Kane & Lynch : Kill City Blues
Έχω να εξομολογηθώ κάτι. Φέτος μόλις μυήθηκα στον εκπληκτικά διεστραμμένο και hardcore κόσμο των κυρίων Kane & Lynch. Σαν παιχνίδια, είναι αυτό που έχουν γράψει αναρίθμητοι συνάδελφοι : μετριότατα 3rd person shooters, τα οποία οι περισσότεροι παίκτες εγκατέλειπαν από τα νεύρα που τους προκαλούσαν, προτού καν φτάσουν στα μισά τους.
Έτσι και εγώ. Κάτι το θολό και άνευρο μάρκετινγκ που σε ωθούσε να πιστέψεις ότι επρόκειτο για “ένα multiplayer με ληστείες”, κάτι το κονσολάδικο λανσάρισμα της όλης υπόθεσης, δεν είχα ασχοληθεί καθόλου. Οι πρόσφατες εκπτώσεις της Square Enix στο Steam όμως, με τούμπαραν. Έβαλα το πρώτο παιχνίδι, “έτσι, πέντε λεπτά για να το δω” και έκλεισα τρίωρο. Όχι γιατί είναι καλό παιχνίδι. Αντιθέτως, ο χειρισμός είναι απαράδεκτος, το σύστημα κάλυψης δυσλειτουργικό και ανύπαρκτο και τα όπλα αφήνουν μια ηδονική αίσθηση φυσοκάλαμου, δεν πάει να χτυπάς και με μπαζούκα.
“Καλά αγόρι μου τότε, μαζόχα είσαι και ασχολήθηκες;” ρωτάς, Τακτικέ Αναγνώστη. Ένα πράγμα έχω να σου πω μόνο. Αν αγαπάς έστω και στοιχειωδώς τις ζόρικες ιστορίες, θα ερωτευτείς τα μεγαλοφυώς αδιέξοδα Kane & Lynch. Οι πρωταγωνιστές τους είναι οι τελευταίοι αληθινοί desperados του gaming. Είναι άσχημοι, βλάκες και απεγνωσμένοι. Είναι εγκληματίες παλαιάς κοπής, με τα απομεινάρια κάποιου ηθικού κώδικα να τους ωθούν σε όλες τις λάθος αποφάσεις, με ολοένα και καταστροφικότερες συνέπειες.
Το γεγονός ότι το γράψιμο καταφέρνει να μας κάνει να νιώσουμε εμπάθεια γι’αυτά τα δυο σκυλιά, λέει πολλά από μόνο του. Ο ψυχασθενής Lynch που ίσως έχει σκοτώσει και τεμαχίσει τη γυναίκα του και ο φιλάργυρος, εγωμανής Kane που προκαλεί ακούσια (;) το χαμό της οικογένειάς του, μας κρατάνε αϋπνους στην καρέκλα μας, να δίνουμε τη ζωή και τα νεύρα μας για να μπορέσουν να προχωρήσουν λίγο ακόμη, να τραβήξουν άλλες δυο χαρακιές στα όπλα τους, να πιάσουν την καλή.
Τα περισσότερα παιχνίδια παρουσιάζουν μια ρομαντζαρισμένη εκδοχή του εγκλήματος (το μοντέλο Jackie Estacado με τα μαγικά πλοκάμια του έρχεται κατα νου) ή μια στυλιζαρισμένη νουάρ πανδαισία (Max Payne). Σε κερδίζουν εύκολα, γιατί οι ήρωές τους έχουν πάντα ένα “ηθικό” κίνητρο για όσα κάνουν. Τους ακολουθείς και νιώθεις δικαιωμένος όσο υπερπηδάς τα εμπόδια στο διάβα τους.
Το Kane & Lynch είναι διαφορετικό. Όσο τους ακολουθείς, τόσο περισσότερο σφίγγεται το στομάχι σου. Όταν παίζεις ένα ολόκληρο επίπεδο γυμνός και καταχαρακωμένος στη νέον κόλαση της Σαγκάης, στάζοντας αίμα στους άκαρδους δρόμους και μένοντας στη ζωή μόνο για να εκδικηθείς τον άνθρωπο που ουσιαστικά δίκαια σε άφησε έτσι, τα πράγματα πιάνουν επίπεδο ζοριού πρωτοφανές για video game. Ταυτίζεσαι με τον τύπο που κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται και μένεις ξάγρυπνος για να δεις πράγματα που δεν θα ‘θελες ποτέ να δεις στην πραγματική σου ζωή.
Εκεί η σειρά Kane & Lynch πετυχαίνει την υπέρβαση. Ως παιχνίδια είναι απλώς ανεκτά. Ως μυθοπλασία και ματιά στη σκοτεινή πλευρά, απλώς ανεκτίμητα. Την επόμενη φορά που θα τα δείτε να έρχονται στο σκοτεινό δρομάκι των εκπτώσεων, μείνετε ακίνητοι. Αφήστε τα να πλησιάσουν και να βυθίσουν τα δόντια τους στο λαιμό σας. Θα τα ευχαριστείτε για πάντα.
Καλά τι μου θύμισες τώρα???? Καταπληκτική ιστορία…ειδικά τα γεγονότα στη σκηνή(αν θυμάμαι καλά) με τους τάφους….Πάντως το Kane & Lynch θυμίζει spec ops the line…..μέτριο εως κακό gameplay….με τρομερή ιστορία….
Word. Και η σκηνή στους τάφους είναι πράγματι εκπληκτικό setpiece. Αν γίνει ένα τρίτο παιχνίδι με ένα ανθρωπινό engine, θα είναι πραγματικό αριστούργημα.
Καθόλου περίεργο να αρέσει στον Μποράτσο, μήπως ομως ξέχασες να αναφέρους στους λόγους που σου άρεσε το παιχνίδι την συμπάθεια σου στον καραφλοχαιτά πρωταγωνιστή; 🙂
γιαυτο εβλεπα συνεχεια kane and lynch screenshots στο Steam και αναρωτιωμουν, πολυ καλο αρθρο παλι και με το μοναδικο σου στυλ 🙂
Όλα τα πιάνεις Στήλ Χάβοκ αλήτη.
Το Μάγκνουμ Όπους μου θα είναι ένα ψυχοθεραπευτικό, καθαρτικό αφιέρωμα στους Αθάνατους Καραφλοχαίτουλες του Γκέημινγκ Και Πώς Με Στήριξαν Στον Αγώνα Κατά Της Τριχόπτωσης.
Μετά, έχοντας κλείσει ως αθρογράφος, θα αποσυρθώ και θα ζω τίμια, γράφοντας τα φαρμακεία και τα σταυρόλεξα σε γνωστή εφημερίδα 🙂
Αυτό το παιχνίδι γράφει “Κουτσούκος” πάνω του με κεφαλαία γράμματα. Ήμουν σίγουρος οτι οι χαρακτήρες θα μιλούσαν στην ψυχή του, αφού και αυτός είναι στα όρια της παράνοιας 😀
(Και ‘γω που νόμιζα πως ήμουν διακριτικός ρε γαμώτο… :D)
Proton eyxaristo poy moy deixes tin selida, ta leme kai apo koda sto steam :P. Deyeteron stin ousia itane to proto game poy ekatsa na asxoli8o me 2-3 person poy na toys vazo na kanoyne epi8esi amina (tactical nomizo legete), kai nai den ekatsa apla ena 3oro alla to liosa to proto game. Opos eipes einai oraiei treloi kai paloioi hardcore criminals kai emena to plot sxetika moy arese (ekana 8 mines na to termatiso giati den eixa katalavei tote me ta penixra agglika ti eprepe na kano stin last pista stin epayli). Sto 2 me to poy to anoixa trela8ika kai o kirioteros logos itane oti valane camera na vlepeis mesa apo camera taxa moy oti ola ayta diadramatizode live. to liosa mexri mia pista poy kolouse oli tin ora sto 18 % sto fortoma (pirace kill the games) alla opos eides to pira prosfata sto steam sales kai 8a ta lioso xana. Gia mena pernoyne 7/10 % 9/10 adoistixa. + oti sto 2 exeis kai oraia mods + multyplayer adoistixo me to payday 1+2