τους), το τέλος θα τους φανεί άνισο, άβολο, ανεπαρκές, ίσως χλευαστικό στην κληρονομία του παιχνιδιού, με μία λέξη: λίγο. Τα ποιοτικότατα cinematics έχουν μερικές στιγμές αυξημένου συναισθηματικού φόρτου, αλλά φαίνονται εκβιασμένες και cheesy, παρά κάτι που βγαίνει αυθόρμητα.
Στις μεγάλες και θετικές αλλαγές του τίτλου εντάσσουμε τα δύο co-op modes, που βοηθάνε νέους παίκτες και φρεσκάρουν τους παλιούς, και την εισαγωγή των tournaments. Οι αρκετές καινοτομίες στο multiplayer έχουν ξεκάθαρο στόχο την αναζωογόνηση του κοινού για το e-sport κομμάτι του τίτλου. Μένει να δούμε με ενδιαφέρον τις επόμενες κινήσεις της Blizzard μετά και από την κατοχύρωση του domain «Compete», που παραπέμπει σε μία ενοποιημένη πλατφόρμα e-sports για τα παιχνίδια της. Παρόλα αυτά θεωρούμε ότι οι νέοι παίκτες θα συναντήσουν ένα ακόμη πιο απότομο learning curve από τα προηγούμενα expansion, και είναι ζήτημα κατά πόσο θα θελήσουν να ασχοληθούν για να το υπερκαλύψουν. Σίγουρα το παιχνίδι προσφέρει λύσεις για όλα τα γούστα (ακόμη και με το Arcade που είναι πανηγύρι από μόνο του), αρκεί να θέλει κάποιος να τα δει.
Βλέποντας εκ των υστέρων τη βαθμολογία του HotS, στα πλαίσια της αυτοκριτικής, θεωρώ ότι το υπερτίμησα για μερικές μονάδες, και αυτό διότι το LotV είναι σίγουρα καλύτερο σε κάθε μικρή λεπτομέρεια και τομέα, αλλά δεν φτάνει την κλίμακα του άριστου (επομένως πρέπει να τοποθετηθεί κάπου στο ενδιάμεσο). Η Blizzard είχε τρεις ευκαιρίες και έτοιμο προζύμι να δώσει μία συνταρακτική ιστορία, αλλά απέτυχε το στόχο της (και την προσμονή μας). Για μερικούς μπορεί να μην έχασε πολύ, αλλά σίγουρα έχασε. Αν σας αρέσουν οι γρήγοροι RTS τίτλοι, με αρκετά modes και αρκετή πολυπλοκότητα τότε βρήκατε το παιχνίδι που θα σας χαρίσει άφθονες ώρες διασκέδασης και άλλες τόσες έντασης, ειδικά αν ασχολείστε με το multiplayer. Η Blizzard δείχνει ότι σκοπεύει να συνεχίσει την υποστήριξη του τίτλου με single-player και co-op σφηνάκια-πακέτα, κάτι που είναι θετικό (ίσως όχι για την τσέπη μας). Εμείς σίγουρα θα απορροφηθούμε σε αυτό, έστω και αν ο ψευτομούστακος νεανίας με τις υψηλές προσδοκίες, που βρίσκεται μέσα μας, κουνάει το κεφάλι του απογοητευμένος. Μέχρι την επόμενη φορά: En Taro Tassadar!
{youtube}8kjeY83apJQ{/youtube}
Το παιχνίδι διατίθεται στην Ελλάδα από την IGE S.A., την οποία ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του review κωδικού.
Pros
- Τα καινούργια modes. Τόσο το co-op, όσο και το Archon κεντράρουν στο συνεργατικό παιχνίδι με πλήρη επιτυχία.
- Τα tournaments.
- Η παραγωγή είναι για άλλη μία φορά υψηλότατη. Ήχος, εικόνα… φινίρισμα όλα άψογα.
- Οι καινούργιες μονάδες φέρνουν καινούργιες στρατηγικές.
- Όλες οι μικροβελτιώσεις σε UI, και gameplay που κάνουν τη ζωή ευκολότερη και το παιχνίδι λιγότερο στριφνό στην πληροφορία που δίνει στον παίκτη.
- Standalone τίτλος, παρότι expansion
Cons
- Στον τομέα του single-player, αν το StarCraft και StarCraft: BroodWar είναι το Dune του Frank Herbert, το SC2(WoL, HotS, LotV) είναι ανεπιτυχής καρικατούρα του Firefly, σύλληψης και παραγωγής FOX.
- Οι αρχάριοι ίσως βρουν τις απαιτήσεις του micromanagement αποθαρρυντικές ώστε να ασχοληθούν περαιτέρω με τον τίτλο.
πάντως εγω τα single player του sc2 τα βρήκα διασκεδαστικά μέχρι τώρα. Μένει να παίξω και αυτό εδώ 😛
Όπως είπα είναι μεν διασκεδαστικά, αλλά πολύ κατώτερου γραψίματος. 😉
Ας γίνω συνήγορος του διαβόλου (Γεράνιου). Μια παρατήρηση μου:
Ρε μήπως αντιγράψανε λίγο ( ; ) το σενάριο του Mass Effect;
Και δεν κάνει και sales ποτέ η Blizzard, ώστε να το πάρω σε αστεία τιμή, έτσι, για το ονόρε και τη σειρά.
Πολύ καλό ρηβιού, τα ‘γραψες όλα και με έλιωσες και στο γέλιο στην εισαγωγή. Τίποτα, μετά την απογοήτευση του Reaper of Souls που άφησα στην μέση, μου φαίνεται πως τούτο δω δεν θα το αγοράσω καν.
Κρίμα για τις ανατριχίλες του Brood War.
Review ποταμός απ’ τον Παύλο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μη λέτε ότι μόνο εγώ γράφω πολύ μεγάλα κείμενα. :p
Αν και δε κατέχω γρι από Starcraft και λοιπές αηδίες, είναι εμφανές ακόμη και σ’ εμένα το αίσθημα πικρίας για τη διάψευση των (τεράστιων ίσως; ) προσδοκιών…
Μετά από καιρό βγάζει Battlechests που κοστίζουν γύρω στα 20 ευρώ και έχουν όλα τα παιχνίδια μέσα. Υπάρχει ελπίδα !!! 😀
Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες με βάση αυτό που είχαμε δει παλαιότερα, αλλά όντως τεράστιες με βάση το πώς έχει εξελιχθεί η Blizzard πλέον. Καθώς δεν μπορούμε να βαθμολογήσουμε με κριτήριο τις προσδοκίες μας, το σενάριο στέκεται αξιοπρεπώς (αλλά έχει πάρα πολλά cringe moments και κλισέ). Οι αποστολές του είναι αρκετά διασκεδαστικές για να περάσει η ώρα, αλλά δεν έχουν αυτό το κάτι που είχε ο προκάτοχός του.
(Βγήκε όντως λίγο μεγάλο, το κείμενο είναι η αλήθεια :blush:).
Μπράβο Παύλο το ριβιού είναι σπουδαίο. Ίσως αντικατοπτρίζει λίγο παραπάνω πίκρα από όση ήθελες αλλά είναι 100% δίκαιο. Βέβαια συμφωνώ για το brood war αλλά πάλι άμα το δείς χωρίς τον αέρα της νοσταλγίας δεν ήταν και φιλολογικό διαμάντι αλλά όντως έθεσε το lore και την κατάσταση in game σε ισχυρές βάσεις για να γίνει δυναστεία και τελικά αυτό έγινε σαπουνόπερα παραλίγο αρλεκιν. Ευτυχώς και στα 3 από ότι φαίνεται η single εκστρατεία είναι άριστος και συναρπαστικός τρόπος να μπείς στο παιχνίδι, αν είσαι νέος παίκτης και αυτό νομίζω αξίζει να τονιστεί, αλλά μέχρι εκεί.
Πρέπει να φτιάξουμε ένα θέμα μέσα, να παίξουμε κανα co-op που φαίνεται ωραία ιδέα.
Πρέπει να φτιάξουμε και ένα video με Archon Mode.
-“Ρε άσε κάτω το SCV να πούμε!”
-“Ρε θέλω να φτιάξω Supply Depot, γιατί μου τον ξαναστέλνεις συνέχεια στα Minerals?”
-“ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΞΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ MINERALS ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ ΑΦΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΛΑΣΚΑ ΣΤΟ SUPPLY LIMIT”
-“ΜΛΚ ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ ΑΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑΚΛΕΨΕΙΣ UNIT ΔΕΝ ΣΟΥ ΞΑΝΑΜΙΛΑΩ”
Θα χαλάσουν φιλίες.
Καλή παρουσίαση, ευχαριστούμε! 🙂
Μάστορ, προ σταφ
Μπορεί να φαίνεται υπερβολική η περιγραφή, αλλά θα με θυμηθείς όταν φτάσεις στο τέλος της campaign. Κατά τα άλλα το multiplayer το θεωρώ εξαιρετικό, αν και στα μεγάλα επίπεδα θα είναι αρκετά πιο δύσκολο από αυτό που έχουμε συνηθίσει.
Ναι αλλά πήρα ήδη WoL και HotS, δεν ήξερα, οπότε αναγκαστικά και LotV. Ποτέ ξανά!