Road Rash

Ανάμεσα σε όλα τα games που έλιωνα κατά τα μαθητικά μου χρόνια στα 90s, το Road Rash διατηρούσε πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην συνείδησή μου. Εν μέρει λόγω του τελείως πρωτότυπου για τα πρώιμα gaming δεδομένα μου συνδυασμού αγώνων ταχύτητας με βρωμόξυλο, εν μέρει για την δυνατότητα που παρείχε για split-screen multiplayer, λίγο και για το φοβερό και τρομερό soundtrack του, θυμάμαι να περνάω πολλά ευχάριστα απογεύματα μπροστά στο PC με έναν-δυο φίλους και να σπάμε πλάκα παίζοντας Road Rash. Και συγκεκριμένα την remake έκδοση του 1996, αν και η ίδια η πληθώρα εκδόσεων που είχαν κυκλοφορήσει για το παιχνίδι τότε είναι ενδεικτική του κλίματος και της "ιδιαιτερότητας" των εποχών (εκτός της αρχικής έκδοσης που είχε βγει για Amiga το 1991, μέχρι το 1996 είχαμε μια έκδοση για Game Boy, άλλη έκδοση για το 3DO, άλλη για το Sega Genesis συν μια άλλη για το Sega CD - πλατφόρμες άγνωστες όσον αφορά το σημερινό κοινό ίσως, αλλά που είχαν κάνει για τον έναν ή τον άλλο λόγο αίσθηση στην εποχή τους. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία τελείως). Πολλά χρόνια μετά από εκείνες τις αθώες εποχές, στο 2013, ξεκίνησε από μια ανεξάρτητη ομάδα δημιουργών (που δεν έχουν σχέση με το αρχικό Road Rash, απ'όσο γνωρίζω) ένα Kickstarter εγχείρημα υπό το όνομα Road Redemption, το οποίο υποσχόταν να "φέρει την ατμόσφαιρα και την αγνή διασκέδαση του Road Rash, στην σύγχρονη εποχή". Για πολλούς και διάφορους λόγους δεν είχα καταφέρει να το στηρίξω τότε, όμως παρέμεινε για χρόνια στο ραντάρ μου. Και μιλάμε πράγματι για "χρόνια": μετά το Kickstarter του 2013, το game εισήλθε σε φάση Early Access στο Steam το 2014, όπου και παρέμεινε για 3 ολόκληρα χρόνια προτού εξέλθει ως επίσημη "πλήρης" κυκλοφορία μόλις χθες, στις 4 Οκτώβρη 2017. Η αλήθεια είναι πως τέτοιο gankαρισμα ούτε στο Road Rash δεν έπεφτε. Για τους μη-γνώστες, ουσιαστικά στον πυρήνα του gameplay των Road Rash ήταν αγώνες ταχύτητας με μοτοσυκλέτες, με την διασκεδασάρικη έξτρα λεπτομέρεια πως ο αναβάτης μας μπορούσε να ρίξει (και να λάβει) στεγνό ξύλο και να θέσει τις αντίπαλες μοτοσυκλέτες εκτός δράσης (ή, προφανώς, να τεθεί ο ίδιος νοκ-άουτ). Στα πλαίσια της "campaign" έπρεπε να πλασαριζόμαστε σταθερά στις 3 πρώτες θέσεις του κάθε αγώνα στις 5 πίστες του παιχνιδιού για να κερδίσουμε "level", όσο ανεβαίναμε level οι πίστες γίνονταν προοδευτικά μεγαλύτερες, οι αντίπαλοι ομοίως γίνονταν γρηγορότεροι και πιο σκληροί νταήδες ως προς το ξύλο που έριχναν και δέχονταν, κι εμείς χρησιμοποιούσαμε τα χρήματα που κερδίζαμε από τις κούρσες για να αναβαθμίσουμε την εκάστοτε μηχανή μας και να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί. Το Road Redemption καταφέρνει να διατηρήσει ως πυρήνα το παραπάνω, αλλά παράλληλα να το εξελίξει ριζικά. Καταρχάς, παράλληλα με την σταθερή ύπαρξη "classic" mode αγώνων που απαιτούν πλασάρισμα στις 3 πρώτες θέσεις για να μετρήσουν ως επιτυχία, το Road Redemption διαθέτει campaign mode το οποίο είναι... Rogue-like! Χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα για save/reload, ξεκινάμε κάθε φορά τις κούρσες μας από την πίστα 1 και προχωράμε όσο πιο μακριά γίνεται μέσα από πλήρως randomized σε κάθε παρτίδα πίστες και διαδρομές, μέχρι να πεθάνουμε (τουτέστιν, να φτάσουν τα Hit Points μας στο μηδέν) - αν πεθάνουμε, ξανά από την αρχή. Παράλληλα με τους χάρτες, γίνονται randomized και τα objectives της κάθε πίστας - έτσι, πέρα από το παραδοσιακό "τερμάτισε στις 3 πρώτες θέσεις", πλέον υπάρχουν objectives που απαιτούν να σκοτώσουμε συγκεκριμένο αριθμό αντιπάλων, να ολοκληρώσουμε την πίστα μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο, να τερματίσουμε αποκλειστικά πρώτοι, ή να σκοτώσουμε κάποιον "boss" αναβάτη πριν προλάβει να τερματίσει. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως αν σε κάποια πίστα δεν καταφέρουμε να πετύχουμε το objective μας δεν βλέπουμε οθόνη Game Over, αλλά λαμβάνουμε μια ποινή της τάξεως του -25% στο μέγιστο Health μας για την υπόλοιπη παρτίδα και προχωράμε στην επόμενη πίστα. Το παιχνίδι διαθέτει και υποτυπώδες σενάριο για να δικαιολογήσει τις περιηγήσεις μας κατά το Rogue-like campaign. Βέβαια, ως Rogue-like που σέβεται τον εαυτό του, το campaign διαθέτει ποικίλης φύσεως power-ups και unlockables. Έτσι, πέρα από τα Power-Ups που συγκεντρώνουμε κατά την περιήγησή μας σε κάθε διαδρομή (όπως "Health Orbs" και πυρομαχικά), στο τέλος της κάθε πίστας και ανάλογα με τις επιδόσεις μας κερδίζουμε χρήματα και Experiece Points. Τα χρήματα τα ξοδεύουμε μετά από κάθε κούρσα στο "Shop" για να ξεκλειδώσουμε αναβαθμίσεις που ισχύουν αποκλειστικά για τη διάρκεια της εκάστοτε παρτίδας (όπως ισχυρότερα όπλα, ισχυρότερο Nitro Boost, περισσότερα HP ή αναπλήρωση χαμένων HP, και αρκετά άλλα). Τα Experience Points, αντίθετα, τα ξοδεύουμε στο τέλος της κάθε παρτίδας (αν πεθάνουμε δηλαδή, συνηθέστερα) για να ξεκλειδώσουμε Bonuses που ισχύουν μόνιμα για τον παίκτη μας από εδώ και στο εξής (και τα οποία περιλαμβάνουν bonus στη λήψη XP και χρημάτων, αυξημένη ισχύ συγκεκριμένων όπλων, καινούργιες διαθέσιμες μηχανές, και διάφορα άλλα ευφάνταστα). Ανάμεσα στα έναντι ΧΡ διαθέσιμα Upgrades είναι και η δυνατότητα να ξεκινάμε από πιο προχωρημένη πίστα στην Campaign. Αρκετά χρήσιμο, αν και η ισχύς των αντιπάλων στα ύστερα levels εξισορροπεί κάπως το όλο πλεονέκτημα. Προφανώς ανάλογη επέκταση υπάρχει και στον τομέα των όπλων. Στις πρώτες εκδόσεις του Road Rash το "ξύλο" που μπορούσαμε να ρίξουμε περιοριζόταν σε απλές κλωτσιές και μπουνιές, και στις μετέπειτα εκδόσεις αυτό εμπλουτίστηκε με ευγενή εργαλεία όπως ρόπαλα, λοστάρια και αλυσίδες. Στο Road Redemption, εκτός από τις τυπικές κλωτσιές (χρήσιμες για να σπρώχνουμε αντιπάλους προς κάποιο εμπόδιο ή γκρεμό) υπάρχουν διαφόρων τύπων πυροβόλα όπλα, δυναμίτες, αλλά και melee όπλα τα οποία με τη σειρά τους μπαίνουν σε κατηγορίες ανάλογα με την ισχύ τους και την ακτίνα δράσης τους (και, για έξτρα βαθμό "τακτικής", κάποιοι αντίπαλοι είναι περισσότερο ευάλωτοι σε συγκεκριμένα είδη melee όπλων). Παράλληλα με την Rogue-like Campaign και το Classic Mode, υπάρχει η δυνατότητα για split-screen local multiplayer για μέχρι 4 το πολύ άτομα, αλλά και η δυνατότητα για Online Multiplayer των 10 ατόμων (με την δυνατότητα, προφανώς, να είναι όλοι ή κάποιοι από αυτούς φίλοι μας στο Steam, τους οποίους καλούμε με invite). Σε αυτό, οι παίκτες χωρίζονται σε δύο ομάδες των 5 και αγωνίζονται σε μια τυχαία πίστα, λαμβάνουν πόντους ανάλογα με την τελική τους κατάταξη. Oι συνολικοί πόντοι των παικτών ορίζουν την νικήτρια ομάδα, και όποια ομάδα φτάσει πρώτη στις 3 νίκες κερδίζει το ματς. Ανάλογα με το πλασάρισμα και τις επιδόσεις μας στο κάθε ματς κερδίζουμε Experiece Points και Levels (αποκλειστικά "δεμένα" με το Multiplayer profile μας), τα οποία μας επιτρέπουν να χρησιμοποιούμε στα MP matches πιο δυνατές μηχανές, ισχυρότερα όπλα ή αναβάτες με πιο "ξεχωριστά" στατς. Η ενασχόληση με έναν τίτλο "πνευματικό διάδοχο" πρέπει πάντα να κρίνεται από 2 οπτικές γωνίες: αν το game καταφέρνει να αποδώσει και να μεταλαμπαδεύσει πιστά το πνεύμα του προκατόχου του, αλλά και αν καταφέρνει να στέκεται αυτοτελώς ως άρτιο game της εποχής του χωρίς να καταντάει μια εκτός τόπου και χρόνου καρικατούρα. Ως προς το πρώτο σκέλος, το Road Redemption τα καταφέρνει και με το παραπάνω, πανηγυρικά, περίτρανα. Με μεγάλη χαρά παρατήρησα πως ο "combat racing" χαρακτήρας που αποτελούσε την ψυχή της διασκέδασης στο Road Rash όχι μόνο διατηρείται αυτούσιος και στο Road Redemption, αλλά καταφέρνει να υλοποιείται ακόμα πιο εξαιρετικά, τόσο σε συνάρτηση με τον Rogue-like χαρακτήρα του όσο και στο Online Multiplayer σκέλος. Τα συναισθήματα που βίωσα καθώς κοπανιόμουν με τις ώρες αριστερά και δεξιά κόντρα στους πάσης φύσεως μηχανόβιους εχθρούς κατέληξαν να είναι μια απευθείας αναφορά στα άπειρα αντίστοιχα σκηνικά του Road Rash, σε βαθμό κιόλας που κάνουν το Road Rash να φαίνεται ως απευθείας κατώτερο game - και αυτή ίσως να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των δημιουργών του game. Ιδού και ένα πρόχειρο gameplay video ενδεικτικό του combat racing χαρακτήρα του τίτλου (αλλά και της μουσικής επένδυσης), με μια από τις πρώτες μου απόπειρες κόντρα στο πρώτο "Boss" του παιχνιδιού. Μην ρωτάτε γιατί χρησιμοποιούσα αποκλειστικά και μόνον ένα από τα διαθέσιμα όπλα μου - έτσι μου την βάρεσε εκείνη τη στιγμή. {youtube}MVQyCTyWK8U{/youtube} Ως προς το δεύτερο σκέλος, αν δηλαδή το Road Redemption στέκεται αυτοτελώς ως game της εποχής του... τα καταφέρνει μεν, αλλά ίσως λιγότερο εμφατικά σε σχέση με το πρώτο σκέλος. Παρ'ότι είναι ένας ανδροπρεπέστατος τίτλος που θα μπορούσε να προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης ακόμα και σε κάποιον που δεν γνώρισε την μαγεία του Road Rash στην εποχή του, ίσως η ποικιλία από objectives και περιβάλλοντα να μην είναι αρκετή για να "αιχμαλωτίσει" πλήρως τους φανς των Rogue-likes γενικά. Αυτή η μικρή ποικιλία είναι και η μία από τις 2 μοναδικές ενστάσεις που έχω από το game. Πέρα από τα 4 είδη objectives που είδαμε παραπάνω, τα 4 περιβάλλοντα στα οποία θα κληθούμε να αγωνιστούμε είναι ουσιαστικά έρημος, χιονισμένο βουνό, ερειπωμένη πόλη, συν μερικές παρένθετες πίστες πάνω σε... ταράτσες, και, όσο κι αν υφίσταται ο παράγοντας randomization από πίστα σε πίστα, μετά από κάμποσες ώρες ενασχόλησης αρχίζει να επέρχεται μια αίσθηση πως "τα έχω ξαναδεί αυτά". Η δεύτερη ένσταση έχει να κάνει με ορισμένες πτυχές του handling της μηχανής μας και του collision detection - όσο κι αν είναι δεδομένο πως δίδεται έμφαση στον παλιομοδίτικο Arcade χαρακτήρα και όχι στα "αληθοφανή physics", υπάρχουν περιπτώσεις (πχ να σκαλώνει η μηχανή πίσω από ένα εμπόδιο στην άκρη του δρόμου, και για κάποιον λόγο να είναι υπερβολικά δύσκολο απλά να κάνουμε όπισθεν και να στρίψουμε για να απεμπλακούμε και να συνεχίσουμε την κούρσα) που προκαλούν αναίτιο εκνευρισμό. Ο αγαπητός Ian Fisch απαντάει στα τηλέφωνα. Τσεκαρισμένο. Τα ψεγάδια όμως φαντάζουν ασήμαντα μπροστά στην ωμή διασκέδαση που προσφέρει ο τίτλος. Είτε ως Multiplayer matches απέναντι σε φίλους και αγνώστους, είτε ως απλοί και πατροπαράδοτοι αγώνες ταχύτητας με μηχανές, είτε (κυρίως) στα πλαίσια του Rogue-like campaign που σε ωθεί να παίζεις "μια παρτίδα ακόμα", το Road Redemption είναι ένα διασκεδαστικότατο arcade racing game εύκολο να το μάθεις αλλά δύσκολο να το τιθασεύσεις πλήρως, ένας πλήρως επιτυχημένος πνευματικός διάδοχος του Road Rash και γενικότερος φόρος τιμής σε ένα ξεχασμένο series της νιότης μας, και μια άξια σύγχρονη υλοποίηση ενός ανέμελου 90s Arcade στυλ gameplay που δείχνει πως μπορεί να σταθεί επάξια και στην εποχή μας. Το μόνο που μένει είναι να του κουμπώσει κάποιος και το soundtrack με Soundgarden και Therapy από το Road Rash...{youtube}22b0AYZXoFU{/youtube} Pros Ατόφια arcade combat racing διασκέδαση που φτάνει (και ξεπερνάει) τα επίπεδα του Road Rash. Εθιστικό Rogue-like campaign. Διασκεδαστικό Online Multiplayer, συν δυνατότητα για τετραπλό split-screen multiplayer. Ως επί το πλείστον εξαιρετική ηχητική επένδυση. Αρκετά χαμηλή, για αυτά που προσφέρει, τιμή. Cons Κάποια μικρά θέματα με το handling και το collision detection. Ελαφρώς μεγαλύτερη ποικιλία στο σκέλος Rogue-like, όπως έξτρα περιβάλλοντα και objectives, θα απογείωνε πραγματικά το game.

ROAD REDEMPTION