Game Freak

Το έχουμε πει στο παρελθόν, θα το πούμε ξανά και τώρα: οι Ιάπωνες είναι από άλλο πλανήτη. Σε ποιο άλλο σημείο της Γης θα υπήρχαν νοήμονες άνθρωποι που θα σκαρφίζονταν να δημιουργήσουν έναν John Rambo με τη μορφή ενός... ελέφαντα και όχι μόνο αυτό, αλλά θα αποφάσιζαν να τον κυκλοφορήσουν κιόλας με τη μορφή platform game; Πέρα από το ρητορικά αυτά ερωτήματα, η αλήθεια είναι ότι ενίοτε κάτι τέτοιες "κουλές" επινοήσεις μπορεί να αποδειχθούν επιτυχημένες, μόνο και μόνο επειδή ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες το γάλα από τις τετριμμένες ιδέες που γονατίζουν εδώ και χρόνια το gaming. Ιδίως αν διαθέτουν και ένα αξιοπρεπέστατο επίπεδο ποιότητας και δεν βασίζονται μονάχα στην εκκεντρικότητα τους. Το Tembo The Badass Elephant των Game Freak/Sega ανήκει στα παιχνίδια που δεν στέκονται μόνο σε αυτή. Συνοπτικά αν προσπαθήσει να περιγράψει κανείς το Tembo, πρόκειται ίσως για την πιο αξιόλογη προσπάθεια να συνδυάσει τα καλύτερα στοιχεία των κορυφαίων platform που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία 20-25 χρόνια. Κατά κύριο λόγο, η αύρα που εκπέμπει θυμίζει ιδιαίτερα τους κλασικούς τίτλους της κραταιάς μασκώτ της Sega, του Sonic the Hedgehog, ενώ αν κάποιος σηκώσει το κάλυμμα και ψάξει στα ενδόμυχά του, θα βρει στοιχεία τόσο από το "αντίπαλο δέος" (το Donkey Kong Country της Nintendo) όσο και από πιο σύγχρονα platform όπως π.χ. το αριστουργηματικό Rayman Legends. Ολα αυτά "ραμμένα" μεταξύ τους με μια πολύχρωμη κλωστή που ξεχειλίζει από μεράκι και αγάπη σε μια εποχή που η κυκλοφορία ενός platform παιχνιδιού αποτελούσε είδηση. Ο Tembo δεν χαμπαριάζει λέμε... Ως συνήθως, η ιστορία που διηγείται το παιχνίδι είναι υποτυπώδης, αλλά ταυτόχρονα αν κάτσει να το αναλογιστεί κανείς, αρκετά αστεία: ελέγχουμε τον Tembo, έναν... War Elephant (για να χρησιμοποιήσουμε και λίγο πιο...επικούς όρους), ο οποίος έχει αποσυρθεί μετά από μια μακροχρόνια θητεία. Το καθήκον όμως δεν θα αργήσει να τον καλέσει (όπως και ο στρατηγός του - ναι, πόσο Rambo 3 θα μας θυμήσετε ακόμα;), καθώς η πόλη Shell City δέχεται επίθεση από τη μυστηριώδη οργάνωση PHANTOM και ο σκληροτράχηλος ελέφαντας μας είναι ο μοναδικός που μπορεί να τη σταματήσει. That's it, πάμε στην ουσία τώρα. Ο Tembo καθ' ότι βαρύς σαν θηλαστικό, περπατά μεν σχετικά αργά, αλλά η... πολύχρονη πολεμική εμπειρία του σε συνδυασμό με την αυστηρότατη στρατιωτική εκπαίδευση που έλαβε από μικρή ηλικία (χα!), τον κάνει να διαφέρει σημαντικά από τους συμβατικούς ελέφαντες. Συγκεκριμένα διαθέτει τη κίνηση Dash με την οποία δεν αφήνει τίποτε όρθιο στο πέρασμά του, ενώ αν εφαρμοσθεί όσο βρίσκεται στον αέρα, τότε μπορεί να κουλουριαστεί και να χτυπήσει κατά το δοκούν (Sonic, πώς πάχυνες έτσι;). Επίσης η φαρέτρα του περιλαμβάνει ένα σφυρο-uppercut, μια κίνηση bash (τόσους τόνους ζυγίζουμε), ενώ μέσω της προβοσκίδας του μπορεί να εκτοξεύει νερό, σβήνοντας τυχόν φωτιές ή παρεμφερούς τύπου παγίδες που θα μπορούσαν να τον βλάψουν. Εχοντας ως όπλο τις προαναφερθείσες ικανότητες του Tembo, σκοπός σας είναι να ολοκληρώσετε με επιτυχία τα περίπου 18 stages που διαθέτει το παιχνίδι, συνθλίβοντας όσες περισσότερες δυνάμεις των PHANTOM μπορείτε, μαζεύοντας μιλούνια από φυστίκια και σώζοντας διάφορους τυχερούς/άτυχους επιζώντες. Σκούρα τα πράγματα... Υπάρχουν τρεις (+1) ζώνες/κόσμοι, που ο καθένας βασίζεται στο δικό του theme, με το σχεδιασμό των levels να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Είναι πραγματικά εξαίσια η δουλειά που έχουν κάνει οι άνθρωποι της Game Freak, καθώς πρακτικά κανένα stage δεν μοιάζει με το προηγούμενο, ενώ έχουν χτιστεί κατά τέτοιο τρόπο που ευνοούν την εξερεύνηση χωρίς να χάνεται ο ρυθμός. Μάλιστα το παιχνίδι φροντίζει να αλλάζει τακτικά πρόσωπο για την αποφυγή τυχόν πλήξης, από το "καταστροφικό" τρεχαλητό (είπαμε, Sonic), το πιο ντελικάτο platforming μέχρι και κάποιους απλούς περιβαλλοντικούς γρίφους. Εννοείται ότι από τη γνωστή συνταγή δεν λείπουν και τα bosses, τα οποία ως είθισται απαιτούν τελείως διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης από τους τυπικούς εχθρούς. Γενικά το Tembo καταφέρνει, με την αυτοπεποίθηση του φαβορί, να σας κρατά καθηλωμένους προβάλλοντας συνεχώς διασκεδαστικές προκλήσεις, ενίοτε μάλιστα υψηλής δυσκολίας που απαιτούν αυτοσυγκέντρωση, υπομονή και ακρίβεια στις κινήσεις, ενώ ο completionist που κρύβεται μέσα σας δεν θα αργήσει να ξυπνήσει. Είναι θέμα λεπτών να ξεκινήσετε τις προσπάθειες να πιάσετε το τέλειο σκορ σε κάθε πίστα, εξοντώνοντας όλους τους εχθρούς και σώζοντας κάθε επιζώντα, οι οποίοι συχνά κρύβονται σε πολύ ευφάνταστα σημεία. Δυστυχώς όμως, είτε σαν παίκτης σας αρέσει να μαζεύετε τα πάντα είτε όχι, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείτε να το πράξετε (αν όχι εξ' ολοκλήρου, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό). Ο λόγος είναι ότι η Game Freak, αντιλαμβανόμενη ότι το Tembo είναι απελπιστικά μικρό σε μέγεθος, σκέφτηκε να "κλειδώσει" ορισμένες πίστες (μία σε κάθε ζώνη) που παραμένουν κλειδωμένες αν δεν έχετε εξοντώσει ένα συγκεκριμένο αριθμό από τσιράκια της PHANTOM. Αυτό σημαίνει ότι αν περνούσατε τις πίστες στο πόδι (καθόλου απίθανο), χωρίς να τις ψάχνετε πρώτα εξονυχιστικά, πιθανότατα να χρειαστεί να τις ξαναπαίξετε για να προχωρήσετε παρακάτω. Platform χωρίς bosses, ντοματοσαλάτα χωρίς φέτα. Ομολογουμένως αυτό το έμμεσα επιτακτικό farming δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, καθώς προκειμένου να δω τις επόμενες πίστες του παιχνιδιού, έπαιζα ξανά και ξανά τα πρώτα levels μέχρι να εντοπίσω όσους περισσότερους εχθρούς μπορώ, παρέα μάλιστα με τους συχνά απίθανα κρυμμένους επιζώντες, οι οποίοι δίνουν έκαστοι τους διόλου ευκαταφρόνητους +10 πόντους στο σύνολο. Τουλάχιστον κουραστικό και μια οκνηρή ιδέα να επεκταθεί ο χρόνος ενασχόλησης του παίκτη με το παιχνίδι, που λειτουργεί μάλλον αρνητικά για κάποιον που απλά θέλει να περάσει ευχάριστα την ώρα του. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι δεν διαθέτετε άπειρες ζωές, όπως συμβαίνει στα περισσότερα σύγχρονα παιχνίδια, και στη περίπτωση που μηδενιστούν όταν επανειλλημένως αποτυγχάνετε να ολοκλήρωσετε κάποιο stage, τότε θα χρειαστεί να ξεκινήσετε από την αρχή του και όχι από το κοντινότερο checkpoint - πράγμα που μπορεί να γίνει ολίγον τι εκνευριστικό αν βρίσκεστε εν μέσω μιας ζόρικης πίστας. Προϋπόθεση για να τις αυξήσετε είναι να συλλέγετε φυστίκια (υπάρχουν εκατοντάδες σε κάθε πίστα), τα οποία σε μεγάλους αριθμούς συνθέτουν βαζάκια φυστικοβούτυρου (!) που αντιπροσωπεύουν τον αριθμό των ζωών του Tembo. Αν και γενικότερα δεν θα αντιμετωπίσετε ιδιαίτερο πρόβλημα με την υπόθεση "περιορισμός ζωών" και ο Tembo αντέχει 4-5 χτυπήματα πριν πέσει, η ύπαρξή της από μόνη της είναι αρκετή για να σας αγχώσει κομματάκι σε ορισμένα δύστροπα σημεία που ο θάνατος του Tembo είναι ακαριαίος. Ιδίως αν συνυπολογίσετε ότι το κουμπί του Dash είναι λίγο πιο ευαίσθητο απ' ότι θα έπρεπε και αν δεν το "δαμάσετε" γρήγορα να μην φυτρώνει εκεί που δεν το σπέρνουν, θα σας κοστίσει μερικούς άδικους θανάτους... Εντελώς Sonic το συγκεκριμένο επίπεδο. Ως εκ τούτου, τα προαναφερθέντα δεδομένα είναι οι κύριοι λόγοι που αποτρέπουν το Tembo The Badass Elephant από το να κερδίσει το τίτλο του instant-classic. Σε μια κρίση μεροληψίας, αφήνοντας τους στην άκρη, το παιχνίδι τα έχει σχεδόν όλα: άρτιους platform μηχανισμούς, ιδιοφυές level design, προκλητικό πλην σωστά κλιμακούμενο επίπεδο δυσκολίας, πανέμορφα και αξιαγάπητα καρτουνίστικα γραφικά (η Unity engine για μια ακόμη φορά δίνει ρέστα), συμπαθέστατο soundtrack και προσιτό χειρισμό. Βάζοντας τους όμως στην εξίσωση, το Tembo ναι μεν αποκτά θετικό πρόσημο, αλλά όχι τόσο θετικό όσο θα θέλαμε και θα του άξιζε. Ισως σε πιθανό επερχόμενο sequel να τα καταφέρει, προς το παρόν όμως περιορίζεται στη φράση "αρκετά αξιόλογη πρόταση για τους λάτρεις του είδους". Το review code του Tembo The Badass Elephant μας προσέφερε η Zegetron, την οποία ευχαριστούμε θερμά. Pros Πολύ όμορφα γραφικά, φτιαγμένα με μεράκι από ανθρώπους με γούστο Εξυπνες πινελιές από χιούμορ Μελετημένος σχεδιασμός των levels με αυξημένο επίπεδο δυσκολίας Εύκολα προσβάσιμος χειρισμός, ιδιαίτερα με gamepad... Cons ... που όμως είναι περισσότερο ευαίσθητος απ' ότι θα έπρεπε (αυτό το διαγώνιο dash...) Λίγο περιεχόμενο που προσπαθεί λανθασμένα να αυξήσει τη διάρκειά του με την (σχεδόν επιτακτική) επανάληψη των levels

TEMBO THE BADASS ELEPHANT