REVIEWS

HELP WILL COME TOMORROW

Πριν το ταξίδι με τον υπερσιβηρικό γίνει mainstream

Η Άννα Μιχαήλοβα έσφιξε στο δεξί της χέρι το πιστόλι που είχε αποσπάσει χθες -ή μήπως ήταν προχθές- από το παγωμένο και μισοφαγωμένο από λύκους πτώμα ενός ληστή στην ερημιά. Με το άλλο έφτασε τη στίβα με τα κούτσουρα και πέταξε ένα ακόμη στη φωτιά, αδιάφορη πλέον για το αν θα την εντόπιζαν. Ο Μπουράν αλυχτούσε, δέρνοντας τον καταυλισμό με πευκοβελόνες και χιόνι, ενώ μέσα στο χάος ήταν σίγουρη πως διέκρινε μάτια σαρκοβόρων να αστράφτουν. Δέκα μέρες είχε επιβιώσει ολομόναχη, ενώ οι άλλοι σκληροτράχηλοι και μπουνταλάδες επιζήσαντες χάθηκαν στην ερημιά…ή την παράτησαν, μισώντας τυφλά την τάξη της. Προς το πρωί της φάνηκε πως άκουσε το μακρινό σφύριγμα ενός τραίνου. Πλέον όμως δεν την ένοιαζε τίποτα, το κρύο την αγκάλιαζε και αυτή έσφιγγε όλο και περισσότερο το περίστροφο.  

Ένα χρόνο πριν ο Στέφανος Κουτσούκος παρουσίασε το We. The Revolution, στο οποίο αναλαμβάναμε τον άχαρο ρόλο ενός δικαστή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, στριμωγμένο ανάμεσα στις πιέσεις του επαναστατικού κράτους, του λαού και των αναγκών της οικογένειάς του. Σε συνέχεια του τίτλου αυτού, σε μια άτυπη επαναστατική τριλογία της εκδότριας Klabater, έρχεται φέτος το Help Will Come Tomorrow, της Arclight Creations. Εάν έπρεπε να περιοριστώ σε λίγες λέξεις για να περιγράψω την φετινή εμπειρία θα ήταν «Ηθικά διλήμματα και γραμμές τραίνων, σε όμορφο Σιβηρικό καμβά – the videogame».

Συχνότατη κατάληξη.

Βρισκόμαστε στην προεπαναστατική Αυτοκρατορική Ρωσία, το 1917, λίγο πριν γίνει η δεύτερη επανάσταση, αυτή του Οχτώβρη. Η διαδρομή ενός πολιτικού τραίνου, της γραμμής του υπερσιβηρικού, διακόπτεται απότομα από μια οργανωμένη ομάδα ατάκτων, με βίαιο εκτροχιασμό και ακολουθεί σφαγή και χάος. Οι επιβάτες προέρχονται από όλες τις τάξεις της Ρωσίας και σύντομα μια μικρή ομάδα των επιζήσαντων, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να ξεπεράσει τις βαθιές χαρακιές στην κοινωνική συνοχή μιας κοινωνίας λίγο πριν τον εμφύλιο. Υπέρτατος σκοπός μόνο η επιβίωση.

Οι άξονες στους  οποίους κινείται ο τίτλος είναι αυτός του gameplay συλλογής πόρων και επιβίωσης και αυτός της αφήγησης. Αρχικά η αλήθεια είναι πως δε περίμενα πολλά σε κανέναν από τους δύο. Η πρώτη επαφή λόγω του interface με έκανε να πιστέψω πως η συλλογή και διαχείριση πόρων θα είναι αρκετά περιορισμένη ή και απλοϊκή και οι διάλογοι των χαρακτήρων δε με προϊδέασαν για κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη των χαρακτήρων αλλά μάλλον για λίγο ή πολύ τυχαίες αλληλεπιδράσεις και σύγκριση τιμών από κάποιο spreadsheet.

Τζακ Λόντον συναντά Μπόρις Παστερνάκ.

Οι αρχικοί μας επιζήσαντες είναι τέσσερις από μια δεξαμενή εννιά χαρακτήρων. Ο καθένας από αυτούς έχει έναν σταθερό ιδεολογικό μπούσουλα μεταξύ του ριζοσπάστη – ουδέτερου – αριστοκράτη. Πέρα από αυτούς, που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις μεταξύ των επιζήσαντων, υπάρχουν και τα επιμέρους χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και κάποιες ικανότητες που εξελίσσονται διαφορετικά σε κάθε playthrough. Για παράδειγμα η αριστοκράτισσα Άννα Μιχαήλοβα κατά βάση πάντα θα τα πηγαίνει καλά με τους άλλους αριστοκράτες επιζήσαντες. Παρόλα αυτά μπορεί σε ένα playthrough να αναπτύξει την ιδιότητα της μαγειρικής στο καταυλισμό μας, ενώ σε άλλο όχι. Επίσης οι επιλογές μας στη διαχείριση της βάσης και οι διάλογοι που κάνουν οι χαρακτήρες μεταξύ τους, μπορεί να την κάνουν να αναπτύξει σχέσεις με επιζήσαντες άλλης τάξης από τη δική της.

Κύρια μέριμνά μας, μέχρι οι χαρακτήρες μας να ξεπεράσουν –ή όχι- το στάδιο αναμονής βοήθειας, είναι η ανάπτυξη του καταυλισμού μας, με πρώτες ύλες που μαζεύουμε γύρω από αυτή, οργανώνοντας εξορμήσεις. Ο χάρτης γύρω από τη βάση χωρίζεται σε εξάγωνα και περιοχές υψηλότερου ή χαμηλότερου ρίσκου. Τα σημεία που προφανώς υπάρχουν περισσότερες προμήθειες είναι τα συντρίμμια του τραίνου, τα οποία όμως λυμαίνονται ακόμα οι ληστές. Οι χαρακτήρες μας είτε στην βάση, είτε σε εξορμήσεις, για κάθε τους ενέργεια καταναλώνουν Action Points. Όταν αυτά εξαντληθούν, η μέρα καταλήγει και προχωρούμε στο στάδιο της νύχτας, όταν η συντροφιά μας μαζεύεται γύρω από τη φωτιά για να συζητήσει, να προβληματιστεί για το σχέδιο επιβίωσης ή να ακούσει τις θέσεις του κάθε χαρακτήρα για τη ζωή  και το βίωμά τους. Υπάρχει δε και η περίπτωση να ξεμείνει κάποιος στην ερημιά από κακή διαχείριση των AP ή από κάποιο από τα τυχαία γεγονότα που συμβαίνουν καθώς εξερευνούμε ή όσο περνάνε οι μέρες.

Η ερημιά απλώνεται για πολλά βέρστια σε κάθε πλευρά.

Η  εξέλιξη της περιπέτειας γίνεται μονόδρομα, σε ironman mode, δηλαδή κάθε  μας επιλογή είναι τελεσίδικη. Είτε η ομάδα θα καταφέρει να σωθεί, είτε θα αντικρίσουμε το game over. Τούτο σήμαινε πως δοκίμασα πολλές φορές εξ αρχής την περιπέτεια και βλέποντας ενίοτε τους διαλόγους να επαναλαμβάνονται φοβήθηκα πως δεν θα υπάρχει ιδιαίτερο βάθος. Όσο όμως μάθαινα το παιχνίδι καλύτερα και προόδευα σε αυτό, βασιζόμουν πραγματικά σε χαρακτήρες για να αποφύγω το game over και η εξιστόρηση ερχόταν από τις ίδιες μου τις επιλογές και την αξία που έδινα σε κάθε χαρακτήρα. Ο δε παράγοντας τυχαιότητας, μπορεί κάποιες φορές να με εξόργιζε αλλά άλλες, οδηγούσε σε υπέροχα αφηγηματικά μονοπάτια, όπως στην επιβίωση κόντρα σε κάθε λογική της Άννας Μιχαήλοβας, για δέκα μέρες στην ερημιά.

Η Άννα Μιχαήλοβα στα τελευταία στάδια μεταμόρφωσης.

Φυσικά, είναι ένα μειονέκτημα το ότι το παιχνίδι είναι τόσο βαθιά τιμωρητικό καθώς στην προσπάθεια να επιτευγχθεί η νίκη, κάποια στιγμή οι διάλογοι των χαρακτήρων μοιραία καταντούν επαναλαμβανόμενοι. Προσωπικά όμως στην εμπειρία μου, δεν είδα τελικά ως αυτοσκοπό τη νίκη (πρακτικά, δε το έχω καταφέρει ακόμα) αλλά όπως και στο This War of Mine, ακόμα και οι αποτυχημένες προσπάθειες μου πρόσφεραν μια αφηγηματική εμπειρία με gameplay αγχωτικής αναζήτησης πόρων και ηθικών διλημμάτων για το ποιος θα επιζήσει, που θεωρώ πως με αντάμειψαν πλήρως. Οι  διάλογοι των χαρακτήρων προκαλούν ενδιαφέρον και στοχασμό και παρότι το παιχνίδι έχει έντονα πολιτικό υπόβαθρο, σε γενικές γραμμές καταφέρνει να μην είναι διδακτικό ως προς κάποια παράταξη μιας και κυρίως τονίζεται το ανθρώπινο του κάθε χαρακτήρα παρά η αλήθεια των ιδεωδών του. Τέλος δε μπορεί παρά να τονιστεί το ότι παρότι τα πάντα συμβαίνουν σε απλό 2d, τα artwork χαρακτήρων και περιβαλλόντων είναι πανέμορφα και ευκρινή.

Ερημιά ή όχι, οι κουβέντες μπορούν να πάρουν έντονη πολιτική τροπή.

Εν πολλοίς το Help Will Come Tomorrow παντρεύει χαρακτηριστικά παιχνιδιών όπως τα This War of Mine,  Papers Please και Curious Expedition, αξιοποιώντας πολύ καλά ως αφηγηματικό υπόβαθρο το έντονα πολωμένο περιβάλλον την Ρωσίας, λίγο πριν ξεσπάσει η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο συνεπακόλουθος εμφύλιος. Οι εξιστορήσεις των ηρώων είναι εναρμονισμένες με τον χαρακτήρα αυτό, πείθουν για την αυθεντικότητά τους και δένουν πολύ καλά με τις καλαίσθητες απεικονίσεις τους. Μέχρι  το σημείο που ο παίκτης θα καταφέρει να προσεγγίζει τη νίκη στο παιχνίδι, τα μυστήρια της Τάιγκα και των χαρακτήρων θα δημιουργούν συχνά πρωτόγνωρες καταστάσεις κρατώντας ψηλά το ρίσκο στις επιλογές και το ενδιαφέρον.

Ιδεολογία, ρωσική φύση, ζιβάγκο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Σφραγίδα Καραντίνας

Σε τίμια τιμή προσφέρει ένα αφηγηματικό ταξίδι με ενδιαφέρουσες θεματικές.

Σπύρος Μπλιάγκος

Εισήλθε στον χώρο του PC Gaming από νεαρότατη ηλικία, χάρη στον αρχετυπικό, μεγαλύτερο Cool ΞάδερφοTM και ένα Amstrad CPC, με ένα μικρό κονσολό-διάλειμμα μεταξύ 1995-1999. Εμφορείται από μηδενιστικές σκέψεις, που προσπαθεί ατυχώς να σκεδάσει, αναζητώντας απαντήσεις σε προαιώνια ερωτήματα σε όλα τα genres.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL