WARHAMMER 40.000: DARKTIDE

Το Warhammer 40.000: Darktide (W40K:D) της Fatshark είναι ένα 4 player co-op multiplayer looter-shooter, στο στυλ που η ίδια εταιρεία καθιέρωσε με την συγγενή σειρά των Warhammer Vermintide, με την οποία είναι σχεδόν αδύνατο να μην γίνει σύγκριση κατά την αξιολόγηση του παιχνιδιού. Σε αυτό το review, αυτή η σύγκριση θα γίνει για σχεδόν κάθε παράμετρο του Darktide.

Η πρώτη πασιφανής διαφορά είναι το setting. Δεν βρισκόμαστε πλέον στο medieval fantasy κόσμο του Warhammer, αλλά στο science-fiction (ας μην μπλέξουμε τη συζήτηση με όρους όπως science fantasy) κόσμο του Warhammer 40.000, της 41ης χιλιετίας του ανθρώπινου πολιτισμού, όπου στο γαλαξία επικρατεί ανηλεής και αδιάκοπος πόλεμος.

Το lore του Warhammer 40K είναι αχανές και ανεξάντλητο, και ακόμα και η πιο συμπυκνωμένη περίληψη θα ξέφευγε τελείως από κάθε λογική έκταση εντός της παρουσίασης του W40K:D. Οι θιασώτες τα ξέρουν ήδη, αλλά το πιο σημαντικό, οι μη θιασώτες δεν χρειάζεται να ξέρουν τίποτα πέρα από το στενό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται το παιχνίδι, και που εξηγείται εντός του.

Είμαστε κατάδικοι – δεν έχει σημασία η κατηγορία, ούτε το αν είμαστε όντως ένοχοι. Καταδίκη ισοδυναμεί με θάνατο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το διαστημόπλοιο που μας μεταφέρει, δέχεται επίθεση από πειρατές. Αυτό αποδεικνύεται τελικά μεγάλη τύχη για εμάς, γιατί καταφέρνουμε να δραπετεύσουμε. Καθώς τρέχουμε να ξεφύγουμε, σώζουμε τη ζωή μιας πιστής και φιλότιμης στρατιώτη της Ιεράς Εξέτασης, και αυτό είναι αρκετό για να μας δωθεί μια δεύτερη ευκαιρία, ως αναλώσιμοι στρατιώτες πρώτης γραμμής. Ποιος ξέρει, ίσως καταφέρουμε να κερδίσουμε την τιμή να πεθάνουμε στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα.

Στα Vermintide, χειριζόμασταν έτοιμους χαρακτήρες, με ξεκάθαρες προσωπικότητες και διαπροσωπικές μεταξύ τους σχέσεις. Στο Darktide, δημιουργούμε δικούς μας χαρακτήρες, μέσω μιας διαδικασίας που ασχολείται εκτενώς με το background του χαρακτήρα μας, και σίγουρα θα ικανοποιήσει τους φίλους του setting. Όσο και αν φαίνεται παράξενο, πιο σημαντική για την προσωπικότητα που θα επιδεικνύει ο χαρακτήρας μας είναι η επιλογή του voice – το παιχνίδι δεν λέει ψέματα όταν δίνει συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς στα διαθέσιμα voice-overs.

Για να κλείσω με τα του σεναρίου, δυστυχώς τόσο αυτόνομα, όσο και σε σύγκριση με τα Vermintide, η ύπαρξη του μόνο ως προσχηματική μπορεί να κριθεί. Ήδη η campaign του Vermintide 2 είχε σαφώς πιο χαλαρή σεναριακή συνοχή σε σχέση με αυτή του Vermintide 1. To W40K:D πάει ένα βήμα παραπέρα, και story campaign είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Οι διαθέσιμες αποστολές δεν συνδέονται με κανένα σεναριακό συνεκτικό ιστό. Χαρακτηριστικό είναι πως το βασικό campaign του Vermintide 2 έχει τέσσερα unique bosses με σχετικό lore. Στο Darktide, boss με την έννοια του story antagonist δεν υπάρχει καθόλου, ενώ μόνο μια εκ των επτά διαθέσιμων αποστολών καταλήγει σε μάχη με έναν πιο δυνατό εχθρό.

Τα γραφικά αποδίδουν με εξαιρετικό τρόπο τη χαρακτηριστική αισθητική του Warhammer 40.000 – πάντρεμα γοτθικής αρχιτεκτονικής και εικονοπλασίας, με φουτουριστικό science-fictional setting, και λίγα στοιχεία horror για γαρνιτούρα. Και αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχει ικανοποιητική ποικιλία σε περιβάλλοντα στις διάφορες αποστολές – η beta είχε δημιουργήσει κάποιες ανησυχίες ότι θα πήζαμε στους κλειστοφοβικούς, μισοφωτισμένους διαδρόμους.

Εξαιρετικές εντυπώσεις αφήνει η μουσική υπόκρουση – ειδικά το θέμα που συνοδεύει στιγμές φρενήρους δράσης, είναι επικό, δυναμικό, και δεν κουράζει ποτέ, παρόλο που ακούγεται αρκετά συχνά. Δεν είναι όμως αμιγώς καλές οι εντυπώσεις στον τεχνικό τομέα, και αυτό επειδή το optimization είναι απλά κακό. Η GeForce 1070 που έχω ακόμα, έχει πλέον κάμποσα χρόνια στην πλάτη της, και δεν έχω την απαίτηση να παίζει τα πάντα όλα σε τεράστιες αναλύσεις με ultra settings. Είναι όμως πάνω από τα min requirements, και το βασικό αρνητικό είναι ότι το πείραγμα των settings δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Στην κλασική 1080p resolution, high settings, 40 fps. Medium settings, 42fps. Low settings, 43 fps. Δημιουργείται η εύλογη απορία αν τα quality presets κάνουν τίποτα. Τελικά ο μόνος τρόπος να πιάσω τα 60fps είναι η χρήση upscaling technology, για την ακρίβεια FSR 2.0 που ευτυχώς υποστηρίζει το W40K:D.

Ήρθε η στιγμή όμως να αναφερθώ στο gameplay. Έχουμε τον έλεγχο ενός μέλους μιας τετραμελούς ομάδας, όχι ακριβώς ηρώων όπως αναφέρθηκε ήδη, και αναλαμβάνουμε να εκτελέσουμε αποστολές αυτοκτονίας ενάντια σε ορδές αιρετικών. Εδώ υπάρχει μια ασυμφωνία σεναρίου και gameplay – σεναριακά, είμαστε παντελώς αναλώσιμοι, ρακένδυτοι παρίες, που δεν αξίζει ούτε να μας φτύσουν. Επί του πρακτέου όμως, η θεωρητικά παραπαίουσα ομάδας μας, αποδεικνύεται ικανή να μακελέψει εκατοντάδες αιμοσταγείς υπηρέτες του Χάους σε δευτερόλεπτα, και να σφάξει θεόρατους μεταλλαγμένους στο γόνατο.

Το gameplay loop είναι γνώριμο από άλλα looter-shooter. Φρενήρης μάχη ενάντια σε υπεράριθμους εχθρούς, επίτευξη στόχων, και σε περίπτωση νίκης, επιβράβευση με όλο και καλύτερο εξοπλισμό, αλλά και ενδυνάμωση του χαρακτήρα με επιπλέον ικανότητες, που επιτρέπουν αύξηση του επιπέδου δυσκολίας, που δίνει ακόμα καλύτερες ανταμοιβές, και ούτε καθ’ εξής.

Αυτός ο βασικός πυρήνας του gameplay είναι το μεγαλύτερο ατού του Darktide, προσφέροντας αφειδώς διασκέδαση και εθισμό τύπου «άντε, άλλη μια αποστολή και θα το αφήσω», μέχρι να αντιληφθεί ο παίκτης ότι ξημέρωσε. Η Fatshark έχει μεγάλη εμπειρία σε αυτό το είδος παιχνιδιών από τα Vermintide, και ίσως τη μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί το γεγονός πώς παρά την αλλαγή του setting, ο έμφαση παραμένει στις melee μάχες. Οι ranged επιλογές σε όπλα είναι πολλές, και τα firefights είναι πιο συχνά σε αυξημένα επίπεδα δυσκολίας, αλλά γεγονός παραμένει πως πέφτει πολύ ξύλο εκ του συστάδην. Και ευτυχώς, η αίσθηση της μάχης είναι ιδιαίτερα απολαυστική.

Θα ήταν άδικο να συγκρίνουμε το Darktide με τα Vermintide σε επίπεδο διαθέσιμου content, δεδομένου ότι τα Vermintide έχουν δεχτεί πακτωλό DLC, τόσο επί πληρωμή όσο και αξιοσημείωτα γενναιόδωρων δωρεάν expansions. Ισχύει όμως το ίδιο για quality of life, αλλά και gameplay features;

Private lobbies έλαμπαν δια της απουσίας τους κατά την κυκλοφορία, και ενώ στο ενδιάμεσο έχουν προστεθεί, είναι δυσχρηστά χωρίς κανένα λόγο. Καθαρά τεχνικά, δεν έχει εξαληφθεί το φαινόμενο των disconnects, παρόλο που η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά με το τελευταίο patch. Συμβαίνουν σπάνια, και συνήθως μπορείς να κάνεις rejoin… αλλά όχι πάντα, και είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό να χάνεις ένα high-difficulty mission run λίγο πριν την διαφαινόμενα επιτυχή ολοκλήρωση, επειδή σε πέταξε ο server. Τα bots, υπολείπονται σε AI σε σχέση με αυτά του Vermintide 2, και ακόμα πιο ενοχλητικό, κουβαλάνε μόνο βασικό εξοπλισμό και όχι ό,τι τους φοράει ο παίκτης. Το βασικότερο όμως, απουσιάζει πλήρως το crafting, με την Fatshark να λέει πως θα προστεθεί κάποια στιγμή αργότερα. Κακές γλώσσες σχολιάζουν πως το crafting δεν ήταν έτοιμο κατά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, αλλά το real money cosmetics store δούλευε άψογα από την πρώτη μέρα.

Η Fatshark έχει αποδεδειγμένα εξαιρετικό track record σε ό,τι αφορά την υποστήριξη των παιχνιδιών της post-launch. Καλό αυτό, αλλά δεν αποτελεί δικαιολογία για κυκλοφορία που από ορισμένες απόψεις θυμίζει early access, ενώ και η αξιολόγηση του Darktide τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορεί να λάβει υπόψη υποσχέσεις για το μέλλον.

Το Warhammer 40.000: Darktide προσφέρει άφθονη διασκέδαση, και αυτό επειδή ο πυρήνας του gameplay είναι εξαιρετικός, καλοδουλεμένος από μια εταιρεία με σχεδόν δεκαετή εμπειρία σε ένα είδος (melee-focused cο-op looter-shooter) που πρακτικά καθιέρωσε η ίδια. Ταυτόχρονα όμως ως συνολικό πακέτο, το παιχνίδι έχει προβλήματα και ελλείψεις, που μπορούν σίγουρα να αποδοθούν σε βιαστική κυκλοφορία.

Go to discussion...