WHITE NIGHT
Αυτή την παρουσίαση θα την ξεκινήσω λίγο ανάποδα, έτσι, για το μεράκι του πράγματος. Το White Night κύλησε ως σφοδρός έρωτας για μένα : ξεκίνησε εξαιρετικά, με το ακραίο οπτικό του στιλιζάρισμα να με κάνει να συγχωρώ τους σχετικά βεβιασμένους «noir» μονολόγους (όσοι είχατε την ατυχία να δείτε το φιάσκο του Sin City 2, ξέρετε ακριβώς για τι πράγμα μιλάω) και την ξεδιάντροπη, hardcore old-school-ιά του να μιλά απευθείας στην καρδιά του πιτσιρικά που κάποτε πίστευε ακράδαντα πως εάν τερμάτιζε το Alone In The Dark, οι Μεγάλοι Αρχαίοι θα έβγαιναν από την ντουλάπα του για να τον σύρουν στην Ονειρευόμενη Ρ’λιέχ.
Ένα φρικτό bug που συνάντησα στην πορεία, παραλίγο να διαλύσει ολόκληρη την εμπειρία. Το White Night, Τακτικέ Αναγνώστη, ζει, ανασαίνει και κινείται για την ατμόσφαιρά του. Ιδανικά το ξεκινάς νύχτα με βροχή, ουισκάρα στο πλάι σου και δεν σηκώνεις κεφάλι μέχρι να δεις το λυτρωτικό φως της αυγής να μπαίνει από τις γρίλιες του δωματίου σου. Σαν τον ανώνυμο πρωταγωνιστή μας ένα κάτι. Βγαίνει παραπατώντας από τα συντρίμμια του αυτοκινήτου του και αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια από το μοναδικό σπίτι που βρίσκεται κοντά του. Τετριμμένο όσο δεν πάει, με έξτρα γαρνιτούρα από Αμερική του Κραχ, για να είμαστε και επίκαιροι. Ο τρόπος με τον οποίο όμως καδράρει τα πάντα σε πανέμορφα, Τευτονικά εξπρεσιονιστικά ασπρόμαυρα γραφικά, εντυπωσιάζει με το «καλησπέρα». Ακόμα και το να διασχίσεις ένα δωμάτιο στο White Night, αποτελεί δυνητικά gaming εμπειρία από μόνο του.
Πολύ σύντομα φυσικά, βρισκόμαστε παγιδευμένοι στο ερημικό τούτο μέγαρο και το ζωντανό σκοτάδι τριγύρω μας ζητά μια ελάχιστη αφορμή για να μας κατασπαράξει. Μόνο μας όπλο εναντίον του, τα σπίρτα που βρίσκονται μυστηριωδώς διασκορπισμένα παντού στην έπαυλη. Αν και θα χρειαστεί κάποιες στιγμές να κινηθούμε σε απόλυτο σκοτάδι προκειμένου να αποφύγουμε εχθρούς, η παραμονή επί μακρόν σε αυτό, φέρνει αυτόματα το θάνατό μας, καθώς ο πρωταγωνιστής μας χάνει τα ελάχιστα λογικά του από τον φόβο. Η ίδια η αρχιτεκτονική του μεγάρου, είναι εξαιρετική και θα θυμίσει στους παλαιότερους απευθείας το θρυλικό πλέον, Alone In The Dark.
Άψογος σχεδιασμός, σωστή διάταξη των χώρων και αληθοφανή εμπόδια υφαίνουν σιγά σιγά το νυχτερινό τους ξόρκι. Μέσα από διάσπαρτα αποκόμματα εφημερίδων, ημερολόγια και άλλα, σαφώς πιο…μακάβρια ενθύμια, μαθαίνουμε την τραγική ιστορία της έπαυλης και μπλεκόμαστε, θέλοντας και μη, σε έναν απεγνωσμένο αγώνα λύτρωσης, ο οποίος φαντάζει όλο και πιο μάταιος με κάθε νέα μας ανακάλυψη. Σκεφτείτε τώρα. Αυτά τα υπέροχα γραφικά (αξίζει να σημειωθεί πως στο παιχνίδι δεν χρησιμοποιούνται καθόλου «ενδιάμεσες» αποχρώσεις του γκρίζου, παρά μόνο καθαρό λευκό ή μαύρο και σε κάποιες περιπτώσεις λίγο κίτρινο για τις πηγές φωτός) σε συνδυασμό με τον πολύ προσεγμένο σχεδιασμό του ήχου και το gameplay που μας κρατά σε διαρκή εγρήγορση, δημιουργούν πολύ γρήγορα έναν υπνωτιστικό ρυθμό παιχνιδιού.
Μπορεί να μην έχουμε κάποιο τρόπο να πολεμήσουμε ενάντια στις φρικτές σκιές που στοιχειώνουν την έπαυλη, αλλά εάν κινηθούμε έξυπνα και εκμεταλλευτούμε παράλληλα και το περιβάλλον μας, δεν θα μας δυσκολέψουν παρά σε ελάχιστα σημεία. Για μυστήριους και ανεξήγητους λόγους, το White Night χρησιμοποιεί αγνά, παραδοσιακά tank controls, τον λόγο δηλαδή για τον οποίο αποφεύγαμε όλοι να παίζουμε 3D παιχνίδια την ένδοξη δεκαετία του ’90. Για τους γεννημένους σε σπίτια όπου προϋπήρχε ευρυζωνικό internet, να αναφέρουμε πως τα «tank controls» σημαίνουν ουσιαστικά πως η κίνηση του χαρακτήρα μας είναι σχετική ως προς την εκάστοτε κάμερα. Εάν για παράδειγμα τρέχουμε κατά μήκος ενός διαδρόμου για να ξεφύγουμε από μια μαρμάγκα που μας κυνηγάει και ξαφνικά στη στροφή αλλάξει η κάμερα, το ίδιο «W» που κρατούσαμε πατημένο για να τρέχουμε μπροστά με την προηγούμενη κάμερα, μας οδηγεί κατευθείαν πίσω στις αγκάλες της γλυκύτατης μαρμάγκας. Δεν είναι πως δεν συνηθίζεται το σύστημα, αλλά θα σας οδηγήσει σε αρκετούς φρικτούς και άσκοπους θανάτους, οι οποίοι προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο εκνευρισμό, καθώς το παιχνίδι δεν υποστηρίζει δυνατότητα αποθήκευσης της θέσης μας ανά πάσα στιγμή.
Πρέπει να βρίσκουμε συγκεκριμένες πολυθρόνες, κοντά σε πηγή σταθερού φωτός και εκεί μπορεί να ξεκουραστεί ο χαρακτήρας μας, αποθηκεύοντας παράλληλα και την θέση μας στο παιχνίδι. Υφίσταται ένα και μοναδικό save κάθε φορά και εδώ είναι που το White Night, ακόμη και την στιγμή που διαβάζετε αυτή την παρουσίαση, έχει ένα bug που δύναται να καταστρέψει ολόκληρη την εμπειρία, καθώς, εάν σώσουμε σε συγκεκριμένη θέση, η κάμερα του παιχνιδιού απορυθμίζεται εντελώς και παύει να ακολουθεί τον χαρακτήρα μας, καθιστώντας το έτσι εντελώς unplayable. Αν και έχει αναρτηθεί ένα προσωρινό workaround στο Στημικό forum του τίτλου, είναι και αυτό τόσο περίπλοκο και στραμπουληχτικό που εύχομαι πραγματικά να μην βρεθείτε στην ανάγκη του. Εγώ θα γράψω εδώ μόνο πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνετε save στο δωμάτιο με το πιάνο, οποιαδήποτε στιγμή του παιχνιδιού μέχρι να βγει ένα patch που να διορθώνει το συγκεκριμένο ζήτημα. Σημειώστε το τώρα και ευχαριστήστε με αργότερα.
Και ενώ που λέτε είχα βυθιστεί στην τραγική ιστορία των Vespers, ήρθε το μαγευτικό δωμάτιο με το πιάνο και έβγαλε νοκάουτ την Λευκή Νύχτα μου με χαρακτηριστική ευκολία. Το γεγονός πως ο τίτλος είχε μπει κάτω από το πετσί μου και με έτρωγε διαρκώς να δοκιμάσω το απάλευτο workaround μόνο και μόνο για να δω την συνέχεια, είναι ενδεικτικό του πόσο ατμοσφαιρικός είναι. Για την ακρίβεια, μόλις πέρασα το συγκεκριμένο σημείο, συνέχισα να παίζω μέχρι τον τερματισμό, δίχως να μπορώ να σταματήσω. Και μπορεί το σενάριο να προδίδεται αρκετά νωρίς για τον υποψιασμένο παίκτη, αλλά η εκτέλεση διατηρεί υψηλό στάνταρ και υποβάλλει. Οι Γάλλοι ήταν μπροστά επί Alone In The Dark και αν μη τι άλλο, τίτλοι όπως το White Night δείχνουν πως ουδέποτε έχασαν την επαφή τους με την άψογη καλλιτεχνική παρουσίαση των παιχνιδιών τους.
Και αυτό είναι το White Night. Αγώνας για επιβίωση από την μια πηγή φωτός στην άλλη, κάποιοι απλοί αλλά όχι απλοϊκοί και απόλυτα εναρμονισμένοι με την πλοκή του γρίφοι και ατμόσφαιρα τόσο πηχτή που την κόβεις και με σκουριασμένο μαχαίρι. Οι φίλοι των ατμοσφαιρικών θρίλερ θα το λατρέψουν και μπορούν άνετα να προσθέσουν πέντε-έξι μονάδες στην τελική του βαθμολογία. Τίτλος απαιτητικός, ανοιχτά ερωτευμένος με το ένδοξο παρελθόν του survival horror και ουσιαστικά τρομακτικός, το White Night κατά κάποιο τρόπο αποτελεί την πεμπτουσία του ποιοτικού indie : εξαιρετική και πρωτότυπη παρουσίαση, απλοί και ενδιαφέροντες μηχανισμοί στο gameplay και ακριβώς η σωστή διάρκεια.
Η Osome Studio μόλις μπήκε αξιότατα στο χάρτη.
Ευχαριστούμε θερμά την IGE Group για την διάθεση του review κώδικα για το παιχνίδι.
Pros
- Εξαιρετικά φροντισμένος οπτικοακουστικός τομέας
- Πολύ έντονη ατμόσφαιρα τρόμου και μυστηρίου
- Ίσως ο αξιότερος διάδοχος του πρωτότυπου Alone In The Dark εδώ και χρόνια
Cons
- Έλλειψη κανονικής save ρουτίνας
- Σε σημεία, ο σχεδιασμός του παιχνιδιού οδηγεί σε “φτηνούς” θανάτους και αδιέξοδα
- Tank controls. Το καλαμπούρι μετράει τα πρώτα πέντε λεπτά, αλλά ελάτε τώρα, έχουμε 2015.
- Τουλάχιστον ένα bug το οποίο μπορεί να σταματήσει εντελώς την πρόοδό σας στο παιχνίδι
30s, Noir και ατμοσφαιρικός τρόμος και fixed camera (απ’ότι κατάλαβα)! ΔΗΛΑΔΗ NOCTURNE!
ΠΩΡΩΣΕ ΜΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟ
Όμως διάβασα για τα bugs και ξενέρωσα λίγο.
Να περιμένουμε πατσαρίσματα δηλαδή; Ή κάνα πανέμορφο -75%… Οι Devs τι λένε; Θα τα φτιάξουν τα bugs;
Έχεις έναν τρόπο να μας ταξιδεύεις με τα review σου. Πάντα ξεκινάω την ανάγνωση κάπως βεβιασμένα (ειδικά τέτοιες ώρες) και πάντα καταλήγω να διαβάζω αργά και απολαυστικά κάνωντας εικόνα στο μυαλό μου κάθε σου λέξη.
Το παιχνίδι φαίνεται πανέμορφο και ατμοσφαιρικό. Θέλω.
Πολύ ωραίο review !!! Πραγματικά με βλέπω να το παίρνω λίαν συντόμως το παιχνίδι!!! όντως φαίνεται σαν παλιό καλό survival horror!!!
Απολαυστικός Borracho!
Ωραίο κείμενο, το παιχνιδάκι το έχω σταμπάρει κανα χρόνο πριν, τεχνικά θέματα δε με πτοούν.
Το παράδειγμα που δίνεις πάντως με τα tank controls το βρήκα κάπως… ανεξήγητο. :p
Τι εννοώ; Πως είναι αδύνατο με αυτό το είδος χειρισμού (το πλήκτρο για μπροστά σε πάει πάντα μπροστά σε σχέση με το που κοιτάζει ο χαρακτήρας), όπως και να μετατοπισθεί η κάμερα, να κάνει αναστροφή 180μοίρες ο χαρακτήρας. Στην χειρότερη να “τρακάρει” σε κάνα τοίχο και να τον φτάσει ο μπαμπούλας.
Οι devs δουλεύουν patch, με άγνωστη όμως ημερομηνία κυκλοφορίας. Πέραν τούτου, αν δεν σώσεις στο δωμάτιο με το πιάνο, είναι ΟΚ, δεν θα συναντήσεις τίποτε καταστροφικό. Άπειροι πόντοι για την αναφορά στο ξεχασμένο και cult Nocturne. H έλλειψη μαχών κάνει το White Night σαφώς πιο νευροτσαταλιαστικό, αλλά έχει γοητεία με την οκά.
Ίσως δεν το περιέγραψα όσο καλά έπρεπε : σε προκαθορισμένα σημεία η κάμερα αλλάζει και μαζί και η φορά προς την οποία κοιτάζει ο χαρακτήρας. Τώρα αν απλά βολτάρεις, φυσικά, δεν είναι πρόβλημα. Όταν σε κυνηγάνε όμως τρεις μαρμάγκες και το ελάχιστο στραβοπάτημα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση συνεπάγεται ακαριαίο θάνατο, είναι στάνταρ πως θα χάσεις 2-3 φορές μέχρι να απομνημονεύσεις την ακριβή διαδρομή διαφυγής, με όλες τις αλλαγές κάμερες. Υπάρχουν σημεία δηλαδή όπου πρέπει να βαδίσεις σε συγκεκριμένα τετραγωνικά εκατοστά χώρου και το παραμικρό λάθος ισοδυναμεί με game over.
Ε, εκεί επάνω να σε πιάσει η αλλαγή κάμερας και να μην είσαι νίντζα, το ‘χασες.
Σε καμία περίπτωση deal breaker, αλλά σίγουρα θα σπάσει νεύρα αρκετών παικτών.
Ευχαριστούμε εκ βαθέων για τα καλά σας λόγια και δεσμευόμαστε για αντίστοιχη συνέχεια 🙂
Και είχα μια ελπίδα μετά από αυτά που είπες στο φορουμ, πως δεν θα ήταν τίποτα ιδιαίτερο. Πάλι έξοδα μαζεύονται..:(
Ωραίο review.
3,74 ευρώ στο steam αυτή τη στιγμή!