WAKING MARS
Αν δεν έχετε ασχοληθεί ποτέ με τον κόσμο των i-Μπλιτζιμπλογκιών™, είναι πολύ πιθανό το όνομα της Tiger Style Games να μη σας λέει τίποτε. Άντε, οι πιο ρετρό θα χαμογελάτε σαρδόνια με το όνομα και ως εκεί. Τα παιδιά της Tiger Style λοιπόν, ειδικεύονται σε “περίεργα” iOS παιχνίδια, με την λογική πως αν το έχουν κάνει δέκα άλλοι καλύτερα από εσένα, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να τους μιμηθείς.
Μπορείς όμως, να πρωτοτυπήσεις και να κερδίσεις τις εντυπώσεις, ενώ ακόμη κοινό και κριτικοί αναρωτιούνται τί διάολο συνέβη ακριβώς. Το Waking Mars είναι ίσως ένα από τα πιο πρωτότυπα παιχνίδια που έχω δει ποτέ. Με λογική Metroidvania (μπορείς να εξερευνήσεις ολόκληρο το χάρτη του παιχνιδιού ανά πάσα στιγμή και διαφορετικά πράγματα συμβαίνουν όταν επιστρέφεις σε παλιές περιοχές με νέες ικανότητες), υποδυόμαστε τον Αστροναύτη Liang, έναν τεχνοκράτη στα όρια του cyborg. Ο Liang λοιπόν, παρέα με την Άγνωστη Μαυρούκα Στον Ασύρματο™, ανακαλύπτει πολύ νωρίς στο παιχνίδι ότι κάτι πήγε φρικτά στραβά με την αποστολή τους και ο μόνος τρόπος να καταφέρει να φτάσει στην ασφάλεια, είναι να περάσει μέσα από τα σπλάχνα του Άρη.
Σε ένα παραδοσιακό παιχνίδι, ο Liang θα κουβαλούσε ένα οπλοστάσιο ικανό να ντροπιάσει το John Rambo. Όχι εδώ όμως. Τα μόνα αντικείμενα που κουβαλάει και χρησιμοποιεί ο Liang στη διάρκεια της περιπέτειας, δεν είναι άλλα από…σπόρια. Και εξηγούμεθα. Ο καλύτερος χαρακτηρισμός για το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι “Alien Biology Simulator”. Πολύ νωρίς στην περιπλάνησή μας, ανακαλύπτουμε τα πρώτα φυτά στον Άρη και γρήγορα θα συναντήσουμε και τα αντίστοιχα ζώα. Κάθε φυτό ή ζώο, με το σωστό χειρισμό εκ μέρους μας, δίνει ένα σπόρο που μπορούμε να φυτέψουμε όταν βρούμε κατάλληλο έδαφος. Ο σπόρος με τη σειρά του και ανάλογα με τις αλληλεπιδράσεις του με το γύρω περιβάλλον, θα εξελιχθεί σε ένα από τα πάμπολλα φυτά του τίτλου.
Ο συνολικός πληθυσμός φυτών και ο βαθμός ανάπτυξης τους σε μια συγκεκριμένη περιοχή, επηρρεάζουν το Δείκτη Βιομάζας της. Όταν αυτός φτάσει στο επιθυμητό σημείο, διαλύεται ένα φράγμα και μπορούμε να συνεχίσουμε την περιπλάνησή μας. Μπορεί ν’ακούγεται εύκολο το όλο θέμα και στην αρχή, είναι. Δυο τύποι φυτών και εύφορο έδαφος σχεδόν παντού. Ζώα και εχθροί πουθενά. Πετάμε χαρωπά με το jetpack μας από λέλουδο σε λέλουδο, φυτεύουμε και προχωράμε ως άλλος Rocketeer στα απώτερα μυστήρια του Κόκκινου Πλανήτη.
Εδώ βρίσκεται η δύναμη και συνάμα η αχίλλειος πτέρνα του τίτλου. Το gameplay είναι πρωτότυπο και απολαυστικό. Οι αλληλεπιδράσεις χλωρίδας και πανίδας είναι όχι μόνο συναρπαστικές, αλλά καταφέρνουν, σε συνδυασμό με τα πολύ όμορφα hand drawn γραφικά, να εμπνεύσουν μια αίσθηση δέους στον παίκτη. Όσο μάλιστα περιμένουμε και κάποια ανακάλυψη αναφορικά με το σενάριο του παιχνιδιού και το τί έχει συμβεί στην πραγματικότητα, το ενδιαφέρον μας διατηρείται αμείωτο. Σταδιακά όμως, το γράψιμο κάνει κοιλιά. Αντί για κάποιο μεγάλο μυστήριο, τριγυρίζουμε από δικαιολογία σε δικαιολογία για περισσότερο “Φύτεψε και Σπείρε” gameplay, το οποίο μπορεί μεν να γοητεύσει μια μικρή μερίδα του κοινού, αλλά οι περισσότεροι θα ξενερώσουν μόλις περάσει ο αρχικός εντυπωσιασμός.
Κάπου εδώ υπήρχε η ευκαιρία για ένα μνημειώδες, “εξωγήινο” indie διαμάντι. Ελλείψει πόρων ή οράματος όμως, η Tiger Style περιορίστηκε στο να μας δώσει κάτι ευχάριστο και καινοτόμο, το οποίο όμως δεν δύναται να ταράξει τα νερά. Μια όμορφη, αλλόκοσμη περιπέτεια, με πλήρη επίγνωση των περιορισμών της, αποτελεί ιδανική επιλογή για όσους ζητούν κάτι διαφορετικό και δεν έχουν πρόβλημα να βρεθούν στον αντίποδα του gaming mainstream.
Pros
- Πολύ όμορφα hand drawn γραφικά
- Eξαιρετικό ambient space chill out soundtrack
- Ευρηματικό gameplay…
Cons
- …το οποίο από ένα σημείο και μετά περνά στη σφαίρα του “Ναι, το καταλάβαμε, τίποτε άλλο, δεν έχει;”
- Απογοητευτική κλιμάκωση της ιστορίας
- Σεναριακά χάνονται αρκετές ευκαιρίες για κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο.
Συμφωνώ. Ωραία η ιδέα του exploration κτλ, αλλά πολύ repetitive ρε παιδί μου. Βαρέθηκα να βρίσκω σπηλιές και να ανεβάζω το biomass.