REVIEWS

THE WALKING DEAD: SEASON ONE

Mε τις τελευταίες νότες του πανέμορφου “Take Us Back” της Alela Diane να αντηχούν ακόμη στο μυαλό μου, κοιτάω το μουντό desktop στο οποίο έχω επιστρέψει, μετά από το περισσότερο-από-συγκλονιστικό φινάλε της πρώτης σαιζόν του The Walking Dead. Δεν θέλω να είμαι εδώ. Θέλω να είμαι στο λιβάδι με την Clementine. Να την προστατέψω. Να της πω να πλησιάσει τις σκοτεινές φιγούρες προσεκτικά. Αλλά ξεχνάω τους τρόπους μου. Είπαμε, όχι spoilers. Άντε, πάμε για φλασμπάκ.

Η σειρά The Walking Dead ξεκίνησε το καλοκαίρι, με αρκετά χαμηλές προσδοκίες από μεριάς gamers, μεταξύ αυτών και του γράφοντος. Ναι, το franchise είναι “καυτό” και η τηλεοπτική σειρά διανύει ίσως την καλύτερη σαιζόν της, αλλά όλοι ξέρουμε πως είθισται να καταλήγει το θλιβερό πανηγύρι των movie-conversions στο PC. Το πρώτο επεισόδιο μας εξέπληξε ευχάριστα. Αντί για κάποιο μίζερο ζομπομάζωμα υπό το πρόσχημα παιχνιδιού, είχαμε ένα πανέξυπνο, συναισθηματικό interactive movie που διαμορφωνόταν και άλλαζε μορφή με κάθε μας απόφαση.

Το δεύτερο επεισόδιο ήρθε για να επιβεβαίωσει το καλό προαίσθημα που άφησε το πρώτο. Η βόλτα από τα επεισόδια 3-5 ήταν όχι απλώς ξέπνοη, αλλά ανάγκη, αγωνία, ταξίδι από τα πιο δυνατά και συναισθηματικά που έχω βιώσει στα τριάντα χρόνια μου ως gamer.

wd-snap1
Μέρος σας, θα μείνει για πάντα εκεί.

I SEE THE WORLD DEAD…

Την Telltale τη γνωρίσαμε ως adventuro-μάνα. Δεν αποτελεί μυστικό εξάλλου, το γεγονός ότι σε αυτή βρήκαν καταφύγιο πολλά από τα πρώην στελέχη της “αληθινής” Lucasarts, εκείνης που μας έδωσε μερικά από τα επιδραστικότερα και ομορφότερα adventure games που γράφτηκαν ποτέ. Με εξαιρετικό εργασιακό ήθος και όραμα, σιγά σιγά, η Telltale καθιερώθηκε ως εγγύηση ποιότητας. Το ατόπημα του Jurassic Park μπορούμε να το συγχωρέσουμε, γιατί προφανώς αναγκάστηκαν να πάρουν και “σκάρτα” licenses ώστε να αποκτήσουν τα “βαριά” Walking Dead και Fables.

H πρώτη παρεξήγηση που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι η εξής : το The Walking Dead ΔΕΝ είναι adventure game. Είναι interactive movie. Αν ψάχνετε την ευφορία των inventory based puzzles και της μεθοδικής εξερεύνησης και εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος κόσμου, χαθείτε άφοβα στο μαγικό κόσμο της Deponia. Το Walking Dead, είναι ίσως ο πρώτος εκπρόσωπος της νέας γενιάς interactive movies. Στα χαμένα 90’s, όταν το είδος μεσουρανούσε, τα καλύτερα interactive movies χρησιμοποιούσαν μια μίξη βιντεοσκοπημένων σκηνών και πιο “παραδοσιακών” γρίφων, οι οποίοι αρκετές φορές δημιουργούσαν μια αίσθηση δυσαρμονίας μεταξύ της ροής της δράσης όπως εκείνη παρουσιαζόταν και των δράσεων που απαιτούνταν από μέρους μας για την επιτυχή ολοκλήρωσή της.

Μπορεί δηλαδή να γινόταν ο μαύρος χαμός στα βίντεο και ενδιάμεσα εμείς να είχαμε όλο το χρόνο να λύσουμε ως άλλος Ηρακλής Πουαρώ ένα τεράστιο πάζλ-πίνακα. Η δράση μας περίμενε.

Στο Walking Dead, ολ’αυτά είναι περιττό παρελθόν. Inventory υπάρχει, αλλά σε αυτό θα δείτε μόνο ο,τι αντικείμενο έχει νόημα στα πλαίσια της αφήγησης. Ήτει, κουβαλάτε όπλο και ασύρματο, όχι σφουγγαρίστες, μπανανόφλουδες και δυο χιλιάδες φυλακισμένα λάμα. Το ρεαλιστικό inventory και η εξαιρετικά περιορισμένη χρήση αντικειμένων όμως, είναι μόνο η άρχη. Όλο το βάρος, και όταν γράφω όλο, εννοώ όλο, έχει δοθεί στις επαφές σας με τους άλλους χαρακτήρες και τις αποφάσεις που θα πάρετε στον απεγνωσμένο σας αγώνα για επιβίωση.

wd-snap2
No Help.

Η τεράστια, ισοπεδωτική δύναμη της σειράς, έγκειται στις αβάσταχτες αποφάσεις που θα κληθείτε να πάρετε ως άτυπος ηγέτης μιας μικρής ομάδας επιζώντων. Σε περίπτωση που δεν έχετε ασχοληθεί καθόλου με την παραφιλολογία του Robert Kirkman και το σύμπαν που έχει δημιουργήσει, να πούμε ότι η γοητεία του The Walking Dead δεν βρίσκεται ούτε στα ζόμπι, ούτε στα ξαντεριάσματα. Αυτά υπάρχουν άφθονα, αλλά μονάχα για να υπογραμμίζουν την απίστευτη σκληρότητα και κακία και αντίθετα, την εκπληκτική αυτοθυσία που δείχνουν οι άνθρωποι υπό συνθήκες ακραίας πίεσης. Όπως θα πει και ο τηλεοπτικός Ρίκ σε 3-4 επεισόδια “We are the walking dead, we, not them.”

Tο Κοπάδι υπάρχει ως δύναμη της φύσης. Η αληθινή πρόκληση είναι να επιβιώσετε της ανθρώπινης μοχθηρίας και να διατηρήστε την ανθρωπιά σας σ’ένα κόσμο που τίποτε δεν είναι πια στη θέση του.

Η ποιότητα του γραψίματος, με ελάχιστες εξαιρέσεις, βρίσκεται σε εξαιρετικά επίπεδα. Οι καταστάσεις στις οποίες θα βρεθείτε είναι ασύλληπτες και σε κανένα άλλο video game ως τώρα δεν ένιωσα τη χαρά μου να διαδέχεται ο τρόμος, λίγο πριν έρθουν τα δάκρυα συγκίνησης και κατόπιν χαθώ ξανά στην τρελή κούρσα της επιβίωσης.

wd-snap3
Στο τέλος του 5ου επεισοδίου, σας περιμένει μια σεκάνς βγαλμένη κατευθείαν από spaghetti western. Για το soundtrack που τη συνοδεύει, τα σχόλια περιττεύουν.

Το The Walking Dead είναι εμπειρία. Ζητάει όλη την προσοχή σας και σας πηγαίνει αλλού. Για τις δεκαπέντε ώρες που διαρκεί συνολικά η σαιζόν, γίνεστε ο Lee Everett, ο αινιγματικός κατάδικος. Kάθε απόφαση αλλάζει αμετάκλητα τη ροή της ιστορίας. Κάθε απόφαση έχει νόημα και ουσία. Το σημαντικότερο, κάθε απόφαση σας μαθαίνει κάτι ακόμη για τον εαυτό σας. Κάτι σκοτεινό, πρωτόγονο και πιό αληθινό απ’ό,τιδήποτε έχετε βιώσει σε παιχνίδι ως τώρα.

Εξομοίωση ψυχής κάτω από ακραίες συνθήκες. Καλωσήρθατε στη νέα γενιά των interactive movies, είθε ν’ακολουθήσουν χίλιες ακόμη σ’αυτή την ποιότητα.

Pros

  • Εκπληκτική ατμόσφαιρα και γράψιμο
  • Πανέμορφα cel shaded γραφικά που ζωντανεύουν ένα ολόκληρο graphic novel στην οθόνη σας
  • Aσύλληπτα βαριές αποφάσεις που όμοιες τους δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ σε video game.
  • Η πιο έντονη, συναισθηματικά εξαντλητική gaming εμπειρία που θα έχετε φέτος

Cons

  • Τεχνικά μικροπροβλήματα του animation ίσως σπάσουν το immersion κάποιας σκηνής για κάποια δευτερόλεπτα. Κάτι έπρεπε να βάλω και στ’αρνητικά, μη με κοιτάτε έτσι!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 95%

95%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

8 Comments

  1. Μόλις το τελείωσα.. Αυτο το τραγούδι των credits με ισοπέδωσε, δάκρυζα για κανα 10λεπτο… Πρώτη φορά βρίσκω τον εαυτό μου να ΑΓΑΠΑΕΙ και να εχει δεθεί πραγματικά με χαρακτήρες απο game. Παω να σφαγιάσω ζόμπι στο Dead Island μπας και ησυχάσω.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL