EDITORIALSEverything Online

Rising Storm

Μια φορά κι έναν καιρό, η shooter αγορά ήταν τίγκα στα games με θέμα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Σε τέτοιο σημείο που η μετάβαση της σειράς Call of Duty σε σύγχρονο σκηνικό (2007) είχε αντιμετωπιστεί περίπου ως καινοτομία. Το αποτέλεσμα ήταν ανάλογο ενός τσουνάμι – οι πάντες με μιας πήδηξαν στο τρένο και μετέφεραν τα γνωστά τους Franchises ή τα νέα τους παιχνίδια σε αντίστοιχο σκηνικό. Οι πάντες; Σχεδόν.

H σειρά Red Orchestra αποτελεί ένα από τα παραδοσιακά Β’ΠΠ shooter  «φρούρια», με σχετικά περιορισμένη, αλλά πάντως εξαιρετικά αφοσιωμένη-και ώριμη – κοινότητα παικτών.  Το πιο πρόσφατο τέκνο της σειράς κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2011 και δεν προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, μιας και συνέπεσε χρονικά με το Battlefield 3 και το Modern Warfare 3 που ακολούθησαν λίγες εβδομάδες μετά και το επισκίασαν. Ένα multiplayer military FPS που δίνει μεγάλη βάση στο ρεαλισμό και το ομαδικό gameplay. Αν τραβήξουμε μια νοητή γραμμή λοιπόν, στο ένα άκρο της οποίας κάθονται το COD και οι κλώνοι του (“arcade”),  στο άλλο η βαριά και ασήκωτη σειρά Arma (“simulation”) με τα Battlefield να γεφυρώνουν το χάσμα, το RO2 βρίσκεται μεταξύ των δύο τελευταίων. Σαφώς πιο λεπτομερές και με μεγαλύτερη hardcore διάθεση από το BF3 ,χωρίς να φτάνει τον ψυχαναγκαστικό χαρακτήρα του Arma II . To ίδιο ακριβώς ισχύει και για το Rising Storm καθώς είναι standalone expansion του RO2 και απλά μεταφέρει το σκηνικό από το μέτωπο της Ευρώπης σε αυτό του Ειρηνικού.

003RS

Μην γελιέστε όμως, δεν αλλάζει μόνο το σκηνικό. Οι δύο διαθέσιμες παρατάξεις είναι από την μία ο αμερικανικός στρατός και πεζοναύτες και από την άλλοι οι αντίστοιχες ιαπωνικές δυνάμεις με τα πραγματικά όπλα της εποχής. Θυμηθείτε ότι πρόκειται για παιχνίδι με θέμα τον Β’ ΠΠ. Assault rifles όπως τα ξέρουμε πρακτικά δεν υπάρχουν (τουλάχιστον όχι σε αυτό το μέτωπο) – ο οπλισμός αποτελείται κυρίως από παλιομοδίτικα ημιαυτόματα τουφέκια τύπου Μ1 (οι developers έχουν φροντίσει να συμπεριλάβουν τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει όταν αδειάζει ο γεμιστήρας), υποπολυβόλα, τα sniper rifles της εποχής (χωρίς φιλοσοφημένες διόπτρες και άλλα φρου-φρου) και φυσικά ξιφολόγχες. Η βαρύτητα σαφώς και παίζει ρόλο- αν επιχειρήσετε να εμπλακείτε σε μάχη από απόσταση πρέπει να λαμβάνετε υπόψη την τροχιά του βλήματος αφού αυτό σταδιακά θα χάσει ύψος (bullet drop). Μάλιστα ο υπέρτερος οπλισμός των Αμερικανών της εποχής (OP φλογοβόλα!)  έχει αποτυπωθεί – οι ισορροπίες κρατιούνται χάρη στις διάφορες ανορθόδοξες τακτικές των Ιαπώνων (χειροβομβίδες-νάρκες, όλμοι, Banzai attacks). Ακόμα μια ιδιαιτερότητα είναι το ότι χάριν ιστορικής ακρίβειας, οι παρατάξεις δεν αλλάζουν ποτέ ρόλους. Πχ στην Ιβοζίμα οι Αμερικανοί πάντα  θα ξεκινούν από την παραλία και οι Ιάπωνες θα τους περιμένουν στις οχυρώσεις.

Κατά κάθε χάρτης υποστηρίζει μέχρι 64 παίκτες καθώς και διάφορα modes. Εντούτοις φαίνεται πως οι πάντες παίζουν territory (συνδυασμός rush και area control).  Υπάρχουν αρκετοί servers και το παιχνίδι διαθέτει μια σχετικά περιορισμένη αλλά φανατικά αφοσιωμένη κοινότητα οπότε πάντα θα βρίσκετε κόσμο να παίξετε στο mode που θέλετε, αρκεί το mode  να είναι το Territory.

002RS

Κάποιοι servers (οι λιγότερο δημοφιλείς) συμπληρώνουν τα κενά χρησιμοποιώντας bots. Αυτό εκ πρώτης όψεως λειτουργεί θετικά αφού οι σχετικά μεγάλοι χάρτες «γεμίζουν» αντί να μείνουν έρημοι, αλλά αρκούν 2-3 γύροι για να διαπιστώσει κανείς ότι η ΑΙ είναι σχεδόν ανύπαρκτη- τα bots έχουν την τάση να μαζεύονται στο ίδιο σημείο και δεν πολυενδιαφέρονται να κουνηθούν ακόμη κι όταν αρχίσετε να τα ρίχνετε όπως τα παπάκια στο λούνα παρκ, ενώ αν τους επιτεθείτε από τα νώτα θα σας αγνοήσουν παντελώς, σε μια επίδειξη ψηφιακού φαταλισμού.

Παίζοντας.

Όπως είπαμε νωρίτερα, τα παιχνίδια της σειράς Red Orchestra σε ό,τι έχει να κάνει με το gameplay, κινούνται προς τη ρεαλιστική πλευρά του Shooter φάσματος. Το Rising Storm δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο χειρισμός, χωρίς να φτάνει στα ακραία επίπεδα των ArmA , είναι σαφώς πολυπλοκότερος από τα περισσότερα shooters της αγοράς. Ο τρόπος σκόπευσης, η ρίψη χειροβομβίδων , το λεπτομερές σύστημα ομαδικών εντολών, οι διάφορες στάσεις του σώματος απέχουν έτη φωτός από το COD και τους κλώνους του. Αυτό όμως που πραγματικά κάνει το Rising Storm ξεχωριστό, είναι ο ρυθμός που αυτό επιβάλλει στους παίκτες. Ξεχάστε τα γιούργια, το hit ’n run και τα ραμποϊλίκια. Οι χάρτες του είναι γεμάτοι χαλάσματα, χαρακώματα, κρυψώνες, ορύγματα και κάθε είδους τυφλές γωνίες με εχθρούς να παραμονεύουν σε κάθε βήμα σχεδόν. Για να πετύχεις υψηλά σκορ και να βοηθήσεις ουσιαστικά την ομάδα σου να νικήσει εδώ, πρέπει να μάθεις τους χάρτες καλά- χωρίς τριβή είναι δύσκολα τα πράγματα. Το καμπέρωμα δίνει και παίρνει αλλά είπαμε, ρεαλισμός.

004RS

Η προσπάθεια της Tripwire να προσδώσει ρεαλιστική χροιά στο παιχνίδι όντως αποδίδει καρπούς στον τομέα της ατμόσφαιρας. Όπως και να το δει κανείς  η συμμετοχή σε ξακουστά πεδία μαχών όπως η Ιβοζίμα και η Σαϊπάν ,όπου εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους δημιουργεί εντελώς διαφορετικά συναισθήματα από το απλό παίξιμο σε ανώνυμους χάρτες ή σε περιοχές χωρίς ιστορική βαρύτητα. Πραγματικά έπιασα τον εαυτό μου να μπαίνει στο πετσί του Audie Murphy.

005RSΨιτ κύριος. Εγώ στην Ευρώπη πολέμησα.

Τεχνικός Τομέας.

Το Rising Storm τεχνικά είναι σχεδόν πανομοιότυπο με το Red Orchestra 2. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί την Unreal Engine 3 και το DX9 πρωτόκολλο, καταλαμβάνει 2-3 νήματα στον επεξεργαστή και γενικά δεν ανήκει στην τεχνολογική αιχμή. Κάτι που ίσχυε άλλωστε και για το RO2 ήδη σχεδόν δύο χρόνια πριν. Ο φωτισμός και οι σκιές τηρουμένων των αναλογιών δεν είναι άσχημες, αλλά ο ήχος, το animation, τα textures και γενικά το περιβάλλον υστερούν σε σχέση με τους κορυφαίους της κατηγορίας.  Δυστυχώς ο πήχης εδώ έχει ανέβει πολύ ψηλά. Η UE3 απλά δεν δύναται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής.

Συμπερασματικά.

To Rising Storm δεν είναι για τον καθένα. Είναι δύσκολο και απαιτεί από τον παίκτη να προσαρμοστεί αυτός στο παιχνίδι παρά να το φέρει στα μέτρα του. Παρόλα αυτά  η Tripwire μας σέρβιρε ένα συγκεκριμένο πιάτο για το οποίο έχει διαλέξει τα κατάλληλα gameplay συστατικά στην σωστή δοσολογία.  To παιχνίδι είναι παίζεται πολύ διαφορετικά από τα περισσότερα mainstream shooters και είναι τίμιο, εθιστικό, χαρίζει στιγμές αγωνίας και αίσθημα επιβράβευσης στη νίκη. Την ίδια στιγμή όμως «φωνάζει» ότι του αξίζει να βασιστεί σε μια καλύτερη μηχανή που να προσφέρει ανώτερο οπτικοακουστικό τομέα ,μεγαλύτερο ρεαλισμό, πιο λεπτομερή animations και ίσως καταστρέψιμο περιβάλλον.  Μόνο τότε θα δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες ως σύλληψη.

Το παιχνίδι κυκλοφορεί από την Tripwire Interactive.Ευχαριστώ τον Arwindan για τη βοήθεια στην συγγραφή αυτού του άρθρου.

Βασίλης Ξερικός

Γεννημένος στην Αθήνα το 1979. Gamer εξ απαλών ονύχων, η πρώτη μου επαφή με το σπορ έγινε με έναν κλώνο του Pong σε προσχολική ηλικία.  Αν και πιστός χρήστης PC από to 1989 και την εποχή των XT έχουν περάσει από την κατοχή μου και διάφορες κονσόλες (Atari 2600, διάφορες Sega, σειρά των Playstation κλπ) ενώ η εισαγωγή μου στην gaming δημοσιογραφία έγινε μόλις το Γενάρη του 2012 και το PC Master. Παλαίμαχος των adventures, πλέον μοιράζω τον gaming χρόνο μου μεταξύ MMO, RPG (κάθε είδους) και Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL