REVIEWS

AGENTS OF MAYHEM

Ομολογουμένως, το Agents of Mayhem με προβλημάτισε λιγάκι. Δεν αναφέρομαι σε τυχόν επίπεδο δυσκολίας, ούτως ή άλλως το παιχνίδι έχει γύρω στα δεκαπέντε διαφορετικά για να το προσαρμόσει ο παίκτης εκεί που τον ευχαριστεί, αλλά στο γενικότερο συμπέρασμα που εξάγει κανείς γύρω από αυτό. Και αυτό γιατί αφενός σαν παιχνίδι ανοικτού κόσμου, γιατί σαν τέτοιο παρουσιάζεται και διαφημίζεται από την Deep Silver, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το αντίθετο, θα έλεγα ότι βρίσκεται μια-δυο γενιές πίσω, αφετέρου οι απλοί (απλοϊκοί;) shooting μηχανισμοί είναι τόσο διασκεδαστικοί που είχα πραγματικά καιρό να ξοδέψω ευχάριστα περίπου είκοσι ώρες πάνω σε ένα παιχνίδι, δίχως να έχω χασμουρηθεί στις πρώτες… πέντε. Ας τα πάρουμε όμως αναλυτικά ένα-ένα.

Agents of Mayhem Shot1 smallΠρώτη βόλτα στη Σεούλ και selfies παντού. Λογικό μου ακούγεται.

Το Agents of Mayhem ανήκει στα spin-offs της παλαβής σειράς Saints Row της Volition, όπου μοιράζεται το ίδιο σύμπαν και κάποιους χαρακτήρες με πρότερα επεισόδια, όπως η “επικίνδυνα όμορφη” αρχηγός της ομάδας Persephone ή ο Gat από το stand-alone expansion του Saints Row IV, Gat out of Hell. Προφανώς, η Volition θα μπορούσε εύκολα να συνεχίσει την ιστορία (το σύμπαν να την κάνει) από εκεί που έμεινε στο Gat out of Hell, αλλά επέλεξε να δοκιμάσει την τύχη της σε κάτι καινούριο, έστω και κατά το ήμισυ. Η ιδέα του Agents of Mayhem βασίζεται στην επίκαιρη μανία των superheroes, αλλά με μια πιο σατιρική σκοπιά (ως συνήθως) και με έμφαση στην “αθωότερη” (με εισαγωγικά) εκδοχή των παιδικών superheroes σειρών του Σαββατοκύριακου, όπως το G.I. Joe. Συνέπεια αυτού, είναι το Agents of Mayhem (AoM στο εξής για λόγους συντομίας) να διακατέχεται από μια επιτηδευμένη ανοησία, γεμάτη κακούς τύπους με γελοία ονόματα και ακρωνύμια, όπως ο Doctor Babylon και η αρμάδα του L.E.G.I.O.N. (League of Evil Gentlemen Intent on Obliterating Nations – say again?) που σκοπεύουν να καταστρέψουν όλο το κόσμο, χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Τα σχέδια της L.E.G.I.O.N. για την ισοπέδωση του κόσμου ξεκινούν από τη Σεούλ της Ν. Κορέας, μία μάλλον ασυνήθιστη επιλογή αλλά αρκετά εύστοχη για να συμβαδίζει με τη τρέλα που κουβαλάει το AoM και η ατρόμητη ομάδα M.A.Y.H.E.M., που έχει και αυτή φυσικά το ακρωνύμιο της (Multinational Agency Hunting Evil Masterminds), αναλαμβάνει να τη σταματήσει.

Βέβαια, υπερβολικό είναι ο μικρότερος χαρακτηρισμός που μπορεί κάποιος να δώσει στο συγκεκριμένο παιχνίδι, καθώς προφανώς τίποτε δεν σχετίζεται με την έννοια πραγματικός κόσμος, οπότε ως εκ τούτου το AoM παροτρύνει το παίκτη να σβήσει από το μυαλό του τις λογικές εξηγήσεις για το οτιδήποτε συμβαίνει και να εισέλθει σε έναν τελείως φανταστικό κόσμο, που ακόμα και το πιο παράδοξο είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμβεί. Φυσικά, ως κατά βάση σατιρικό παιχνίδι, δεν χάνει την ευκαιρία να καυτηριάσει θέματα της σύγχρονης εποχής, όπως η άκρατη λατρεία για τα pop idols (ο κακός August Gant φωτογραφίζει τον Justin Bieber, ο οποίος κανονικά είναι φάλτσος και τραγουδάει live με μια autotune συσκευή!) και η εξάρτηση από τη τεχνολογία, αλλά το κάνει με έναν όχι και τόσο έξυπνο τρόπο, με το χιούμορ δυστυχώς να αποτυγχάνει εννιά στις δέκα φορές. Έχω την εντύπωση ότι AoM είναι το λιγότερο σπιρτόζικο παιχνίδι της Volition, καθώς τα περισσότερα αστεία είναι νερόβραστα, άστοχα ή απλώς δεν είναι αστεία. Αν τα καλύτερα αστεία που μπορείς να πεις σχετίζονται με χιλιοειπωμένα σεξουαλικά υπονοούμενα και με κακές λεξούλες, τότε μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά.

Agents of Mayhem Shot2 smallΣύστημα μάχης: Τσεκ

Στο κυρίως μενού τώρα, κατά κύριο λόγο το AoM αποφεύγει τη σκόπελο των άνοστων αστείων και πλέει προς γαλανά νερά χωρίς να βυθιστεί, αλλά ο καπετάνιος εν τέλει αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τόσο καλός για να γλυτώσει απ ‘ όλους τους ύφαλους. Αφήνω στην άκρη τις θαλασσόλυκους συμβολισμούς και εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Βασική προϋπόθεση για να απολαύσει κανείς το παιχνίδι είναι να βάλει καλά στο μυαλό του ότι το AoM είναι ένα καθαρό third-person shooter γύρω από ένα open-world περιτύλιγμα. Αν και υπάρχουν κάποιες αποστολές που ξεφεύγουν από το καθιερωμένο “σκοτώστε ό,τι κινείται”, αυτές αποτελούν το 2% με 3% ολόκληρου του παιχνιδιού. Συνεπώς, η έννοια επανάληψη είναι δεδομένη για το AoM, οπότε αν η ιδέα του ακατάπαυστου shooting δεν σας ιντριγκάρει και φαντάζεστε παραγωγές επιπέδου GTA V, είναι προτιμότερο να μείνετε μακριά από το παιχνίδι. Δεν είναι για εσάς.

 


Από την άλλη, αν είστε φιλικά προσκείμενοι ή θιασώτες του είδους, το AoM διαθέτει μπόλικο περιεχόμενο για να καλύψει τα πολεμοχαρή ένστικτά σας. Η πρωτοτυπία του παιχνιδιού είναι ότι σε κάθε αποστολή ή σε μια απλή εξερεύνηση της πόλης της Σεούλ, χειρίζεστε μια ομάδα που αποτελείται από τρεις χαρακτήρες, με έναν να είναι ενεργός κάθε φορά, ο οποίος αλλάζει εύκολα και γρήγορα με το πάτημα ενός κουμπιού. Η ομάδα ξεκινά με τους τρεις πρωταγωνιστές, που φιλοξενούν και το εξώφυλλο του παιχνιδιού (ονόματι Franchise Force), Hollywood, Fortune και Hardtack, ενώ αργότερα θα κληθείτε να ξεκλειδώσετε αρκετούς ακόμα (μερικούς προαιρετικά), φτάνοντας στους δώδεκα συνολικά agents. Η ποικιλία των δώδεκα αυτών agents είναι αξιοσημείωτη, καθώς ο καθένας διαθέτει τη δική του μοναδική αίσθηση παιξίματος, τα δικά του χαρακτηριστικά σε υγεία και ασπίδα, εξοπλισμό και gadgets, “σκοτεινό” παρελθόν και άνοστες ατάκες. Σε αυτό το τομέα, η Volition έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, καθώς πραγματικά αξίζει να τους ξεκλειδώσετε όλους και να τους δοκιμάσετε έναν-έναν, όσο χρονοβόρο και αν μπορεί να αποδειχθεί κάτι τέτοιο, δημιουργώντας έτσι την κατάλληλη ομάδα για το στυλ παιξίματος σας. Βέβαια, υπάρχουν κάποιοι μικροί υπόγειοι περιορισμοί, καθώς ο κάθε χαρακτήρας, μεταξύ άλλων, διαθέτει μία κλάση (π.χ. Shieldbreaker, Programmer – αργότερα αποκτά και δεύτερη) και κάποιες αποστολές προϋποθέτουν τη συμμετοχή μιας συγκεκριμένης τύπου κλάσης στην ομάδα για να τις αναλάβετε, αλλά σε γενικές γραμμές τίποτα δεν σας εμποδίζει να φτιάξετε μια ομάδα που να αποτελείται από τρεις τεραστίων διαστάσεων νοματαίους ή τρία καλλίγραμμα μα φονικά κοριτσάκια.

Agents of Mayhem Shot3 smallΜία από τις όμορφες και “ρομαντικές” οπτικές της Σεούλ.

Ο μηχανισμός της μάχης είναι απλός και βασίζεται στο να εκμεταλλεύεστε σωστά τα ατού του κάθε agent εις βάρος των αδυναμιών της πολυπληθούς μάζας από εχθρούς που έρχονται στο κατόπι σας. Έτσι, υπάρχουν agents όπως η Fortune που είναι ιδανική για να εξολοθρεύει τις ασπίδες των εχθρών, ο Hardtack που είναι τέλειος σε κοντινές αποστάσεις χάρη στο πανίσχυρο shotgun του ή η Rama που μπορεί με το τόξο της να χτυπήσει από πολύ μακρινές αποστάσεις, κάνοντας τη αποτελεσματική ενάντια στους πολύ εκνευριστικούς snipers. Η συχνή και άρτια εναλλαγή των μελών της ομάδας σας είναι το κλειδί για την επιτυχή έκβαση μιας μάχης, καθώς οι τύποι εχθρών εμπλουτίζονται συνεχώς και θα πρέπει να αναπροσαρμόζετε τακτικά τη στρατηγική σας για να τους αντιμετωπίσετε, ενώ όταν στην εξίσωση προστεθούν τα gadgets, οι Special και οι Mayhem δυνάμεις των agents, τότε τα πράγματα παίρνουν μια άλλη, ιδιαίτερα διασκεδαστική, διάσταση.

Τα περισσότερα από αυτά μπορείτε να τα διαχειριστείτε στο ARK, στο ιπτάμενο κρυσφήγετο των M.A.Y.H.E.M., που διαθέτει και το ρόλο του hub, όπου εκεί εντοπίζονται και οι διάφορες μικρές RPG “πινελιές” που σχετίζονται με την αναβάθμιση των agents τόσο σε επίπεδο level όσο και σε εξοπλισμού, ενώ τα ευφάνταστα gadgets μπορούν να κάνουν τη διαφορά με την αποδοτικότητα τους. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι περισσότερο overpowered απ’ ότι θα περίμενε κανείς (με το Gutterball ολοκλήρωσα, χωρίς να ιδρώσω, πολλές ζόρικες μάχες), αλλά αξίζει να επενδύσετε σε αυτά, θα σας ξελασπώσουν ουκ ολίγες φορές.

Agents of Mayhem Shot4 smallΤυπική υπόθεση η οδήγηση, θα μπορούσε να λείπει εντελώς.

Όμως, δεν θα περάσουν πολλές ώρες μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται τα ψυχαναγκαστικά “τυράκια” που μαστίζουν τα open-world παιχνίδια. Σύντομα το τεφτέρι σας θα γεμίσει με δεκάδες αποστολές για να ξεκλειδώσετε περισσότερο υλικό για τους agents σας, συλλεκτικά αντικείμενα, cosmetic skins και blueprints για ακόμα περισσότερα gadgets και όπλα, παράπλευρες αποστολές ρουτίνας και γενικότερα η γνωστή κατάσταση που συναντάει κανείς σε ένα παιχνίδι του είδους. Το πρόβλημα δεν επίκειται στο μεγάλο περιεχόμενο, που πάντα είναι καλοδεχούμενο, αλλά στη διαχείριση αυτού. Άγνωστο γιατί, οι άνθρωποι της Volition επέλεξαν τη μέθοδο του copy-paste για τις ανάγκες του μεγαλύτερου ποσοστού των αποστολών. Ιδίως η διαδικασία για να αποκτηθεί ένας καινούριος agent, συνήθως περνά μέσα από κάποια υπόγεια Legion Lairs, τα οποία είναι βαρετά και σχεδόν ίδια σε κάθε έκφανσή τους. Ακόμα και οι κύριες αποστολές πέφτουν θύματα του copy-paste, με τα Legion Lairs να κάνουν ανησυχητικά τακτικά την εμφάνισή τους, και να ακολουθούν ένα μοτίβο τύπου “πήγαινε σε αυτό το σημείο – σκότωσε όποιον είναι εκεί – χάκαρε το τερματικό – προχώρα στο επόμενο checkpoint”. Εκεί είναι που το AoM κάνει το μεγαλύτερο φάουλ, καθώς το παιχνίδι γίνεται πολύ γρήγορα προβλέψιμο, ενώ θα μπορούσε να αποφύγει το τετριμμένο της κατάστασης απλά προσθέτοντας λίγο παραπάνω αλάτι στις αποστολές. Ακόμα και η οδήγηση είναι πλήρως αδιάφορη, καθώς ως επί το πλείστον αποτελεί απλώς ένα μέσο για να μετακινηθείτε γρηγορότερα από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο, ενώ ως και τα bosses, παρ’ όλο που είναι αρκετά πιο εμπνευσμένα από το υπόλοιπο παιχνίδι (όπως για παράδειγμα η μάχη με τη Red Aisha), έχουν όλα ακριβώς τον ίδιο αριθμό “φάσεων”.

Agents of Mayhem Shot7 smallΌχι άλλα Legion Lairs!

 


Είναι εμφανής η έλλειψη φαντασίας στο σχεδιασμό του υπόλοιπου παιχνιδιού, πλην των μαχών και των agents, και είναι αρκετά απογοητευτικό να προέρχεται από μια εταιρία που στο παρελθόν μας έχει συνηθίσει διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά, όπως έλεγα και στην εισαγωγή του άρθρου περί προβληματισμού, το AoM έχει έναν δικό του, διαβολεμένο τρόπο να μη σε αφήνει να το παρατήσεις, που τελικά το πόσο (και για πόσο) θα περάσεις καλά μαζί του εξαρτάται από το κατά πόσο είσαι διατεθειμένος να “αντέξεις” το μοτίβο που σου επιβάλλει. Αυτή η σύμπραξη της διαφορετικότητας των agents με ένα μπαρουτοκαπνισμένο μηχανισμό μάχης, φουλ στη δράση και στις εκρήξεις που γεμίζουν την οθόνη, συνθέτει όλο το ζουμί του AoM και σίγουρα προκαλεί εύλογα ερωτήματα γιατί δεν επιλέχθηκε ένα καλύτερο μοντέλο σχεδιασμού για τις αποστολές ή γιατί δεν υπάρχει δείγμα multiplayer, που σίγουρα θα ανέβαζε αρκετά την αξία του παιχνιδιού. Πιθανολογώ ότι στα αρχικά στάδια ανάπτυξης του παιχνιδιού, το AoM ήταν ΜΜΟ, εξ’ ού και οι διάφορες επιρροές από το συγκεκριμένο είδος (όπως το grinding των αποστολών ή περιοχές κατάλληλες για μαζικής κλίμακας μάχες), απλά κάπου στην πορεία, η ιδέα εγκαταλείφθηκε και αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει ως αποκλειστικά single player εμπειρία. Όμως, πιστεύω ότι ένα co-op mode όφειλε να συμπεριληφθεί, ως και το Gat Out of Hell διέθετε, άλλωστε το παιχνίδι “φωνάζει” για επικές μάχες δεκάδων ατόμων ταυτόχρονα. Ίσως την επόμενη φορά.

Agents of Mayhem Shot5 smallΑυτό είναι το ζουμί της υπόθεσης: καταστροφές χωρίς επιστροφές.

Περνώντας στο γραφικό τομέα, αν και το AoM δεν χαρακτηρίζεται ως state-of-the-art, προσφέρει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, με τους agents φυσικά να έχουν δεχθεί τη περισσότερη προσοχή, ενώ και οι εχθροί δεν πάνε καθόλου πίσω, ιδίως όταν πρόκειται για bosses ή ημί-bosses. Η μελλοντική Σεούλ, όπως την αντιλαμβάνεται το AoM, δεν εντυπωσιάζει καθόλου, είναι μάλλον συναισθηματικά κενή και με κατοίκους που απλά υπάρχουν και περιφέρονται, θα έλεγα ότι δίνει την εντύπωση περισσότερο μιας “αρένας” που κονταροχτυπιούνται η M.A.Y.H.E.M. με την L.E.G.I.O.N. παρά μιας ζωντανής πόλης που υποφέρει από τις καταστροφικές βλέψεις της τελευταίας. Κάποια θέματα απόδοσης όμως δεν λείπουν, με το παιχνίδι να έχει εμφανή frame drops σε σημεία που η κάρτα γραφικών έχει πολλά πράγματα να διαχειριστεί, με αποκορύφωμα το boss battle με τον August Gant. Μία λύση είναι να απενεργοποιήσετε τα έξτρα Nvidia χαρακτηριστικά (όσοι έχετε Nvidia) και να προτιμήσετε τις high από τις ultra ρυθμίσεις – πρακτικά δεν θα εντοπίσετε αξιοσημείωτες διαφορές. Το βέβαιο είναι ότι μελλοντικά θα πρέπει να υλοποιηθούν κάποια performance patches για τη σωστή λειτουργία του παιχνιδιού.

Στο τομέα του ήχου, το AoM περιλαμβάνει μεν ένα αρκετά πετυχημένο voice-over καστ, που ταιριάζει άψογα με τους χαρακτήρες που υποδύονται, αλλά όπως αναφέρθηκε ήδη, δεν συνοδεύεται και από ένα καλό κείμενο για να λάμψει. Στα ίδια ρηχά νερά κυμαίνεται και το soundtrack, με κυριολεκτικά κανένα μουσικό κομμάτι να μην ξεχωρίζει, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.

Agents of Mayhem Shot6 smallΈνα από τα αρκετά μενού διαχείρισης της ομάδας σας.

Εν τέλει, τι συμπέρασμα βγάζει κανείς από το AoM; Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για ένα τίτλο που δύναται να προσφέρει μεγάλες δόσεις ψυχαγωγίας σε κάποιον που αρέσκεται στο είδος των shooters και των open-world παιχνιδιών, που όμως οι ανέμπνευστες σχεδιαστικές επιλογές των δημιουργών του, το μετατρέπουν σε ένα μέτριας απήχησης παιχνίδι – λουκούμι για τη περίοδο των Steam Sales. Προσωπικά μιλώντας, δεν μετάνοιωσα καθόλου για τις ώρες που πέρασα με το AoM, αλλά πολύ δύσκολα θα το πρότεινα σε κάποιον να το αποκτήσει full-price, χωρίς πρώτα να έχει γράψει στο παλμαρέ του τα κορυφαία παιχνίδια του είδους. Ίσως σε ενδεχόμενο sequel, αν όλα πάνε καλά, η Volition προσφέρει ένα παιχνίδι αντάξιο του οράματος της. Οψόμεθα.

 

Το Agents of Mayhem μας προσέφερε η Enarxis Dynamic Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά. 

Pros

  • Μπόλικο περιεχόμενο
  • Άρτια ενσωμάτωση των διαφόρων τύπων agents και των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους στο gameplay του παιχνιδιού
  • Ιδανικό για “ανεγκέφαλες” action/shooter καταστάσεις, γεμάτες εκρήξεις και πανικό
  • Όπως συμβαίνει στα περισσότερα open-world games, μπορεί να γίνει αρκετά εθιστικό

Cons

  • Βεβιασμένο χιούμορ, πολύ δύσκολα θα γελάσει κανείς με τα αστεία του
  • Η “ΜΜΟ” αύρα του, που βασίζεται στο grinding για ξεκλειδώσει τα μυστικά του
  • Έλλειψη φαντασίας στα objectives και στη δομή των αποστολών – πόσες φορές ακόμα θα επισκεφτούμε αυτά τα Legion Lairs; 
  • Μερικά performance issues

RATING - 70%

70%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Lover of action, shooter, adventure, RPG's and sometimes racing games, he prefers mainly single-player gaming. Every now and then he breaks out into a multi, but he doesn't overdo it.

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN