REVIEWS

LUCIUS

Μπορεί σε action, RPG, strategy και διαφόρων άλλων ειδών τίτλους, να είναι σχετικά σύνηθες να ελέγχουμε τον κακό της ιστορίας και να μαχόμαστε ενάντια του καλού και του happy end που η επικράτηση εκείνου συνεπάγεται, στην κατηγορία των adventure games όμως, είμαι βέβαιος ότι θα δυσκολευτείτε να φέρετε στο νου σας ανάλογο σκηνικό.  Μία πρώτη, βιαστική, σκέψη οδηγεί μονομιάς στο αξέχαστο Legend of Kyrandia 3 – Malcolm’s Revenge, αλλά κι εκεί τα δρώμενα παρουσιάζονταν μέσα από ένα ξεκάθαρα κωμικό πρίσμα, καθιστώντας έτσι τον αντι-ήρωα μάγο συμπαθή στο κοινό και σχεδόν εξαλείφοντας κάθε τι μοχθηρό θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει η μορφή του.

Ο LUCIUS ΚΑΙ Ο LUCIFER

Αν ενδεχομένως θεωρείτε, με όλα όσα είχατε ακούσει μέχρι σήμερα, ότι το Lucius κινείται λίγο πολύ σε ένα τέτοιο μοτίβο, αποτολμώντας να μας παρουσιάσει μία άλλη, πιο…. συμπαθητική, πλευρά του υιού του Εωσφόρου, πλανάσθε πλάνην οικτράν.  Από το καλοκαίρι του 2010, οπότε και πρωτοξεκίνησαν τα νέα περί της ανάπτυξής του, είχε καταστεί σαφές ότι θα συναντούσαμε έναν εντελώς διαφορετικό των συνηθισμένων τίτλο, με τον ήρωα να είναι η πιο αυθεντική και ωμή ενσάρκωση του κακού. Παρά τη μεγάλη καθυστέρηση της κυκλοφορίας του, το παιχνίδι ευτυχώς δε παρέκκλινε του αρχικού σχεδιασμό του και έτσι, λίγο πριν πέσει η αυλαία του τρέχοντος έτους, φθάνει στα χέρια μας ένα adventure game πραγματικά αλλιώτικο από όσα κυκλοφορούν, αλλά και έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα.

6 Ιουνίου 1966. Στον κόσμο έρχεται ένα μωρό που πολύ γρήγορα θα διαφανεί ότι κάθε άλλο παρά σε αυτό που αποκαλούμε «χαριτωμένο παιδί» θα εξελιχθεί. Εντελώς φαινομενικά πρόκειται για το τέκνο του πολιτικού Charles Dante και της συζύγου του, Nancy. Η μαύρη αύρα που εισχωρεί κάτω από τη χαραμάδα της πόρτας του θαλάμου τοκετού κατά τη στιγμή της γέννησής του, σχηματίζοντας μία πολύ γνώριμη, σκοτεινή και απειλητική φιγούρα, φανερώνει ότι μόνο έτσι δεν είναι. Χωρίς να γνωρίζουμε τι έχει προηγηθεί μέχρι τα έκτα γενέθλιά του, πέραν του ότι το παιδί εξακολουθεί να μη βγάζει λέξη από το στόμα του, η συγκεκριμένη ημέρα σηματοδοτεί την απαρχή της σατανικής δράσης του. Μετά το πλουσιοπάροχο γεύμα που παραθέτουν σε συγγενείς και φίλους οι γονείς του Lucius προς τιμήν του, το μικρό αγόρι μένει μονάχο στο σπίτι με ένα θηλυκό μέλος του υπηρετικού προσωπικού. Με το που του δίνεται η ευκαιρία, δε διστάζει να την οδηγήσει σε φρικαλέο θάνατο, κλειδώνοντάς την στο δωμάτιο ψύξης των τροφίμων, μέχρι να νιώσει το αίμα που κυλάει στις φλέβες της να παγώνει. Λίγο αργότερα θα τον επισκεφτεί στον ύπνο του ο πραγματικός του πατέρας και θα αρχίσει να του δίνει οδηγίες για τη συνέχεια της δράσης του, τονίζοντάς του παράλληλα ότι δε πρέπει να γίνει στο ελάχιστο αντιληπτός από κανέναν. Ο κύκλος του αίματος ανοίγει…

Lucius001Μοιάζει με ένα αθώο, μικρό, παιδί…

Ναι αγαπητοί αναγνώστες, κεντρικός χαρακτήρας του συγκεκριμένου παιχνιδιού, τον οποίο εμείς ελέγχουμε, είναι ο Αντίχριστος, ο υιός του Σατανά ή, πιο απλά, ο Lucius, και πατέρας του φυσικά είναι ο Εωσφόρος, ο διάβολος, ο “έξω από εδώ”, ή, ακόμη πιο απλά, ο Lucifer. Όσοι έχετε δει ταινίες με ανάλογη υπόθεση και  περιεχόμενο, ασφαλώς έχετε ήδη φέρει στο μυαλό σας το «Μωρό της Ρόζμαρι» και την τριλογία της «Προφητείας». Οι ομοιότητες που υφίστανται με τις παραπάνω ταινίες είναι περισσότερο από εμφανείς, ενώ δε λείπουν και δύο χαρακτηριστικά, που με τη σειρά τους κάνουν ευθύτατες παραπομπές στη «Λάμψη», του Stanley Kubrick.

Προτού πάμε παρακάτω, χρήσιμο είναι να απαντηθεί, στο βαθμό του εφικτού και πάντα εκφράζοντας αυστηρά την προσωπική μου άποψη, ένα βασικό ερώτημα που υφίσταται σχετικά με το άρτι κυκλοφορηθέν αυτό παιχνίδι. Τελικά αποτελεί όντως adventure game ή όχι; Η απάντηση είναι απλή και εκφράζεται διά της παρακάτω ερωτήσεως: Είναι adventure game η σειρά των Walking Dead παιχνιδιών; Σχεδόν όλοι συμφωνούμε ότι αποτελούν ένα παρακλάδι της κατηγορίας, μία μετεξέλιξη των παλαιότερων FMV (=Full Motion Video) τίτλων, μία interactive εμπειρία που εντάσσεται στα παιχνίδια περιπέτειας, ενσωματώνοντας κάποια στοιχεία τους. Κατ’ αυτή ακριβώς τη λογική, το Lucius είναι σαφώς περισσότερο adventure game από το τελευταίο προϊόν της Telltale. Επειδή όμως δε πρέπει και δεν υπάρχει κανένας λόγος να φτάσουμε στο σημείο να βγάλουμε τα… adventurόμετρα, θα αρκεστώ να πω ότι η δημιουργία της Shiver Games σίγουρα διαφέρει σε πολλά σημεία με τα παιχνίδια που έχουμε πλέον συνηθίσει να αποκαλούμε παραδοσιακούς και «καθαρόαιμους» εκπροσώπους του είδους, αλλά δε παύει να μοιράζεται αρκετά στοιχεία τους.

Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε με point and click τίτλο, καθότι η point λειτουργία απουσιάζει. Ο κέρσορας δεν κινείται βάσει του mouse, αλλά ακολουθεί την κίνηση και τη στροφή της κεφαλής του μικρού σατανά, έχοντας τη μορφή κουκίδας. Με το ποντίκι ελέγχουμε την κάμερα απεικόνισης και τις κινήσεις που κάνει, ενώ με τον ενδιάμεσο wheeler εφαρμόζουμε τη λειτουργία zoom in/zoom out. Το βάδισμα ή τρέξιμο του Lucius πραγματοποιείται με χρήση του πληκτρολογίου, όπως το ίδιο πράττουν η εμφάνιση του inventory, η επιλογή αντικειμένου μέσα από αυτό, αλλά και η χρήση μίας εκ των ειδικών ικανοτήτων του κεντρικού χαρακτήρα. Αυτές τις αποκτά σταδιακά, κατά την εξέλιξη της ιστορίας και συνοψίζονται σε τηλεκίνηση / τηλεπάθεια, έλεγχο βούλησης, διαγραφή πρόσφατης μνήμης διαφόρων προσώπων, καθώς και εκτόξευση φωτιάς εναντίον τους. Είναι περισσότερο από απαραίτητες για να ολοκληρωθούν οι θάνατοι που επιδιώκει, ώστε να προσφέρει ψυχές στον πατέρα του. Από το σύνολο του προσωπικού, μέχρι τρίτα άτομα που επισκέπτονται τη βίλα των Dante, αλλά και τους ίδιους τους –φαινομενικούς- γονείς του, δεν υπάρχει κανείς που εξαιρείται των σχεδίων του. Μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση είναι αφ’ ενός να επιτυγχάνει να κάνει τους φόνους να φαντάζουν ατυχήματα ή δολοφονίες από χέρια άλλων κι αφετέρου να μη χρησιμοποιεί τις ικανότητές του μπροστά στους θνητούς, καθώς αποκαλύπτεται η ταυτότητά του.

Σας κέντρισε το ενδιαφέρον η υπόθεση και η δράση του παιχνιδιού; Έχετε κάθε δίκιο να νιώθετε κάτι τέτοιο, καθώς η κεντρική σεναριακή ιδέα του είναι αναμφίβολα εξαιρετική, αποτελώντας μακράν το καλύτερο στοιχείο του. Η δε προώθηση της ιστορίας, υπό μορφή αφήγησης, από μέρους του αστυνομικού επιθεωρητή McGuffin, που έχει αναλάβει να εξιχνιάσει τους συνεχείς θανάτους, ενισχύει πολύ την ατμόσφαιρα. Το κακό είναι ότι η δράση του προδίδεται από κάποια άλλα χαρακτηριστικά, που δυστυχώς καταστρέφουν τις προοπτικές που είχε το Lucius να αποτελέσει σπουδαία εμπειρία, έστω και όχι για όλα τα γούστα, λόγω του ιδιαίτερου θέματός του. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι πρόκειται απλά για ένα video game, που δε διαφέρει σε τίποτα από πολλά άλλα που παρουσιάζουν την ύπαρξη και δράση του κακού. Η μεγάλη ανατροπή είναι ότι εδώ αναλαμβάνουμε εμείς τις τύχες του.

Lucius002Συναντώντας τον πραγματικό πατέρα….

ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΑ ΧΑΛΑΣ;

Ξεκινώντας από το πλέον βασικό, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, η οικογένεια Dante κατοικεί σε μία έπαυλη, την οποία η λέξη αχανής αδυνατεί να περιγράψει. Οι περισσότεροι από 50 εσωτερικοί χώροι (αν τους μέτρησα σωστά), υπό μορφή ξεχωριστών δωματίων και διαδρόμων, προκαλούν ίλιγγο στον παίκτη, που από την πρώτη κιόλας επαφή με το παιχνίδι, έχει πρόσβαση σχεδόν σε όλους εξ’ αυτών. Πιθανώς θα σκέπτεστε τώρα ότι αυτό κάθε άλλο παρά κακό είναι σε ένα adventure game. Συμφωνώ μαζί σας, υπό δύο προϋποθέσεις, που προσωπικά θεωρώ λίαν απαραίτητες: α) Δε πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ασάφεια για το τι πρέπει να πράξουμε ανά πάσα στιγμή β) Το pixel hunting σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ανεπίτρεπτο. Καλά μαντέψατε, το Lucius υποπίπτει σε αμφότερα τα παραπάνω σφάλματα. Προσθέστε και την εντελώς scripted και λίαν περιοριστική μέθοδο εξόντωσης των άμοιρων κατοίκων του σπιτιού και κατανοείτε ότι το όλο σκηνικό χαλάει πολύ και χάνει τεράστιο μέρος της δύναμής του. Θέλετε κι άλλο; Ορισμένες ενέργειες που καλούμαστε να κάνουμε δεν έχουν λογική, με αποκορύφωμα όλων εκείνη που οδηγεί στην εξόντωση μίας εκ των υπηρετριών. Περισσότερα όμως για το ζήτημα στο “Spoiler files 2-Case of Lucius” (τι νομίζατε, ότι θα το άφηνα άνευ σχολιασμού; Όχι βέβαια…!).

Ακόμη λοιπόν κι αν παραβλέψουμε ότι ουσιαστικά επικρατεί μία μονοτονία και επανάληψη στον τρόπο που προχωράει η ιστορία, μια και συνεχώς ακολουθείται η συνταγή «φόνος – προβολή movie sequence – φόνος κτλ», τα παραπάνω σφάλματα δεν αργούν να επιφέρουν εκνευρισμό. Δεν είναι επιτρεπτό σε ένα τέτοιας έκτασης σκηνικό να αναλώνεσαι κάθε τρεις και λίγο σε ατελείωτο πέρα – δώθε, ψάχνοντας να βρεις τι σου λείπει για να “στείλεις” το επόμενο υποψήφιο θύμα σου, με τη μοναδική επιλογή που σου παρέχουν οι δημιουργοί του. Οι λύσεις είναι δύο:  Ή ξεκινώντας να παίζεις, τις πρώτες 2-3 ώρες δεν ασχολείσαι με τίποτα άλλο παρά με την εύρεση αντικειμένων, άρα σύντομα βαριέσαι και εκνευρίζεσαι, ή κάθε φορά που κατανοείς ότι σου λείπει κάτι, κάνεις τη γύρα της έπαυλης. Ποιο είναι το κέρδος για το παιχνίδι; Ότι επεκτείνει τεχνητά και εντελώς λανθασμένα τη διάρκειά του, καθώς ουσιαστικά οι ενέργειες που ολοκληρώνουν καθένα εκ των 18 κεφαλαίων του δε διαρκούν περισσότερα από 8-10 λεπτά, αν κι εφόσον έχεις όσα χρειάζονται και έχεις καταλάβει, από τις σημειώσεις που κρατά ο Lucius στο τετράδιό του, τι πρέπει να κάνεις. Το τελευταίο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, προϋποθέτει όμως αρκετή φαντασία σε ορισμένες περιπτώσεις. Ασφαλώς δε θέλουμε να μας προσφέρεται η λύση στο πιάτο, αλλά ο συνδυασμός «ασάφεια ενός objective – αναζήτηση αντικειμένου – κατανόηση στόχου και χρήσης του αντικειμένου που τελικώς βρήκαμε» δε θα αργήσει να σας χαλάσει τη διάθεση σε αρκετά κεφάλαια.
    
Ύστερα, η ίδια η φύση του τίτλου παρείχε ιδανικό έδαφος για λύσεις γρίφων με εναλλακτικούς τρόπους. Δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε κάτι τέτοιο ούτε για δείγμα, με αποτέλεσμα να πρέπει να βρίσκουμε κάθε φορά τι ακριβώς βάλανε στο κεφάλι τους οι σχεδιαστές, παρά το ότι μέσω των διαφόρων χώρων και αντικειμένων, εντοπίζονται σαφώς λογικότερες επιλογές από εκείνες που οι ίδιοι υιοθέτησαν. Ακόμη κι αν κατανοήσουμε το ζητούμενο όμως, συχνά πυκνά βρισκόμαστε προ εκπλήξεως, λόγω του τρόπου με τον οποίο πρέπει να το φέρουμε εις πέρας.  

 

Lucius003Τη μέρα όλα δείχνουν όμορφα

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  

Εκτός των αντικειμένων που βάζουμε στο inventory μας, υπάρχουν πάμπολλα ακόμη που μπορούμε απλά να τα πάρουμε από τη θέση τους και να τα μεταφέρουμε σε άλλο χώρο, να τα σπάσουμε (μπουκάλια – ποτήρια) ή να τα σκορπίσουμε (ρούχα – βιβλία). Η ύπαρξή τους ενώ αρχικά φαντάζει ανούσια, δικαιολογείται από τα θελήματα που ζητάνε αρκετοί εκ των κατοίκων της έπαυλης από τον Lucius. Αν τα φέρουμε εις πέρας (π.χ. βγάλουμε τα σκουπίδια από την κουζίνα στον σκουπιδοτενεκέ που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο της έπαυλης), ανεβάζουμε, κατά μερικές ποσοστιαίες μονάδες, έναν δείκτη με την ένδειξη “Behavior”. Φτάνοντάς τον στο 100%  λαμβάνουμε μία ανταμοιβή από τον Lucifer, ακριβώς επειδή επιτυγχάνουμε να διατηρούμε και να ενισχύουμε το προφίλ του καλού παιδιού. Το πρώτο δώρο είναι το γνωστό ταμπλό επικοινωνίας με πνεύματα (στη συγκεκριμένη περίπτωση, με τον… μπαμπά), το δεύτερο ένα μουσικό κουτάκι και το τρίτο ένα ποδήλατο. Τα πιο σημαντικά είναι τα δύο τελευταία, καθώς το κουτί, δίνοντάς μας περιθώριο να το χρησιμοποιήσουμε έως έξι φορές, μας υποδεικνύει αν σε έναν χώρο υπάρχει αντικείμενο που πρέπει να πάρουμε, ή σημείο όπου πρέπει να τοποθετήσουμε κάτι. Κάθε φορά που σκοτώνουμε κάποιον, ανανεώνονται οι χρήσεις του. Το ποδήλατο καθιστά τις μετακινήσεις μας πιο γρήγορες και φυσικά είναι αυτό που, σε συνδυασμό με την τεραστίων διαστάσεων έπαυλη, αποτελεί φόρο τιμής προς την ταινία «Η λάμψη», του Kubrick (όσοι την έχουν δει, κατανοήσανε αμέσως περί τίνος ομιλώ).

Το περίεργο είναι ότι, από ένα σημείο κι έπειτα, ενώ οι εναπομείναντες κάτοικοι του σπιτιού συνεχίζουν να μας ζητάνε να πράξουμε κάτι, πέραν του ποδηλάτου δε λαμβάνουμε άλλη ανταμοιβή (οπότε και δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα). Το πραγματικό πρόβλημα όμως εντοπίζεται με τα αντικείμενα που μπαίνουν στο inventory μας. Αν χάσουμε, γιατί κάποιος μας είδε να χρησιμοποιούμε είτε τις δυνάμεις μας είτε κάποιο ύποπτο απόκτημά μας (π.χ. όπλο), ξεκινάμε ξανά στο δωμάτιο του Lucius, αλλά δίχως να τα διατηρούμε όλα στην κατοχή μας! Όσα πρόκειται να μας φανούν χρήσιμα στη συνέχεια, καλούμαστε να τα συλλέξουμε ξανά! Κι αν αναρωτηθήκατε γιατί να μη κάνουμε συχνά saves, η απάντηση είναι ότι το παιχνίδι αποθηκεύει την πρόοδό μας κάθε φορά που τελειώνουμε ένα κεφάλαιο, οπότε ακόμη κι αν θέλουμε να το κλείσουμε πριν συμβεί κάτι τέτοιο, την επόμενη φορά το inventory μας θα είναι ξανά λειψό!

Lucius004Η απελπισία θα κυριεύσει τον Charles Dante

Τέλος, δε πρέπει να παραλείψω να τονίσω ότι το παιχνίδι περιλαμβάνει πολλές σκηνές έντονης βίας, αλλά και λιγοστές εικόνες γυμνού και σεξ. Οι δεύτερες δε νομίζω να ενοχλήσουν κανέναν, αφού έτσι κι αλλιώς αυτονόητο είναι ότι το Lucius δεν απευθύνεται σε μικρά παιδιά. Όσους όμως σας απωθεί η απεικόνιση βίας, καλύτερα μείνετε μακριά του, καθώς πιθανώς θα ενοχληθείτε από το περιεχόμενό του. Επίσης, έχετε υπόψη ότι, ειδικά προς το τέλος, περιλαμβάνονται και κάποιες arcade χαρακτήρα ενέργειες, δίχως όμως να εμφανίζουν μεγάλη δυσκολία. Αν ύστερα από όλα αυτά σας ενδιαφέρει να μάθετε το χρονικό διάστημα που μου χρειάστηκε για να φτάσω στο φινάλε, δεν ήταν μεγαλύτερο των 12-13 ωρών κι αυτό εξαιτίας των παραμέτρων που ανέφερα παραπάνω, διαφορετικά θα ήταν σαφώς χαμηλότερο του μισού.

ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

Τα όμορφα γραφικά του τίτλου, τα προσεγμένα cut scenes, η επιτυχημένη αναπαράσταση της δεκαετίας του ’70 (μέσω του τρόπου ενδυμασίας των χαρακτήρων και των αντικειμένων που εντοπίζονται εντός σπιτιού), το ικανοποιητικό speech αλλά και η ατμοσφαιρική -δίχως όμως να αποφεύγει τη συχνή επανάληψη- μουσική, αδυνατούν να δώσουν πίσω στο Lucius όσα οι άστοχες επιλογές και τα σχεδιαστικά λάθη από μεριάς των σχεδιαστών του στέρησαν.

Η ανάλωσή μας στην πραγματοποίηση των 18 συνεχόμενων φόνων που λαμβάνουν χώρα, στα ανάλογα κεφάλαια που χωρίζεται το παιχνίδι και η απουσία ικανοποιητικού αριθμού παράπλευρων γρίφων, που θα τόνωναν ακόμη περισσότερο τη δράση και θα επιμήκυναν τη διάρκειά του, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το μετατρέπουν, κατά μία έννοια, σε «κάτι-σαν-adventure». Δε ξέρω αν τελικά είναι κάτι σαν adventure, σίγουρα όμως δεν είναι κάτι σαν μεγάλη χαμένη ευκαιρία, αλλά μία πραγματικά μεγάλη χαμένη ευκαιρία για έναν πολύ δυνατό τίτλο, που θα μπορούσαμε να θυμόμαστε για καιρό μετά την κυκλοφορία του…

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Όσοι νομίζετε ότι η αποψινή πτώση του RQ ήταν τυχαία, κάνετε μεγάλο λάθος! Συνέβη την ώρα που ανέβαινε το παρόν review, οπότε καταλαβαίνετε ότι τα έβαλαν μαζί μας διαβόλοι, τριβόλοι και όλο το συναπάντημα. Οπότε μαζί με την αναβάθμιση, καλού κακού κάναμε και ευχέλαιο…

Pros

  • Το σενάριό του
  • Οι ιδιαίτερες ικανότητες του Lucius και η εφαρμογή τους
  • Δυνατή ατμόσφαιρα

Cons

  • Ατελείωτο pixel hunting
  • Πλήρης έλλειψη εναλλακτικών επιλογών εξόντωσης των θυμάτων μας
  • Απουσία δυνατότητας save game από μέρους του παίκτη
  • Ορισμένες αναγκαίες ενέργειες εκτελούνται με τρόπο που κάνει τα εύκολα δύσκολα
  • Η απώλεια αντικειμένων στο inventory σε περίπτωση θανάτου ή παύσης παιχνιδιού πριν ολοκληρώσουμε ένα κεφάλαιο
  • Μονοδιάστατο gameplay

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 64%

64%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

19 Comments

  1. “Το ποδήλατο καθιστά τις μετακινήσεις μας πιο γρήγορες και φυσικά είναι αυτό που, σε συνδυασμό με την τεραστίων διαστάσεων έπαυλη, αποτελεί φόρο τιμής προς την ταινία «Η λάμψη», του Kubrick (όσοι την έχουν δει, κατανοήσανε αμέσως περί τίνος ομιλώ)”
    Δηλαδή είναι το γνωστό “χαρλεϊάδικο” τρίκλυκλο;; πάντα ήθελα ένα τέτοιο…. :))

    Δεν ξέρω γιατί αλλά εμένα, όσο διάβαζα το review, μου ερχόταν στο μυαλό αυτό…
    http://www.mobygames.com/game/home-alone

  2. “Το ποδήλατο καθιστά τις μετακινήσεις μας πιο γρήγορες και φυσικά είναι αυτό που, σε συνδυασμό με την τεραστίων διαστάσεων έπαυλη, αποτελεί φόρο τιμής προς την ταινία «Η λάμψη», του Kubrick (όσοι την έχουν δει, κατανοήσανε αμέσως περί τίνος ομιλώ)”
    Δηλαδή είναι το γνωστό “χαρλεϊάδικο” τρίκλυκλο;; πάντα ήθελα ένα τέτοιο…. :))

    Δεν ξέρω γιατί αλλά εμένα, όσο διάβαζα το review, μου ερχόταν στο μυαλό αυτό…
    http://www.mobygames.com/game/home-alone

  3. Έχω την εντύπωση πως το τρίκυκλο ποδηλατάκι υπήρχε σαν σκηνή και στην υπερ-κλασσική ταινία The Omen – απ όπου το παιχνίδι έχει πάρει σχεδόν τα πάντα. Όντως μέτριο φαίνεται αλλά παιχνίδι φόρος τιμής στην “Προφητεία” είναι must play!

  4. Έχω την εντύπωση πως το τρίκυκλο ποδηλατάκι υπήρχε σαν σκηνή και στην υπερ-κλασσική ταινία The Omen – απ όπου το παιχνίδι έχει πάρει σχεδόν τα πάντα. Όντως μέτριο φαίνεται αλλά παιχνίδι φόρος τιμής στην “Προφητεία” είναι must play!

  5. Σωστά θυμόμουν, με τρίκυκλο κάνει έναν από τους φόνους ο Damien στην Προφητεία. Έχω την εντύπωση πως η σκηνή στη Λάμψη έχει επηρεαστεί από τη σκηνή στο Omen λόγω του ότι η δεύτερη προηγείται χρονικά (1976) σε κυκλοφορία. Σόρρυ για το nitpick αλλά είναι τόσο αγαπημένη ταινία Η Προφητεία, που τη θυμάμαι σχεδόν απ έξω 🙂

  6. Σωστά θυμόμουν, με τρίκυκλο κάνει έναν από τους φόνους ο Damien στην Προφητεία. Έχω την εντύπωση πως η σκηνή στη Λάμψη έχει επηρεαστεί από τη σκηνή στο Omen λόγω του ότι η δεύτερη προηγείται χρονικά (1976) σε κυκλοφορία. Σόρρυ για το nitpick αλλά είναι τόσο αγαπημένη ταινία Η Προφητεία, που τη θυμάμαι σχεδόν απ έξω 🙂

  7. Αυτό το παιγνίδι ίσως πρέπει να το ξέρετε ότι εαν και είχε αγοραστεί σε retail έκδοση με το κουτάκι του και τα διάφορα καλούδια έπρεπε να ενεγοποιηθεί μέσω Steam. Εγώ δυστυχώς δεν το πληροφορήθηκα με την παραγγελία γιατί δεν αναφερότανε πουθενά, αλλά μόνο όταν άνοιξα την συσκευασία με αποτέλεσμα παρόλο που έγραφε ότι μπορούσα να το επιστρέψω πίσω εαν δεν το είχα ανοίξει, τελικά αγόρασα ένα παιγνίδι που δεν μπορώ να χαρίσω, να πουλήσω ή οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να το κάνω. Και εαν θα έπρεπε να το ενργοποιήσω μέσω αυτών γιατί να μην το αγοράσω σε digital μορφήΕν πάσει περιπτώσει όταν άρχισα να το παίζω το σταμάτησα γιατί η ιδιοσυγκρασία μου δεν μου επιτρέπει να κλειδώνω αθώες καμαριέρες μέσα στα ψυγεία.

  8. Αυτό το παιγνίδι ίσως πρέπει να το ξέρετε ότι εαν και είχε αγοραστεί σε retail έκδοση με το κουτάκι του και τα διάφορα καλούδια έπρεπε να ενεγοποιηθεί μέσω Steam. Εγώ δυστυχώς δεν το πληροφορήθηκα με την παραγγελία γιατί δεν αναφερότανε πουθενά, αλλά μόνο όταν άνοιξα την συσκευασία με αποτέλεσμα παρόλο που έγραφε ότι μπορούσα να το επιστρέψω πίσω εαν δεν το είχα ανοίξει, τελικά αγόρασα ένα παιγνίδι που δεν μπορώ να χαρίσω, να πουλήσω ή οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να το κάνω. Και εαν θα έπρεπε να το ενργοποιήσω μέσω αυτών γιατί να μην το αγοράσω σε digital μορφήΕν πάσει περιπτώσει όταν άρχισα να το παίζω το σταμάτησα γιατί η ιδιοσυγκρασία μου δεν μου επιτρέπει να κλειδώνω αθώες καμαριέρες μέσα στα ψυγεία.

  9. Η Τζιοβάννα -δεινή adventurer, με τεράστια εμπειρία στο είδος και επ’ ευκαιρία να την καλωσορίσω στο site μας- μου είχε μεταφέρει, σε συζήτηση που έλαβε χώρα στο γνωστό site http://www.adventureadvocate.gr, τις πολύ κακές εντυπώσεις που της άφησε η θεματολογία του Lucius, εξ’ ου και μου έδωσε την αφορμή να κάνω τη σχετική, εντός review, αναφορά .

    Απολύτως σεβαστή και λογική η ένστασή σου Τζιοβάννα, άλλωστε κυκλοφορούν τόσα πολλά adventure games (ειδικά αυτόν τον καιρό!), που ο καθένας μας μπορεί να επιλέξει με ποιο θα ασχοληθεί, σύμφωνα με τα γούστα και την ιδιοσυγκρασία του…

  10. Η Τζιοβάννα -δεινή adventurer, με τεράστια εμπειρία στο είδος και επ’ ευκαιρία να την καλωσορίσω στο site μας- μου είχε μεταφέρει, σε συζήτηση που έλαβε χώρα στο γνωστό site http://www.adventureadvocate.gr, τις πολύ κακές εντυπώσεις που της άφησε η θεματολογία του Lucius, εξ’ ου και μου έδωσε την αφορμή να κάνω τη σχετική, εντός review, αναφορά .

    Απολύτως σεβαστή και λογική η ένστασή σου Τζιοβάννα, άλλωστε κυκλοφορούν τόσα πολλά adventure games (ειδικά αυτόν τον καιρό!), που ο καθένας μας μπορεί να επιλέξει με ποιο θα ασχοληθεί, σύμφωνα με τα γούστα και την ιδιοσυγκρασία του…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL