BadFly Interactive

Όπως φαντάζομαι συνέβη με πολλούς από εσάς, έτσι κι εγώ δεν είχα την παραμικρή ιδέα για την κυκλοφορία του “Dead Effect” μέχρι την ημέρα που αυτή πραγματοποιήθηκε. Τα στοιχεία που τραβήξανε την προσοχή μου ήταν η φαινομενικά ξέφρενη -στα πρότυπα του “Painkiller”- δράση του, το λουτρό αίματος που παρουσίαζε στα διάφορα screenshots και videos που είδα κι η εξ’ αρχής χαμηλή τιμή στην οποία προσφερόταν (€7.99 στο Steam). Δε δίστασα λοιπόν να επικοινωνήσω με τη δημιουργό εταιρεία, BadFly Interactive, ζητώντας κωδικό για να παρουσιάσω το νέο αυτό sci-fi first person shooter. «Νέο» έγραψα; Όχι και τόσο, εδώ που τα λέμε. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του παιχνιδιού που μου είχαν διαφύγει δε σταματούσαν στην ημερομηνία κυκλοφορίας του, αλλά αφορούσαν και στο παρελθόν του. Έτσι λοιπόν, δεδομένης της εικόνας του, έμεινα έκπληκτος μαθαίνοντας ότι αρχικά είχε εμφανιστεί σε Android και iOS συσκευές. Επίσης αγνοούσα την επιτυχία του να γίνει greenlit στο Steam από τον Φεβρουάριο του 2014 και να μπει σε Early Access στάδιο. Κατόπιν της κυκλοφορίας του και διαβάζοντας σχόλια χρηστών που είχαν ιδίαν άποψη τόσο για την PC version όσο και για εκείνη για Android/iOS συσκευές, κατέστη ξεκάθαρο ότι η πρώτη ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνο που είχε προηγηθεί, εξ’ ου και το σχετικά μεγάλο διάστημα που χρειάστηκε για το port. Ξαφνικά όλα δείχνανε να βγάζουν νόημα ξανά, καθότι δε μπορούσα να διανοηθώ ότι οι mobile συσκευές και τα smartphones ήταν σε θέση να δώσουν αποτέλεσμα ανάλογο εκείνου που αντίκριζα στην οθόνη του PC μου. Αυτό δε σημαίνει ότι το “Dead Effect” διαθέτει κάτι το φοβερό οπτικά, η Unity engine που του δίνει ζωή άλλωστε δεν είναι πηγή εικαστικών θαυμάτων. Απλά στο Extreme επίπεδο απεικόνισης και μ’ όλες τις σχετικές επιλογές στο maximum παρουσιάζει μία εικόνα που αίσθησή μου είναι ότι, τουλάχιστον προς ώρας, οι προαναφερθείσες συσκευές δεν είναι σε θέση να δώσουν. To κοιμισμένο ύφος τους δε μας ξεγελάει... Ο ΙΟΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΛΕΓΧΟ Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν με το σενάριο ενός άγνωστου indie παιχνιδιού που αποτελεί δουλειά ενός μικρού studio. Είτε ν’ αποτελέσει εκπληκτική σύλληψη, σκορπώντας κύματα ενθουσιασμού στο κοινό, είτε επί της ουσίας ν’ απουσιάζει, όντας στην καλύτερη πιο τετριμμένο κι από τη φράση «η αιώνια μάχη του καλού με το κακό», καταλαμβάνοντας λιγότερες από τέσσερις γραμμές κειμένου. Στην περίπτωση του “Dead Effect” ισχύει ξεκάθαρα το δεύτερο. Δεν υφίσταται κανενός είδους εισαγωγή, δε γνωρίζουμε το παραμικρό εκκινώντας το παιχνίδι, παρά μόνο ότι βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός αεροσκάφους που βρίσκεται σε τροχιά στο διάστημα και αντικρίζουμε ορδές ζωντανών-νεκρών να κατευθύνονται προς το μέρος μας. Στην πορεία πληροφορούμαστε ότι είμαστε στο έτος 2045, το όνομα του αεροσκάφους είναι ESS Meridian και ο χαρακτήρας που ελέγχουμε είναι ένα μέλος του πληρώματος που μόλις επανήλθε από κρυογεννετική κατάσταση. Σύντομα μαθαίνει ότι τα ζόμπι που βλέπει να του επιτίθενται είναι τα υπόλοιπα μέλη, που έχουν προσβληθεί από έναν ιό που σκοτώνει τους ζωντανούς και στη συνέχεια τους επαναφέρει στην ενδιάμεση αυτή κατάσταση. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο δραματική, αφού ο αυτόματος πιλότος έχει βάλει το αεροσκάφος σε τροχιά προς τη Γη, οπότε ολόκληρος ο πληθυσμός της απειλείται θανάσιμα από τον ιό που κουβαλά το Meridian. Είναι όμως έτσι τα πράγματα, ή κρύβεται κάτι άλλο πίσω απ’ όλα αυτά; Προφανώς καταλαβαίνετε ότι ισχύει το δεύτερο κι είμαι βέβαιος ότι το μυαλό σας ήδη πηγαίνει κάπου. Ξέρετε τώρα, παντού και πάντα υπάρχει ένας τρελός επιστήμονας και… τα υπόλοιπα επί της οθόνης σας. Αν θέλει κανείς να κατονομάσει τα δύο παιχνίδια που δείχνουν να έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς του “Dead Effect”, αυτά θα ήταν τα “Doom 3” και “Painkiller”. Το πρώτο έχει δανείσει το περιβάλλον στο οποίο λαμβάνει χώρο το ατελείωτο πιστολίδι , ενώ το δεύτερο την ξέφρενη δράση και το μακέλεμα μίας πολυμελούς ομάδας αντιπάλων, μέχρι να εκκινήσει, λίγο αργότερα, ο επόμενος γύρος. Αυτό άλλωστε αποτελεί και το 95% του gameplay του “Dead Effect”, με το υπόλοιπο 5% να το ξοδεύουμε σε άνοιγμα φοριαμών, μάζεμα πυρομαχικών και χρημάτων που βρίσκονται διάσπαρτα εντός του αεροσκάφους, αναπλήρωση της ενέργειάς μας αλλά και διεύρυνση των ικανοτήτων μας σε συγκεκριμένες μονάδες που επιτελούν τους σκοπούς αυτούς. Μη πείτε ότι δε σας θυμίζει έστω και λίγο Doom 3 Το τελευταίο χαρακτηριστικό που ανέφερα, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των υφιστάμενων όπλων, αλλά και την αγορά νέων, αποτελούν καλές ιδέες, οι οποίες όμως, τουλάχιστον στο πρώτο playthrough, δε προλαβαίνουν να υλοποιηθούν, ακριβώς λόγω της περιορισμένης διάρκειάς του. ΣΦΗΝΑΚΙ ΔΡΑΣΗΣ Επειδή φαντάζομαι ότι την πρώτη φορά που ασχολείται κάποιος μ’ ένα παιχνίδι δεν ξοδεύει χρόνο για εξονυχιστικό έλεγχο κάθε χώρου, ούτε και αρέσκεται να επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία ξανά και ξανά, ο χρόνος που θα χρειαστεί για να φτάσετε στο τέλος του story mode με δυσκολία θα ξεπεράσει τις τρεις, με τίποτα δε τις τέσσερις, ώρες. Ακριβώς επειδή επιλογή για save κατά τη διάρκεια έκαστης αποστολής δεν υφίσταται, είναι βέβαιο ότι αρκετές φορές θα ενδώσετε στον πειρασμό να συνεχίσετε από το σημείο που μόλις χάσετε, έναντι ενός ποσού που θα αφαιρεθεί από το σύνολο των χρημάτων που έχετε συγκεντρώσει. Μοιραία αυτό θα μειώσει τη δυνατότητα να προβείτε σε upgrade των όπλων που ήδη κατέχετε, αλλά και σ’ αγορά νέων, στο ενδιάμεσο των αποστολών. Επειδή λοιπόν το αντίτιμο που ζητά κάθε όπλο μόνο χαμηλό δεν είναι, η απόκτηση κάποιου εξ’ αυτών θα έρθει λίγο πριν το φινάλε, συνεπώς δε θα προλάβετε να το χαρείτε. Φυσικά κανείς δε σας εμποδίζει να επαναλάβετε καθεμία εκ των δώδεκα αποστολών, αλλά και να δοκιμάσετε τα δύο άλλα modes που προσφέρονται πέραν του Story, που είναι τα Survival και Biohazard. Στο πρώτο καλείστε να επιβιώσετε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πετυχαίνοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο combo θανάτωσης αντιπάλων, στο δεύτερο να αποκρούσετε τρία ισχυρά κύματα εχθρών. Ο Razor είναι το πρώτο mini boss που θ' αντιμετωπίσουμε Το σίγουρο είναι ότι όταν καταφέρετε ν’ αποκτήσετε επιπλέον οπλισμό, ενισχύοντας παράλληλα τη δύναμη πυρός και μειώνοντας το απαιτούμενο reloading time, το παιχνίδι θ’ αποκτήσει τελείως άλλη χάρη, καθώς, σε αντίθεση με την πρώτη εμπειρία μαζί του, θα νιώθετε πολύ πιο ισχυρός έναντι των αντιπάλων σας, άρα θα ευχαριστιέστε περισσότερο την αναμέτρησή σας μαζί τους. Ανέφερα παραπάνω ότι δε μπορούμε να σώσουμε τη θέση μας όσο παίζουμε μία αποστολή. Αντιθέτως, εφαρμόζεται auto save στο τέλος καθεμίας εξ’ αυτών. Απ’ αυτό και μόνο καταλαβαίνετε ότι η διάρκειά τους, καθώς και το μέγεθος του χάρτη όπου λαμβάνουν χώρα, είναι πολύ περιορισμένα. Ο τρόπος εξόντωσης των ζόμπι είναι συγκεκριμένος και υπακούει στον κλασσικό κανόνα «ανατίναξη του κεφαλιού». Αυτό δε σημαίνει ότι αν δεν επιτυγχάνουμε headshots δε θα καταφέρουμε να ξαπλώσουμε τους εχθρούς μας, σίγουρα όμως θα μας πάρει παραπάνω χρόνο και σαφώς περισσότερα πυρομαχικά προκειμένου να το επιτύχουμε. Επί της ουσίας λοιπόν, το “Dead Effect” είναι μία συνεχής προσπάθεια επίτευξης headshots, που ανά κάποια διαστήματα μας ανταμείβουν με κερδισμένα gold coins, που με τη σειρά τους εξαργυρώνονται σε αγορά όπλων. Οι mobile καταβολές, άρα και ο casual χαρακτήρας, του παιχνιδιού δε μπορούν -ούτε και γίνεται κάποια προσπάθεια- να κρυφτούν και φανερώνονται απ’ τις ευκολίες που παρέχονται προκειμένου να φτάσουμε στο τέλος κάθε επιπέδου. Γι’ αρχή έχουμε την δυνατότητα ενεργοποίησης του auto healing. Μη ρωτάτε, προφανώς δε την εκμεταλλεύτηκα. Ύστερα, με το πάτημα του πλήκτρου Η μπορούμε ανά πάσα στιγμή να δούμε πού πρέπει να κατευθυνθούμε. Όσο για τα αντικείμενα που μπορούμε να συλλέξουμε (σφαίρες-χρήματα-μηνύματα αποθηκευμένα σε tablets), είναι τελείως ευδιάκριτα, διαθέτοντας ένα ολόγραμμα ακριβώς από πάνω τους, που υποδηλώνει την παρουσία τους. Καλή στόχευση στο κεφάλι και... γεια σου! Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι πλούσιος και περιλαμβάνει πλήθος ενεργειών από πλευράς μας. Με πάτημα του πλήκτρου Τ ενεργοποιούμε το bullet time mode που γνωρίζουμε κι από άλλα παιχνίδια, όπου ο χρόνος επιβραδύνεται, δίνοντάς μας σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των εχθρών. Με το Y προκαλούμε έκρηξη που σκοτώνει οτιδήποτε βρίσκεται κοντά μας, ενώ ακριβώς λόγω του ότι συχνά θα βρεθούμε να δεχόμαστε επίθεση από διαφορετικές πλευρές, με τα Q και Ε πραγματοποιούμε στροφή 180 μοιρών με φορά προς τ’ αριστερά και δεξιά αντίστοιχα. Η εναλλαγή όπλων πραγματοποιείται είτε με τον mouse wheeler είτε με τα πλήκτρα 1, 2, 3 και 4. Το τελευταίο αντιστοιχεί στις χειροβομβίδες, που αποτελούν σημαντικό εργαλείο στην αναχαίτιση συσσωρευμένου αριθμού ζόμπι. ΛΙΓΗ ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΛΑΠΤΕ Δύο είναι τα κύρια προτερήματα του “Dead Effect”: Τα γραφικά και η ποικιλία των εχθρών του. Το αεροσκάφος μέσα στο οποίο εξελίσσεται η μάχη μας με τους αιμοδιψείς νεκροζώντανους μοιάζει σαν να ξεπήδησε κατευθείαν από το σκηνικό του Doom 3, η δε δυνατότητα χρήσης του φακού -που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και τόσο αναγκαία- φαντάζει σαν έμμεσος τρόπος από μέρους των δημιουργών ν’ αποτίσουν φόρο τιμής στο παιχνίδι της Id. Οι αντίπαλοι διαθέτουν λεπτομέρεια στον σχεδιασμό τους, η ανατίναξη των κρανίων τους είναι θεαματική, ενώ το animation της κίνησής τους αξιολογείται θετικά. Γενικά η Unity engine καταφέρνει ν’ ανταπεξέλθει μ’ ευκολία στις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Πέραν των απλών ζόμπι, που επιδιώκουν να μας γραπώσουν είτε περπατώντας είτε έρποντας προς το μέρος μας, τη γραμμή κρούσης ενισχύουν αρκετές ακόμη παραλλαγές τους. Άλλα είναι πολύ πιο ανθεκτικά στα πυρά μας, άλλα πετάνε κομμάτια από το σώμα τους όπως και χειροβομβίδες προς τη μεριά μας, ενώ δε λείπουν κι εκείνα που κουβαλούν ένα αλυσοπρίονο με προφανή σκοπό χρήσης του. Την εμφάνισή τους κάνουν και κάποια τέρατα που είναι πολύ πιο γρήγορα στην κίνησή τους, ενώ εκτός του τελικού αρχηγού, θα έρθουμε αντιμέτωποι με δύο ακόμη bosses, που δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να νικηθούν. Πώς σας φαίνεται το (ανύπαρκτο) background; Στον αντίποδα των παραπάνω, βρίσκεται η τραγική μονοτονία του σκηνικού και των χώρων όπου εξελίσσεται η δράση και η παντελής απουσία backgrounds στις λιγοστές εξωτερικές τοποθεσίες που επισκεπτόμαστε. Κουραστικό επίσης αποδεικνύεται το πανομοιότυπο μοτίβο δράσης, που συνίσταται στη συντονισμένη επίθεση διψήφιου αριθμού ζόμπι, με την αφετηρία της επίθεσής τους συχνά να βρίσκεται πολύ κοντά μας, δυσκολεύοντας τη γρήγορη εξολόθρευσή τους. Το τελικό boss φανερώνει μία σατιρική διάθεση από μέρους των στελεχών της BadFly -δε μπορώ να ερμηνεύσω αλλιώς την εντελώς γελοία εμφάνισή του-, το φινάλε όμως είναι το πιο “άτσαλο” που έχω δε σε video game τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, η ιδιαίτερη σύντομη διάρκεια του παιχνιδιού και οι πολύ υψηλές απαιτήσεις σε συγκεντρωθέντα χρήματα προκειμένου να καταφέρουμε να εμπλουτίσουμε το οπλοστάσιό μας θα μας οδηγήσουν να ολοκληρώσουμε τις δώδεκα αποστολές χρησιμοποιώντας δύο μόλις όπλα, επιφέροντας ένα ακόμη καίριο χτύπημα μονοτονίας στο gameplay. Αυτό είναι κάτι που σε δεύτερο ή τρίτο playthrough μετριάζεται σημαντικά, προϋποθέτει όμως να έχουμε τη διάθεση να ξαναπαίξουμε απ’ την αρχή το “Dead Effect”. Μάλιστα μπορούμε, αν το επιθυμούμε, να προτιμήσουμε την «New Game Plus» επιλογή, η οποία ανεβάζει αισθητά το επίπεδο δυσκολίας, καθώς εκεί τα ζόμπι χτυπούν πιο δυνατά. Σε γενικές γραμμές λοιπόν το gameplay υποφέρει από σημάδια συνεχούς επανάληψης σε διάφορους τομείς, με εμφανή την αδυναμία του να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Αν μη τι άλλο, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η τεράστια απόσταση μεταξύ της γνώμης των χρηστών στο Steam και αρκετών reviewers. Σ’ αμφότερες τις πλευρές εντόπισα στοιχεία υπερβολής, καθότι δεν ήταν λίγοι οι gamers που αποθεώνανε το “Dead Effect” δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για κάποια υπερπαιχνιδάρα, την ίδια στιγμή που σε κριτικές που συναντούσα σ’ ορισμένα sites το παιχνίδι έπεφτε θύμα ανελέητου θαψίματος, δίχως ν’ αξίζει κάτι τέτοιο. Πολύ καλή ιδέα το ανέβασμα των skills Προσωπικά το θεωρώ ως μία αρκετά αξιόλογη προσπάθεια από μέρους ενός μικρού studio όπως είναι η BadFly Interactive, χωρίς αυτό να παρέχει συγχωροχάρτι στην εταιρεία για τα μειονεκτήματα που εντοπίζονται στο παιχνίδι, που λογικά θα διορθωθούν στο sequel που αναμένουμε εντός της χρονιάς. ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΟΥΣΤΑ Το “Dead Effect” δεν αποτελεί απαραιτήτως κακή αγορά, με την προϋπόθεση να γνωρίζει και να έχει κατανοήσει καλά ο υποψήφιος αγοραστής τι θ’ αποκτήσει αγοράζοντάς το. Αυτό λοιπόν που θα λάβει είναι ένα πολύ μικρής διάρκειας και επαναλαμβανόμενου gameplay λουτρό αίματος, που δε παύει να έχει τον χαβαλέ του, χωρίς όμως να αποφεύγει να κουράσει, εξαιτίας της παντελούς απουσίας ποικιλίας στο gameplay, αλλά και στο setting των δώδεκα αποστολών που διαθέτει. Τα Survival και Biohazard modes προσπαθούν να του δώσουν μία ένεση διάρκειας, δεν είναι σίγουρο όμως ότι θα καταφέρουν να τραβήξουν το ενδιαφέρον σας. Αν το mindless shooting είναι αυτό που χρειάζεστε και σας ευχαριστεί να κάνετε στο διάλειμμα της ενασχόλησης με πιο «εγκεφαλικά» παιχνίδια, το “Dead Effect” πιθανότατα θα σας προσφέρει κάποιες ώρες ευχάριστης ενασχόλησης. Σ’ αντίθετη περίπτωση μείνετε αρκετά μακριά του, γιατί τα σημαντικά ελαττώματά του είναι σε θέση να σας κάνουν να φρίξετε. Ειλικρινά τώρα, σας κάνει αυτός για τελικός κακός; Σε κάθε περίπτωση, επειδή με €8 μπορεί πλέον κάποιος να επιλέξει το επόμενο παιχνίδι του μέσα από μία τεράστια ποικιλία τίτλων, θεωρώ ότι σε μία προσφορά που θα κατεβάσει την τιμή του στα €5, θα κερδίσει πολύ περισσότερους φίλους. Pros Έχει αρκετό χαβαλέ, ειδικά όταν καταφέρουμε ν’ ανεβάσουμε τη δύναμη πυρός των όπλων μας Η ποικιλία των αντιπάλων του Οι εσωτερικοί χώροι και τα sprites έχουν καλή σχεδίαση… Cons …αλλά τα backgrounds των εξωτερικών χώρων είναι τραγικά Καμία αλλαγή σκηνικού / περιβάλλοντος Επαναλαμβανόμενη δράση Μικρή διάρκεια του story mode Κατά την αρχική ενασχόληση μαζί του, ουσιαστικά δε προλαβαίνουμε να δοκιμάσουμε το υπόλοιπο οπλοστάσιο Κάτι περισσότερο για φινάλε;

DEAD EFFECT