DEATHTRAP

Δεν μπορώ να πω πως είμαι ο μεγαλύτερος φαν των Tower Defense παιχνιδιών. Όχι ότι έχω τίποτε εναντίον του συγκεκριμένου είδους, τα βρίσκω αρκετά διασκεδαστικά, ειδικά σε mobile μορφή, απλά δεν έχει βρεθεί κάποιο που να με κρατήσει σε βάθος χρόνου. Οπότε η ανακοίνωση της Neocore (που τα τελευταία χρόνια μας έδωσε τα δύο Van Helsing) πως θα επιχειρήσει να παντρέψει το είδος με τα ΑRPG μου κίνησε οπωσδήποτε το ενδιαφέρον (ψοφάω για πρωτότυπους συνδυασμούς).

ΚΡΑΜΑ

”Πήραν το Tower Defense κομμάτι από τα VH και το επέκτειναν” σχολίασε μέσες-άκρες ο φίλος Pavlos Geranios για τον πυρήνα του gameplay. Μιας και δεν έχω παίξει κανένα από τα δύο VH (το πρώτο στρογγυλοκάθεται στο backlog μου εδώ και καιρό, το δεύτερο δεν το έχω καν) ειδα το παιχνίδι από εντελώς φρέσκια οπτική γωνία. Και μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά.

Το σκηνικό είναι χωρισμένο σε χάρτες. Κάθε χάρτης έχει ξεχωριστή διαρρύθμιση με κάποιες βασικές σταθερές. Μια βάση την οποία πρέπει να προστατέψουμε, διάσπαρτα σημεία εκκίνησης απ΄όπου κάνουν την εμφάνισή τους οι ορδές των εχθρών, καθώς και ανενεργές παγίδες διαφόρων τύπων στην πορεία των εχθρών μας, τις οποίες καλούμαστε να ενεργοποιήσουμε πριν ή κατά τη διάρκεια της μάχης. Η καινοτομία του Deathrap έγκειται στο ότι δεν περιορίζει τον παίκτη στο ρόλο του στρατηγού από ψηλά, αλλά τον πετάει στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η μάχη διεξάγεται με τον κλασικό ARPG τρόπο. Ο ήρωάς μας μπορεί να είναι κλασικός warrior (ειδικός της μάχης εκ του συστάδην), μάγος ή τοξότης (μάχονται από απόσταση), διαθέτει εξοπλισμό (το παιχνίδι έρχεται με την κλασική ”μαριονέτα”) και καθώς προχωράει κερδίζει επίπεδα και skill points για ξόδεμα – τυπική διαμόρφωση action-RPG δηλαδή.  Οι δε παγίδες μπορούν να είναι δαπέδου (φλεγόμενες κλπ), πύργοι, καταπακτές που κρύβουν τέρατα τα οποία πολεμούν στο πλευρό μας κοκ. Η αποτελεσματικότητα της κάθε παγίδας εξαρτάται από το είδος και τον αριθμό των εχθρών αλλά και την περίσταση. Περιοδικά κάνουν την εμφάνισή τους special τέρατα, ενώ κάθε κύμα ολοκληρώνεται με ένα σχετικά ζόρικο boss.

Το συγκεκριμένο Boss εχει και άμυνες ενάντια στις παγίδες

To πάντρεμα αυτό έχει γίνει αρμονικότατα και το gameplay είναι εκτός από πολυεπίπεδο και χορταστικό. Ξεκινώντας κάθε χάρτη λαμβάνουμε ένα ποσό essence, το οποίο είναι η νομισματική μονάδα και τη χρησιμοποιούμε για την αγορά παγίδων, πύργων κλπ, καθώς και για τις αναβαθμίσεις αυτών. Κατά τη διάρκεια της μάχης αποκτούμε περισσότερο essence, το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της άμυνάς μας, καθώς τα κύματα των εχθρών δυσκολεύουν σταθερά και η έξτρα δύναμη πυρός είναι απαραίτητη. Προσωπικά προτιμώ να αφήνω λίγο essence σε εφεδρεία, στη περίπτωση που κατά τη διάρκεια της μάχης διαπιστώσω ότι κάποια πλευρά της άμυνάς μου χρειάζεται επιπλέον ενίσχυση. Το ψεγάδι εδώ είναι πως, μετά από 5 με 6 ώρες παιχνιδιού, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται επαναλαμβανόμενα. Ευτυχώς όμως η Neocore σοφά έχει εφοδιάσει το παιχνίδι με leaderboards, custom maps και co-op mode για έξτρα κίνητρο εκτός της campaign.

Τεχνικά το Deathtrap ικανοποιεί. Δεν πρόκειται για κανένα τεχνολογικό επίτευγμα, αλλά τόσο η μουσική όσο και τα γραφικά είναι καλοδουλεμένα, ο χειρισμός απροβλημάτιστος και γενικά η παραγωγή αποπνέει μια ισορροπία χαρακτηριστική ενός στούντιο που ξέρει τι θέλει να πετύχει, αλλά και ποια είναι τα όρια των δυνατοτήτων του.

Μέγιστη Ποιότητα, 1920×1080 / Avg: 46.866 – Min: 36 – Max: 57

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το Deathtrap είναι μια μάλλον χαμηλών τόνων προσπάθεια παρά το φιλόδοξο του συνδυασμού δύο τόσο διαφορετικών ειδών παιχνιδιών που δεν απογοητεύει. Σε συνδυασμό με την προσιτή τιμή των 20 ευρώ (στο Steam) προτείνεται ανεπιφύλακτα στους φαν τόσο των ARPG όσο και του Tower Defense.

Pros

Cons