Dennaton Games

Ανοίγω τα μάτια και εύχομαι να ήμουν τυφλός. Δεν είναι τόσο ο πονοκέφαλος, όσο το γεγονός ότι η Φιλαρμονική των Κομπρεσέρ δείχνει να έχει στήσει μόνιμο κοντσέρτο στο διαμέρισμά μου. Σέρνομαι ως το μπάνιο -δε θυμάμαι να 'χα αφήσει τόσα κουτιά στο πάτωμα, πρέπει να βάλω μια τάξη εδώ μέσα- και παίρνω το τελευταίο μου παυσίπονο. Δεν κάνει απολύτως τίποτα. "Ένα. Νέο. Μήνυμα." Η γκόμενα που ζει στον τηλεφωνητή μου είναι ατσαλάκωτη. Βρέξει χιονίσει, μιλάει άπταιστα και με ακαδημαϊκή στίξη. Θέλουν τεχνικό για τα δίκτυα στην Οδό Τάδε, στις 9. Αν σταματήσει να πονάει το κεφάλι μου, μπορεί και να πάω. YOU'VE DONE SOME HORRIBLE THINGS LATELY... Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θυμάστε το Postal. Η σειρά μπορεί να έχει φτάσει πλέον στην τραγελαφική τρίτη συνέχειά της, μα το πρώτο παιχνίδι στάθηκε ως το απόλυτο νοσηρό κάλτ αριστούργημα της εποχής του. Υποτυπώδες σενάριο, Ultraviolence™ (μην τη μπερδέψετε με το μπανάλ "Υπερβολική Βία") και μια εντελώς "πειραγμένη" ματιά στην παραδοσιακή δομή των videogames όπως τα ξέραμε μέχρι τότε. Το Hotline Miami της one-man-army Dennaton Games, μπορεί να εμπνέεται από το μακρινό Postal, αλλά παίρνει την εφιαλτική του δυστοπία, τη μπολιάζει με ανατριχιαστικές νέον αποχρώσεις και το καλύτερο soundtrack που έχει εμφανιστεί σε video game εδώ και χρόνια. Της φοράει λατέξ μάσκα νεκρού κουνελιού και γεμίζει το πόρτ μπαγκάζ όπλα. Μετά της τηλεφωνεί και της λέει αδιάφορα πως είναι μια δουλίτσα που πρέπει να τακτοποιηθεί εκεί κι εκεί. Είναι δύσκολο να περιγράψω το νοσηρό, πανέμορφο κόσμο του Hotline Miami. Τα γραφικά είναι top-down και θα σας γυρίσουν πίσω στις ένδοξες ημέρες του NES. Παρ'όλη τη φαινομενική απλότητά τους, έχουν δημιουργηθεί για ένα και μόνο σκοπό. Την καλύτερη δυνατή απεικόνιση του περιβάλλοντα κόσμου σας και τη διευκόλυνση της στρατηγικής σας. Βλέπετε, ο πρώτος κανόνας του Hotline Miami είναι πως θα πεθάνετε. Ο δεύτερος κανόνας του Hotline Miami είναι πως θα πεθάνετε λίγο περισσότερο. Ο νόμος του "One Shot Kill" ισχύει αμφίδρομα, τόσο για τους μυστηριώδεις λευκοντυμένους αντιπάλους σας όσο και για εσάς τον ίδιο. Η ιλιγγιώδης ταχύτητα της δράσης μόνο επιτείνεται από το ξέφρενο, μανιακό, lo-fi sick crud 80's electronica soundtrack, αφήνοντας ένα συναίσθημα acid trip αμετάκλητα στραβωμένου. O Kύριος Άλογος μας έρχεται κατευθείαν από Twin Peaks μεριά. ΤΗΕ ΤRUTH IN 8000 BULLETS OR LESS Η απερίγραπτη μαεστρία του Hotline Miami δεν έγκειται τόσο στις λειτουργικές, υπερβίαιες και -ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού- πανδύσκολες αποστολές του, όσο στο γεγονός ότι ενώ ξέρει να αφηγηθεί θαυμάσια την εφιαλτική του ιστορία, η μοναδική αλληλεπίδραση που σας αφήνει να έχετε με τον κόσμο του, είναι η πράξη του φόνου. Ξεκινάτε κάθε αποστολή στο διαμέρισμά σας, με ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Απαντάτε, κατεβαίνετε τις σκάλες και μπαίνετε στο αυτοκίνητό σας που θυμίζει ύποπτα μια μυθική DeLorean. Φτάνετε στον προορισμό σας και υπάρχει μονάχα ένας σκοπός. Κανένας επιζώντας. Η AI των εχθρών εξυπηρετεί τις ανάγκες του παιχνιδιού θαυμάσια. Γίνεται εσκεμμένα προβλέψιμη μετά από τους πρώτους 359 θανάτους σας, ώστε να έχετε κάποιου είδους ελπίδα και ευκαιρία να φτάσετε στον -εκπληκτικό και χορταστικότατο- τερματισμό του. Σε κάποια από τις πρώτες αποστολές μάλιστα, το παιχνίδι αυτοσαρκάζεται, με ένα mini boss να φωνάζει απεγνωσμένα στους υποτακτικούς του "Stick to your training and everything will be alright!" ενώ το πλατύ και ολοένα πιο ανισσόροπο χαμόγελό σας μαρτυρά πως αυτό ακριβώς περιμένετε για να ξεκινήσετε το θεάρεστο μακελειό σας. Όπλα υπάρχουν πάμπολλα, από ρόπαλα του baseball ως διπλά uzi, σούρικεν, μολότωφ κ.ο.κ. Μάλιστα ανάλογα με τις επιδόσεις και τον τρόπο παιχνιδιού μας, μπορούμε να ξεκλειδώσουμε ακόμη περισσότερα στο τέλος κάθε αποστολής. Ένα κομβικό σημείο της δράσης του Hotline Miami αφορά και στις τοτεμικές λατέξ μάσκες ζώων που φορά ο ανώνυμος πρωταγωνιστής μας. Επίσης ξεκλειδώνουν βάσει επιδόσεων και καλούμαστε να διαλέξουμε μια στην αρχή κάθε αποστολής μας. Κάθε μάσκα, εκτός από ένα θαυμάσια μπανάλ και βαρετό όνομα (Όσκαρ η Κουκουβάγια, Πήτερ ο Μονόκερως, Τζών το Γουρούνι) δίνει και ένα μοναδικό gameplay μπόνους. Κάποιες κάνουν τους πυροβολισμούς σας αθόρυβους, άλλες σας εξασφαλίζουν περισσότερα πυρομαχικά ανά όπλο ή καθιστούν τα σκυλιά φιλικά προς το χαρακτήρα σας. Κάτι είπαμε πριν για Ultraviolence, έτσι; Η απλότητα των γραφικών και της απεικόνισης εξαπατά. Το Hotline Miami είναι ίσως ό,τι πιο hardcore έπαιξα μετά το Binding of Isaac. Μια λάθος κίνηση ισοδυναμεί με τον ακαριαίο θάνατό μας και αυτόματο restart στην αρχή του επιπέδου -ή υποεπιπέδου- με όλους τους εχθρούς φυσικά ξαναζωντανεμένους. Από τη στιγμή που οι εχθροί αντιλαμβάνονται την παρουσία μας, ορμάνε μπουλουκηδών και έχουμε κυριολεκτικά κλάσματα του δευτερολέπτου για ν'αντιδράσουμε. Το πώς θα χειριστούμε τον χαρακτήρα μας σ'αυτά τα μικροσεκόντ, είναι όλη η μαγεία του παιχνιδιού. Δεν υπάρχουν σίγουρες λύσεις. Δεν έχει "Βρήκα τον Ανώδυνο, καμπέρωσα την πόρτα και περιμένω". Τα πάντα μπορεί ν'ανατραπούν ανά πάσα στιγμή. Η λατέξ μάσκα βατράχου που διαλέξαμε στην αρχή του επιπέδου είναι η μόνη μας πανοπλία και δεν την κόβω να βαστάει και πολύ ενάντια στα εννιά χιλιάδες χιλιοστά του εχθρικού μολυβιού. Αν παρ'ελπίδα κατορθώσουμε να θριαμβεύσουμε και να μείνουμε τελευταίος επιζών, έχουμε ολοκληρώσει το επίπεδο. Επιστρέφουμε μέσα από μια θάλασσα διαμελισμένων πτωμάτων στο αυτοκίνητό μας και επιστρέφουμε στην 'κανονική' ζωή μας. Αυτές οι σκηνές 'χαλάρωσης' όπου ο ανώνυμος, σχιζοφρενής (;) πρωταγωνιστής μας επισκέπτεται ένα video club, μια πιτσαρία ή το μπαρ της γειτονιάς του (Με τον ίδιο παραδόξως ξεχασμένο χίπη να δουλεύει και στα τρία) σε συνδυασμό με το εκπληκτικό, παλλόμενο, ολοζώντανο bad trip soundtrack, φτιάχνουν όλο το παιχνίδι. Ποιός διάολο σας αφήνει όλ'αυτά τα μηνύματα; Ποιά είναι η κοπέλα που βγάζει σηκωτή από την κόλαση ο ήρωάς μας και γιατί την κρατάει στο σπίτι του; Πώς γίνεται ο ίδιος τύπος να δουλεύει σε όλα τα μαγαζιά και ποιοί τελοσπάντων είναι οι Κύριοι Άλογο, Κουκουβάγια και Κόκορας που δείχνουν να ξέρουν πολύ περισσότερα για τη ζωή σας από σας τον ίδιο; Κάθε μάσκα έρχεται με τα δικά της ξεχωριστά bonuses. Οι απαντήσεις μόνο για τους πολύ γενναίους και μετά από δέκα περίπου ώρες που διαρκεί η campaign του παιχνιδιού. Αριστοτεχνικά δομημένο, σκηνοθετικά έτη φωτός μπροστά (οι developers ευχαριστούν και ονομαστικά τον Nicholas Winding Refn, σκηνοθετή του υπνωτιστικού lo-fi αριστουργήγματος Drive στα credits), πιο βίαιο από το Postal και πιο-hardcore-πεθαίνεις, το Hotline Miami μπορεί να μην είναι τέλειο, αλλά είναι σίγουρα το πιο εντυπωσιακό indie παιχνίδι του 2012. Από τη στιγμή που θα επισκεφτείς, το βίαιο, φαινομενικά παράλογο κόσμο του, δεν πρόκειται να το ξεχάσεις ποτέ. Pros Μοναδικά εφιαλτική ατμόσφαιρα Εκπληκτικό soundtrack Ό,τι πλησιέστερο σε Interactive εκδοχή του πανέμορφου Drive Cons Ιδιαίτερα αυξημένη δυσκολία προς το τέλος της campaign Από ένα σημείο και μετά, το gameplay απλώς το ανέχεσαι για να δεις τη συνέχεια της εκπληκτικής ιστορίας. Από τα 12.000 πτώματα και μετά.

HOTLINE MIAMI