REVIEWS

TheHUNTER: CALL OF THE WILD

Πολλά χρόνια πίσω, σε ένα μικρό χωριό της Χαλκιδικής, είχα ένα φίλο (όχι δεν έπαιζε ακορντεόν). Ορμώμενος από τον πατέρα του, ο φίλος μου άρχισε να ασχολείται με το κυνήγι. Στη περίπτωση του, τα θηράματα ήταν στο 99% των περιπτώσεων, πουλιά (από σπουργίτια μέχρι μπεκάτσες). Αυτός ήταν που μου έδωσε για πρώτη φορά να κρατήσω στα χέρια μου όπλο. Το πρώτο ήταν ένα αεροβόλο και λίγο αργότερα ένα φλόμπερ. Μάρκες και λοιπά μη ρωτάτε, δεν έχω ιδέα. Μου έδειξε πως να τα γεμίζω, πως να οπλίζω και τέλος (ντεμέκ) πως να σημαδεύω. Η ιδέα ήταν απλή, θα γυρνάμε αθόρυβοι σε ένα άλσος και δε θα αφήσουμε πετούμενο για πετούμενο. Τολμώ να πω πως τις πρώτες δύο τρεις μέρες τον ακολούθησα. Χωρίς μεγάλη επιτυχία, βασικά χωρίς καθόλου επιτυχία, αλλά τον ακολούθησα. Τις επόμενες ημέρες, ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσο μεγάλος που την έπεφτα κάτω από ένα δέντρο, κοιτούσα ένα άλλο δέντρο, έβαζα μια τσάντα κάτω από το όπλο (και καλά για περισσότερη σταθερότητα) και περίμενα. Αν δεν ερχόταν πουλί να καθίσει στο δέντρο που σημάδευα, δεν υπήρχε περίπτωση να ρίξω σκάι. Τι κι αν στα διπλανά δέντρα έσκαγαν συνεχώς πουλιά; Εγώ τα ήθελα στο δικό μου δέντρο. Μπορεί να καθόμουν και τρεις ώρες έτσι, κοιτώντας ένα μόνο δέντρο. Πήγαινα όμως προετοιμασμένος, το σαντουιτσάκι μου, το νεράκι μου, το gameboy… Ή είσαι κυνηγός ή δεν είσαι. Όλο αυτό κράτησε κάνα μήνα το πολύ. Από τότε, ξαναέπιασα όπλο στο στρατό και έκτοτε ποτέ ξανά. Κάτι όμως έμενε κενό μέσα μου, ανάμεσα στα σάντουιτς και τους ύπνους κάτω από τα δέντρα, το ένστικτο του κυνηγού φύτρωσε μέσα μου και περίμενε τη κατάλληλη στιγμή. Και τη βρήκε…

Το theHunter: Call of the Wild διαφημίστηκε ως ο καλύτερος εξομοιωτής κυνηγιού που έχει ποτέ κυκλοφορήσει για τα PC με τις πιο αληθινές συνθήκες. Για να πως την αλήθεια, παραείναι πολύ αληθινές οι συνθήκες του κι αυτό μπορεί τους casual παίκτες να τους αποθαρρύνει, στο κοινό όμως που είναι λάτρες του real life κυνηγιού, μπορεί όντως να προσφέρει μία εμπειρία που θα λατρέψουν. Το παιχνίδι μας δίνει τη επιλογή να επισκεφτούμε δύο πανέμορφες περιοχές, τεράστιες σε έκταση και με δυνατότητα να κινηθούμε όπως θέλουμε μέσα σε αυτές. Και στις δύο περιοχές λοιπόν, υπάρχει ένα υποτυπώδες σενάριο, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον (του στιλ: σκότωσε 2 ελάφια γιατί τρώνε το καλαμπόκι του μπάρμπα Στάθη ή βγάλε φωτογραφία ένα βίσονα για να μπει στο βιβλίο που γράφει η κυρά Σούλα) το οποίο όμως, εφόσον το ακολουθήσουμε, θα μας οδηγήσει μέσα στο χάρτη από περιοχή σε περιοχή, θα μας δώσει τα απαιτούμενα χρήματα για την αναβάθμιση του εξοπλισμού μας ενώ οι πρώτες αποστολές λειτουργούν και ως tutorial.

 call of the wild 1Διάλειμμα για να απολαύσω ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Και στις δύο περιοχές θα συναντήσουμε πυκνά δάση, ανοικτές εκτάσεις, φάρμες, λίμνες και ποτάμια ενώ διάσπαρτα στους χάρτες θα βρούμε αρκετά ενδιαφέροντα σημεία όπως, απομεινάρια παλιών κτιρίων, καλύβες κλπ. Μπορούμε επίσης να χτίσουμε παρατηρητήρια (σε προκαθορισμένα σημεία) που θα χρησιμοποιήσουμε ως θέσεις καρτεριού για το κυνήγι μας ενώ υπάρχουν και τα καταφύγια στα οποία μπορούμε να ξεκουραστούμε ώστε να περάσει ο χρόνος στο παιχνίδι πιο γρήγορα (αν για παράδειγμα θέλουμε να κυνηγήσουμε κάποια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας), να αναπληρώσουμε την ενέργεια μας και να αγοράσουμε εξοπλισμό ή εφόδια. Τα καταφύγια αυτά λειτουργούν και ως fast travel περιοχές για να μη χρειάζεται να δαπανήσουμε χρόνο για να μετακινηθούμε από τη μία μεριά του χάρτη σε μία άλλη. Όπως προείπα, και οι δύο περιοχές είναι πανέμορφες (και την ημέρα και τη νύχτα), με μία τεράστια ποικιλία δέντρων και χρωμάτων που σε συνδυασμό με τα έντομα, τα πουλιά και φυσικά τα θηράματα μας δημιουργούν ένα κόσμο που τον νιώθεις πραγματικά ζωντανό. Σε αυτό φυσικά συνεισφέρει τα μέγιστα και ο ηχητικός τομέας του παιχνιδιού. Πραγματικά, σε ότι έχει να κάνει με τον ήχο, νομίζω πως το παιχνίδι κάνει τη διαφορά. Το φτερούγισμα των πουλιών, το πέταγμα των εντόμων, οι κραυγές και τα ερωτικά καλέσματα των ζώων, ο ήχος του νερού σε ποτάμια και λίμνες, το ίδιο μας το περπάτημα, η βροχή, ακόμα και ο άνεμος που ακούγεται ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων, όλα είναι καταπληκτικά.

Η πρώτη περιοχή, το Hirschfelden Hunting Reserve μας μεταφέρει στη κεντρική Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στα υψίπεδα της Γερμανίας. Εδώ θα μπορέσουμε να κυνηγήσουμε ζαρκάδια, δύο είδη ελαφιών, αγριογούρουνα, ευρωπαϊκούς βίσονες και κόκκινες αλεπούδες ενώ στη δεύτερη περιοχή, τη Layton Lake της βόρειας Αμερικής, θα βρούμε άλλα τρία είδη ελαφιών, τάρανδους, αμερικανικές μαύρες αρκούδες και κογιότ. Όσοι αποκτήσουν και τη τρίτη περιοχή (αγοράζοντας το σχετικό dlc), το εθνικό πάρκο Medved-Taiga, θα μπορέσουν να κυνηγήσουν στις παγωμένες εκτάσεις της Σιβηρίας τάρανδους, ελάφια, καφέ αρκούδες και λύγκες. Σε γενικές γραμμές, τα είδη πιθανών θηραμάτων είναι αρκετά (θα μπορούσαν να είναι και περισσότερα) ενώ ίσως προστεθούν και νέα σε κάποιο μελλοντικό update.

 call of the wild 2Το ελαφάκι δε θα βόσκει για πολύ ώρα ακόμα…

Κάθε ζώο όμως, κάθε είδος καλύτερα, έχει τη δική του συμπεριφορά και τις δικές του συνήθειες. Κάποια πηγαίνουν σε κοπάδι, άλλα προτιμούν το μοναχικό δρόμο, άλλα βοσκούν νωρίς το πρωί ενώ άλλα προτιμούν απογευματινές ώρες, μερικά κινούνται μόνο μέσα σε πυκνή βλάστηση, κάποια σε ανοιχτές εκτάσεις και πάει λέγοντας. Όλα αυτά όμως, ανταποκρίνονται με τη πραγματικότητα ενώ μπορούμε να μάθουμε γι’ αυτά και μέσα στο παιχνίδι. Το σίγουρο είναι πως παίζοντας, θα αποκτήσετε την κατάλληλη εμπειρία ώστε να γνωρίζετε πως θα αντιμετωπίσετε το κάθε ζώο. Πόσο κοντά μπορείτε να πλησιάσετε πριν σας καταλάβει και τρέξει να σωθεί φοβισμένο (ή να σας επιτεθεί), πόση φασαρία μπορείτε να κάνετε πριν σας ακούσει ή ακόμα και από πόσο μακριά μπορεί να σας μυρίσει. Φιλική συμβουλή, αποφύγετε να κυνηγάτε ποτέ προς τα εκεί που φυσάει ο άνεμος καθώς αυτός μεταφέρει τη μυρωδιά σας πιο εύκολα. Ναι, παίζει και αυτό το ρόλο του.

Πως όμως θα μπορέσουμε να βρούμε τα ζώα που ψάχνουμε μέσα σε μια τόσο αχανή έκταση; Το παιχνίδι φροντίζει να μας βοηθήσει σε αυτό με το track σύστημα του. Με λίγη (ή πολύ) αναζήτηση θα βρούμε πατημασιές και ίχνη στο έδαφος. “Διαβάζοντας” αυτά τα ίχνη μπορούμε να καταλάβουμε το είδος του ζώου καθώς και την εκτιμώμενη πορεία του. Ακολουθώντας αυτή τη πορεία θα συναντήσουμε νέα ίχνη που θα μας οδηγήσουν στα επόμενα ώσπου τελικά φτάσουμε στο στόχο μας. Μιλώντας για ίχνη, εννοώ πραγματικά ίχνη. Πατημασιές που φαίνονται στο χώμα, σπασμένοι θάμνοι, πατημένα χόρτα, ακόμα και περιττώματα από τα οποία μπορούμε να καταλάβουμε πριν πόση ώρα πέρασε το ζώο από το σημείο βάση της παλαιότητας τους. Ερευνώντας το κάθε ίχνος, αυτό και τα επόμενα ίχνη του ίδιου ζώου γίνονται highlighted και έτσι μπορούμε εύκολα να ακολουθήσουμε τη πορεία του. Ταυτόχρονα με το track system μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιο ζώο ακούγοντας το ερωτικό του κάλεσμα ή προσελκύοντας το με άλλα μέσα όπως δόλωμα, σπρέι μυρωδιάς κ.α.

Έστω ότι βρήκαμε το υποψήφιο θήραμα μας. Δε μένει τίποτα άλλο πλέον από το να καταφέρουμε να το σκοτώσουμε. Και εδώ, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Βολές του στιλ “σημαδεύω κεφάλι και τελειώσαμε” δε περνούν καθώς το κυνήγι δε λειτουργεί έτσι (είπαμε, ξέρω εγώ από κυνήγια). Αυτό δε σημαίνει πως ένα καλό χτύπημα ανάμεσα στα μάτια δε θα είναι καθοριστικό αλλά το παιχνίδι μας παροτρύνει να σημαδέψουμε καρδιά αν θέλουμε να πετύχουμε έναν ακαριαίο θάνατο. Πιστέψτε με όμως, δε θα είναι καθόλου εύκολο να πετύχετε καρδιά. Με λίγη έρευνα βρήκα πως η καρδιά των ελαφιών βρίσκεται λίγο πίσω από τα μπροστινά πόδια οπότε και ξεκίνησα να σημαδεύω το συγκεκριμένο σημείο. Καρδιά μπορεί να μη πέτυχα ακόμα αλλά εκεί γύρω είναι άλλα ζωτικά όργανα όπως οι πνεύμονες, πράγμα που σημαίνει πως ένα χτύπημα εκεί, σημαίνει σχεδόν βέβαιο θάνατο. Όχι ακαριαίο αλλά σχεδόν βέβαιο. Στη περίπτωση λοιπόν που χτυπήσουμε κάτι αλλά δε πεθάνει ακαριαία, δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε από το να ακολουθήσουμε τα ίχνη αίματος του. Μπορεί να χρειαστεί να του ξαναρίξουμε, μπορεί όμως με το ένα χτύπημα μας, το ζώο να πεθάνει σε λίγο και να το βρούμε νεκρό λίγο (ή και πολύ) πιο πέρα. Τα ίχνη αίματος, ανάλογα με τη ποσότητα του αίματος, μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες για το πόσο πληγωμένο είναι το ζώο Αν έχει χτυπηθεί κάποιο ζωτικό του όργανο, θα δούμε αρκετό αίμα στο έδαφος, πράγμα που σημαίνει πως αργά ή γρήγορα αυτό θα πέσει νεκρό. Αν όμως δούμε λίγες σταγόνες, μπορεί να υπάρχει κάποιο επιφανειακό τραύμα και να χρειαστεί και δεύτερη βολή.

 call of the wild 3Ωμοπλάτη και λαιμό. Καλό χτύπημα… τη δουλειά του την έκανε!

Πολύ σημαντικό για την επίτευξη ενός καλού χτυπήματος είναι φυσικά και το ίδιο το όπλο. Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες όπλων διαθέσιμες. Τα rifles (που θα χρησιμοποιήσετε κατά κόρον), τα πιστόλια, τα shotguns (κυρίως για άμυνα) και τα τόξα (για πιο stealth καταστάσεις). Σε όλα μπορούν να μπουν διόπτρες ή στόχαστρα ενώ πολύ σημαντική είναι και η επιλογή των σφαιρών που θα χρησιμοποιήσουμε. Η αλλαγή του είδους σφαίρας που έκανα για το αρχικό τουφέκι ήταν καθοριστική καθώς αύξησε τη διαπεραστικότητα της μειώνοντας την εξάπλωση της κατά την επαφή. Έτσι, κατάφερνε να περάσει τη σχετικά σκληρή σάρκα των ελαφιών ώστε να καρφωθεί σε κάποιο ζωτικό όργανο. Σε μικρότερα θηράματα όμως, η εξάπλωση είναι προτιμότερη καθώς έτσι είναι πιο πιθανό να κάνετε μεγαλύτερη ζημιά.

Ολοκληρώνοντας αποστολές του παιχνιδιού (προσωπικά πιστεύω πως η πιο σωστή ονομασία τους θα ήταν challenges αντί missions) αλλά και σκοτώνοντας ζώα ή ανακαλύπτοντας points of interest, συλλέγουμε experience points για να αυξήσουμε το επίπεδο του χαρακτήρα μας. Σε κάθε level up θα πάρουμε ένα skill point ή ένα perk point (εναλλάξ). Με τα skill points θα ενισχυθούμε σε τομείς που έχουν να κάνουν κυρίως με το κυνήγι ή τον χαρακτήρα μας όπως το να γίνουμε πιο αθόρυβοι ή να αναγνωρίζουμε ίχνη από πιο μακριά ενώ με τα perks θα βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας στη χρήση των όπλων, ανάλογα με το που θα βάλουμε τους πόντους αυτούς.

Τέλος, υπάρχει δυνατότητα και για multiplayer εκδρομές κυνηγιού με τους φίλους σας. Ενώ υπάρχουν κάποια υποτυπώδη στοιχεία competitive (του στιλ: ποιος θα σκοτώσει πρώτος το τάδε ζώο ή ποιος θα κάνει το πιο μακρινό χτύπημα), η μαγεία του είναι το co-op. Όπως είπε ένας καλός μου φίλος: “μπορείς να αράξεις στο χορτάρι και να αναλύεις το πολιτικό καθεστώς της χώρας με τα φιλαράκια σου, περιμένοντας πότε θα πεταχτεί πίσω από κάποιο λόφο ένα ελάφι”.

 call of the wild 4Μπορείτε απλά να κόβετε βόλτες και να απολαμβάνετε τα υπέροχα τοπία (το αμαξάκι είναι από DLC)

Φτάνοντας προς το τέλος της συγγραφής της παρουσίασης αυτής, θέλησα να ρίξω μια ματιά και στις γνώμες των παικτών για το παιχνίδι. Παρατήρησα το εξής οξύμωρο. Ενώ στο steam οι κριτικές είναι πολύ θετικές, στο metacritic το παιχνίδι περνάει μετά βίας σε βαθμολογία το 60 ενώ γίνεται και λόγος για την ύπαρξη αρκετών bugs και για τον αργό του ρυθμό. Η αλήθεια είναι πως πλην του μη ορθολογικού και δύσχρηστου μενού και HUD του, μίας περίπτωσης που ένα ζαρκάδι κόλλησε σε ένα βράχο και μίας βροχής που έσκασε μύτη από το πουθενά μία όμορφη νύχτα με ξαστεριά και πανσέληνο, δε παρατήρησα τίποτα άλλο αρνητικό (τα περισσότερα bugs έχουν διορθωθεί με updates). Για τον αργό ρυθμό, δε νομίζω πως έχω και πολλά να πω. Απορώ πως μπορεί να περιμένει κάποιος καταιγιστικό ρυθμό σε εξομοιωτή κυνηγιού. Το παιχνίδι είναι εξαιρετικό, πανέμορφο και πολύ ρεαλιστικό. Ειδικά για τους απανταχού real life κυνηγούς, δε τίθεται καν ερώτημα αγοράς.

Pros

  • Οπτικοακουστικό υπερθέαμα
  • Τεράστιοι open world χάρτες
  • Κύκλος ημέρας-νύχτας
  • Multiplayer co-op μέχρι και για οκτώ παίκτες
  • Πολλές μικρές λεπτομέρειες που παίζουν σημαντικό ρόλο για την εύρεση και το σκότωμα θηραμάτων
  • Αργός, ρεαλιστικός ρυθμός…

Cons

  • …που μπορεί να αποθαρρύνει τους πιο casual παίκτες
  • Προβληματικό και δύσχρηστο menu και HUD
  • Χρειαζόταν περισσότερα fast travel points καθώς με τα πόδια οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες
  • Ρηχό σενάριο (σε hunting simulator;)
  • Λίγα bugs ακόμα δεν έχουν διορθωθεί (αλλά φαίνεται πως είναι θέμα χρόνου)

RATING - 82%

82%

Νίκος Τσοκτουρίδης

Ο Νίκος, καπετάνιος στο επάγγελμα, δαμάζει τα κύματα παίζοντας games. Έχει ένα μεγάλο όνειρο: Να μεταδώσει στον Τσοκ Τζούνιορ την αγάπη του για το PC Gaming, τον ΠΑΟΚ και το Ragequit. Email: [email protected] - Steam | Facebook  

4 Comments

  1. Αυτός ο φίλος σου ακούγεται πολύ γαμάτος.

    Το είχα σταμπάρει το γκέημ, μετά το έβγαλα γιατί είχα κόψει τα ναρκωτικά και λέω δεν θα το παίξω. Τώρα με το ρηβιού με πρίζωσες, πάλι γουίσλιστ. Oh well..

  2. Eγω περίμενα οτι θα έλεγες πως προσπάθησες να περάσεις το φλόμπερ μεσα στην Τούμπα…

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN