4A

Θέλω να σκεφτείτε μια τεράστια, άχαρη πολυκατοικία στην Ουκρανία. Σοβιετικό γκρίζο, ένα μέρος χτισμένο για θάνατο. Τώρα σκεφτείτε την πινακίδα "4A Games" στην πόρτα ενός ορόφου. Ένα δωμάτιο 150 περίπου τετραγωνικών, γεμάτο προγραμματιστές, μουσικούς και γραφίστες. Τραπεζάκια πικ-νικ και σπαστές καρέκλες, απ'αυτές που αγοράζουμε για ν'αφήνουμε στη βεράντα του χωριού. Υπολογιστές πραγματικά συναρμολογημένους απ'οτιδήποτε βρισκόταν πρόχειρο. Προθεσμίες που ολοένα στένευαν και μια μητρική εταιρεία η οποία χρεωκόπησε ενώ ο τίτλος βρισκόταν ακόμη υπό ανάπτυξη. Σ'αυτό το ρημαγμένο μηδέν, γεννήθηκε το Metro : Last Light. Ένας τίτλος που όλοι περιμέναμε ως μια ευγενή απογοήτευση. Μια καλή αλλά λίγη προσπάθεια.Το γεγονός ότι το μοναδικό παιχνίδι με το οποίο μπορεί να συγκριθεί ευθέως είναι το Bioshock Infinite, αποτελεί την καλύτερη δυνατή μαρτυρία για το ταλέντο και την αφοσίωση των παιδιών της μυθικής πλέον, 4A Games. Με το ένα δέκατο του budget των ανταγωνιστών τους, δουλεύοντας υπό κολασμένα αντίξοες συνθήκες, σκάρωσαν ένα από του δυνατότερους, πιο ατμοσφαιρικά εφιαλτικούς τίτλους της χρονιάς. Γι'αυτό και μόνο, αξίζουν όλο το χειροκρότημα του κόσμου. FIRST LIGHT The Day The Sky Rained Fire Το πρώτο Metro, ήταν το απόλυτο cult hit του 2010. Με ομπσκούρ πεντιγκρή (ποιός άληθεια, είχε διαβάσει το ομότιτλο βιβλίο του Ντμίτρι Γκλουκόφσκι;) και υπερ-φιλόδοξο design, κατόρθωσε να μπει στη συλλογή σχεδόν κάθε gamer που σεβόταν τον εαυτό του ανά την υφήλιο, μέσα από την πρόσφατη κυκλοφορία του εξαιρετικού THQ Bundle. Ένα παιχνίδι που συνδύαζε τον μετα-αποκαλυπτικό survival εφιάλτη του Fallout με δεκαετίες Σοβιετικής κουλτούρας, αναφορές στο υπερφυσικό και ένα τολμηρό αν και τελικά άνισο stealth system για να σπάει το FPS DNA του. Η ατμόσφαιρα του Metro 2033 ήταν αναμφισβήτητα το δυνατότερο σημείο του, ξεπερνώντας κατά πολύ την αντίστοιχη της κοσμαγαπητής σειράς S.T.A.L.K.E.R και στέλνοντας διακριτικά σήματα μεγαλοφυίας σε προσεκτικούς gamers. Mπορεί οι ίδιοι οι μηχανισμοί του αρχικού παιχνιδιού να κρατιόνταν με σάλιο και προσευχές και η μηχανή γραφικών, αν και εντυπωσιακότατη, να βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αλλά το Metro, ήταν παιχνίδι με ψυχή. Και δε φοβόταν να τη δείξει από το πρώτο του λεπτό. Στο Last Light, τα παλλικάρια της 4A έχουν επιτέλους την ευκαιρία να ξαναεπισκεφθούν τον εφιάλτη της μετα-πυρηνικής Μόσχας και να μας παραδώσουν το παιχνίδι που είχαν εξ'αρχής οραματιστεί. Δίχως καμιά υπερβολή, το Last Light παίρνει όλα όσα πιθανώς αγαπήσατε στο 2033 και τα ανεβάζει στη νιοστή. Χωρίς να θέλω να δώσω κάποιο spoiler, θα αρκεστώ να γράψω πως η δράση ξεκινά ένα περίπου χρόνο μετά το τέλος των γεγονότων του πρώτου παιχνιδιού, με τον ήρωά μας, Αρτυόμ, να είναι πλέον ένας κανονικός και αξιόμαχος Spartan Ranger. Όταν κληθεί να ερευνήσει το ενδεχόμενο της επιβίωσης ενός Dark One (το Last Light υποθέτει -και σωστά πιστεύω- πως επιλέξατε το πιο προφανές φινάλε του 2033) θα ανακαλύψει όχι μόνο ένα τρομερό μυστικό που μπορεί να αλλάξει μέσα σε μια στιγμή όλες τις ισσοροπίες του Μετρό, αλλά θα βρεθεί αντιμέτωπος και με το ίδιο το μυστήριο της ύπαρξής του. Το χιούμορ επιβιώνει ανάμεσα στα ερείπια. Ιδίως το χιούμορ. Το στόρι είναι καλογραμμένο και δένει απόλυτα με την στοιχειωμένη ομορφιά του κόσμου που θα εξερευνήσετε. Σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, ο Αρτυόμ έχει πολύ εντονότερη προσωπικότητα αλλά και η θέση του στον κόσμο του Μετρό είναι πλέον πολύ πιο ξεκάθαρη, με αποτέλεσμα τα σενάρια στα οποία θα μπλεχτείτε να είναι απείρως ικανοποιητικότερα απ'ότιδήποτε είδατε στο πρώτο παιχνίδι. Ο χρυσός κανόνας "more of everything good" τείνει να ισχύει για ολόκληρο το Last Light. Όχι μόνο έχουν προσεχθεί φοβερά τα stealth κομμάτια, αλλά και όλα τα όπλα έχουν ρυθμιστεί εξαιρετικά, αποδίδοντας πολύ ωραία την αίσθηση ισχύος του καθενός. Από εκεί που στο πρώτο παιχνίδι το stealth υπολειτουργούσε και τα όπλα τα ένιωθες φυσοκάλαμα, εδώ θα νιώσετε μια μακάβρια Dishonored-ική ικανοποίηση, καθώς κινείστε αθέατος στο σκοτάδι και μακελεύετε σιωπηλά τους εχθρούς σας. Με ένα εντυπωσιακό και πλήρως customizable οπλοστάσιο στη διάθεσή σας, ποτέ δεν θα βρεθείτε ακάλυπτος ακόμη κι αν διαλέξετε την οδό της ευθείας αντιπαράθεσης με τους αντιπάλους σας. Loving the smell of napalm in the morning και τα σχετικά... Η αίσθηση της ισορροπίας που έχει πετύχει η 4A είναι κάτι παραπάνω από αξιέπαινη. Ακόμη και στη Normal δυσκολία, ποτέ δεν ένιωσα ένας overpowered υπερήρωας. Μπορεί τα πράγματα να είναι πολύ πιο βατά σε σχέση με το 2033 (στο νορμάλ πάντα επίπεδο δυσκολίας) αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως το παιχνίδι είναι εύκολο ή ότι μπορείτε να το ολοκληρώσετε ορμώντας άμυαλα μπροστά και σφάζοντας ό,τι βρεθεί στο διάβα σας. THE RIVER OF FATE Αν έπρεπε να περιγράψω με μια μόνο λέξη το Last Light, αυτή θα ήταν : ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ. Ότι μπορεί ν'αγαπήσατε από το ζοφερό κόσμο του Metro 2033 έχει επεκταθεί και ενισχυθεί με απίστευτη μαστορία. Θα περιπλανηθείτε από τη βάση των Spartans ως το ρημαγμένο μετρό κάτω από τα Μπαλέτα Μπολσόι, όπου οι χορεύτριες και οι ηθοποιοί δίνουν ακόμη παραστάσεις για το απελπισμένο τους κοινό. Η στοιχειωμένη ομορφιά της νεκρής Μόσχας θα σας κάνει να χαζεύετε με το στόμα ανοιχτό και μόνο το απειλητικό κουδούνισμα που σας ειδοποιεί πως το οξυγόνο της μάσκας σας εξαντλείται, ίσως σας επαναφέρει στην αδυσώπητη πραγματικότητα. Το Last Light είναι πρώτα και κύρια ένα survival horror παιχνίδι. Ποτέ δεν θα είστε ο πανίσχυρος Booker DeWitt, τίγκα στη δύναμη και το χαμό. Ο Αρτυόμ είναι μεν καλός στρατιώτης, αλλά όπως όλοι οι καλοί στρατιώτες, είναι μονίμως πανικόβλητος και μια σφαίρα πριν το χαμό. Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε πως έχει πάει τρεις τα χαράματα και είστε καμπουριασμένοι μπροστά από το μόνιτορ, γέρνοντας το κεφάλι, μήπως και δείτε από την άκρη της ραγισμένης αντιασφυξιογόνας μάσκας που σκεπάζει ολόκληρο το HUD σας. Judgement Η δύναμη και η μαγεία του Last Light, βρίσκονται στον ιδιοφυή τρόπο με τον οποίο οι developers έχουν ενσωματώσει οργανικά την αφήγησή τους σε κάθε λεπτομέρεια του κόσμου γύρω σας. Το πέρασμα μέσα από τα συντρίμια ενός επιβατικού αεροπλάνου γίνεται κάτι περισσότερο από εφιάλτης και το γεγονός ότι το παιχνίδι δεν παίρνει σχεδόν ποτέ τον έλεγχο από τα χέρια σας, αυξάνει κατακόρυφα τον παράγοντα immersion. GHOSTS OF THE CIVIL DEAD Αν δεν έχετε ασχοληθεί ποτέ πριν με το έργο του Ντμίτρι Γκλουκόφσκι και τον μεθυστικό εφιάλτη του Metro, το Last Light είναι η καλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσατε να ζητήσετε. Με εκπληκτική ατμόσφαιρα μεταπυρηνικού εφιάλτη, αληθινούς ανθρώπους να γεμίζουν τις παράδοξες πόλεις του και μια εξαιρετική ισορροπία μεταξύ stealth και action, το Last Light είναι όχι μόνο ένα από τα δυνατότερα single player παιχνίδια της χρονιάς, αλλά και ένας θρίαμβος καλλιτεχνικού οράματος έναντι περιορισμένου budget. Η 4A κατόρθωσε το ακατόρθωτο : ξεπέρασε τεράστιες δυσκολίες για να παραδώσει, σχεδόν από το πουθενά, μια από τις πιο έντονες survival horror εμπειρίες των τελευταίων ετών. Απαραίτητο. Pros Ατμόσφαιρα τόσο δυνατή που ανά δυο ώρες αναγκαζόμουν να σταματάω το παιχνίδι και ν'ασχολούμαι με το Πουλάκι Τσίου ή κάποια σχετική βλακεία, για να σπάει ο ζόφος. Ναι, τόσο καλό. Εξαιρετική ισορροπία μεταξύ stealth και action μηχανισμών , με τις δυο προσεγγίσεις απόλυτα βιώσιμες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων Εξαιρετικός οπτικοακουστικός τομέας Φιλικό σε όποιον τώρα ξεκινά να ασχολείται με την σειρά Cons Το ελάχιστο interactivity στις κατά τ'άλλα πανέμορφες πόλεις που συναντάμε στο ταξίδι μας Σε κάποια σημεία, το Normal mode γίνεται ίσως υπερβολικά εύκολο, μειώνοντας κάπως την αίσθηση κινδύνου Αόρατοι τοίχοι σε επίπεδα που φαντάζουν "ανοιχτά"

METRO: LAST LIGHT