Acquire Corp

Πώς θα ήταν άραγε ένα παιχνίδι ρόλων που θα αποτελούνταν μόνο από sidequests; Είχατε ποτέ αυτή την απορία; Πώς θα ήταν το Mass Effect 2 αν απουσίαζε πλήρως η κεντρική ιστορία περί Collectors και Reapers και όλο το παιχνίδι ακολουθούσε τις ατομικές ιστορίες και loyalty missions των μελών της ομάδας σας; Σας φαίνεται ενδιαφέρουσα μια τέτοια ιδέα; Είστε λάτρης των jRPGs; Αν ναι τότε δεν έχουμε να συζητήσουμε πολλά πράγματα, πάρτε το Octopath Traveler και καλή διασκέδαση! Αν πάλι έχετε τις ενστάσεις σας σχετικά με την καταλληλότητα μιας τέτοιας δομής για ένα παιχνίδι διάρκειας δεκάδων ωρών τότε ελάτε να αναλύσουμε περισσότερο αυτό το γοητευτικά αλλόκοτο παιχνίδι. Let's dance! Ασφαλώς το πρώτο πράγμα που προκαλεί εντύπωση στο Octopath είναι ο τεχνικός τομέας και συγκεκριμένα το "ωδή στο παρελθόν αλλά με πινελιές από το μέλλον" στυλ που, χωρίς υπερβολή, με άφησε με ανοικτό το στόμα όταν το είδα για πρώτη φορά. Οι developers έχουν στήσει την απεικόνιση ενός κλασικού jRPG, βγαλμένου απευθείας από τις ημέρες δόξας που έζησε η ίδια η Square Enix την εποχή του SNES, επάνω σε 3D περιβάλλοντα ντυμένα με πιξελιαστά textures και διάφορα σύγχρονα εφέ (π.χ. bloom, depth of field κλπ). Κοιτάξτε πόσο όμορφο είναι! απλά κοιτάξτε! Όποιος και αν είναι ο developer που επινόησε αυτό το στυλ αξίζει μια γενναία αύξηση αποδοχών και ένα μήνα πληρωμένες διακοπές γιατί είμαι απολύτως βέβαιος ότι ευθύνεται για μεγάλο μέρος των πωλήσεων του Octopath. Προφανώς οι... ώριμοι κύριοι και κυρίες που έφαγαν τα νιάτα τους παίζοντας Final Fantasy και Chrono Trigger σε 16-bit κονσόλες θα νιώσουν σαν να βρίσκονται σε διαφήμιση της Lacta καθώς οι γλυκιές αναμνήσεις θα επιστρέψουν στο μυαλό τους, όμως ακόμα και για εμένα που μεγάλωσα με Bard's Tale, Ultima και X-Com η εμφάνιση και συνολικά ο τεχνικός τομέας, συμπεριλαμβανόμενης της όμορφης μουσικής, με γοήτευσαν. Όπως στον πραγματικό κόσμο, έτσι και στον κόσμο του Octopath οι πισώπλατες μαχαιριές πάνε σύννεφο. Η εκκίνηση του παιχνιδιού είναι εξίσου ενθαρρυντική καθώς το παιχνίδι προσφέρει επιλογή μεταξύ οκτώ διαφορετικών χαρακτήρων, ο καθένας από τους οποίους έχει την προσωπική του ιστορία και λόγους για να εξερευνήσει τον κόσμο του Octopath. Μάλιστα η διαφορετική αρχή της ιστορίας ανάλογα με τον χαρακτήρα θυμίζει Dragon Age και τα περίφημα origins, μία από τις τελευταίες καλές ιδέες που είχε το παρακμάζον development house της Bioware. Σε αυτό το χρονικό σημείο, όντας μαγεμένος από τον τεχνικό τομέα και ενθουσιασμένος από την προοπτική του άφθονου replayability που υποσχόταν η ύπαρξη οκτώ επιλογών για τον κεντρικό χαρακτήρα, είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά για να βάλω στο παιχνίδι ένα ξεγυρισμένο κατοστάρι. Και μετά, ξεκίνησα να παίζω. Ο κάθε χαρακτήρας ξεκινά σε διαφορετικό σημείο του χάρτη. Βεβαίως αργά ή γρήγορα θα τους μαζέψετε όλους. Εντάξει, η παραπάνω λεκτική τρίπλα είναι κάπως μελοδραματική. Το παιχνίδι είναι καλό, έχει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία και ένα στιβαρό σύστημα μάχης, απλώς δεν κατάφερα να συγκρατήσω την απογοήτευσή μου διότι οι εκπληκτικές προσδοκίες που είχα αποκτήσει τα πρώτα τριάντα λεπτά κατέρρευσαν όταν τελείωσα με την εισαγωγή της ιστορίας του χαρακτήρα μου και ξεκίνησα να εξερευνώ τον κόσμο. Και ο λόγος της κατάρρευσης; Η διαπίστωση ότι η κεντρική πλοκή του παιχνιδιού... δεν υπάρχει. Αντ' αυτής καλείστε να εξερευνήσετε τις προσωπικές ιστορίες των προαναφερθέντων οκτώ χαρακτήρων, αφού πρώτα επισκεφθείτε τις πόλεις στις οποίες κατοικούν και ολοκληρώσετε την εισαγωγή της ιστορίας τους ώστε να ενσωματωθούν στην ομάδα σας. Party χωρίς μάγο, φαγητό χωρίς αλάτι. To "main quest" αποτελείται συνεπώς από 32 μικρότερα quests που ονομάζονται chapters, τέσσερα για κάθε ένα από τους οκτώ διαθέσιμους χαρακτήρες. Η σύνδεση μεταξύ των quests του κάθε χαρακτήρα είναι (σχεδόν) ανύπαρκτη και η επιρροή των υπολοίπων μελών της ομάδας περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη συμμετοχή τους στις μάχες. Εάν ολοκληρώσετε τα τέσσερα quests του κάθε χαρακτήρα και δείτε το τέλος της ιστορίας τους, τελειώσατε και το παιχνίδι. Υπάρχει βέβαια ένα μυστικό quest που μπορείτε να ξεκλειδώσετε με συγκεκριμένες ενέργειες και το οποίο επιχειρεί να συνδέσει σεναριακά όλες τις ατομικές ιστορίες αλλά δεν αρκεί σε καμία περίπτωση για να δώσει την απαραίτητη συνοχή στην campaign. Το σύστημα μάχης είναι κλασικό jRPG turn-based με όλες τις σχετικές επιλογές. Τα μπλε εικονίδια-ασπίδες κάτω από τους εχθρούς είναι η άμυνά τους που πρέπει να πέσει ώστε να κάνετε σοβαρό damage. Η διαπίστωση της πραγματικής δομής του Octopath ήταν ένα σοκ για μένα. Για αρκετές ώρες δεν μπορούσα να το χωνέψω και άρχισα να ψάχνω στο internet για πληροφορίες σχετικά με την αληθινή campaign. Και όμως, ήταν αλήθεια. Πώς μπορείς να νοιαστείς για την ιστορία και να απορροφηθείς σε αυτή όταν έχει τεμαχιστεί σαν ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι; Συνέχιζα να παίζω, ελπίζοντας (αλλά όχι πιστεύοντας) ότι τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού θα ήταν τουλάχιστον αρκετά ώστε να ανατρέψουν τις εντυπώσεις από το σχιζοφρενικό main quest. Και, όπως αποδείχθηκε, σε μεγάλο βαθμό ήταν! Μία από τις ενδιαφέρουσες επιλογές του παιχνιδιού είναι τα λεγόμενα Path Actions, ειδικές abilities που μπορεί να οδηγήσουν σε επιπλέον loot ή στην επίλυση ορισμένων side quests. Παίζοντας ανακάλυψα ότι τα δυνατά στοιχεία του Octopath δεν περιορίζονται στον τεχνικό τομέα. Ο κόσμος που εξερευνάτε είναι εκτενής, με μεγάλη ποικιλία σε περιβάλλοντα και πολλά μυστικά για να ανακαλύψετε. Σε κάθε πόλη μπορείτε να βρείτε μικρότερα side quests, ορισμένα εκ των οποίων είναι απλοϊκά όμως κάποια άλλα απαιτούν από εσάς παρατηρητικότητα και φαντασία. Το turn-based σύστημα μάχης βασίζεται στην χρήση διάφορων όπλων και spells για την ρήξη της άμυνας των αντιπάλων προτού καταφέρετε να κάνετε σοβαρό damage, γεγονός που προϋποθέτει τη σύνθεση μίας (τετραμελούς, καθότι αυτός είναι ο μέγιστος αριθμός ενεργών χαρακτήρων) ομάδας που να είναι σε θέση να πλήξει τον εχθρό με πολλαπλές μεθόδους. Οι μάχες με τα bosses έχουν ένταση, ανατροπές και εκπλήξεις, επιβραβεύοντας την σωστή χρήση των όπλων, skills, spells και items που έχετε στη διάθεσή σας. Και όλα τα παραπάνω ντύνονται, να μην το ξεχνάμε, με έναν τεχνικό τομέα που σε κάνει να θέλεις να παίζεις για να τον απολαμβάνεις. Τα εικονίδια κάτω από τους εχθρούς προδίδουν τις αδυναμίες τους. Χτυπήστε τους με το αντίστοιχο όπλο ή spell για σίγουρη καταστροφή της άμυνάς τους και σημαντικά αυξημένο damage. Αυτό είναι λοιπόν το Octopath Traveler. Ένα πανέμορφο, νοσταλγικό, ενδιαφέρον και εκτενές jRPG που έχασε το τρένο με κατεύθυνση το Hall of Fame του είδους λόγω της ακατανόητης για μένα επιλογής να μη θέσει τις ατομικές ιστορίες των χαρακτήρων του υπό τη σκέπη μίας ευρύτερης πλοκής, όπως είχε κάνει με μεγάλη επιτυχία το κλασικό Chrono Trigger. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στα γνωστά κλισέ περί του κακού που απειλεί τον κόσμο, θα ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος με οποιονδήποτε συνεκτικό δεσμό που θα έκανε την ομάδα των χαρακτήρων να μοιάζει όντως με ομάδα και όχι με ένα μπουλούκι που μαζεύτηκε επειδή οι χαρακτήρες είδαν φως και μπήκαν. Ακόμη και έτσι πάντως, έχω ήδη αφιερώσει δεκάδες ώρες στο παιχνίδι και σκοπεύω να συνεχίσω ενόσω περιμένω εναγωνίως το Octopath 2. Ευχαριστούμε την CD Media για την παροχή του review code.

OCTOPATH TRAVELER