Orthogonal Games

Μια από τις μεγάλες ειρωνείες του συγγραφικού βίου, είναι πως κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά πριν βγάλεις το πρώτο εκατομμύριο και όταν το βγάλεις, δεν παίρνεις ο ίδιος πλέον τον εαυτό σου στα σοβαρά. Ο Dan Kaplan βέβαια, ο άτυχος, προβληματισμένος και με-την-πλάτη-στον-τοίχο πρωταγωνιστής του The Novelist, απέχει κάποιους γαλαξίες απ’οτιδήποτε έστω θυμίζει επταψήφιο μεροκάματο. Για την ακρίβεια, πασχίζει να τα φέρει βόλτα με τις οικογενειακές του υποχρεώσεις και τις πιέσεις του εκδότη του να κυκλοφορήσει επιτέλους ένα δεύτερο βιβλίο, αντάξιο της φήμης του πρώτου του. Μην μπορώντας να συγκεντρωθεί στην πόλη, έχει πάρει τη γυναίκα και τον οκτάχρονο γιό του και έχει νοικιάσει ένα σπίτι στην καρδιά του πουθενά, με την ελπίδα πως η απομόνωση θα του επιτρέψει να συναντήσει ξανά τη μούσα του. Οι Kaplans φτάνουν στην καλοκαιρινή τους κατοικία... Όσοι έχετε προσπαθήσει ποτέ να ισορροπήσετε προσωπική και επαγγελματική ζωή, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι αληθινή επιτυχία, αληθινό απόλυτο happy end, δεν υφίσταται. Ανά πάσα στιγμή διαλέγεις το μικρότερο κακό, τον ελαφρύτερο συμβιβασμό και ελπίζεις ο γδούπος της παντόφλας στην καρκάλα σου να είναι αλαφρύς. Σπανίως είναι. Βάλε και το μικρό που σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος κι ας είσαι ολότελα πανικόβλητος μπρος στην αθώα, όλο αγάπη φάτσα του και ξέρεις από την αρχή πως το The Novelist είναι ένα παιχνίδι που δεν θα τελειώσει καλά. Για την ακρίβεια, το Novelist θα τελειώσει όπως ακριβώς θέλεις εσύ…παρά κάτι ψιλά. Αναλαμβάνουμε το ρόλο μιας «παρουσίας» στο σπίτι των Kaplans, μιας αϋλης οντότητας η οποία μπορεί να εξερευνά το σπίτι και να ψάχνει τις αναμνήσεις κάθε μέλους της οικογενείας κατά βούληση. Και αν το όλο σκηνικό με την απομονωμένη συγγραφοφαμέλια και τα φαντάσματα αρχίζει να σας θυμίζει την ανυπέρβλητη «Λάμψη» του Stephen King, θα σας απογοητεύσω προκαταβολικά : παρά το μεταφυσικό κόνσεπτ πίσω από τον κύριο gameplay μηχανισμό του παιχνιδιού, ελάχιστα εξερευνάται αυτή η πλευρά της ιστορίας. Το The Novelist χωρίζεται σε εννέα κεφάλαια, τρία για κάθε μήνα του καλοκαιριού των Kaplans. Κάθε κεφάλαιο αναπαριστά ένα γεγονός στις ζωές τους, είτε αυτό είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για την προώθηση του βιβλίου του Dan, ένας θάνατος στην οικογένεια ή το αγαπημένο τσίρκο του μικρού που έρχεται στην δίπλα πόλη. Σε κάθε κεφάλαιο καλούμαστε να ψάξουμε τόσο το σπίτι για αντικείμενα του κάθε μέλους της οικογενείας, όσο και τις σκέψεις αυτών, για να δούμε τι επιθυμεί ο καθένας αναφορικά με την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Εξερευνώντας τις αναμνήσεις της Linda Το παιχνίδι μάλιστα προσφέρει τη δυνατότητα να παίξουμε σε stealth mode, κάτι που συνιστώ ανεπιφύλακτα, καθώς ισχυροποιεί την αίσθηση της ανάμειξής μας με τα τεκταινόμενα. Πρέπει να προσέχουμε να παραμένουμε διαρκώς αθέατοι μέσα στο σπίτι. Αν κάποιος από τους Kaplans μας αντιληφθεί, θα τρομάξει και θα σκέφτεται μονάχα την «παράξενη οντότητα», κλειδώνοντας με αυτό τον τρόπο την δική του επιθυμία για την έκβαση του εκάστοτε γεγονότος. Χωρίς να μιλάμε για κάτι ρηξικέλευθο ή καινοτόμο, ο απλός stealth μηχανισμός του παιχνιδιού σε συνδυασμό με το πολύ περιορισμένο περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούμαστε για την διάρκειά του, πετυχαίνει στο να δημιουργήσει ατμόσφαιρα και να μας κάνει να νιώσουμε ο παρείσακτος, ο παρατηρητής ανάμεσα στους Kaplans. Και μπορεί να επαναλαμβάνουμε διαρκώς σχεδόν τις ίδιες ενέργειες για τις δυο περίπου ώρες που χρειάζεται για να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι, αλλά η επανάληψη, στα πλαίσια της συγκεκριμένης μυθοπλασίας, δεν ενοχλεί, ούτε ξεπερνά ποτέ τα όρια της υπομονής. Αφού εντοπίσουμε λοιπόν τι επιθυμεί το κάθε μέλος της οικογενείας μας, καλούμαστε να διαλέξουμε ποιόν από τους τρεις θα ικανοποιήσουμε. And life goes on... Εδώ βρίσκεται και όλο το ζουμί του τίτλου, καθώς ουσιαστικά κανένα playthrough δεν μοιάζει απαραίτητα με το προηγούμενο. Κάθε απόφαση έχει θετικές και αρνητικές συνέπειες και δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια «καλό» ή «κακό» φινάλε. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου, παίζει ένα slideshow που μας πληροφορεί για τα αποτελέσματα των επιλογών μας στην ζωή των Kaplans και το φινάλε σχηματίζεται ανάλογα με τις επιλογές μας. Ο μηχανισμός έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αντανακλά ρεαλιστικά και δίχως περιττό μελόδραμα τα αδιέξοδα στη ζωή ενός άντρα που προσπαθεί να κάνει τα πάντα και ταυτόχρονα να εξακολουθήσει να ανασαίνει. Ένα ψεγάδι του The Novelist βέβαια, είναι πως από ένα σημείο και μετά, αρχίζει να παρουσιάζει επιλογές που είτε σε καθιστούν έναν εγωίσταρο μπάσταρδο είτε κάνουν τη φαμέλια ευτυχισμένη εις τραγικό βάρος της όποιας καριέρας μπορεί να ονειρευόσουν να χτίσεις. Επιλέγει, ενδεχομένως εσκεμμένα, να περάσει στα «ψιλά» γράμματα τους συμβιβασμούς που γίνονται από αγάπη, με πλήρη γνώση και δίχως καμία προσδοκία ανταπόδοσης, οι οποίοι στην τελική κρατάνε και τα σπιτικά τριγύρω μας. Παρουσιάζοντας ένα γκρίζο- με έντονες τάσεις στο μαύρο- πορτραίτο των αδιεξόδων της ενήλικης ζωής, το The Novelist καταφέρνει να προκαλέσει εγκεφαλικά όσο και να σε υποβάλλει με την ατμόσφαιρά του, ειδικά αν διαλέξεις το stealth mode. Απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί «απαραίτητο», αλλά έχει μια γοητεία ολότελα δική του. Σαν στοιχειωμένο σπίτι στην άκρη του δάσους ένα πράγμα… {youtube}IMlKUIbZmvk{/youtube} Pros Ενδιαφέρουσα η κεντρική του ιδέα Μεγάλο και ουσιώδες replayability εάν θελήσουμε να εξερευνήσουμε όλα τα πιθανά αποτελέσματα των επιλογών μας Ταιριαστό και ατμοσφαιρικό soundtrack Cons Ελάχιστη διάρκεια Εξαιρετικά περιορισμένος χώρος δράσης Αρκετές από τις επιλογές είναι παράλογες και άδικες, χάνοντας έτσι τη σύνδεσή τους με την πραγματικότητα και την δύναμή τους επάνω στον παίκτη

THE NOVELIST